Verkamaðurinn - 06.11.1926, Síða 1

ffEnHAMðflORIHN
Útgeiandi: Verklýðssamband Norðurlands.
IX. áfg. | Akureyri Laugardaginn 6. Nóvember 1926. ! 77. tbl.
Oddeyrarsalan.
Stærsta hneykslismál, sem upp hefir komið
á Akureyri.
Þess var stuttlega getið í Vm. fyr-
ir nokkru, aö Akureyrarbær vsri að
falast eftir kaupum á Oddeyrinni,
og|hefir bæjarstjóri staðið i samn
ingaumleitunum við umboðsmann
banka þess I Dinmörku, sem hefir
með söluna að gera. Var ekki ann-
að vitanlegt en salan hefði ekki far-
ið fram, og Akureyrarbæ stæði opin
ieið til að bjóða i Oddeyrina.
A siðasta bæjarstjórnarfundi var
lesin upp tilkynning til bæjarstjóm-
ar um að Oddeyrin væri seid fyrir
nokk'u, sem þýðlr, að bœiarsijóri og
bœjarstjórn hejði verið höið að glnn-
Ingarfíflum, þar sem umboðsmaður
seljandans hafði, alt að tveggja mán
aða tima, látist vera að ræða við
bæjarstjóra og semja um sölu á
eign, sem var seld.
Þegar þessi saga barst út um
bæinn, vakti hún bxði undtun og
gremju bæjarbúa. Það fréttist og
samhtiða, að Ragnar Ólafsson bœjar-
fulltrúi væri kaupandinn Urðu
nokkrir bæjarbúar, menn af öllum
pólitfskum flokkum og stéttum —
ásáttir um að kalla saman borgara
fund til að knýja fram hið sanna
i málinui Sagði bæjarstjóri þar sögu
málsins og las upp skeyti og bréf,
sem farið hölðu á milli hans og
umboðsmanns seljanda um kaup á
Oddeyrinni, og sem sönnuðu pað,
sem sagt er hér að ofan um fram-
komu umboðsmannsins gagnvart
bænum. Það var og upplýst á fund-
Inum, að umboðsmaður seljanda
hafði leikið sama leik við Bððvar
Bjarkan lögmann, sem vildi fi um-
rædda eign keypta, og hann hafði
haft i frammi við bæinn.
Næstur talaði Ragnar Ólafsson og
lét undrun slna I Ijósi yfir pvl að
bæjarbúir skyldu hafa nokkuð út á
þessa framkomu að setja Jétaði
hann að hann hefði keypt Oddeyr-
ina snemma í Sepiember en beðið
umboðsm seljmda að halda kaup
unum leyndum um óákveðinn tíma
Væri sú ástæða til framkomu hans
við bæinn. Þá hældi R. Ó, sér fyrir
að hann hefði útvegað bænum lán
hér á árunum handa rafveitunni, en
gleymdi að geta þess um leið, aö
bærinn borgaði honum á ffðrða þús-
und krónut fyrir pað verk. Einnig
gat Rignar þess, að hann myndi
vera tllleiðanlegur til að selja bænum
pað sem hann teldi að bærinn etti
að eiga I eyrinni, en pað pýðir það
léiegasta og verðmtnsta Kom engum
það á óvart að R ó. gæti unt
bænum að eiga Ósinn og önnur
forardíki á eyrinni, sem þarf að
kosta tugum þúsunda króna upp á
á næstu árum.
Þegar hér var komið, bar Ingi-
mar Eydal kennari fram svohljóðandi
tillögu:
>Þar sem Harald Westergaard mála-
flutningsmaður virðist um nokkurn tíma
hafa haft bæjarstjórnina eða bæjarstjór-
ann að leiksoppi með því að látast vera
að semja við bæinn um kaup á Oddeyr-
inni, eftir að sala til annars var fyrir
nokkru fullgerð, lítur allmennur borgara-
fundur á Akureyri þannig á, að eftir svo
ósæmilega framkomu gagnvart bæjarfé-
laginu, ætti téður H. Westergaard ekki
að hafa aðsetur í Akureyrarbæ, og skor-
ar því á hann að hverfa burtu héðan
hið skjótasta.
Við þetta var íhaldinu nóg boðið.
Oekk bæjarfógeti fram fyrir skjöldu
og lýsti blessun sinni yfir framkomu
umboðsmanns seljanda. Fylgdu á
eftir honum önnur stórmenni íhilds-
lns,svo sem Ounnl. Tryggvi, Btynj-
ólfur Árnason og Páll Skútason.
Var málið þar með orðið flokksmál.
Var gaman að hlusta á þessa
vildarvini R Ó lýsa þvi .áliti sinu,
að framkoma H Westergaards væri
sprottin af þvi að honum verrl
menn stæðu á bak við hann, en þar
gat ekki verið um neina aðra að
ræða en R O og Jón Atnesen.
Pill Skúlason átaldi I. Eydal fyrir
að flytja þessa tillögu, af þvi að
hann væri bamakennati. Varð þaö
hetst skilið á orðum Páls, «ð hann
áliti Ingimari þarfara að kenna
börnum falshátt og óviðeigandi
framkomu, en að átelja slikt. Ætti
íhaldið að gera Pál að fræOslumála-
s*jóra. Mætti þá svo fara að upp yxi
tú kynslóð, sem íhaldinu yrði hand-
hægri, en sú, sem nú er að taka
við völdum.
Eftir nokkrar hnippingar var tii-
lagan borin upp og feld með nokk-
urra atkvæða meirihluta — tæp 100
með, rðsk 100 móti. — Hvarf R.
Ó og nær þvi alt kauptnannaliðið
þá af fundi, þegjandi og hljóðalaust.
Er þess að vænta að margir i þeím
hópi hafi skaramast sin ærlega fyrir
Irammistöðuna — og fer það að