Verkamaðurinn - 16.10.1926, Side 1

QERK9MÍI9DRIHH
Útgefandi: Verklýðssamband Norðurlands.
IX.
árg-j
'Akureyri Laugardaginn 16. Október 1926.
:: 71. tbi.
Leiðrétting og skýring.
hhshhh^ NYJA BlÓ. *mm
Laugardags- og Sunnudagrskvöíd kl. 9.
Kan
(Má lækna ást?)
Palladium-gamantnynd í 6 þáttum. Aðalhlutverk:
Vitinn og: Hliðúrvagnínn.
Með þessari mynd er óþarfi að mæla, það gerir hún sjálf. Öllum, sem sáu
hana síðastliðið Fimtudagskvöld, ber saman um að þessi sé sú bezta, sem
hingað til hefir verið sýnd hér af þeim »stutta og langa«.
2. Aukamyndir mjög fræðandi sýndar með.
K
K,
œrlighed íVurere*?
Reglubróðir, itórteoplar, herra Bryn-
leifur Tobianon, hefir aýnt mér þi
vimemd cy; kurteiií, að aenda mér til
leituri 64. tölublað »Verkamanniinr«,
og aé honum þökk fyrir.
6 í iminstu blaði er greia eftir Stein-
þór Gufimundsion, ikólaitjóra i Atr-
ureyri, með yfirikriftinni »Binauiiður
eða Templar*.
Grein þesii gefur ranga hugmynd
um aiitöðu mina gagnvart bannmilinu
og getur valdið misikilningi hji þeim,
■em ekki vita betur. í grein þeisari
aegir meðal annars ivo, að þeim templ-
urum, iem litu itóritúkuþingið með
Jónaii Kriitjinnyni i yfiritandandi
aumri, ié kunnugt um, að honum aé
I eðli 'afnu Iftið um bannatefnuna.
Jeg þykiat ekki hafi gefið itýllu til
þinnig ligaðra ummola. En hitt sigði
eg, að eg vildi ieggja aðaláhenluna
fyrit og fremit i fræðiluna þi, að
vfnnautn lé eimtaklinga og þjóða böl,
þar næit lagði eg áheniu i bannið.
Eg taldi það bann ekki koma að til-
ætluðum notum, iem alþýða manna
lökum þekkingarskorts, eða þroska-
leyaia, vildi ekki hiýða, og heidur ekki
væru tök i að lita hana hlýða. Lög,
sem þannig er itofnað til, geta orðið
■iðipillandi.
Eg ikil ekki vel þi menn, aem hrópa
háitöfum eltir bannlögum, en leggji
ekki jafnframt mikia ihenlu i, að al-
þýðu maona lé nokkurn veginn Ijóa
þýðing þeirra laga og þenvegna ljúf
ara að hlýða þeim.
Eg akal leyfa mér að ikýra afatöðu
mfna ninar f þenu mili, en hirði ekki
00 dyigjur þena reglubróður í minn
garð, eða hnútur ritatjórana.*
* Þetta er misskilningur hjá greínarhöf.
Ritstj. Verkara. hefir ekkert sagt um
Eg skal atrax taka það fram, að
mér þykir það sorgiegt, hversu bann-
iögin eru að vettugi virt í landinn og
brotin i flesta lund. Þetta hygg eg
að atafi af þvl, að minni iherala hefir
verið lögð á að (ræða menn um ikað-
lemi vinnautnarinnar, en bannið sjilft.
Mér er ant um, að vér lærum af feng-
inni reynalu á bannmilinu og að fram-
vegia iéu bannmil öll bygð i trauit-
ari grundvelii en iður. Þið mun verða
beita tryggingin fyrlr þvf, að þau verði
þjóðinni og templarreglunni til blen-
unar. Mér virðiit það ganga óvitaæði
næat, að flagga með bannmilinu útaf
fyrir sig, án þeia að það sé niuar
■kýtt. Eg skal þó um leið taka það
fram, til þeaa (yrirbyggja misikilning,
að ivo miklu leyti, sem mér er unt,
að þvi fer fjani, að eg vilji ifnema
bannlögin, þó þau hafi að mörgu leyti
reynit dfullnægjandi. Eg vil vanda
bétur til þeirra hér eftir, og að það
lé gert að vitrustu manna yfiriýn, og
þeiavegna er mér illa víð, að bann-
miiið lé gert ið æitu tilfinningamili,
og tel, að tæplega lé unt afl gera
bannmiiinu meiri bjarnargreifla.
Ölluo mun koma saman um það,
frambjóðanda íhaldsins, hvorki ilt né
gott. Ritstj.
Hér með tilkynnist vinum
02 vandimönnum að jarðarför minnar
bjartkæru eiginkonu, Jensfnu Ingi-
björgu Antonsdóttur, fer fram fri
búsinu nr. 24 i Aðalstræti Þriðju-
daginn 19. þ. m. kl. 1 eftir hádegi.
Akureyri 15. Okt. 1926.
Kristófer Pétursson.
að Spinariamningurinn (ri 1922 hafi
verifl afskapiega tilfinnanlegur hnekkir
iyrir banniögin, en hji honum varfl,
að minni hyggju, ekki komiit. En þi
hefði þurft annað af tvennu. Annað-
hvort heffli þjóðin íalenaka þurft að
vera ivo vel cppfrædd um akaðiemi
áfengiinautnarinnar, að hún hefði ger-
aamlega hafnað ipönsku vfnunum, aem
voru neydd inn á han* með ofbeldi
hini sterkari, og ekki snert þau, eli-
egar að þjóðin hetði haft metnað f
svo rfkum mæii, að hún af þeim á-
■tæðum hefði látið geraamlega óinert
spöusku vfnin. Manni getur hitnað af
heiiögum metnaði vegna þjóðar sinnar
þe'gar maður hugsar um þetta. Það
hefði verið meira en akemtilegt e(
engiun hetfli snert spöasku vfnin, og
þan legifl óhreyffl og enginn neytt