Reykjavík - 30.09.1904, Blaðsíða 3

173
ssíe Schweizer-silki
Biðjið um sýnis’horn af nýjungum vorum. af svörtu, livitu eða mislitu.
Sérstaklega: Silki-Foulard, brásilki, Méssalines, Louisines,
Sveizer-ísaumssilki o. s. fr. fyrir föt og blússur, frá 90 au. og^ Þar yf‘r
pr. meter.
Vér seljum beinleiðis einstaklingum og sendum silki, þau er menn
kjósa sér, tollfrítt og burðargjaldsfrítt hcim til manna.
Schweizer & Co., Luzern y 5 (Schweiz)
Silki-ótflytjendur — Kgl. hirðsalar.
N° 10
N° 10
N° 10
REYNIÐ
Aííira

N° 10
og þér munuð eigi vilja aðra tegund.
Selt hjá öllum helztu kaupmönnum á Islandi
og um allan heim.
===== N° 10 =====
N° 10
Undirskrifaður hefir mörg hús til sölu á fleiri stöðum í bœ-
num, sum með stórri lóð, túni og görðum. Reykjavík, 23. Sept.
1904. j)jarni Hónsson snikkari [_45.
Vegaiuótum.
Latínu-skólinn.
Það er hijóðbært orðið af blóðun-
um, að um leið og yfirkennari Stgr.
Thorsteinsson var settur rektor við
latínu-skólann, var kennari við gagn-
fræða og kennara skólann í Flens-
borg, cand. theol. Jóhannes Sigfús-
son, settur til að þjóna í vetur yfir-
kennara-embættinu.
Oss er allsendis ókunnugt um á-
stæður stjórnarráðsins fyrir því, að
ekki var skipaður rektor þegar, held-
ur settur, og eins fyrir því, að ein-
mitt hr. Jóhannes Sigfússon var
settur yfirkennari. Yér sáum ekkert
það athugavert við hvort af þessu
um sig, er gæfi oss neina ástæðu til
að fara að spyrjast fyrir um það. -
Vér vissum, að hr. Stgr. Thorsteins-
son er bráðum hálf-áttræður maður,
og eftir skýrslu sjálfs hans til al-
þingis síðast er honum tekið svo að
hnigna af elli, að hann treystist ekki
til að vinna fuit starf sem kennari.
Því var skiljanlegt, að stjórninni þætti
ísjárvert að skipa hann rektor og
demba þar með á hann þeim áhygg-
jum, sem stjórn skólans hefir í för
með sér, og að henni hafi þótt ófyr-
irsjáanlegt, að hann mundi aldrei
hafa heilsu og þrótt til að gegna
þeirri stöðu nema örfá ár.
Þetta virðist oss skiljanlegt, að
vakað hafi fyrir stjórninni. Ef hún
þá ekki þóttist eiga að sinni kost á
manni, sem hún fulltrðysti, í rekt-
orsembættið, eða ef hún gerði sér
von um einhvern síðar í það eni-
bíetti, þann er hún bæri beat traust
til, þá var eðlilegt, að hún setti
mann í það fyrst. Þetta er heldur
ekki óvanalegt. Næstsíðast er það
embætti losnaði, var maður settur
um 2 ár til að þjóna því, áður en
það var veitt.
Þegar svona stóð á, virðist það
og vel skiljanlegt, að stjórnin setti
til bráðabirgða mann í yfirkennara-
embættið, sem vel væri fallinn til að
aðstoða inn setta rektor í skóla-
stjórninni. En það er og auðskilið,
enda hijóðbært frá öndverðu, að sá
maður, sem settur var í yfirkenn-
ara-embættið, væri að eins settur í
það til bráðabirgða, þangað til rekt
orsembættlð yrði veitt, enda mun
hann hafa verið látinn vita, að hann
mætti ekki búast við veiting yfir-
kennaraembættisins; þetta væri að
eins bráðabirgða fyrirkomulag. Kenn-
urunj skólans er þannig ekki á neinn
hátt bægt frá að þokast „áfram og
upp á við“ að virðing og launum,
þá er embættin verða veitt.
Með þessum línum vildum vér að
eins skýra það, að hér sé ekkert að
gert, sem neinna víta sé vert. Um
hitt dæmum vér ails ekki, hvort það
sem gert hefir verið, sé einmitt í
alla staði það heppilegasta sem auð-
ið var að gera. Um það geta eðli-
lega verið skiftar skoðanir.
En að stjórninni hafi nokkuð ann-
að til gengið, en að gera það sem
hún áleit skólanum fyrir beztu, það
er fjarstæða.
Jóhanncs Sigfússon.
Eins og kunnugt er, þá má einu
gilda, hvað stjórnin gerír, skammir
skal hún fyrir það hafa hjá stjórö-
arfjenda-blöðunum, sem ekkert mark-
mið hafa í neinu máli annað en að
rægja og skamma stjórnina.
Það var því ekki nema auðvitað
mál, að hún yrði skömmuð, og
skömmuð að marki, fyrir bráða-
birgðaráðstöfun sína á embættunum
við skólann.
En að hr. Jóhannes Sigfússon yrði
líka skammaður, rægður og svívirtur,
það þurftu menn þó ekki endilega
að búast við; því síður áttu menn
von á þessu, sem allir kunnugir
vissu, að hr. J. S. hefir jafnan vexið
flokksbróðir og fylgismaður „ísa-
foldar."
Því var reyndar logið, til að geta
vænt stjórnina ranglætis, að hr. J.
S. hefði „að minsta kosti við síðustu
kosningar verið æstur fylgismaður
stjórnarflokksins." Þessi bráðabirgða-
setning í embætti um einn vetur
væri svo „launin" fyrir „fylgið." —
Þetta er reyndar eins og vant er hjá
þessum málgögnum: fullyrðingar
þeirra og sannleikurinn eiga aldrei
samleið; þau eru sitt í hvorri átt-
inni; þegar sannleikurinn er í aust-
ur, þá eiu fuilyrðingar stjórnarfjenda
í vestur.
Sannleikurinn er í þessu atriði sá,
viö enga þingmannskosningu hefir
Jóh. Sigf. á allri œvi sinni greitt
greitt atkvœði öðruvís en með Isa-
foldar-flokknum.
Aldrei — ekki eitt einasta skifti!
Annars hefir hr. J. S. ekkert skift
sér af pólitík, hvorki til né frá.
En laun heimsins eru vanþakk-
læti, að minsta kosti þegar þau eru
greidd af ísafoldar-flokksins hendi á
þennan hátt gömlum fylgismanni
sínum.
Og það er ekki nóg með þessa
iygi eina. Því er jafnframt haldið
fram, að hr. Jóh. Sigf. sé ekki fær
um að kenna neitt. Þeir sem ná-
kunnugastir eru J. S. og vit hafa á
um að dæma, hafa sagt oss, að leit
muni verða á meðal kennara skól-
ans að finna marga færari en hann
í latinu. Um allar aðrar námsgrein-
ar má segja, að enginn þein-a sé sú,
að grisku ef til vill undanskilinni,
sem hann sé ekki mæta-vel að sér
í. Og um kennara-hæfiieika hans
má fullyrða, eftir 20 ára reynslu, að
þeir eru óvenjuhga góðir, eins og
þekking hans er djúpsett og fjöl-
breytt; og hann hefir við skóla þann
er hann hefir verið kennari við í 20
ár, haft sérlega gott lag á að laða
að sér unga menn. Og hann ex
maður með staklega næmri réttlœtis-
tilflnning, stiltur og óuppstökkur.
Hann er í skólamálum reyndur
maður, reyndur í 20, ár ogreyndur
að góðu einu.
Það þarf engan efa að hafa á því,
að fái J. S. að eins frið til að vinna
verk sitt í vetur, þá mun árangur
þess reynast til góðs, eins og árang-
ur starfs hans hefir jafnan reynst
til þessa undantekningailaust.
Er það nú — getur það verið —
umhyggja fyrir skólanum, sem kom-
ið hefir stjórnfjenda-málgögnunum til
að rægja og svívirða Jóhannes Sig-
fússon? Hann verður nú i vetur. við
skólann, hvað sem blöð þessi segja,
og er þá ekki réttlátast og hyggi-
legast að láta reynsluna skera úr.
Sé hann óhæfur, eins og þau segja.
þá hlýtur það að koma í ljós. Eða
er hitt heldur, að þau vita,: að hann
er vel hæfur maður, og óitast að
hann reynist vel, ef þau ekki aesi
með rógi pilta og kennara móti hon-
um fyrir fram?
Jú, vér sögðum: pilta og kennará,
og ætti það þó ekki að þurfa að
segja. En eit*t blaðið hefir reynt að
æsa einnig kennarana upp á móti
honum, gefið þeim undir fótinn, að'
verða samtaka um að gei-a honum
lífið svo óbærilegt sem auðið sé.
Blaðíð hefir auðsjáanlega ekki séð,
að það var sú blóðugasta svívirðing
sem það gat gert kennurunum, að
ætlast til að það gæti spanað þá
upp eins og keipótta unglinga. Oss
dettur ekki í hug að ætla neinum
þeirra slíkan barnaskap og óvendni.
Hver kennari, sem slíkt gerði, gæti
ekki með öðru móti fært rækilegri
sönnun fyrir óhæfileika sínum til
stöðu sinnar, því að sá er enginn
hæfur til að vera yfir boðinn aðra,
sem kann ekki sjálfur að hlýða þeim
sem yfir þá eru boðnir og sýna þeím
sjálfsagða virðingu.
Það er nóg um pólitískan róg,
æsingar og flokkadrátt í Itmdinu,
þótt óvandaðir menn reyni ekki líka
að gera skólann að leiksoppi sinna
illu fýsna og óhlutvendni.
Lærisveinar Jóhannesar Sigfússon-
ar eru dreifðir út um alt land. Þeir