Skeggi - 13.03.1920, Blaðsíða 2

SKEGGI
»Skeggi« kemur venjulega út e i n u
sinni í viku, og oftar ef ástæður
leyfa. Verð: 5 kr. árg. (mintt 50
blöð).
A u g 1 ý s i n g a v e r ð: 1 kr. pr.
• m.; kr. 1,50 á 1. bls.
Ú t g e f a n d i: Nokkrir eyjarskeggjar.
Afgreiðslu- og innheimtum.
Ounnar H. Valfoss,
Ritstjóri og ábyrgðarm.
Páll Bjarnason.
Hjá
Í3 kaupa allir ^
sírsar £5
Tóbaksvörur.
SCSÖÍ! StóSffi SSSSSSSÖSS® « vksssssss asssassssg
síðar kom hr. Gunnar Ólafsson
á bryggjuna, kallar hann til mín
og segir hann að jeg megi ekki
fara að bryggjunni; saeði hann
sótt ganga á landi. Jeg baðst
að mega koma kvennmanni,
sem með okkur var, á land, og
fjórum pokum; leyfði hann það.
-Lögðum við síðan nær bát sem
við bryggjuna var og losuðum
okkur við það er leyft var.
Gættum við þess vandlega að
bátur okkar kæmi hvorki við
bát nje bryggju; þó gátum við
ekki varnað því að bátur okkar
snerti bryggjuhornið sem snögg-
vast og rann þar sjór yfir. Einn
maður komst upp á minn bát
sem snöggvast, hótaði jeg að
berja hann með krókstjakanum,
ef hann ekki færi þegar í stað,
af hverjum sem hann væri
sendur. Fór hann þá tafarlaust.
Gunnar bannaði mjer allar sam-
göngur við land og eins að
taka brjef. Seint um kvöldið
kom bátur til okkar út á höfnina,
or sögðust bátsmenn bafa brjef
til mín. Jeg neitaði fyrst að
taka á móti því, en þeir sögðu
það vera frá bæjarfógeta, og tók
jeg þá við því. Með brjefi
þessu er mjer bannað að fara af
0
Vestmannaevjahöfn. Um nóttina
var harður norðan-stormur, en í
þeirri átt eru bátar altaf að
hringsnúast hjer á höfninni; það
gerði minn bátur líka, og draga
keðjurnar um akkerin, og tók að
reka Vakti jeg megnið af nótt-
inni og varð jeg þess var að
við vorum nærri komnir upp í
„Bísasker" svokallað. þótti mjer
þá ekki til setu boðið og ljet
hita upp vjelina til þess að reyna
að ná inn festunum. Gekk það
seint því alt var snúið í hnút.
Að þessu vorum við í 3’/2 kl.st.
þar til alt var komið supp á
kinnung, akkerin og festarnar
þá vissi jeg ógjörla hvað gera
skyldi, okkur var bannað að
koma að bryggju, ómögulegt að
liggja á höfninni. Jeg hugði
AITGLÝSING.
Á fundi sem haldinn var í verkamannafjelaginu „Drífandi“
10. þ.m. var samþykt svohljóðandi tillaga:
Að allar konur sem í fjelaginu eru megi ekki vinna fyrir
lægra kaup en hjer segir: Á virkum dögum 80 aur. um kl.st. og
á helgum dögum 1 króna um kl.st.
Vestm.eyjum 13. mars 1920.
Stjórnin.
brimlaust á Stokkseyri og tók
það ráð að fara þangað, því að
jeg hjelt að jeg mætti liggja sótt-
kvíaður þar við mína festi,
eins og á Vestm.eyjahöfn ótryggri,
þar sem alt er í veði, bátur og
menn.
Lagði jeg síðan af stað’ en
gekk seint því að mikill vindur
var á móti og frost um 20 st.
er til Stokkseyrar kom. Tók
jeg festi mína og lagðist um
kyrt. Kemur þá bátur úr landi
og fjórir menn á honum. Voru
þar komnir sýslumaður og
hjeraðslæknir og tveir róðrar-
menn.
Kallar sýsiumaður til mín og
sþyr hvort jeg komi úr Vestm.-
eyjum og hvort jeg hafi engin
orð fengið frá sjer um að fara
ekki af stað. Jeg kvað svo vera
og greindi ástæður. SkipaÖi
mjer þegar til Vestm.eyja aftur,
en jeg beiddist að mega liggja
við festi mína á Stokkseyrar-
höfn, og að hann sóttkvíaði mig
þar á höfninni. Lofaði jeg að
leitast ekki við aö ganga á land,
og ítrekaði þetta hvað eftir
annað. Bað hann mjög aö fara
til Vestm.eyja til þess að hann
kæmist hjá að senda mig til
Reykjavíkur. Vildi hann síðar
meina mjer frekara viðtals en þó
fjekk jeg það af hoi\um að segja
meira. Kvaðst jeg ekki komast
til Vestm.eyja, bátur illa útleik-
inn, mennirnir ekki búnir til
útilegu, og olíulaust. Ekki vildi
hann heyra þetta, nóg olía þar í
öðrum bát, segist sjálfur vera
með sængurföt með sjer og láta
þau í næsta bát, og mat bauðst
hann til að senda út.f
Jeg sagði að jeg færi hvergi
nema hann vildi sjálfur ábyrgjast
allar afleiðingar af ferðalaginu og
játti hann því skýrt og greinilega
svo að við heyrðum allir á
bátnum.
Mótoristi minn vildi eitthvað
yrða á læknirinn, en er læknir-
inn vildi tala, þá rjetti sýslu-
maður út sína hönd fyrir andlit
læknisins, svo að hann gatekkert
sagt. Jeg varð hálf-feginn þegar
jeg sá læknirinn þar með sýslu-
manni, því að mjer var ráðlagt
hjer að láta skoða skipshöfnina,
og lofaði jeg því. En ekkert
vildi læknir tala við mig.
Ekki íjet sýslumaður sængur-
fötin í bátinn sem hann lofaði,
heldur fór með þau í land og
komu þau síðar sjóblaut og eins
kostur sá er við fengum. Sængur-
fötin átti jeg en ekki veit jeg við
hvað hinir mennirnir áttu að
liggja Sýslumaður lofaði mjer
tryggri festi á Vestm.eyja-höfn.
Kvað hafnsögumanninn skyldu
vísa mjer á festina með það sama
sem jeg kæmi þar.
Nú legg jeg af stað þann 17.
febr. kl. 5 til Vestm.eyja og
kom þar kl.. 10'/2. Ekki kom
þá neinn um kvöldið til að vísa
mjer til festar. Lagðist jeg við
akkeri mín sem fyr, en alt fór
á sama veg sem fyrri nóttina.
Gátum við þó lagað nokkuð um
morguninn. þann dag um nón-
bil náði jeg t hafnsögumann og
spyr hann um festina sem
sýslumaður Árnesinga hafi út-
vegað mjer. Harm kvaðst enga
tilkynningu hafa fengið um það,
enda ekki hafa ráð á neinni
festi. Lika kom bæjarfógeti til
mín og sagði að það skyldi í
tje látið er jeg þyrfti með.
Nóttina eftir snjerist báturinn
á keðjunni og fór mjög úr stað.
Daginn eftir (19. febr.) löguðum
við það er aflaga fór. Nóttina
eftir var afar-vont veður af S.V.
og næstu nótt stóðum við allir
uppi. Næstu dægur (til 23.)
var sífelt illviðri og höfðum við
fult í fangi með að verjast. þá
voru vistir að þrotum komnar
og lagði jeg drög fyrir vistir og
vatn, og bað um að grenslast
eftir um heimfararleyfi. þann
23. kom bæjarfógeti út til okkar.
Gat jeg þess við hann að mjer
leiddist að liggja hjer lengur þar
eð við værum allir heilbrigðir
á bátnum. Hann sagðist þá hafa
sent stjórnarráðinu skeyti um
ferðalag okkar og vonast eftir
svari da’ginn eftir. Sú meðferð
var höfð með matinn og annað
sem okkur var fært úr landi, að
við snertum það ekki fyr en
eftir 24 kl.st.
Frá þeim degi rak hvert stór-
viðrið annað af ýmsum áttum.
þann 26. náði jeg loksins í
estar. Nú er kominn 6. mars
og ekkert svar er enn þá komið.
Hjeðan af fer Jeg hvenær sem
fært verður. Jeg hef fengið nóg
af fangavistinni hjer á höfninni.
þann 17. febr. var mjer boðið
að velja um hvdrt jeg vildi
heldur koma í land eða haldast
við í bátnum, og kaus jeg heldur
áð vera í bátnum, þar sem jeg
bjóst við að losna úr sóttkvínni
eftir 5 daga.
þess vil jeg geta að hefð
verið hjer sóttarflagg þegar
jeg kom hjer fyrst, þá hefði jeg
aldrei lagt að landi en snúið
heim aftur jafnharðan og þá
senniiega losnað við allan
hrakninginn“.
— „Hvers vegna Ijestu til-
leiðast að fara hingað aftur?“.
— „Vegna þess að sýslumaður
mun vera löglærður, en það er
jeg ekki, og vissi jeg ekki nema
hann hefði einhverja lagastafi,
sem hann gæti beitt gegn mjer.
Hjeðan af hirði jeg ekki um slíkt,
því að nú kýs jeg flest fremur
en að vara hjer lengur á höfn-
inni“.
Einum eða tveimur dögum
eftir að Jón skýrði frá þessu,
fór hann hjeðan áleiðis til Stokks-
eyrar og sennilega fengið þá
greiðari viðtökur en síðast.
Bróderingar
Hörblúndur
Kjólaleggingar
Snúrur
Slifsiskögur
ágætt úrval og ódýrt
Verslun
Ödd^eusson
Sparið
peninga yðar, með
því að kaupa
álnavöru
hjá
Jónínu Jónsdóttur
Sielnholfi.
„Skeggi". Hálft blað kemur
að þessu sinni sakir bilunar á
prentvjelinni. Siðasta blað dróst
um of sakir veikinda. Góðfúsir
kaupendur eru vinsamlega beðnir
að afsaka vanhöldin.
Frjettalaust með öllu
sakir símabilunar og samgöngu-
bannsins.t
Lífhringur til sölu, með
tækifærisverði. — Afgr. vísar á.
Prentsm. Vertmannaeyja.