Reykjavík - 04.01.1913, Síða 3

REYKJAVÍK
3
I
SUNLIGHT-SAPAN
gjörir erfiðið við
þvottinn ljett og hugð-
næmt. Hreinlæti
og þrifnaður rikir
á heimilinu, þegar
Sunlight-sápan kemur til hjálpar.
SUNLIGHT SÁPA

)
)
' A11 i i* verða að eignast ~
VIKTORÍU os>-
^ HUG OG HEIM.
^ Bókav. Sigí. KymuiidsKonar, Lækjargötu íí. ^
£ýsing á Wilson.
Ýms hlöb lýsa hinum nýkjörna for-
seta Bandaríkjanna, en enga styttri og
greinilegri en þessa heflr borið fyrir
oss:
Hann er 56 ára að aldri, á indæla
konu og þrjár fríðar dætur, frumvaxta
og ógiftar, og likjast allar föður sínum
meira en móður.
Hann heitir Thomas fyrra nafni, en
var kallaður Tumi fram eftir öilu.
Hann brúkar ekkert tóbak. Neytir
víns í hófl og whisky með sódavatni,
þegar hann er þreyttur. Súrmjólk er
hans uppáhalds drykkur.
Hann er nálega blindur á hægra
auganu, af slysi er hann varð fyrir í
æsku. Hann heldur sjónargleri fyrir
því auganu, þegar hann les.
Hann heldur mest upp á „golf“ af
öllum leikjum, og gengur mikið.
Hann drekkur aldrei ískalt vatn.
Sefur frá 9 til 12 stundir á sólar-
hring.
Þykir gott að fara í bifreiðum, en
sofnar oft í þeim vagnferðum.
Hann kann vel hraðritun, og skrifar
oft með ritvél.
Hann er 5 fet og 10 þml. á hæð,
177 pund á þyngd.
Hann getur hlaupið gilda hálfa mílu
í sprettinum án þess að mæðast.
Lagði fyrir nokkur þúsund af kaupi
sínu meðan hann stjórnaði Princeton-
háskóla, en á engar aðrar eignir.
Álítur að talan 13 sé heillatala.
í nafni hans eru 13 staflr, og varð
13. skólastjóri við Princeton, eftir 13
ára kenslu við skólann.
Þykir gaman að fara í ieikhús, og
heílr mesta skemtun af gamanleikjum
og söngvum.
Tekst bezt að tala upp úr sér.
Hann heflr gríðarstór eyru og víðan
munn, með stórum skögultönnum, en
sumar eru skemdar.
Brúkar alla tíð gleraugu.
Var, allgóður íþróttamaður fyr meir,
einkum á knattleiki. [,,Lögberg“].
Nöfn og- nýjuiiffar.
Sterling fór til útlanda á fimtudags-
nóttina var. Parþegar: Jón Björnsson
kaupmaður, Hallgrímur Benediktsson um-
boðssali, Th. Krabbe verkfræðingur og kona
hans. Til Vestmannaeyja fór Gunnar Egils-
son verksmiðjustjóri o. fl.
Látin er 28. f. ni. frú Karen kona Georgs
læknis Georgssonar á Páskrúðsfirði. Hún
var dóttir Friðriks Wathne kaupmanns á
Seyðisfirði.
Trúlofun. TJngfrú Hrefna Jóhannes-
dóttir og Árni Helgason stud. med.
Innbrot. Tvö innbrot hafa verið framin
hér þessa viku. Var enn gerð tilraun til
að stela úr pósthúsiuu, rúða tekin úr og
farið inn í póststofuna. En sú för varð
ekki til fjár, því ekkert fémætt lá þar frammi.
I annan stað var brotist inn i vörugeymslu-
hús Garðars Gíslasonar og þaðan stolið vör-
um, svo sem kaffisekkjum o. fl.
Aflabrögð. Margir botnvörpungaeig-
endur hér létu skip sín fara að fiska i salt
í Desembermánuði, vegna þess að sala á ís-
fiski til Englands hafði ekki gengið vel þá
undanfarið, en saltfiskur hinsvegar i háu
verði. Sum skipin hafa þó fiskað í ís svo
sem t. d. Baldur (Kolb. Þorsteinsson). Hann
er nýlega kominn frá Englandi og hafði selt
afla sinn fyrir 800 sterlingspund.
Landakotsspitali. Breytt er þar um
lieimsóknartíma. Hann er nú frá kl. 11—1
alla daga.
Islendingur kosinn á þing. Við
kosningu til ríkisþingsins í Minnesota í
Bandarikjnnum 5. Nóv. síðastl. var landi
vor Gunnar B. Björnsson kosinn þingmaður
og það meira að segja gagnsóknarlaust.
Gunnar er ritstjóri að vikublaði í bænum
Minneota og er blað hans talið vera eitt-
hvert bezta blað, sem út kemur í smábæj-
um þess ríkis. Hann fylgir republikana-
flokknum að málum.
Síldartunnuverksmiðju eru nokkrir
menn að koma upp á Oddeyri. Þykir ljóst
að mikill hagnaður geti orðið á því, og
hagur fyrír þá sem síldveiðar stunda þar
nyrðra að geta fengið tunnur þar við hend-
ina. Anton Jónsson er forgöngumaður
þessa verks.
Björn M. Olsen prófessor er orðmn
heiðursfélagi konunglega vísindafélagsins í
Gautaborg.
ilýr bankastjóri. Von er á nýjum
bankasjóra i lslands banka í stað Hannesar
Hafsteins ráðherra. Það er danskur maður
og hefir verið starfsmaður I'rivatbankans í
Höfn.
Júlíus Júliniusson, sem gat sér hér
almannalof meðan hann var skipstjóri á
Austra, er nú orðinn skipstjóri á Mjölnir.
Gasið. Megnar kvartanir eru yfir þvt
í bænum hve illa hafi logað á gasljósum
siðastliðinn hálfan mánuð eða svo. Er kent
um slæmu gasi. Ljósin ákaflega dauf, sum-
staðar ekki betri en Saltvíkurtýrur. Mælt
að ekki sé til neins að kæra því ekki fáist
leiðrétting nein.
Skyldu þeir sem réðu úrslitum um það,
að gas var tekið hér til ljósa vera altaf
jafn ánægðir með það?
Bragi seldi afla sinn í Englandi í fyrra-
dag fyiir 860 sterlingspund.
Björgunarskipið Geir kom að vestan
með hinn strandaða botnvörpung og gerir
við hann hér.
Lóðargjöld. Sveinn Björnsson yfir-
dómslögmaður hefir flntt þá tillögu í bæjar-
stjórninni, að fá breytt lóðargjöldum bæjar-
ins þannig, að gjaldið miðist framvegis
við verð lóðarinnar. Bæjarstjórnin hefir
sett nefnd í málið. Vonandi fær það góð-
ar viðtökur, því hér er um það að tefla að
fá breytt ósanngjörnum lögum.
Á gamlárskvöld var hér mikið um
dýrðir eins og venjulega er nú orðið. Veðrið
hið ákjósanlegasta. Undir kl. 12 var mikið
mannstreymi á götunum, einkum Lækjar-
götu, því lúðrafélagið „Harpa“ lék á lúðra
upp við mantaskólann. Púðurkerlingum
var skotið óspart, en minna var um flugelda
hehlur en í fyrra. Brenna engin.
Nýjárssundið ‘við bæjarbryggjuna
reyndu 4 menn í þetta sinn. Erlingur Páls-
son (sundkennara) varð fljótastur nú eins
og i fyrra. Hann synti 50 stikurnar á
sek.
Hinir sem syntu voru:
Sigurður Magnússon . . 444/n sek.
Sigurjón Sigurðsson . . 47 —
Guðm. Kr. Guðmundsson . 494/5 —
í fyrra vann Erlingur sundið á SVI^'sok.
Vinni hann næsta ár fær hann bikarinn til
fullrar eignar. Bjarni alþm. Jónsson frá
Vogi afhenti sigurvegaranum bikarinn og
hélt ræðu um leið.
Islenzk gestrisni.
[í vestan blöðunum hefir í haust'og vet-
ur staðið ýmislegt miður góðgjarnlegt um
íslendinga hér heima, einkum um það hvern-
ig löndum að vestan sé tekið hér þegar
þeir koma hingað skemtiferðir. Margir hafa
þó orðið til að svara þessu og taka svari
okkar. Einn þeirra er herra Sigfús Ander-
son málari, sem hér kom i sumar. Hann
ritar í Heimskringlu á þessa leið]:
í „Heimskringlu" 10. okt. stendur
grein um íslenzka gestrisni, er mig
langar til að gjöra fáeinar athuga-
semdir við. Það vill svo vel til, að
ég er einn af þeim, er var á ferð um
ísland í sumar sem leið. Hefi alt aðra
sögu að segja af íslenzkri gestrisni,
heldur en stendur í „Hkr.“-greininni.
Greinin byrjar með óskaplegum
fagurgala um, hvað íslenzk gestrisni
hafl verið inndæl og skemtileg á dög-
um Sigurðar Breiðfjörðs, þá hafi allur
matur og alls konar þægindi fengist
fyrir alls ekki neitt. Og :tf því nú að
nokkur breyting er á það komin, og
á ýmsum stöðum er hafin greiðasala
í landinu, þá finst greinarhöfundi sjálf-
sagt, að hella alls konar ónotum út
yflr Austur-íslendinga í tilefni af því,
hvernig þeir taki á móti Vestur-íslend-
ingum, er heim komu síðastliðið sum-
ar. Auðvitað þykist hann hafa sögu-
burð ýmsra þeirra, er heim fóru, til
að byggja grein sína á.
Við skulum nú fyrir augnablik íhuga
allar þessar óskaplegu getsakir, er hann
leggur til grundvallar í grein sinni.
Sá fyrsti segist hafa verið á ferð á
Austurlandi með konu sína, og þurft
að fá fylgd eina aagleið, og hefði það
kostað 25 kr. Það fyrsta að athuga
við þessa sögu er, hvaða sannleiksgildi
hún hefir, þar sem engin nöfn eru til-
greind. Auðvitað ber sagan sjálf með
sér ósannindi að hálfu leyti, því hafi
söguberinn fengið eins dags fylgd á-
leiðis, þá hefir það hlotið að kosta
fylgdarmann tvo daga, annan daginn
til fylgdar en hinn til baka heimleiðis.
Greinarhöfundur segir: „þegar þess
er gætt, að maðurinn hafði að eins
einn hest og misti að eins einn dag
frá verki, verður fjárníðslan ber“.
Hér talar greinarhöf. alt af um einn
dag í staðinn fyrir tvo. Sami höfðingi
kvaðst hafa þurft að borga 75 aura
fyrir einn kaffibolla með brauði, á sömu
stöðvum. Það þarf ekki að íhuga þessa
sögu aeitt, af því hún er af sama tægi
og hin fyrri, og þar af leiðandi alger-
lega ómerk.
Að þessu loknu bregður greinarhöf.
sér til Suðurlands, og brúkar þar sömu
aðferðina — segir, að allii', sem þar
hafi ferðast, hafi sömu sögu að segja;
þeir hafi þurft að borga langtum hærra
verð, en sanngjarnt hafi verið; sér-
staklega bendir hann á Kárastaði.
Ég læt þess hér með getið, að ég kom
á Kárastaði og þáði þar góðgjörðir, og
varð ekki var við neina ósanngirni,
heldur þvert á móti það gagnstæða.
Greinarhöf. segir, að allir Vestur-
íslendingar, ásamt útlendingum, er
ferðuðust um Suðurland síðastl. sumar,
hafi orðið að sæta ránsverði á öllum
greiða. Og alla þessa lastmælgi hefir
greinarhöf. frá ónefndum mönnum ;
enda er hér auðséð að hann sjálfan er
farið að voma upp af sínu eigin verki.
Hann finnur auðsjáanlega sárt til þess,
að hér þurfi eitthvað, og það meira en
lítið, til að sanna alt hér á undan
áminst slúður um íslenzka ógestrisni.
Og að lokum finnur hann ráðið, sem
er það, að skapa sér einn sannorðan
mann, og láta hann vera frá Winnipeg.
Á öllum hinum, og öllu því sem þeir
segja, tekur hann eigi lengur mark ;
það er bara þessi eini, sem hann veit
að er sannorður, og þá bezt að íórn-
færa honum fyrir alla hina — og farast
honum þannig orð : „Oss hefir tjáð
sannorður maður hér úr borg, er gist
hafði á „Hótel Reykjavík" og hafi þurft
að borga 8 kr. um sólarhring. Aftur
hafl hann gist á „Hótel Akureyri" við
Eyjafjörð,, og ekki þurft að borga þar
nema einar 4 kr. um sólarhring".
Þetta dæmi virðist mér bæði heimsku-
legt og illgjarnt, þvi hefði þessurn
herra þótt of mikið að borga 8 kr. á
dag, því fór þá ekki mannskepnan á
einhverja ódýrari staði, t. d. „Hótei
ísland" fyrir 5 kr., eða „Skjaldbreið“
fyrir 4 kr., eða á einhvern annan st.að,
er hann hefði getað fengið einhverju
slett í sig fyrir 2 kr. á dag ? Eða er
það nokkuð til að sanna, að „Hótel
Reykjavik" hafi verið ósanngjarnt í
8 kr. kosti, þó að hinn áminsti gæti farið
mörg hundruð mílur norður í land og
fengið þar næturgreiða fyrir 4 kr. ?
Þetta alt sýnir og sannar ekkert, annað
en það, að maður sá, er grein þessa
hefir í „Hkr.“ skrifað, ' er fáránlegur
slúðurberi. Eitt af hans óskammfeilnu
ósannindum er það, að allir þeir, er
heim til íslands fóru í vor og síðastl.
sumar, hafi haft hér að framan áminsta
sögu að segja. — Ég skal láta þess
hér með getið, að enn sem komið er
hefi óg undirritaður ekki á „Hkr.“-
skrifstofu komið. Og svo skora ég á
ómenni þetta, að koma fram í birtuna
I
og sanna, að hann hafi heyrt mig bera
nokkuð af þeim óhróðri, er hann ber
upp á Austur-íslendinga.
Ég gat þess í byrjun þessara fáu
lína, að ég hefði alt aði'a sögu að
segja frá ferð minni um ísland, en
stendur í áminstri grein í Hkr. Ég
skal nú með fáum oiðum minnast á
ferð mína og samferðamanns mins,
herra Jóns Thorsteinssonar hér úr borg.
Við byrjuðum landferð okkar í Stykk-
4