Suðurland - 23.09.1911, Qupperneq 2

60
SUÐURLA'ND.
Greinarkorn það er hér fer á undan er
í sjálfu sér „meiniaust og gagnslaust" og
segir ekkert annað en það sein „Ingólfur"
hefir áður sagt, og ekki kemur til mála að
óheilbrygðara sé við næstu kosningar að
taka fremur tillit til aðílutningsbannsins en
óheillra pólitískra flokkaskiftinga.
Hvað er ætlun höfundar með síðustu
setningunum, að „ekki sé holt fyrir Suður-
iand að ræða þetta þaulrædda mál.“ Á
þetta að vera hótun til blaðsins? Hver
mál er þá Suðurl. hollast að ræða ? Hvað
á það að ræða um?
Máske höf. vilji gefa bendingar í þá átt.
Suðurland feimar sér ekki við að ílytja
greinar um almenn málefni, séu þær kurt-
eyslega ritaðar. Ekki síst þegar þær eru
undirritaðar fullu nafni höf. og það ættu
sem flestar greinar að vera. — Býst ekki
við að gjöra öllum til hæfis frekar en vinur
vor Er því að sætta sig við það.
Markaðsfréttir 8, seft. 1911.
Newcastle-on- Tyne.
Með „Botníu" kom mikið af islensku
smjöri, en því miður of seint fyrir mark-
aðinn, var þessvegna ómöguiegt að fá það
verð er vér spáðum 22. ágúst. Hefði smjörið
komið einum degi fyr, hefði það munað
um 6000 krónum á þeim 6—700 ílátum,
því alt fram að þeim tíma var verðið ó-
breytt og menn voru ákafir að byrgja sig
upp, og buðu hæsta verð.
En smjörið kom of seint, og vikuna sem
smjörið beið kaupendanna, sem höfðu byrgt
sig svo upp, að þeir komu ekki fyr en næsta
markaðsdag. Á meðan féll smjörið mjög
í verði. Kaupmannahafnarsendingar féllu
um 6 kr. og alt benti á verðfall; ekkert
var hægt að selja nema með 10—12 °/o
aíslætti. Þá hljótíð þér að skilja, að það
hafi heldur en ekki valdið oss vonbrygðum
er hinar óheppilegu gufuskipaferðir, hafa
hindrað oss í að láta íslensku rjómabúin
njóta hins háa verðs, sem var 2 vikum
áður. Nú sjáum vér á áætlunum gufuskip
anna, að hin næstu tvö skip koma ekki
hingað fyr en 17. og 24. seft., bæði á sunnu-
degi, einuin degi of seint, og getur smjörið því
ekki komist á markaðinn strax, en verður
að bíða heila viku.
Gæði smjörsins voru lík og áður, en þar
sem verðið er hátt, gjöra kaupendur hærri
kröfur til vörunnar, því almenningur heimt-
ar skilyrðislaust að fá 1. flokks vöru, fyrst
verðið er svo hátt. — — —
Útlitið um næstu vikur mjög gott. —
J. V. Faber & Co.
Á sama markaði seldi hr. Faber smjör
fyrir Baugstaðabúið á 109 kr. 69 au. 100
pd. (brutto) eða um kr. 1,03 pd. netto.
Lánsamir foreldrar.
Margt er undariegt í heimi þessum, og
mörgu er misjafnlega niðurraðað, ekki síst
þegar um fæðingar barna er að ræða. Sum-
ir foreldrar eignast svo mörg börn, að þau
eru í vandræðum að hafa ofan í þau og á;
— aftur aðrir þurfa að baslast í barnlausu
hjónabandi. Mikill er munurinn. Sumar
mæður fæða 20 börn og þar yfir, en aðr-
ar verða aldrei mæður. Og sumar eignast
þrí-, fjór- og jafnvel fimm-bura, aðrar verða
að sætta sig við eitt.
Suður í Cleveland, Ohio, er kona ein,
Mrs. Wm. C. Clark að nafni, sem er að
eins 33 ára gömul, en sem hefir eignast
17 börn. Hún hefir fætt þríbura þrisvar
og tvíbura fjórum sinnum. Af þessum barna-
hóp eru 7 ein á lífi. Mrs. Clark er af frönsk-
um ættum, en kom til Bandaríkjanna 6
ára gömul, og giftist 12 ára. Árið eftir
fæddi hún tvíbura, en fyrstu þríburana
eignaðist hún 14 ára. — Sjálf á hún 26
systkyni á lífi. — Hún er gift járnsmið.
Á þriðja degi eftir síðasta barnsburðinn,
gengdi hiín sínum vana húsverkum.
Þó Mrs. Clark hafi vel gert í því augna-
miði, að fjölga mannkyninu, þá hafa marg-
ar gert betur. Rannig eru um þessar
mundir vestur í Saskatchewan ung hjón,
maðurinn 23 og konan 22 ára, sem hafa
verið gift í 6 ár, en sem eignast hafa fimm
sinnum tvíbura, og lifa öll þessi 10 börn
við góða heilsu. Hvað ætli verði ef þau
halda áfram þessum dugnaði til elliáranna?
En þegar litið er fram í tímann, þá verða
fyrir okkur markverðari dæmi en þessi tvö.
Þannig fæddi kona ein að Dunstable á
Englandi fyrir hálfri öld siðan, 19 börn á
6 árum, — þrisvar þríbura og tvisvar varð
henni 5 barna auðið í senn, og náðu öll
þeirra fullorðinsárunum.
Þó gerði þýsk kona í Dayton, Ohio betur.
Hún eignaðist tvisvar sexbura. — Hugsið
ykkur þá gleði, að vera vakinn um hánótt
af sex ungbörnum í einu, sem öll vilja fá
að sjúga eða láta taka sig, — væri það
ekki dásamlegt!
Hollensk kona á öidinni sem leið eign-
aðist tvisvar sjöbura, og náðu öll þessi 14
börn að komast, á legg.
Árið 1861 fæddi kona ein í Trumbull
Co., Ohio, þrjá drengi og fimm stúlkur í
einu. ímyndið ykkur gleði föðursins, þeg-
ar yfirsefukonan kom út úr sjúkraherberg-
inu og hélt uppi átta fingrum!
En þó hefir frönsk kona, eftir þvi sem
kirkjubækur Parísarborgar geta um árið
1760, borið höfuð og herðar yfir allar aðr-
ar mæður, því hún á að hafa fætt níu
börn í einu.
Lafði Elphinstone á Englandi, sem dó
árið 1700, varð 36 barna móðir, og kom-
ust 27 þeirra úr ómegð. Einn sona henn-
ar eignaðist 22 börn með fyrri konu sinni
en 14 með seinni konunni.
Mrs. Thos. Urquhart, skosk hefðarfrú,
eignaðist 36 börn, sem öll náðu fullorðins-
árum.
ítölsk kona ein, Dionota Salviati að
nafni, varð 52 barna móðir. Rar af voru
einir sexburar, en hitt alt þríburar, að und-
anskildu einu.
Af Bandaríkjamönnum, eftir því sem
sögur fara af, hefir David Wilson, frá Mad-
ison, Indiana, átt flesta afkomendur. Hann
lést fyrir hálfri öld síðan. Hann varð 47
barna faðir.
En sá maður, sem ber höfuð og herðar
yfir alia aðra í barneignum, hefir án efa
verið Rússinn Fedor Wassiiey, sem iifði
um miðja fyrri öld. Með fyrri konu sinni
eignaðist hann sextán sinnum tvíbura, sjö
sinnum þríbura og að lokum fjórbura. Eri
þá misti hann konu sína, — eftir að hún
hafði fætt honnm samtals 69 börn, sem
öll iifðu. Fedor sá brátt, að konulaus mátti
hann ekki vera til lengdar með alla þessa
barnahrúgu. Hann kvongaðist því aftur,
og eignaðist með seinni konunni sex tví-
bura og tvenna þríbura, eða 18 börn alls;
svo þegar karl lagðist til hinnar hinstu
hvíldar, að loknu dagsverki, hafði hann
orðið 87 barna faðir.
Hvað íslendingum viðvfkur virðast, þeir
vera eftirbátar annara í þessurn efnum, að
minsta kosti hvað mæðurnar áhrærir. Þó
hafa sumar eignast um tuttugu börn, eftir
því sem sögur fara af og sumir karlmenn
hafa eftir því sem orðrómur leikur, eignast
30 börn og þar yfir. Þannig var sagt um
merkisprest á Norðurlandi, að hann hefði
átt 50 börn á víð og dreif.
Það hljóta því að vera óvanalega lán-
samir foreldrar, sem drottinn er svo mild-
ur að veita þessa gnótt barna.“ (Hkr).
Nýtt þingmannsefni.
Ásmundur hefir farið þess á leit við mig
að eg mælti fram með því, þegar eg er
kominn á þing, að sonur hans fengi drjúg-
an styrk til að ferðast um landið að rann-
saka steinafjöllin. Með þessu móti ætlaði
hann að slá tvær flugur í einu, að njóta
styrksins og semja um leið um kauparétt
á öllum álitlegustu námufjöllunum. Eg
tók dauflega i þetta og gaf honum í skyn
að son hans mundi vanta sérþekkingu í
þessu efni og féll svo talið niður í það sinn,
en i gær þegar hann kom framan af Eyr-
um gerði hann sér stóran krók til mín
fram á engjar. Hann var ofurlitið hýr,
karlinn og mikið var honum niðri fyrir.
Við settum okkur niður á sína þúfuna
hvor. Hann hóstaði nokkrum sinnum, dró
djúpt andann, snýtti sér rækilega og skyrpti
öllu slimi og óþverra út úr sér, iagði svo
undir flatt og tók til máls:
„Eg vildi minnast nánar á þetta sem
eg drap á um daginn við þig, viðvikjandi
honum Munda mínum. Eins og þú veist,
þá hefir það altaf verið mín skoðun, að
nauðsynlegt sé að hlynna að ungum og
efnilegum mönnum, sem maður finnur að
gott mannsefni er í og eitthvað vilja áfram
og útlit er tii að verða muni landi sínu
til gagns og sóma. Það er aldrei hægt
að segja fyrirfram, hvað stór stærð kann
að verða úr ungum manni, sem hefir alt
lífið og möguleikana fyrir framan sig. Það
er alt af hægt að segja hvað verða muni
úr dáðleysingjanum, en síður með hinn
sem fæddur er með starfsnáttúru og vilja-
þreki. Mundi minn er upplagður til að
vinna með höfðinu, enda er alt lífið nú á
tímum að verða svo andlegt. Og því skyldu
menn ekki reyna að hafa það upp úr lífinu
sem hægt er; hvað þýðir arinað en taka heim-
inn eins og hann kemur fyrir. Mér sýniðt