Skeggi - 08.12.1917, Síða 4

SKEGGI
S^aii y,^w»sg
Sæt saft og
Grærpulver
rdýrasi og besí hjá
S* S* So^nsen
&sss&§sss^)3ss-y&$sssff'5 s\sa»sssg a>sss.-g> asssp;
hafði ætlað með skipinu til
Reykjavíkur og sitja þeir eftir
með sárt ennið.
Foreldrafundur
var haldinn í barnaskólanum í
gær. Omræðuefnið: lestrarkenslan
og breyting á fræðslulögunum.
Fundurinn var mjög illa sóttur
og umræður litlar. Annar for-
eldrafundur var haldinn áður
haust, hann var betur sóttur.
Veðrið.
Góðviðri framan ar vikunni,
hryðjusamt um miðja vikuna, logn
og vægt frost síðustu dagana og
snjóföl. í gær var hæg norðnátí
um alt land með 4 stiga frosti,
en s.v. átt í Færeyjum og hiti
5 stig.
Skakt skeyti
var í 5, tbl „Skeggja". þar
stendur að á konungafundinum
í Kristjaníu, ætti forsætisráðh, og
utanríkisráðh. í t a 1 a að vera, en
á að vera Norðurlanda, þessi
leiðrjetting fjell úr síðasta blaði.
Bímfrjett.
Rvík. 8. des. 1917.
Friðarsamningar við R ú s s a
standa yfir.
Hafís fyrir Horni og á Gríms-
eyjarsundi.
Ráðherra hefur fengið lánið
sem honum var falið að taka.
Hann fjekk það í Kaupm.höfn,
útborgað 98%) vextir 5%.
AUskonar
kryddvörui
svo sem:
Pipar,
Karell,
Efigsfer,
fJeguil, v\
Laurb®r]alawf,^
Carry,
Sinnep,
Kardemommer
nýkomið í verzlun
■ B 3' ^Qfansm*

Prentsm. Vestmannaeyja.
Veiðarfæ
svo sem enskar línur, prima linsnúnar »
3, 3%, 4 og 5 fbs.
ÖnguUauíTií? og öngSa, hefur reynslan sýnt og sannfært
menn um að best er að kaupa í verzlun
B 3 3oímsen,

ötor-verksmlðja
Th. Thomsens
hefur ávali fyrirllggjandi.
mikiö af varastykkjum í
A 1 f a-m 6 t O r a.
Ef yður liggur hugur á að fá yður áreiðanlega góðan og
oiíusparan mótor í bátinn yðar, finnið þá herra Jón Jónsson,
Hlíð, sem allra fyrst.
Virðingarfyllst
Þorkeli Þ. Cfementz
Lífsábyrgðarfélagið

CARENTIA”
er áre ðaniega iryggasta og bezfa félagið.'
Sérsíök tíeild fyrlr Isiand, með íslenzka hagsntuni fyrir augunr.
Enginn eyrir út úr landihu.
Fyrir öll iðgjöld eru keypt veðdeila'arbréf Landsiiaiikans.
Lifsábyrgðarskírteini geíin ut hér á landi, undir umsjón landlæknis.
Öíl iðgjal-fagreíðsla fer fram hór á staðnum.
Ekkert annað félag býður slíkf.
Umboðsmaður í Vestmannaeyjum
Bjarnl Si^hvatsson,
allhratt, Hann stakk því uppá
að hann herti gönguna, og það
gerðu þau.
Símon og Dórótea höfðu sests
niður í laut við veginn og stein-
þögðu. Símon hafði raulað gaman-
vísur fyrir Dóróteu en hún gladd-
ist ekki hót við það. Loksins
tók hann að lengja eftir móður
sinni og Bout og spratt á fætur
tii að skygnast eftir þeim. Hann
sá þau hvergi og hjelt þá að
móðir sín hefði gefist upp. Hann
sneri sjer þá að Dóróteu og
hóstaði þrisvar eða fjórum sinn-
um eins og maður, sem veit
ekki hvað hann á að segja. Svo
stakk hann upp á því að þau
settust niður nær veginum, til að
sjá betur til mannaferða. Hún
samþykti það. Enn sátu þau
stundarkorn þegjandi, og þótti
Símoni leitt, því hann hafði ein-
(45)
mitt ætlað sjer að nota sjer þessa
stund, til að tala við Dóróteu í
næði. Hann tók enn að ræskja
sig, tók um Dóróteu og hvíslaði:
„Dórótea —
„Hvað viltu, Símon?“, sagði
hún og sneri sjer að honum.
Svo fóru þau að tala um þessa
leiðinlegu þögn og að þau mættu
ekki eyða tímanum svona.
Svo fór Símon að tala um það
hve mikið hann þyrfti að segja
henni, þar sem þetta mundi verða
síðasta samverustund þeirra um
langa hríð. Og hann mintist
líka þess hve þungt honum fjelli
að skilja við móður sína á
gamalsaldri og sveitina, þar sem
hann var borinn og barnfæddur
og þar sem hann hafði kynst
Dóróteu. Hann ljet sem hann
væri að leggja af stað í útlegð
yfir ómælishaf. Og hann bað
(46)
Dóróteu heitt og innilega að
minnast s-n í bænum hennar á
kvöldin og e(ns þegar hún væri
á gangi úti á milli sandhólanna,
þar sem þau voru vön að ganga
saman.
það var ekki iausí við að henni
þætti þessi bón bera keim af
tortryggni. Hún fullvissaði hann
um, að aldrei mundi sig henda
það að hún gleymdi honum hálfa
stund. Og hann las sakleysið
og alvöruna svo greinilega í
bláum augum hennar að hann
var ekki hálfa stund í vafa-
þarna sátu þau langa stund við
blíðuatlot í algleymissælu.
Að síðustu rjetti hann henni
smá öskjur, og var í þeim lítill
gullhringur. Hún skoðaði hring-
inn litla stund, lokaði svo öskj-
unum og rjetti Símoni þær. Hann
furðaði meir en lítið á þessu, en
(47)
hún ljest ekki vilja þiggja hring-
inn. Hún kvað elskendur ekki
þurfa gulihringa nje aðrar gjafir
til að muna hver annan. Símon
Ijet sjer ekki segjast við þetta,
en bað hana enn innilega að
taka við hringnum, með því ó-
víst væri að þau sæjust oftar.
Dórótea átti ekki von á þessari
bendingu og brá mjög við. Henni
fanst sem hnífi væri stungið í
hjarta sjer, og henni lá við að
hníga í ómegin. Hún raknaði þó
brátt við, greip öskjunnar, tók
hringinn og dró hann á fingur
sjer.
„Símon, sko, þarna er nú
hringurinn, og hann skal fylgja
mjer í gröfina", sagði hún glöð í
bragði. „Heyrðu, nú verðurðu að
þiggja af mjer annan grip, en þú
verður að lofa mjer því að bera
hann á þjer til dauðadags".
(48)