Verkamaðurinn - 03.04.1926, Blaðsíða 1

OERHBMflflURlHH
Útgefandi: Verklýðssamband J'íoröurlands.
IX. árg.
Akureyri Laugardaginn 3. April 1926.
1 23. tbl.
Niðurlagsorð.
Vegna þrengsla f blaSinu undanfarið,
hefir það dregist að gera Htilsháttar
atbugasendir við (jármálavaðal rit-
atjóra »ísl.< f hani >heiðraða blaði<
19 Mars
Reyndar ber svo vel f veiði, að
ritstjórinn hefir þar Ktið annað fram
að fsera, en að hrnga f prentvlllum
og svo að aýna almenningi sinn prúð
mannlega rithátt.
Greinaikom þetta þarf þvf rkkimikila
með. Aðalvörn rititjórans er sú. að
það e'gi ekki að skilja írlending eins
og greinar bans benda til; að b.f.
>Kári« hafi þurft að fá ettirgjöt á
veðinu hjá rikissjóði, af þvt það hafi
verið hagræði fyrir félsgið, og að
eftirgjði tekjuskattains til togarafélsg-
anna f fyrra, hafi verið réttlát, af því
íhaldið á þingi vildi gera bakhjöllum
sfnum þessa þsegð.
Vetkam. er ekki f neinum vafa um
það, að það er hagrseði fyrir skuldu-
naut — hvort sem er rfkissjóðt, banka
eða einstaklings—að íá akuldina eftir-
gefna; meira að segja ómetanlegt hag-
ræði. L'ka er eftirgjöf átekjuskatti afar
hsgkvæm, hvort sem um togarafélög
eða aðra er að ræða. Það sem milli
ber er það, að Verkam. vill ekki veita
fjármestu einstaklingum og félögum
þjóðarinnar þessi frfðindi, samtfmis,
■em alþýða er pfnd með svfvirðileg-
ustu sköttum, sem þekst hsfa f sögu
þjóðarinnar. En ritstjóri íslendings
telor ósóma íhaldsina gullvægan, og
álþýðu aldrei beitta nægu ranglæti og
kúgun af íiá þess hílfu. Só rfkið f
voða, verða allir að taka á síg byrð-
ina; hver eftir sinni getu. Að veita
henni af baki þeirra sterkustu yfir á
þá aflminni er fúlmensks, sem enginn
hetðarlegur maður mælir bót. Reynala
nndanfarandi ára sýnir það, að atefna
jóns Þorl. og manna baos á þingi er
sú, að tska þjóðsrbýrðina at sér og
afnum fylgifiskum, Og leggja hsna yfir
á bsk siþýðc. Af þvf befir Verkamað-
uricn tekið fjármálastjórn J Þorl. til
meðferðar.
Verkam getur ómögulega gengið
út frá þvf að fslensk alþýða s6 tíl
þess fædd, og lifi til þesa elns, að
gsnga nndir örfáum eppvöðsluseggjum
þjóðsrinnar, sem ekki eru tnetltl til að
bera sinn hlut af þjóðarþunganum;
sem fara betliferðir til sjálfra sfn f
þinginu, og eru þau Htilmenni f ofaná
lag, að ætla fátækri alþýðu að greiða
fyrir afglöp þeirra og óhóf Þeir sem
taka sér fyrir hendur að verja þessa
menn, mega ekki kippa sér upp við
þsð, að < þeim sé tekið með berum
böndum. Og þeir mega eiga von á
faatari tökum f (ramtlðinni
R tstjóri >I«I « þykist geta sett út
á rithátt Verkam Flestir fara nú að
gera aig mannalega. Mörgum mycdi
finnast svo, að menn. sem aldrei hafa
annað fyrir sig að bera en fúkyrði,
óslnnindi, blekkingar og útúrsnúninga,
búi f því glerhúsi, aem trauðla þoii
mannalæti þeirra. O g mikil er aú
heimika, sem lýsir sér f þvf að ætla
sér þá dul að verja fjármálspólitfk
Jóns Þorlákssonar. Hún verður alþjóð
Ijósari með hverjum mánuði sem lfður,
og aðeins á einn veg. Bak við þá
fjármálsstjórn atendur ekkert annað
en simviskuleysi og hárðdrægni. Engin
bjargráð. Engin framsýn. Engin hygg-
indi, sem þjóðinni megi að gagni
verða.
Ekki væri úr vegi að gangstéttarspott-
arnir í bænum væru mokaðir og klaki
höggvinn af þeim. Annars er ekki sýnilegt
tii hvers þeir hafa verið settir. Á fjölförn-
ustu götunum þarf beinllnis að aka snjón-
um í burtu.
Liðsauki.
Jafnaðarmannafélag stofnað
á Húsavík.
30. Msrs sfðastliðinn komu raman
á Húsavfk nokkrir verkamenn og verka-
konur til þess að ræða um atofnun
jafnaðarmannafélaga þar á staðnum.
Urðu undirtektirnar ágætar og var
félagið stofnað á fundinum með 27
félögum, körium og konum. Hlaut
(élagið nafnið, >]».fnaðarmannafélag
Þingeyicga*. Samþykt var að ganga
þegar f Verklýðssamband Norðurlands.
í stjórn voru kosnir: Hallsteinn Karls-
aon, formaður, Páil Kristjániaon, ritari
og Benedikt Sigurgeirsaon Sncdal,
féhirðir.
Býður >Verkamaðurinn« þetta nýja
félag velkomið og væntir þesi, að það
megi vel duga f baráttunni fyrir hag
alþýðunnar.
A Húsavfk eru fyrir bæði verka-
mannafélag og verkakvennafélag.
»Jafnaðarmannafélag
Skagfirðinga.«
Þriðjudaginn 23. þ. m. var atofnað
>Jafnaðarmannafélag Skagfirðinga* á
Sauðárkrók. Er það gieðilegt merki
um vaxandi áhuga og skilning á jafn-
aðarstefnnnni meðal verkalýðsins. Það
er mikið hlutveik, sem hið nýja félag
þarf að vinna, að breiða út f Skaga-
firði þekkingu á jafnaðaratefnunni og
höggva akarð f þann kfnverska múr
þröngsýni og afturhalds, sem hingáð
til hefir útilokað Skagafjarðarsýslu
frá áhrifum nýjuitu þjóðfélagshreyfiuga
og gert hana að eiahverju helsta vfgi
Ihaldaini, en avo lélegt hlutverk á