Skeggi - 03.11.1917, Blaðsíða 1

1. árg.
Vestmannaeyjum, Laugardaginn 3. nóvember 1917.
2 tbl.
Notið nú tækifærið.
10-25 prct.
afslátt gefur Árni J. Johnsen
á allri álnavöru. Meðal annars mikið úrvai af
#
tvist-tauum, sængurdúkum og sirzi.
+
Tryggvi Grunnarsson
látinn.
— o—
Gunnlaugur Tryggvi Gunnars-
son var íæddur í Laufási við |
Eyjafjörð 18. okt. 1835. Foreldrar |
hans voru Gunnar Gunnarsson 1
prestur þar og Jóhanna Gunn- j
laugsdóttir Briem sýslumanns.
Hann ólst upp h)á foreldrum
sínum og var snemma bráðger.
Hneigðist hugur hans þegar meir
að verklegum framkvæmdum en
bóknámi. Lagði snemma stund
á trjesmíðar og smíðaði þá ýms
áhöld, er ekki höfðu ttðkast
áður þar í sveit.
Vorið 1859 kvæntist hann
Halldóru þórsteinsdóttur prest á
Hálsi og reisti þá bú á Hallgils-
stöðum í Fnjóskadai. Bjó hann
þar til þess er hann gerðist fram-
kvæmdarstjóri Gránufjelagsins, er
þá var nýstofnað- Um sömu
mundir rak hann hákarlaveiðar
á Oddeyri, og sýndi þá, sem
oftar, mikinn dugnað. Var hann
frömuður í því að veiða hákarl
á haffær skip í Eyjafirði, Fram-
kvæmdastjóri Landsbankans varð
hann 1893 og var bankastjóri
hans til þess er bankastjórninni
var vikið frá haustið 1909. Hafði
alþingi næsta á undan ákveðið
nýtt skipulag á bankastjórninni,
sem áttí að komast á þá um
áramótin, og samþykt sjerstök
eftirlaun handa Tr. sál. Eftir það
hafði hann ekkert fast (embætti,
en gegndi þó margvíslegum störf-
um, bæði fyrir hið opinbera og
einstök fjelög.
Alþingismaðuf var hann fyrir
ýms kjördæmi á árunum 1869—
1908.
Konu sína inisti hann 1875.
Uppeldisdóttir þeirra var Val-
gerður Jónsdótdr biskupsfrú.
Hann var sæmdur fjölda heið-
ursmerkja-
það sem sjerstaklega einkennir
Tryggva Gunnarsson, er dugn-
aðurinn; það sýnir alt hans langa
og mikla æfistarf. því auk hinna
mörgu 0g viðfangsmiklu verkefna,
sem talin eru hjer að framan,
fjekst hann við fjöldamargt annað
og var 1,-fið og sálin í hverjum
fjelagsskap, sem hann komst í.
Má íe0a að tne& honum hefjist
ný« tímabil í atvinnumálum vor-
um. Hann varð hinn öruggasti
forkólfur í því, að fá menn til
að stunda fiskiveiðar á þilskipum,
hákarlaveiðar við Norðurland og
þorskveiðar við Faxaflóa. Gerði
hann það ýmist með því að gera
út skip sjálfur, eða með því
að hvetja aðra og hjálpa til
þess. Sjávarútvegurinn lá hon-
um æfinlega þungt á hjarta, og
sárt fjell honum það er þilskipin
voru seld út úr landinu. Sporn-
aði hann við því í lengstu lög,
en fjekk ekki viðráðið. Hann
var einn af stofnendum Fiski-
fjelags íslands og í stjórn þess
alla tíð, þangað til í vor að hann
var kosinn heiðursfjelagi þess.
Hann gekst fyrir íshúsbyggingu
í Reykjavík á sínum tíma, í þeim
tilgangi að leggja þilskipum til
beitu. Var það þeim hin besta
stoð og mjög blómlegt fyrirtæki.
Hann var líka einn hinn helsti
frömuður í því að stofna ábyrgð-
arfjelag fyrir þilskip við Faxafióa,
og fjelag til að gera að þifskip-
um (Slippfjelagið).
En hann hugsaði líka um fleira
en sjávarútveginn. Á alþingi
var hann jafnan fremstur í röð
þeirra manna, er efla vildu verk-
legar framkvæmdir í landinu,
hvort sem það voru vegamál,
verslunarmál eða landbúnaður.
Gott dæmi þess er Ölfurárbrúin.
Hana tók hann að sjer að gera,
er ekki fengust aðrir til; vildi
hann heldur bera áhættuna sjálfur
en að verkið færist fyrir. Var
það hin besta samgöngubót og
komu margar síðar.
Margt var það fleira, sem hann
sýslaði i verklegum framkvæmd-
um m. a. það, að koma góðu
skipulagi á Reykjavíkurbæ, bæði
með bættri húsgerð og með því
að leggja nýjar og betri götur.
Gekk það ekki alt fram þegjandi
og hljóðalaust, en hann ljet slikt
aldrei á sig fá. Vildi hann hafa
höfuðstað landsins sem myndar-
legastan á allan hátt, og vann
ósleitilega að því í bæjarstjórn-
inni, þau árin sem hann sat í
henni.
Hann hafði það sjer til skemt-
unar á gamalsaldri, að rækta blóm
og trje í alþingishúsgarðinum og
tókst það mætavel. það er til
marks um áhuga hans í því efni,
að hann flutti með sjer trjáplöntu
eina í yfirhafnarvasa sínum norðan
úr þingeyjarsýslu og gróðursetti
hana í þinghúsgarðinum; sú planta
er nú orðin álitlegt trje.
Eitt óskabarn hans var þjóð-
vinafjeiagið. Var hann einn af
helstu forgöngumönnum þess að
það var stofnað, og formaður
þess lengt af. Mikla vinnu lagði
hann í það að halda því fjelagi
í sem bestu horfi og sjálfsagt
fje líka. það vissu fæstir í hvað
hann lagði fje, því á það var
hann óspar er hann vildi koma
einhverju góðu til leiðar. Margt
og mikið skrifaði hann um dag-
ana, mest eða alt í blöð og tíma-
rít. Má víða sjá þess vott í
almanaki þjóðvinafjel. hvað ríkast
var í eðli hans. —
Verndun dýra, var eitt áhugamál
hans, sem sjá má glögt í Dýra-
vininum. Studdi hann það mál
á margan hátt, t ræðu og riti og
með fjárframlögum.
Enn er ótalinn einn þátturinn
i æfistarfi hans, sá sem örðugast
er að mæla eða meta það er
hin dæmafáa hjálp, sem hann
veitti mönnum og málefnum.
það vissi enginn maður, og ef
til vill sist hann sjálfur, hve
margir þeir urðu, er sóttu á fund
hans tli líknar sjer um lán eða
fjárstyrk, en það er alkunna að
þeir voru afar margir. Venjulega
leitaðist hann eftir því til hvers
ætti að nota fjeð. Meira spurði
hann varla um. Honum var
æfinlega kappsmál að hjálpa þeim,
sem vildu bjarga sjer sjálfir.
þeir eru ótaldir, sem hann hvatti
og studdi í viðleitni sinni til að
bjargast á eigin spýtur.
Öllum þeim, nær og fjær
sem sýndu okkur hluttekn-
ingu við fráfall og jarðarför
okkar ástkæra fóstursonar
Árna Gislasonar læknis, volt-
um við innilegasta þakklæti.
Gjábakka 1. nóv. 1917
Sesselja Ingimundardóttir
Jón Einarsson.
Ekkert hataði hann eins og
ómenskuna. Hann hafði sjáifur
starfað svo mikið og oft haft svo
erfitt fyrir vegna ómensku og
tómlætis annara. því var hann
líka svo fljótur til að taka að
sjer þá menn, sem komast vildu
áfram. Grunur er á um það að
ekki hafi hann fengið með skil-
um allar þær krónur er hann
lánaði, og eins um það að fleir-
um hafi hann hjálpað, en verð-
ugir voru. Var þá ýmist að
honum blöskraði, eða hann hló
dátt er hann sá hverju fram fór.
Hann átti það ekki til í eðli sínu
að kvarta nje kvíða.
Með Tryggva gamla (það er
eitthvað svo óviðfeldið að tala
um hann sem dauðan mann) er
gengin til hvíldar sá maðurinn,
sem líklega hefur unnið manna
mest að því að rjetta við atvinnu-
vegi vora, bæta fjárhag vorn og
styrkja þjóðina i trúnni á gæði
landsins.
þjóðin mundi lengra komin
í verklegum framförum, væri
margir slíkir sem hann.
Til áheita ,
cr cngin stofnun betri, en
„Ekknasjóðurinn',
á næstkomandi vetri.
Heima-kensla.
Undirritaður veitir tilsögn í
ensku og þýzku. Til viðtals
3—4.
Guðni J, Johnsen.
Unglingur
getur fengið að nema
prentiðn f
prentsm. Vestmannaeyja.