Verkamaðurinn - 09.06.1926, Síða 1

VERHflMðflORIHH
Útgefandl: Verklýössamband Noröurlands.
IX. árg. I
Akureyri Miðvikudaginn 9. Júní 1926.
42. tbl.
Þingmálafundir.
Eins og litillegi var drepið á i
síðasta blaði, hafa ef$tu frambjóð-
endur landskjörslistanna — netna
Jón Baldvinsson — verið að halda
framboðsfundi hér nyrðra undanfarna
daga. Á Föstudaginn var leiddu
þeir satnan besta sfna I Sauðárkróki
og var sá fundur langur, því timi
vanst til að ræða landstnálin nokk-
urnvégin. Haraldur Ouðmundsson
var f för með frambjóðendunum,
fyrir hönd alþýðulistans, og þótti
þeim Sauðkræklingum bann leika
fhaldið og Jón Þorláksson grátt, og
þó með prúðmensku Sbagafjörður
er þrautreynt vlgi íhaldsins, og
munu frambjóðendurnir hafa lagt
sig þar mjög fram og smiðað að
fulltrúa íhaldsins, eins og föng voru
til, enda segir frétt að vestan að
allar verjur hefCu verið af Jóni
tsttar áður fundinum lauk.
A Laugardaginn héldu frambjóð-
endurnir fundarnefnu á Siglufirði, á
tneðan Esj* stóð þar við. Var tim-
inn svo stuttur, að hver iistinn fékk
ekki meira en 15 mfnútur i sinn
hlut. Þótti Siglfirðingum leitt að
geta ekki rætt landsmálin vlð þá
irekar. Þó voru þeir J Porl. og Sig.
Eggerz spurðir um hverju sætti um
stofnun og viðhald áfengisútsölunnar
á Sigiufirði. Hvað Eggerz leyndar-
mál búa á bak við stofnun útsöl-
unnar, en Jón Þotl. svaraði út i hött
og skaut tér undir timaieysið.
Hér á Akureyri héidu þeir félag-
srnir fund á Laugardagskvöidið, sem
stóð frá kl. 8,50—1 eftir miðnætti.
Var fundurinn afar illa sóttur og
iremur lélegur. Fyrstur talaði Har.
Quðmundsson um stéfnu Alþýðu-
Hokbsins i landsmálum, mök hinna
ffokkanna hver viþ annan. og vega-
nesti íhaidsins lil þessara bosninga.
Þótti honura alt á einn veg farið
hafa i höndum ihaldsstjórnarinnar,
og meira landi og þjóð ti! ófarnaðar
en gengis. Bjargráð tii viðreisnar
ijárbagnura hefði fjármálaráCherrann
engin fundið. Þau væru verk annara
þingmanna. Bættur hagur ríktssjóðs
bæroi af árgæskunni undanisriö og
óhóffegri tollaálagningu. ToHrpóiitik
íbaldsins væri hin ranglátasta Efna-
mönnum hlift, en ntuðsynjar almenn-
ings skattlagðar langt úr hófi.
Stjórnin og þingið hefðu svikið
gefin ioforð um að gengisviöaukinn
hyrii úr sögunni, jafnóðum og krón
an hækktði og að vetðtollurinn
væri aOeins bráðabyrgðartolíur. K« ón-
an hefCi hækkað, en gengisviðaukinn
héldist. Hagur rikissjóðs hefOi batnað
Stórbostlega, en verðtoiiurinn héidist
engu að síCur. Hvatti hann bjósendur
til að veita C-listanum sem minst,
brautargengi, því styrkur íhaidsins
á þingi væri enginn þjóðarhagur.
Þá sté ftú Brfet Bjarnhéðinsdóttir
i stólinn og mælti með bvennalist-
anum, SagÐi hún raunasögu póli
tiskrar samvinnu kvenfóiksins við
stjórnmilaflokkana i landinu og
kvað reynsluna vera búna að sanna,
að konur Þyritu *ð sjá fyrir sér
sjálfar i pólitiskuœ efnum, og væri
kvennalistinn fram kominn tii að
sýna karlmönnunum, að þær, kon-
urnar, gœtu og vlldu siglt sinn sjó,
án bjálpar karlmannanna. Ekki gat
frúin neinnar stefnu i stjórnmáium,
sem listinn væri vígður.
Jón Þorláfasson talaði næst og
mest um fjármál, sem von var. Var
ræðan sú þynsta sem hann hefir
flutt hér. Leyndi það sér ekki að
hann »vissi ofan f íurginn á sér,-
eins og kerlingin sagðs', og að
Sauðárktóksfundurinn haföl fært
honura heim sanninn um, að hon-
um myndi hoilara að gæta sin.
Kvað hann það stefnu sfna i fjir-
máfum, xð hlynna að þeim einaðri,
svo þeir gætu aukið efni sfn, og f
samræmi við það viidl hann hllfa
þeim viðþungum álögum. Utnfjir-
málastefnu jifnaðarmanna sagði hann
að hún myndi setja þjóðina strax i
höfuðið efnaiega, eiupp væri tekin,
en þegar hann sfðar var beðinn að
rökstyðja þenna sleggjudóm, hafði
hann ekki annað fram að færa, en
aö Jón Baidvinsson hefði ilutt tr örg
frumvörp á Alþingi, sem rau du
hafa haft mikinn kostnaö i för með
$ér, ef fratr hefðu gengið. Varð þi
ýmsum að mtnnast rikislögreglunnar,
sem íhaldið ætiaði að setja á stofn
og ýmsra annara „<parnaösrráðstaf-
anaa úr þeirri átt. Endaði Jón ræðu
sina með þvi, að skoraásina menn
að haida nú fast samanogláta ekki
■smávægiteg miskiiðareini* sundra
liðinu. Mun þi einhverjum haft
fiogið i hug eínbasalan á sild, sem
valdið hefir miskiið f thaldsherbúð-
unum
Næstur Jóni fiutti Magnúr. Krist-
jánsson ræðu. Héit hann sig helst
til mikíð að kvennaiistanum og henti
gaman að honum. Þá taiaði hann
um hermdarverk íhaldsins á einka-
sðlum rfkisins, og öll þau ósannindi
er þyrlað hefði verið upp i sam
bandi við þxð mál, og vildi hann
iýsa Jón Þorl. föður að mestum hluta
þess ófagnaðar. Hefir Magnúsi oft
tekist betur upp.
Sig. Eggerz rik lestina og fór
hávegl Talaði hann um fo’nan
veg og gengi Sjálfstæöisflokkssns,
þörf á frjálslyndum flokki, til að
standa •semreiddur hneii* framani
stéttaflokkum, sem upp væru rimir