Alþýðublaðið - 18.10.1963, Blaðsíða 10

0
VV..
(
Hannes á horninu
i
Framhald af 2. síðu.
EN Á TRÖPPUNUM á húsi sínu
stóð sjálfur presturinn hempu-
klæddur, ásamt söngkór og organ-
leikara, með íslenzka fánann
breiddan á handriðið fyrir framan
sig í stað altarisklæðis. Ég leit yfir
mannfjöldann og sá þegar hvað
var að gerast. Kirkjan, sem af
mánnahöndum var gjörð, var í
þétta 6Ínn of lítil fyrir söfnuðinn.
og því brá prestur á það ráð að
flytja messu þennan drottins dag
í stærri, víðari og háhvelfdari
kiykju.
ÍI»ARNA VAR FLUTT stemmings
ftrll guðþjónusta og snjöll og kraft
mikil predikun — um kirkjuna og
söfnuðinn, æskuna, uppeldið,
njannlifið og um menningu og
rrjeinsemdir okkar tíma — alvöru
þhmgin og þó full af guðstrú, lífs-
tijú og bjartsýni. Og kórinn söng
og fólkið söng, og hátalarinn magn
aði orð og tóna svo að allir nutu
vól þess, sem flutt var.
AÐ LOKINNI MESSUGJÖRÐ
h$fst annar þáttur dagsins með
j að lúðrasveit lék nokkur falleg
lög. Þá var barnasamkoma með
ávarpi (sem ungur maður flutti)
barnasöng, leikþætti (þekkt per-
sóna úr Kardimommubænum heils
aði upp á börnin þeim til óbland-
ipnar ánægju) og útileikjum barna.
En fullorðna fólkið yljaði sér á
heitu kaffi inni í hinni notalegu
kaffistofu safnaðarheimilisins.
Eftir kl. 8 um kvöldið var svo
„andagt“ í kirkjunni. — Tölur
fluttar, söngur músik bæn — og
kirkjan troðfull út úr dyrum. Og
maður fann, að það var ekki á-
hugalaus, hlutlaus hjörð sem fyllti
hana, heldur lifandi söfnuður, virk
ir meðlimir og þátttakendur þess-
arar helgu stundar.
Á EFTIR fram eftir kvöldinu gat
unga fólkið svo valið um að horfa
á góðar kvikmyndir, sem sýndar
voru innan dyra, eða að dansa í
kvöldkyrrðinni á palli; sem reistur
var til þess úti. Mér er Ijóst, að
bak við þennan dag lá vafalaust
mikið starf margra handa og huga,
en aðalstjórnandinn sjálfur, hann
var með og fylgdist með öllu frá
upphafi og setti ósjálfrátt á visst
svipmót með nærveru sinni. Er
það ekki einmitt slíkra manna,
sem kirkjan — og þjóðin --- þarfn-
azt nú í dag, prestanna, sem ekki
einungis kunna að predika í stóln-
um heldur engu síður „slettunum“
mitt á meðal fólksins? Og áreiðan-
lega þarf Jóhann Hannesson próf-
essor ekki að óttazt að slikir prest-
ar prediki sinni eigin kirkju til
bölvunar", eins og hann segir í
pistli hér í blaðinu um daginn, að
sumir klerkar geri. Þvert á móti
eru þeir blessun kirkjunnar, líf og
"ramtíð.
VEL Á MINNST fyrst ég fór að
neína klrkjuna. Ég las nýlega í
Morgunblaðinu grein eftir hinn á-
gæta bókmenntafræðing og ís-
landsvin Jörgen Bukdahl. Þar tal-
ar hann um síðustu för gína í Skál-
holt í sumar og minntist hinnar
nýju, veglegu dómkirkju. Virðist
hún hafa orkað mjög á hug hans í
formfegurð sinni og tígulega ein-
faldleik og orðið honum uppfyll-
ing þeirra drauma, sem hann ejálf-
ur hafði alið með sér „árum sam-
an“ um endurreista Skálholts-
kirkju.- Dómkirkja skyldi það vera,
en yfirlætislaus. ekki útflúruð, en
hafa þó á sér musterissvip. Hún
átti að vera arftaki allra þeirra
kirkna, er þarna hefðu staðið fyrr-
um“.
ARFTAKI ÞEIRRA ALLRA, seg
ir Bukdahi, — sögulegur þjóðar-
helgidómur! — Er það ekki ein-
mitt það sem við ætlum hinni nýju
Skálholtskirkju að vera? Hún er
ekki aðeins arftaki kirkju Brynj-
ólfs og Jóns Vídalíns heldur einn-
ig íleifs og Þorláks helga, Páls —
og Gissurar, sem gaf henni sitt
eigið óðal til ævarandi eignar og
staðfestu. Víst má telja kirkju
Brynjólfs móðurina, en jafnrétt
er þá að nefna kirkju Þorláks
helga og Páls biskups formóður-
ina.
ÞEGAR ÉG KOM TIL SKÁL-
HOLTSKIRKJU fyrir skömmu,
fannst mér einmitt eitt á vanta í
þessu glæsta og göfuga musteri:
Þar var ekkert í innra búnaði þess
sem minnti á formóðurkirkjuna,
enginn beinn, ótvíræður tengilið-
ur við upprunann. Sjálfur Brynj-
ólfur biskup var þó svo tengdur for
móðurkirkjunni og helgum dóm-
um hennar, að hann orti ljóð til
guðsmóður og lét hana eiga kap
ellu í gömlu dómkirkjunni, að
því er Bukdahl segir. Og einhvern-
veginn finnst mér sem þjóðin og
kirkjan að Skálholti — nýja dóm-
kirkjan — ekki hafi rækt minning-
una við helgan arf sinn og upp-
runa fyrr en einnig hún sýnir hinni
heilögu móður sömu gestrisni. Þá
fyrst yrði hún sögulegur þjóðar-
helgidómur.
Einangrunargler
Framleitt einungis úr úrvals
gleri, — 5 ára ábyrgð.
Pantið tímanlega.
Korkiðjan h.f.
Skúlagötu 57. — Sími 23200.
BÍLA OG
BUVÉLA
SALAN
v/Mikiatorg
Sími 2 3136
Pressa fötin
rreeðan þér bíðið.
Fatapressun A. Kúld
Vesturgötu 23.
SMURSTÖÐIN
Sætúni 4 - Sími 16-2-27
Bíllinn er smurður fljótt 05 veL
Celjum altar tegundir af smurolÍR.
Ályktanir
Framh. af 7. síðu
benda á, að litil böm leika sér
helzt frammi fyrir dyrum heim-
ila sinna og er því æskilegt fyr-
irkomulag, að inngangur snúi að
leiksvæðum barna á lóðum £jöl-
býlishúsa og forðazt sé að láta
þá snúa út að umferðargötunum.
Eins og áður segir, þarf einnig
að staðsetja barnaskóla þannig,
að börn þurfi ekki að fara yfir
miklar umferðargötur til þess að
sækja þá. Um unglingaskóla og
menntaskóla gildir sama. Eins og
nú hagar til, er öllum mennta-
skólanemendum borgarinnar
stefnt niður í miðbæ, ásamt barna-
liði. Þetta eykur á umferðina að
nauðsynjalausu og er því óvitur-
legt og óvarlegt. Menntaskólinn
þarf að flytjast úr miðbænum, —
enda eru núverandi menntaskóla-
lóðir hið ákjósanlegasta svæði fyr-
ir byggingar, sem óhjákvæmilegt
er að reisa yfir ríkisstofnanir
innan tíðar. Byggja þarf mennta-
skóla í Vesturbænum og annan í
Austurbænum. Kæmi vel til mála
að hafa menntaskólana £ Reykja-
vík fleiri en þetta, en óþarfi er
að rökræða um það að svo stöddu,
þar sem eins líklegt er, að þróun-
in stefni að fjölgun heimavistar-
menntaskóla og eflingu þeirra.
Öllum unglinga- og menntaskól-
um þarf að fylgja nægilegt Iancl
fyrir leiki og íþróttir. Skólarnir
sjálfir þurfa að vera það stórir,
að þar séu húsakynni fyrir bóka-
og lestrarsal. föndur, listir og í-
þróttir. Skólarnir eiga að vera
okkar æskulýðsheimili. Á þennan.
hátt er stuðlað að jákvæðu við-
horfi nemendanna til skólanna.
Það tíðkast æ meir, að húsmæður
vinni uti. Hlutverk skólanna eykst
stöðugt m. a. af þeim sökum og
þarf því að vanda betur til þeirra.
Gæta þarf þess, að íbúðarhverfi
séu ekki látin þrengja að skólun-
um, þar sem slíkt hefur í för með
sér ónæði og árekstra. Aukinn
kostnaður vegna veglegra skóla
sparar mikil útgjöld á öðrum
sviðum. Veglegar byggingar má
reisa án íburðar. Mikið fé má
spara með góðri skipulagningu
framkvæmda við skólabyggingar.
Auka þarf samstarf æskulýðs-
félaga og skólavfirvalda. Þannig
að húsnæði og íþróttavellir notizt
sem bezt, þar sem kennsla skól-
anna fer fram á öðrum tímu.m en
starfsemi framangreindra félaga.
Koma þarf í veg fyrir gerð
þeirra mannvirkja í nágrenni
Reykjavíkur, er hindrað geti eðli-
lega iitþemslu borgarinnar, eða
hafa í för með sér. hættur og há-
vaða, svo sem flugvellir.
11. október 1963.
Bílasalan BÍLLINN
Sölumaður Matthías
Höfðatúni 2
Sími 24540.
hefur bflinn.
Fek aS mér hvers konar þýðing-
ar úr og á ensku,
EIÐUR GUÐNASON,
ISggiItur démtúlkur og skjal»
bvðandi.
Nðatúni 19. simi 18574.
t
CL
3
mprn
Verkamannafélögin í Hafnarfirði
halda
SKEMMTIKVÖLD
í Alþýðuhúsinu, laugardaginn, 19. okt. kl. 9 e. h.
Skemmtiatriði:
1. Spiluð félagsvist.
2. Dans, gömlu og nýju dansamir.
Verkamannafélagið Hlíf.
Verkakvennafélagið Framtíðin
Sjómannafélag Hafnarfjarðar.
Nýkomið
Ungversk barna og unglinganáttföt. Verð frá
kr. 98.00.
CHARLESTON sokkar kr. 30.00 parið
og margt íl.
Gjörið svo vel og lítið inn.
ÁSA Skólavörðustíg 17
Sími 15188.
ÁSA, Aðalstræti 18
Sími 10923.
»
í
Dögun við Maumee skólann. — Jói, þetta
er beyglan, sem leikarinn var á. — Já, þetta
cr bíllinn hans og lyklarnir eru í honum.
Örlítið síðar á móteli í grendinni: Clipper?
Þetta er Grabber. Þú svarar ekki í símann.
soKpy.cup/-- r hap \
TÞ ö£T A PAS&kSy/ J
"'ZT hev! his^
~ BEP HASN'T
BEEN SLEPT
^AWBE HE
MARRIEÞ
THS D'EAM
OF WOMEN
Tv or MAYBH
OK16 OF H!S
FEA"IALE
FA/JS' HUS-
BANDS
[ CAUöHT UP
x/l PON'TÍ
- v nn ow A
WHiCH
WOULP
BH WOKSe!
Er ekki allt í lagi?
— Fyrirgefðu Clip, ég varð að fá lykil
ltjá húsverðinum. Ilvað er þetta, rúmið er ó-
bælt.
— Kannske eru þau gift, rektorinn og
hann? Kannske er hann bominn í steininn
fyrir að Iáta hana ekki í friði. Svo getur
líka vcrið að eiginmaður einlivers af að-
dáendum hans hafi náð í hann. Ég veit
ekki hvað af þessu væri það versta.
10 18. okt. 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ