Reykjavík - 05.05.1906, Blaðsíða 1

Útb eiddasta b að laudsins.
Upplag: 3000.
Áskiifendur í bænum yfir 900.
IRe^kíavtk.
Otgef. : HLUTAFÉLAOJS „ftKTKJAVÍK „
Telefónar: Nr 29 (Laufásv. 5)
8u (þn.ghúsið) — 71 (Prentsraiðjan).
VII. árgangur.
Laugardaginn 5. Maí 1906.
20. tölublað,
ALT FÆST í THOMSENS MAGASlNI.
SL OJi' eldavélar selur Kristján Porgrímsson.
Ofnar <>ít eldavélar
bgæt atvinna.
70 manns, ktenfólk og karlmenn,
geta fenúið atvinnu um lengri og
skemri tíma á komandi sumri hjá
bræðrunum Hjálmarssonum í Norð-
flrði.
Þeir, sem vilja sinna þessari atvinnu,
geri svo vel og snúi sór ti! mín, sem
hefl umboð til að semja við fólk um
kaupið og ráðninguna yflr höfuð.
Þess skai getið, að hr. G. Hjálm-
arsson verður staddur hér í bænum
um lokin 11. Maí n. k. [—20
Rvík, Frakkastíg 12, 16/4—’06.
Sig. E. Málmkvist.
í tilefni af ofanskrifaðri aug-
lýsingu er mig að hitta heima kl.
9—11 árd. og 3—6 síðd.
Sig. E. Málmhmt.
„REYKJ A VIK“
Arg. [60 -70 tbl.] kostar innaulands 1 kr.; erlendis
kr. 1,60—2 8li.—60 cts. Borgist fyn'r 1. -Túlí.
Auglgsingar innlendar: á 1. bls. kr. 1,26; á 2.
bls. 1,16; á 3. og 4. ls. 1,00 [á fastákveðnum stað
á 3. og 4. bls. 1,15]. — Utl. augl. 33’/3°/o hærra. —
Afsláttur að mun, ef mikið er auglýst.
Ritstjóri, afgreiðslumaður og gjaldkeri:
•Jón Olafsson.
Afgreiðsla Uaufásvegi 5, kjallaranum.
Ritstjórn: ---„ stofunni.
OOOOOOOOOOOOOCOCO 00000000000000=0=00
1
Austurstræti 9.
Sýnishorn af verðlagi:
pr. pd. í 10 pd.
Kaffi 60, 58
Export 45, 43
Kandis 26, 25
Top—Melis 25, 23
Höggvinn » 25, 23
Púðursykur 22, 21
Strausykur 25, 23
Hveili nr. 1 12, 11
Hálf-baunir 12, 11
Hrísgrjón 13, 12
Margarine E. 48, 46
do. do. 45, 44
Telefón 66.

gcymsluhcrbergi og skrifstofa
fæst til leigu frá 14. Maí n. k. í inu nýja
húsi P. ISrynjólfss. Ijósmyndara
við Hverfisgötu. Semjið sem fyrst við
P. Brynjólfiioii.
Guðmundur Friðjónsson
og pólitíkín.
[Framh.].
Þá heldur G. F. því fram, að hr. H.
Hafstein sé svo „mikill hæflleika-
maður," „andans maður,“ „skáld“ o.
s. frv., að hann sé „meira en mað-
ur“ að minsta kosti „tvígildur mað-
ur,“ og — því eigi að krefjast meira
af honum en af menskum manni!
Eftir nokkurt flmbulfamb um ein-
urð þá, frjálslyndi og aðra góða ma.nn
kosti.sem æska, H H. hafi borið vottum
og gert hafl hann að „óskmegi þjóð
arinnar,“ setur G. F. fram ekki stærri
nó ósanngjarnari kröfu en þá, að þeg-
ar H. H. „tók við stjórnraumun
um,“ þá hefði hann Att „að standa
við orð sín frá fyrri dögum —
reyna það.“
Svo kemur nú syndareikningur hr.
Hannesar Hafstein, reikningurinn,
sem á að sanna allar sakargiftir G.
Fr. á hendur H. H.
Ég skal nú leyfa mór að endur-
skoða þennan reikning.,
1. póstur í reikningnum eru „kyrk-
jumálin." „Þar var tvent að gera,“
segir G. F., „koma yt.ra borði kyrk-
junnar í hagkvæmt horf, og að hlúa
að sálum manna og samvizkum og
verma truarþörfina og tryggja ein
staklingsróttinn. “
Ekki sóst það glögt, hvoi’t G. Fr.
æt.last til, að H. EI. legði á stað um
landið sem farandpostuli innanlands-
trúboðs til að „verma trúarþörfina.“
Ekki býst óg nú samt við, í alvöru
talað, að G. Fr. ætlist til þess. En
hvað heflr hr. H. H. þá misgert i
kyrkjumálum vorum? Jú hann heflr
skipað menn í nefnd til að fjalla um
málið. Um það segir G. F.:
„Mikill vandi hvílir a höndum og
herðum, höfði og hjarta þessara nefnd
ar.“ Á flmbulfamblausu og óskrúf-
uðu menskra manna máli þýðirþetta:
Mikill vandi hvilir á nefndinni. í nefnd-
ina segir hann að þurft hefðf að velja
„menn með vitsmunum og þekkingu.
sem kurmir eru að dáð ,og drengskap
og frjálsiyndi og þori og þreki, til
Heiðruðu höfuðbæjarbúar!
Hvenær sem yður vanhagar um góðar og ódýrar
AÍLKIDIJIÖRUK. þá hringið upp Telefón Nr. 66, þá
getið þér beðið um flest það, sem hjartað kætir og lifið
bætir. — Enda munu fáir lengi í vafa um, að þar muni
bezt að verzla, er þeir vita, að það er in nýja
n
0
í Austurstræti 9, sem það númer heíir, og getur því hver
sem vill komist í beint talsimasamband við hana.
Um leið og alflutt er nú í þessa nýju búð, býður
verzlunin alla velkomna, og vonar að geta fullnægt þörf-
um þeirra, eigi síður en margar inar glæsilegu og stóru
nýlenduvörubúðir annara höfuðborga heimsins.
O
oooooooooooooooooooo ooooooooooooooooooo
að reka, úr túni kyrkjunnar hafurinn
,gamla‘ og vonda — óvin mann-
kynsins. *
Sá hafur getur eftir þjóðkyikjunnar
trú og kenningu (og í hennar nafni
talar G. F. hér) ekki verið neinn
annar en hans biksvarta hátign herra
djöfullinn, andskoti-, Satan eða Belze
bub, eða hvað menn vilja kalla hann
(því að „kært barn hefir mörg nöfn“).
En það hygg ég flestum þyki nýstár-
leg týðindi, að það sé rétt á kveðið
verkefni kyrkjumálanefndar, að reka
Djöfulinn úr túni þjóðkyrkjunnar.
En „hvernig velur stjörnin í nefnd*
ina?“ spyr Guðmundur svo. Og hann
svarar sér sjálfur þann veg, að í henni
sitji „einþykkii menn og afturhalds
samir, fégjarnir og stærilátir, og ekki
eru þeir allir guð.smenn að innrætí.1'
Hverjir eru svo þessir menn, sem
fá þennan fagra vitnisburð?
Fyrstan má telja Kristján yflrdóm
ara Jónsson, sem var fyrstur í nefnd-
ina skipaður og skipaður formaður
hertnar þar til er hann sagði sig úr
henni. Annar var Lárus sýslnmaður
Bjarnason ; þessir tveir voru leikmenn-
i nefndinni; en er Kristján sagði af
sér starfl, var Guðjón alþingismaður
Guðjónsson kvaddur til í hans stað.
Af andlegri stétt vóru þeir í nefnd-
ina kvaddir: prestaskólakennararnir
séra Eiríkur Briem og sóra Jón Helga-
son. og svo Árni prófastur Jónsson
á Skútustöðutn.
Enginn þessara manna veit ég til
að kunnur sé að einþykkni, nema ef
ve'ra skyldi Guðjón, sem var svo
hlálega einþykkur að vilja ekki þiggja
þann stórgróða, sem G. Fr. heldur sé
í því fólginn að vinna nefndarstörfin.
Hann (Guðjón) mætti nefnilega aldrei
i nefndinni og vann pví ekkert fyrir
nefndarstarfið annað en þá „vegtyllu“
og „náðarbrauð" sem Guðmuhdur tel-
ur samfara tilnefningunni í nefndina.
í hverju „vegtyllan" og „náðarbrauð-
ið“ er fólgið fyrir hann, er ef til vill
ekki öðrurn eins Ijóst eins og Guð-
mundi. Má vera „náðarbrauðið“ sé
fólgið í þeim göfugmannlegu aðdrótt-
ana-molum, sem hrjóta af málrófs-
borði Guðmundar Friðjónssonar í
í „Norðurlandi, “ en því feitmeti hefi
ég haldið á lofti hór að framan, í „gæs-
arlöppum“ þó, svo að ekkert af þeim
tyldi við mína fingur. [Meiraj.
Landshornanna milli.
—:o:—
Fellnahrepp N.-Ms., 8. Marz. —
Tíð einmunagóð í allan vetur; jarð-
sælt og snjólétt; þó hefir verið frem-
ur umhleypingasamt og hagskarpt nú
um tima. En færðir eru svo góðar
að fáir muna slíkt. Má nú aka yfir
alla jörð fyrirstöðulaust, enda gengur
akstur ritsímastanranna hæglega og
hljóðalaust; munu þeir 1000 staurar,
sem komu upp á Héraðssanda í haust,
langt komnir um næstu mánaðamót.
Mælt er og að St. Th. Jónssyni, sem
tók að sér flutning staura Jieirra er
á Seyðisfjörð komu, [gangi. vel, og
er það dæmafátt að akstur gangi
greiðlega yflr Fjarðarheiði. En mikið
og dýrt verk er allur sá flutningur,
og vandsóð að |útgerðarmennirnir
skaðist, ekki. Þetta megið þér taka
1 „Reykjavík" sem 'areiðanlogt og
satt mál, því að mór er vel kunn-
ugt um aksturinn hér í Héraði, þar
sem ég er einn “af þeim, sem ek
staurunum síðari helming leiðarinnar