Reykjavík - 04.12.1909, Side 2

230
REYKJAVIK
F
Jólasala Edinborgar
er nii í miLclum gangi og lielclui* áíram þennan mánuð út.
í veínadarTöru-, Fatefnis-, Nkó- og Grlervörudeildum
----- liöiúni við alls konar vörur, sein eru hæfilegar til jólagjafa, sérstaklegn lianda fnllorðnum. -
«1
Takið nú eftir:
Hver sá, sem kaupir fyrir 1,00 kr. í þessum deildum, fær einn Kaupbætismiða, sem liægt er að nota á tvennann hátt:
1. Með því að leggja hann inn í Nýlenduvörudeild verzlunarinnar, ásamt 90 aurum í peningum, og fæst þá í staðinn 1 kr.
virði af vörum — afslátturinn verður þá, að meðtöldum hinum algenga 5% seðli, samtals 15#/o;
2. eða kanpandinn geymir Kaupbætismiðana þar til hann hefir 15 miða samtals; getur hann þá skilað þeim til okkar og
fær í staðinn ávísun á 6 sex Ijósmyndir af honum sjálfum eða þeim, sem hann tilnefnir; — myndirnar eru fvliilega 3,00 kr. virði, —
afslátturinn, að meðtöldum inum algenga 5% seðli, verður þá samtals 25.%
í fyrra tilfellinu fær kaupandinn 15°/o afslátt; — í síðara tilfellu 25%.
Hvort viljið þið iM-lcltii'
Jluiiið eftir að iióstspjaldaMamltcpimiii liættii* næstk. Jlánmiag kl. 9 siðd.
En nú byrjum við á nýrri!
Fyrirkomulagið er nú þetta : að í staðinn fyrir að skrifa á spjöldin, eins og áður, fær hver sá, sem kaupir II) aura pósl-
spjald, tækifæri til að útfvlla með lýsingarorði eftirfylgjandi setningu :
Haim var maður.
Lýsingarorðið skiftist í eyðuna milli vai* og maðui*. — Tækiíæri geíast jaínoft og keyjit er.
Verðlannin ern 15 ltr., sem sá fær, sem rétt getur, eða skiftast milli þeirra, sem rétt geta.
Þelta hættir einnig nœstkomandi )l d n u d a <j kl. It siðd.
Banka-deilan.
1. Símskeyti til BRvíkur“ og „Lög-
réttu" 1. Uesbr. frá Khöfn:
Gluckstadt segir: „ Ovcðsett verð-
bréf („ Vœrdier“) liggja lijá Land-
mandsbanken [frá Landsbankamm].
Tríii ekki á bleyfilega veðsetning. Sendi
tvo útbússtjóra með „Sterling“ til að
rannsaka máliö.
2. Símskeyti til ráðherra (og ísa-
foldar) frá stjórnarskrifstofunni í Höfn
1. Des.:
„Ministeriet, Beykjavík.
Ijandmandsbanlcen erklærer skrift-
lig: Loruden de til Sikkerhed for
Mellemvœrendet her beroende Obliga-
tioner, nominelt 816 Tusinde, beror
halv Million Landsbankobligationer.
Naar disse 2. Jan. udleveres Koberen,
nedbringes Gœldoi med tilsvarende
Bélob og skidde ikke nye Dipositioner
paa os fremkomme uden modsvaren-
de Dœkning fra Banken, kan tilsvar-
ende Betob nuvœrende Depot Hypotek-
obligationer betragtes som ubehæftet.
GUickstadt, Jslandskontor.
Á íslenzku:
Landmandsbankinn lýsir þessu skrif-
lega:
Auk hérverandi verðbréfa, sem eru
til tryggingar (ísaf. þýðir „að veði“)
fyrir viðskiftum (bankanna) og nema
að nafnverði 816 þús. kr., er héi hálf
milíón í Landsbankaskuldabréfum. Þeg-
ar þau 2. Janúar verða afhent kaup-
anda, færist skuldin niður um sam-
svarandi /járupphæð, og komi ekki
fram nýjar ávísanir á oss án samsvar-
andi endurgjalds frá bankanum, getur
samsvarandi fjárhæð í bankavaxtabréf-
um, sem nú eru hér fyrirliggjandi,
skoðast sem laus (ísaf. þýðir: „losuð úr
veðböndum“). Glúckstadt.
Islandsskrifstofan.
3. 8var gæzlustjóranna:
„Bankavaxtabréfin í Landmands-
bankanum.
Undirskrifaðir gæzlustjórar Lands-
bankans lýsa því yfir enn að nýju, að
bankavaxtabréf Landsbankans þau, sem
VERZLUNIN
DAGSBRÚN
Hverfisg. + Reykjavík.
• I ólagjaíir
Smekklegt úrval!
Við allra hæfi!
Mjög- !
er nauðsynlegt eftir bankalögunum til
þess að veðsetning sé iögmæt.
Skýrsla Glúckstadts í ísafold talar
ekki, rétt þýdd,*) um neina veðsetningu,
heldur má að miklu leyti skilja hana
i samræmi við það, sem undirritaður
Kristján Jónsson tók fram um leið og
hann skýrði bankarannsóknarnefndinni
frá því, að bankavaxtabréfin væru ó-
veðsett. Hann gat pes3 þá jafnframt,
að bréfin væru send Landmandsbank-
anum til sölu og skyldi andvirðið
ganga upp í skuld Landsbankans við
hann, en meðan brófin seldust, ekki,
þá væru þau auðvitað trygging fyrir
lánstrausti því, er Landmandsbankinn
veitti Landsbankanum.
Keykjavík, 1. Des. 1901).
Eiríkur ltriom. Kristján Jónsson.
4. Tryggvi Gunnarsson segir í bréfi
til „Lögr.“ (1. þ. m.) um bankavaxta-
bréfin, sem eru hjá Landmandsbanken:
„Að margumrædd bankavaxtabréf
vbru aldrei œtluð til tryggingar 'vara-
sjbði bankans, sýnir fcréf það sem skrif-
að var þegar þau vóru send til Land-
mandsbankans; þar sést, að þau vóru
send til sölu og verð þeirra átti að
ganga upp í skuld Landsbankans".
„Til sölu“ eru þau þá send eins og
oft hefir veríð fram tekið, en aldrei
veðsett.
Til hvers er ráðh. annars að eyða
*j Veð er á dönsku Pant, en Sikkerhed
þýðir trygging.
■ ... ■ 1
FA TNADVR yfcri °e innri’ handa Konum, Körluui og Börnum. Mikið ÚRVAL — Ódýrt. eru í vörzlum Landmandsbankans í Höfn að upphæð 587000 kr., hafa aldrei verið veðsett og eru eigi veðsett nefnd- um banka. Hvorki hefir bankastjórn- jn öll né framkvæmdarstjóri með öðr- um hvorum gæzlustjóra gefið út veð- Vefnaðarvörur. Silki í Svuntur og Kjóla. Falleg Slipsi, ódýr.
1 ifetninsarskial fvrir bréfunum. en bað É 1
öllu þessu mikla fé í símagjöld (afc
landssjóðsfé) og til prentunar þessara
álnalöngu ísafoldar-miða ?
Hafi bréfin vcrið „veðsett" (eins
og ráðh. segir), en ekki send til söln
(eins og bankastjbrarnir segja), þá er
beinn og auðveldur vegur til að skera
úr því, með því að auglýsa staðfest
eftirrit af veðsetningarskjalinu. —
Sé j>að skjal nokknrt til, þá
hlýtur það aft standa í bréfabók
Landsbankans.
Fram með skjalið!
Fað eitt sker úr.
Alt annað eru tómar fullyrðingar
— og liér standa orð gœzlustjbranna
trúanleg, þar til þau verða hrakin —
ekki með öðrum fullyrðingum í gagn-
stæða átt, heldur með veðsetningar-
skjalinu.
Hver heilskygn maður hlýtur að sjá,
að hér er verið að leika bUndinyalei/c
við þjóðina, með því að bjóða henni
ósannaðar ftdlyrðingar í sannana stað.
Frani ineð skjalið!
Svar
til br. Jóns Ófeigssouar-
Stór orð, en staðlítil! — hugsaði ég með
mér, þegar ég hafði hlaupið í gegnum hans,
kurteisu(!) grein. Annars þykir mér skörin
fara að færast upp í bekkinn, ef menn mega
ekki segja lengur kosti og lesti á bókum
þeim sem út koma, án þess að eiga það á
hættu að ráðist sé á þá á eftir af höf. sjálf-
um með rosta og rembingi og ókurteisum
orðum.
Það er sýnilegt, að þessi virðulegi byr-
jendabókarhöf. heíir reiðst ritdómi mínum.
Þó hefir maðurinn ekki almennilega hafe
Ikjark til að svara neinu öllum inum mörgtt
aðfinningum mínum að málfræðinni. Hann
hefir víst ekki treyst sér til þess. Og þó
hefði ég getað tvö- eða jafnvel þrefaldað
þær aðfinningar, ef mér hefði þótt við eiga.
Samt ber höf. mér á brýn, að mér hafi sést
yfir neðanmálsgrein um notkunina á jeg har
kört og jeg er kört. Og er það satt. En
höf. hefði ékki átt að benda á liana sjálfs
sfn vegna, því að einnig hún er skökk eða
að minsta kosti ónóg. Jeg har kört getur
(nefnilega alt eins vel verið áhrifslaus sögn