Verkamaðurinn - 04.09.1926, Blaðsíða 2

2
VERKAMAÐURINN
/Q)
/®J
ter NORSKIR ULLARDUKAR.
Við höfum fengið gott úrval af norskum alullar fatadúkum,
(9/
(@/
(9/
hentugum í allskonar yfirfatnaði, svo sem: karlm. og drengjaföt,
Verðið er ódýrast 7.00 kr. mt. 150 cm. breidd.-
Dúkar sem eru tvinnaðir báðir þræðir, kosta kr. 9.80 mt. 150
cm. breiðir.
Gjörið svo vel cg lítið á vörurnar.
Virðingarfyllst.
BRAUNS VERSLUN.
Páll Sigurgeirsson.
(9/
(9/
(9/
(9/
(®/
(9/
(9/
(9/
(9/
Eru þser gefaar út vikulega og gerð-
ar alþj6S kunnar.
Hér eru engar alfkar ikýralur.
V«ri fróðlegt og þarft aS illkt yrði
hér upp takiS.
Stofna þarf til atvinnubóta til að
leysa ónotaða oiku atvinnuliusra. Það
er þjóðarhagur, eini og áður hefir
verið bent á. — Vmna fcr að hverfa
hji þeim, sem eitthvað hafa haft að
gera. Veturinn kaldur, atrangur og
langur tekur við.
Kiupið frá aumrinu hiekkur ikamt,
atvinnan eykit ekki, fyrir hendi er
þvf ekki annað til að forðast sultinn,
en aegja iig til sveitar, tapa mann-
réttindum ifnum. —
Ttl er hópur manna, aem eigi þarf
að leýta þeisa úrkostar. — Það eru
eigendur framleiðslutmkjtana. — Þeim
lfður jifnvel og ekki veri atvinnuleyii.—
Þeir hafa iyklavöldin að fjárhirilunum,
og fara með tpirifé landsmanna aem
aitt eigið. —
Þ*ð fer eigi bjá þvf að margur
atvínnuleyiinginn lfður skoit á kom-
andi vetri. —
Rikinu ber liðfefðisleg ikylda til að
gæta þeirra. — E<na ráðið til að
bæta úr atvinnuleyainu, er að fram-
leiðilan sé rekin með hag heildarinnar
fyrir angum, en ekki einstakra gróða-
manna. —
Krafa allra hugiandi manna hlýtur
þvf að verða:
þjððnýltng tramlelöslatœkjanna.
X.
M o I a r.
Fyrir nokkru gaf enik greifafrú höll
sfna til að láta letja þar á atofn verka-
mannaikóla. Hatði bún verið f jafnað-
armannaflokknum um 30 ár.
»Dömur og dátar«, heitir grein er
birtiit f »Vfii« nýlega. Er hún eftir
frú Guðrúnu Láruidóttur og fjallar um
framkomu hermannanna af dönaku her-
■kipunum gagnvart filenikum konum,
og kvennanna gagnvart »dátunum«.
Þykir frúnni framkoma »dátanna« alt
annað en hermannleg, og blettur á
fiienskum konum að taka henni með
þökkum.
Einkum er deilt á það, að útlendu
hermennimir augiýsi á götum úti dam-
laiki, sem allar konur eru boðnar vel-
komnar á Telnr frúin þetta ivo mikla
móðgun við kvenfólkið, að ekki yrði
þolað annarstaðar en á íilandi Þetta
lýni að »dátarnir« leyfi lér að bjóða
ftl. konum alt.
Þá hefir frúin Hka tðluvert að at-
huga við »dömurnar«, sem sækja
dansleiki »dátanna«; renna á auglýi-
ingarnlr á sfmaitaurunum, og munu
margir vera benni sammála um þeaia
hluti.
Hvað gerir íhaldið?
Einn bankastjóri Landsbank-
ans sem þingmaður.
Fullráðið mun að landikjör fari fram
f bauit f itað Jóns heit. Msgnúisonar.
Ráð er gert fyrir, að iú koming fari
fram sama dag og koiið verði f
kjördæmum þeim, lem þingmanns-
■æti hafa losnað, f Reykjavfk, Dala-
sýilu og Rangárvallasýilu. — Þar sem
koining fer fram f öllum kjördæmum
landiins, myndi enginn kostnaðarauki,
,þótt kjóia þyrfti f einu kjördæmi til. —
Það ikilyrði hefir verið sett banka-
atjórum Landsbanka íslandi að þeir
mættu ekki hafa á hendi þingmeniku. —
Nú fyrir nokkru hefir verið ikipaður
bankaitjóri við útibú Landsbtnkana á
ísafirði, Stgurjón Jónsion alþingiimaður,
þrátt fyrir forgangirétt reyndra itarfa-
manna bankani til embættisim. —
E<nn útibússtjóri hefir hætt við að
bjóða iig fram til þingi, sakir setti
■kilyrðis, og annar sagt af sér banka-
itjórastöðu. —
Núverandi útibúsitjóri var ranglega
koiinn á þing. Flaut inn á kjörieðli,
■em á var ritað Sigurjónnon Jónsion,
og hann hefir oft verir nefndur eftir.
Fyrir vftaverð hrosiakaup á þingi,
var kosning hans látin gilda, en eigi
kvatt til nýrra koininga, svo sem rétt-
læti krafðiit.
Skylda þessa þingmtnm og núver-
andi útibúntjóra, er þvf að segja hið
bráðaita af aér þingmensku fyrir ísa-
fjsrðarkaupstað. Hlftur það að verða
ikýlaui krafa Landsbankaitjórnarinnar
með tilliti til áður letts ckilyrðii.
Einnig hlýtur það að verða krafa
allra réttiýnna kjóienda um land alt
og þá ekki ifit kjósenda f ísafjarðar-
kaupitað. —
Verði Sigurjón Jónsion ekki ótU-
kvaddur við þeisu, hlýtur Lmdsbanka-
itjórnin að gera honum tvo kosti, að
hann annaðhvort segi af sér þingmemku,
eða ileppi bankaitjóraitððunni.
Undirlegt mætti þykja, ef Sigurjón
Jónsson þyrfti ekki að lúta lettu ikil-
yrði. —
—■ En seint er fundið hámark rang-
iætiiim. —
X