Skuggsjá - 28.01.1910, Blaðsíða 4

4
SKTJGGSJÁ
Vátryggið hús yðar og innanstokksmuni í
brunabótafélaginu „c?aía í in q“ London.
Umboðsmaður fyrir Hafnarfjörð og nágrenni. S. cBergmann.
W^ Ci Áir IQnnl
ojom LGlllU
Hérméð læt eg ykkur vita, að eg í þetta sinn, eins og að
undanförnu smíða mikið af SJÓSTIGVÉLUM og eru þau vel
vönduð bæði að efni og vinnu. Það viðurkenua allir, sem hafa
reynt þau frá mér, að þau séu mjög góð. Þið ættuð því
að muna eftir að panta þau í tíma.
Yirðingarfylst
<§óóur £i cJvarsscn.
x»x»x»x»x«x»x«x«x«x«x»x#
■ 111 l'i'A íí handa körlum og
állskonar skófatnað í;”'58”'1'
mg- O d d u r S t. í t a r s s o n
og er hann viðurkendur að vera mjög smekklegur og vel vandaður og
a f a r ó d|ý r . Einnig fást þar aðgerðir á skófatnaði með mjög
góðu verði. Þar sem Tinnan er Tönduð og efnið er Talið,
er Ibezt að Terzla.
►ö
„ <=k
CD P'
i_, CD
•-t- _ £3
g ^ Oi
m
œ ** g
3
O !S h,
5' H 'c
• æ ö
Prentsmiðja Hafnarfjarðar
r/ til leigu strax eða
c Uisnccdi síðar Upplýsingar
í Prentsmiðju Hafnarfjarðar.
Ljósmyndastofan í Hafnarfirði,
framleiðir a 11 ar tegundir
ljósmynd a á hvaða s t æ r ð
og af hvaða gerð er rnenn óska
eftir.
Meginreglan er:
Vönduð vinna! Lágt verð !
Carl Ólafsson.
Svenska lífsábyrgð-
arfélagið „Krónan“
er bezta lífsábyrgð-
arfélagið á norðurlöndum. Leitið
upplýsinga um það hjá umboðsmanni
þess í Hafnarfirði áður en þér tryggið
yður annarsstaðar. Umboðsmaður
fyrir Hafnarfj.: J. Helgason, prentari.
hann sé vænn drengur. Að því búnu gengur hann heim
á hlað og heilsar bónda og vinnumanni. Hann kveðst
hafa heyrt að hestur sinn væri þar í haldi hjá honum.
Bóndi spyr, hvort hann viti ekki, að það sé orðið dýrt að
láta hesta sína troða niður tún annara; það geti kostað
100 dali. Komumaður segist vera peningalítill og hest-
urinn muni hafa verið nýkominn í túnið og hafi því ekki
verið búinn að gera mikinn usla, og býður bónda spesíu
fyrir skemdina, en bóndi neitar og segir, að hann verði
þá að láta sig hafa hestinn. Komumaður segir, að það
verði svo að vera, en illt þyki sér að missa hestinn, en
hann geti þó ekki meinað sér að taka hnakkinn, beizlið
og svipuna. Bóndi segir hann megi það gjarnan og vísar
honurn í réttina, þar sem hesturinn var, sem hneggjaði,
þegar hann sá húsbónda sinn. Yinnumaður segir við
bónda, að það sé illa gert að taka hestinn af manninum,
því það sé auðsjáanlega afbragðsskepna, svo hafi hestur-
inn að eins verið kominn inn úr hliðinu, þegar drengur-
inn hafi ætlað að taka hann og hafi því engar skemdir
gert. fað hafi því verið fullar bætur, sem komumaður
hafi boðið. Bóndi verður æfur og segir, að hann ætli
sér ekki að koma flækingum upp á að beita tún sitt.
Nú er að segja af komumanni, að hann gengur að hesti
sinum og klappar honum og segir, að sízt hafi sér kom-
ið til hugar að þeir yrðu að skilja svo fljótt, leysir hann
þá svipuna frá hnakknum og stekkur á bak og í sömu
svipan var hann kominn yfir réttarvegginn út á tún.
Snýr þá komumaður hestinum við, kallar til bónda og
biður hann að fyrirgefa, þó hann fari með hestinn og
ríði urn túnið í þetta skifti. Síðan snýr hann við aftur
og yfir vallargarðinn, þar sem hann kemur að og er
þegar horfinn.
Af bónda er það að segja, að hann varast ekkert, en
þegar hann sér aðfarir komumanns, verður hann sem
steini lostinn, því enginn háfði áður diifst að bjóða honum
slíkt. Vinnumaður stendur glottandl og horfir á, en bóndi
getur ekki að gert, enda er komumaður þegar úr greip-
um hans. Bóndi snýr sér þá í bræði að vinnumanni
og segir, að hann hefði heldur átt að hafa augun í höfð-
inu og iáta ekki fantinn taka hestinn út úr höndunum
á þeim, en standa þarna eins og fífl, og sér sýnist hann
hlakkast yfir svívirðingd þeirri, sem sér hafi verið gerð.
Yinnumaður segir að sér hafi farið likt og honum sjálf-
um með aðgerðaleysið, en þetta sé vonum seinna fram
komið og hafi verið honum makleg ráðning, því hann
hafi oft fyrir engar sakir tekið hesta af ferðamönnum og
sé nú framkominn á honum málshátturinn: „Iila sest
ofstopinn". Skilja þeir þá í fússi.
Mú vikur sögunni til komumanns, þegar hann hefir
baldið áfram á eftir lest sinni um stund, mætir hann
tveimur mönnum og sér strax, að annað er sýslumaður
þeirra á Eyrarbakka. fegar þeir finnast, spyr sýslu-
maður hver hann sé, herjans sonurinn og hvaðan hann
sé að kominn, og þrífur um leið í tauminn á hesti
komumanns, en hann sveiflar svipunni og Gráni tekur
þegar viðbragð, svo sýsiumaður, sem ekki varaði sig,
datt af baki, en Gráni stekkur yfir hann, því sýslumaður
hafði mist af taumnum við fátið. Þegar sýslumaður er
kominn á fætur aftur, er komumaður kominn spölkorn
frá þeim og kallar nú til sýslumanns og segir, að ef hann
vilji vita hver hann sé, þá geti hann sagt honum það, ef
hann verði þá nokkru nær. Hann segist heita Jón og
vera sýslumaður eins og hann, og vera frá Svartárbotnum i
þangað megi hann vitja sín, ef hann þykist eiga erind;
við sig. Skilur þar með þeim. (Frh.).