Reykjavík - 25.02.1911, Blaðsíða 4

36
REYKJAVlK
Samsöng
hjelt söngfjelag stúdanta í Bárubúð hinn
18. þ. m. Söngstjóri var herra Sigfús Einars-
son. Hefir hann áður sýnt, að hann er slík-
um starfa vel vaxinn, en í þetta sinn hefir
honum tekist miður, því söngsveitin var
ekki svo vel samæfð, að ein röddin, gæti
hulið galla annarar. Fyrsta tenor var margt
ábótavant, en sjerstaklega skorti hann burði
til þess að vega upp á móti neðri röddun-
um; óhreinn var hann og með sprettum,
og kreistingslegur á háum tónum, ef veikir
skyldu vera. Annar tenor sómdi sjer allvel,
nema hvað hann var helst til frekur á hljóð-
stafnum o. Fyrsti bassi var allgóður. Annar
bassi var þungur og oftastnær mjúkur, en
með köflum of boldangskendur. Verst kendi
boldangsins i hinu gullfagra lagi rTonerna“,
sem hvorki þolir blett nje krukku, en sá
var lika eini gallinn á meðferðinni á þvi lagi.
Fyrsta lagið á söngskránni var flnnskt:
Terve, Suomeni maa, — einkennilegt i hjóm-
falli, þrungið af meiri krafti og eldmóði en
tenórinn gat borið.
Ferdman’s Epistel nr. 9 tókts illa, — radd-
irnar ósamtaka sem mest mátti verða. Ekki
náði söngsveitin pjer niðri fyr en á fjórða
laginu: „Abschied von der Mutter" Söng
hr. Pjetur Halldórsson þar einsöng, en söng-
sveitin „púaði“ undir. Var þetta vel áheyri-
legt, og er söngstjðra ekki nægði að kvitta
fyrir nndirtektir áheyrenda með bukki og
beygingum, Ijet hann syngja það aftur.
Hr. Pjetur Halldórson á alt lof skilið fyrir
söng sinn þetta kvöld, en þó hefir honum
tekist betur fyr. Sænska þjóðlaðið „Neckens
Pol8ka“ var vel sungið; þó finst mjer sem
hr. Sigfús Einarson láti syngja það lag of
„affekteret“, ékki nógu blátt áfram. Bezt
fjell áheyrendum i geð norska þjóð-
lagið „Bádn Iát“, sem lagsmíðameistarinn
Grieg hefir fjallað um, enda er það fjörugt
og sjerlega einkennilegt tónsmiði. Slðasta
lagið, „Jágarnes dryckessáng", fór afarilla
úr hendi, svo illa, að ekki veit jeg hvort
söngur getur kallast. Danskurinn mundi
sennilega tala um „uartikulerede Lyde“ í sam-
sambandi við þá frammistöðu.
Eitt islenskt lag var á söngskránni, nýtt,
eftir hr. Sigfús Einarsson. Ekki get jeg lagt
neinn dóm á það, fremur en önnur tónsmíði
með nýtizku sniði, er jeg heyri i fyrsta
sinni, með því að það, sem frá höfðinu
kemur, á ekki greiðan aðgang að sönglistar-
innar arni, hjartanu, og heimtar þvi nánari
athugun.
B r a g i.
Unduraamlegan árangur heflr þad haft, að nota Waldemar
Petersens heimsfræga Kínn-Iífs-elixír. Yflrlýsintrar frá læknnm, sem og þús-
undir af viðurkcnningum og þnkknrbrjefum frá öllum löndum, sanna að fullu
hina ágætu eiginlegleika elixírslns.
15 ára þjáningar. Hnildór Jónsson, Hiiðarhús við Reykjavík,
skrifar: Eftir að haía verið mjög lasinn á 16. ár og þjáðst af magakvefl og iyst-
arleysi, hefi jeg fengið fullkomna heilsubót með því að nota Waldemar Petersens
Kína-lifs-elixir.
Dórniir læUnÍNins. Doktor T. Rodian, Kristjanín, skrifar: Jeg
hefi notað VValdemar Petersens Kina-lifs-elixir handa sjúklingum minura, og orðið var
við læknandi áhrif í jmsar áttir eftir notkunina. Jeg álít elixírinn ágætt meltingarlyf.
Nýfnutiering í 1-A íír’. Jóhnnnn Sveinsdóttlr, Simbakoti, Eyrar-
bnkkn, sKnfar; Kfhr að hafa þjáðst af nýrnatæringu í 14 ár, og þar af leiðandi
vntnssýki, hægðnleysi og höfnðverk, revndi jeg Waldemar Petersens Kina-lífs-
elixir, usr faiiti þegar, er jeg hafði eytt úr fám flöskum, töluverðan bata. Jeg hefi
nú notað elixínnn um nokkurn tima, og jeg er þess fullviss, að með stöðugri
nant'i elixírsins muni jeg fá fulla heilsubót.
Hlhynjuó magaveiki. Steingrímnr Jónntnnsson, Njálsstöðnm,
Húnavntnssýsln, skrifar: Jeg hefi i tvö ár þjáðst mjög af illkynjnðri mngaveiki,
og leitað margra lækna árangurslaust, en með því að nota Waldemar Petersens
Kina-lifs-elixir, er jeg orðinn fullkomlega hraustur og heilbrigður.
Ilinn eini ekta Kína-líís-elixir kostur að eins Ö
krónur llnsknn, og fæst hvervetna á Islandi.
Varið yður á því, að taka við og borga elixírinn, fyr en þjer hafið
gengið úr skugga um það, að á flöskunum sje hið skrásetta vörnmerkl, Kfnverji
með glas í hendi, og sömuleiðis firmanafnið Ynldemar Petersen, Frederikshavn,
Kobenhnvn, og að á flöskustútnum sje merkið VFP á grænn lakki; annars er elix-
írinn fnisaðnr og ólögiegnr.
o
o
o
o
o
♦p ð ð ð ó ó ð ó ó ð ó ð ð ó ð ó ð ail
o
o
o
o
o
o
o
o
o
Sjófatnaður
alls konar,
stærst og ódýrast úrval.
Margra ára reynsla er fengin fyrir gæðnm fata
þeirra, er jeg hefi til sölu.
Sjómenn!
Munið að bezt kaup er á
S j ófatnaði
hjá
Jes Zimsen.
o
o
o
o
o
o
Wft.Æ öóðð fró Qð ÖQÓO * QISIGW
o
o
o
o
Forskriv selv Deres Klædevarer
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse. Enhver kan faa tilsendt portofrit
mod Efterkrav 4 IHtr. 130 Ctm. bredt sort, blaa, brun, gron og graa
ægtefarvet finnlds K.læde til en elegant, solid Kjole eller Spadserdragt
fop kun ÍO Kr. 2,50 pr. Mtr. Eller 3* 1 */* IHtr. 135 Ctm. bredt
sort, morkeblaa og graanistret moderne Stof til en solid og smuk
Herreklædning for kun 14 Kp. 50 0. Er Varerne ikke efter
0nske tages de tilbage. [í h. b. 1 ár
Aarhus Klædevæveri, Aarhus, Danmark.
Toilet-pappír
að eins 15 au. rúllan,
fœst hvergi fafn-ódýr.
Sápuhúsií, Sápubúðin,
Ansturstr. 17. Laugaveg 40.
LiftryggiO yflur í •)
Lífsábyrgðarfjelaginu ,DAN‘.
Fjelagið er mjög útbreytt hjer á landi.
Umboðsm.: Pjetur HalldÓrSSOn bóksali.
Hvar á að kaupa
öl og vín?
En í Thomsens
M a g a s í n.
Prentsmiðjan Gutenberg.

28
Majendie gaut hornauga til Parkers :
»Konan min hefir verið mvrt — skal jeg segja yður!«
»Myrt ?« Parker starði á hann. »Myrt ? Hún er víst
bara horfin ? Hm, ef til vill ætti maður helzt að öfunda
yður. Mín kona hverfur ekki svo auðveldiega . . . . en skemmt
sjer getur hún með einhverjum svarthærðum æfintýra-
manni....«
»Já, það var hún, sem eyðilagði mína konn«.
»Nú, þjer haldið það, gamli þrjótur! Nei, yðar and-
styggilegi kvenskratti . . . .«
Leynilögreglumaðurinn þaggaði niður í þeim. Litlu
síðar nam vagninn staðar í þröngri götu fyrir utan lágt og
óálitlegt hús. í húsinu var bakarabúð og aðrar smáverzlanir.
»Gerið svo vel, herrar minir, komið þið nú!« mælti
Campnell greifi.
Þeir fóru hálfhikandi ofan úr vagninum, og litu spyrj-
andi augnaráði hvor á annan.
Útidyrnar á húsinu stóðu opnar. Leynilögreglumaðurinn
rak þá upp tröppurnar. Á húsinu voru að eins þessar einu
dyr auk búðardyranna. Og úr forstofunni voru að eins einar dyr-
Ekkert nafnspjald á hurðinni.
Leynilögreglumaðurinn hugsaði sig um litla stund.
Hurðin var fornfáleg. Leynilögreglumaðurinn kippti
í hana af öllu afli, og hún opnaðist.
Herbergið, sem þeir komu inn i, var sóðalegt og mjög
óvistlegt.
Parker ljet gremju sína i ljósi.
»Hvaða helvitis svínabæli er þetta, sem þjer teymið okkur
inn í ? Eruð þjer vitlaus, má jeg spyrja ?«
Leynilögreglumaðurinn þaggaði niður í þeim. Þannig
leið hjer um bil hálf klukkustund.
29
»Þei! t’að er einhver að koma!«
Fótatak heyrðist fyrir utan dyrnar.
Parker gægðist út um gættina.
En í sömu svipan hrökk hann aftur á bak, eins og hann
hefði sjeð Kölska sjálfan, og ætlaði ekki að ná andanum.
»Hver þó djeskotinn sjálfur! Það er konan min, klædd
eins og algeng blómasölustúlka, Farið þið inn í hliðarher-
bergið. — Gerið það fyrir mig . . . •«
Majendie hljóp fram að dyrunum og gægðist út í gættina.
»Hver þremillinn — nýi þjónninn minn! Svei, svei„
konan yðar hefir andstyggilegan smekk! Strákurinn er ó-
hreinn í framan, og brúnn eins og svertingi«.
Hjónaleysin komu inn.
Parker rauk á roóti þeim.
»Svona, kona góð, þar fann jeg þig loksins!«
Majendie starði á þjóninn sinn og gat lengi ekkert sagt.
»Mjer þykir þú ekki vera smátækur, Perkins, — það
verð jeg að segja, — að strjúka burt með svona gullfugl!«
Leynilögreglumaðurinn gaf sig fram.
Má jeg hafa þá æru, herra Parker, að koma yður hjer
i kynni við frú MajendieU
Hann vjek sjer að óhreina þjóninum, og leiddi hann fram.
»r*ekkið þjer ekki konuna yðar, herra Majendie?«
Það varð dauðaþögn.
Svo heyrðist eitthvert hljóð — hálfgerð stuna, og hálf-
gerður hlátur. Perkins, »nýi þjónninn« reif af sjer hárkoll-
una, og kom þá í ljós afarmikið glóbjart hár, er hrundi ofan
um herðarnar.
»Ó, Cyril, Cyril, að bæði þú og Parker skylduð geta grun-
að mig um nokkuð ljótt, þólt í þjónsgervi væri! —■ I3að er
bara þessi valhnetusafi á kinnunum á mjer ....«•