Reykjavík - 29.05.1909, Blaðsíða 4

116
R E Y K J A V í K
Stórmiklar birgðir af alls koitar
efni, verkfærum og verkfæravélum,
fyrir smíðavinnustofur, mótorsmiðjur
og vélaverksmiðjur. Alls konar vélar
fyrir smærri trésmíði, svo sem bandsagir,
o. s. frv.
Biðjið um verðlista vora með myndum.
Nienstædt & Co.
Vetre Boulevard 20. Kjöbenhavn B.
Verzlunarskóli íslands
byrjar 1. október þ. á. Næsía vetur Vérður bætt við undirbúningsdeild,
og verða upptökuskilyrði i hana: 4 höfuðgreinar reiknings í heilum
tölum og tugabrotum, læsileg rithönd og dálítil kunnátta i Dönsku.
Upptökuskilyrði í miðdeild: þriliða í heilu og brotnu, dönsk lesbók
Bjarna og Þorleifs, 50 tímar framan af Enskunámsbók Geirs, eða
sem þessu svarar í þessum greinum.
Auk þeirra námsgreina, er hingað til hafa verið kendar, verður
einnig kend vélritun. ^
Nýir nemendur og eldri, sem ætla sér að sækja um upptöku,
verða að hafa komið umsókn sinni til formanns skólanefndarinnar
fyrir 1. september. Umsóknir um tímakenslu verða að vera komnar
fyrir 15. ágúst.
Reykjavík 18. mai 1909. ^
HkÓlílllGÍll<ii 11. f Þá er þér komið til Reykjavíkur, þá látið eigi hjá-
líða að líta inn í
Th. Zhorsteinsson’s fatnaðarverzlun,
Hafnarstræti (hús G. Rorbjörnssonar).
Mesta og bezta ÚRVAL í bænum af:
Tilbúnum alfatnaði frá 12,00—50,00.
Feröajöhkum frá 0,75.
Regnkápum frá 8,50.
Allskonar Hálslín. llattar. Húfur.
ERFIÐISFATNAÐUR, ötrixlega ódýr, m. m.
heimflutt hér í bæinn á Ur. 3,35 hvert skippund, frá 1. ■ " 1 ■ " .. ...............
Tapast hefir ný silfurbúin svipa Finnandi beðinn að skila henni á
júní þ. á. fyrst um sinn. Talsími I I I. með svartri ól og hringu á, á leiðinni Njálsgötu 41. ______
_______________________________________________frá sandgryfjunni og inn á Njálsgötu. Prentsmiðjan Gutenberg._
Kolaverzlun
Björns Guðmundssonar
selnr
beztu ofnkol
Sveitamenn!
30
III.
Hann vaknaði seint næsta morgun eftir órólegan svefn, sem ekki
hafði styrkt hann. Honum fanst hann vera dauðþreyttur, taugaveikl-
aður og geðillur, og hann horfði með hatri á herbergisholuna sína. Það
var örlítill klefi, hérumbil sex skref á lengd, og leit ótrúlega fátæk-
lega út, með gulum, rykugum veggjapappír, sem var allur rifinn, svo
flyksurnar héngu rykugar niður eftir öllum veggnum. Það var svo
lágt undir loft, að meðalhár maður átti á hættu að reka höfuðið upp
undir loftið. Húsgögnin voru herberginu lík; það voru þrír gamlir,
ósamstæðir stólar og málað borð úti í horni, sem fáeinar bækur og blöð
Jágu á. Ryklagið, sem á þeim lá, bar vott um, að langt væri um-
liðið, síðan á þeim hafði verið snert. Loks var gríðarstór sófagarmur,
sem huldi hálfan vegginn og náði yfir hálfa breidd herbergisins. Hann
hafði áður verið klæddur kattúni, en nú héngu að eins nokkrar
druslur af því á sófabakinu. Raskolnikow notaði hann fyrir sæng.
Oftast nær kastaði hann sér upp í hann, eins og hann stóð, og hafði gamla,
gauðrifna vetrarfrakkann sinn fyrir yfirsæng, og ofurlítinn kodda-
bleðil undir höfðinu. Til að gera koddann liærri, var hann vanur
að setja alt, sem hann átti af hreinum og óhreinum nærfötum, undir
hann. Fyrir framan sófann stóð ofurlítið borð.
Það var tæplega hægt að sökkva dýpra eða vera ver á veg kom-
inn en Raskolnikow var. Samt sem áður kunni hann sjálfur bæri-
lega við þetta sálarástand sitt. Hann hafði sneitt hjá öllum mönnum
og lá eins og skjaldbaka inni í skel sinni. Þjónustustúlkan, sem tók
til hjá honum og gaf honum stundum hýrt auga, gerði hann jafnvel æfan
og ergilegan. Þetta er oft sérkenni einræninga, sem eru á valdi ein-
hverrar hugsunarmeinloku.
Konan sem hann bjó hjá var fyrir mánuði síðan hætt að láta
hann hafa mat, og til þessa tíma hafði honum ekki dottið í hug að
koma sér í kunningsskap við hana aftur. Nastasja, sem var liin eina
vinnukona húsmóðurinnar og eldabuska um leið, var langt frá því að
vera óánægð yfir þessu framferði Raskolnikows; nú var hún nefnilega
alveg hætt að taka til og gjöra lireint inni hjá honum. Það var
hreinasta undantekning, ef hún notaði þar ryksófSð einu sinni á viku.
Það var hún sem einmitt nú hafði vakið hann.
»Upp úr bælinu, upp úr bælinu, og sofðu ekki allan guðslang-
an daginn!« hrópaði hún til hans. »Klukkan er farin að ganga tín;
31
ég hef te með handa þér. Það er mikið að þú skulir enn vera lif-
andi!«
Hann opnaði augun, hrökk við og virti Nastasju fyrir sér.
Er teið frá húsmóðurinni!« spurði hann og setti sig með erfið-
ismunum upp í sófanum.
»Húsmóðirinni? Nei, það dettur henni víst ekki í hug.«
Nastasja setti tekönnu, gamla og spengda, sem hún átti sjálf
fram fyrir hann, með tvíþyntu tei í, og tveim gulum sykurmolum
með.
»Hérna Nastasja«, sagði hann og leitaði í vösum sinum —
lrann hafði sofið í fötunum — og fann loks nokkra koparhlúnka.
»Farðu og kauptu fyrir mig, eitt liveitibrauð. Fáðu líka fyrir mig
ódýra pylsu lijá pylsusalanum.«
»Hveitibrauðið skaltu strax fá, en viltu ekki heldur fá kálsúpu
í staðin fyrir pylsuna, r.g hafði geymt hana handa þér, en þú komst
svo seint heim, — það er allra bezta kálsúpa.«
Þegar hún hafði fært honum kálsúpuna, og Raskolnikow var
tekinn að snæða hana, setti Nastasja sig í sófann hjá honum og fór
að tala við hann út í alla heima og geyma. Hún var ofan úr sveit
og var því málskrafsgjörn í meira lagi.
»Praskowja Pawlowna ætlar að kæra þig fyrir lögreglunni,«
sagði hún.
Hann skældi munninn fyrirlitlega.
»Fyrir lögreglunni? Og fyrir livað svo sem?«
»Þú borgar ekki húsaleiguna, en samt vilt þú ekki flytja. Svo
þú getur svo sem ímyndað þér fyrir hvað það verður.«
»Fjandinn fjarri mér, það er dálaglegt!« tautaði hann fyrir
munni sér og beit fast á jaxl. »Það kemur mér fjandans illa
núna.«
»Hún er heimskari en sauðkindin,« sagði hann upphátt. »Fg
skal fara til hennar í dag, og tala við hana.«
»Já heimsk er hún, það er vist alveg satt, alveg eins heimsk
og ég sjálf, en hvernig stendur á að þú sem ert svo gáfaður skulir
altaf liggja svona og slæpast! Mér tinnst ekki verða mikið úr gáf-
unum þínum. Áður kendir þú börnum, liversvegna gerir þú það
ækki nú?«
»Ég hefi nóg að gera!....« sagði Raskolnikow reiðulega.