Verkamaðurinn - 09.11.1926, Blaðsíða 3

VERKAMAÐURINN
I iundarsköpua bæjarstjórnar Ak-
urcyrar fri 1919 var bæjarfulltrúun-
um bannað að grciða atkvæði um
mii, sem snerta þá sjilfa. Þetta var
felt úr fundarsköpunum 1924, þvi
bæjarstjórnin var sammftla um að
ákvæði þetta lýsti vantrausti i bsjar-
fulltrúunum. Hver heiðvirður bæjar-
fulltrúi gæti ekki, sóma sins vegna
og siðferðislegrar skyldu við bæjar-
ðélagið, notað aðstöðu sina til að
skara eld að sinni köku. Bik við
þetta standa hin óskráðu lög i með-
vitund fjöldans, að trúnaðarmenn
þjóðar og bæjatfélaga eigi að Iftta
sinn hag vikja fyrir hagsmunum
þeirra, sem þeir eru ttútiaðarmenn
fyrir. Og öllu þesiu til iréttingar er
alþjóða viðurkenning þess, að al
menningshagur eigi að sitja fyrlr
einstaklingshag. Á þessum grund
velli eru öil lýðréttindi bygð, og si
sem brýtur f bíg við þetta lögmál,
er dæmdur vargur l véim, Það leikur
því ekki i tveim tungum hvern dóm
Sagnar Ólafsson hefir kailað yfir
faöfuð sér.
Hann hefir brugðist skyldu sinni
sem trúnaðarmaður bæjarfélagsins.
Hann hefir brotið af sér það
fraust almennings, sem bar hann
inn f bæjarstjórnina.
Slíkur maður á að hverfa úr bœjar-
sijórn Akureyrar. Skorti hann sóma-
tilfinningu til að æskja lausnar, verða
kjósendur að knýjá hann til þess.
Ríki maðurinn.
Einu sinni var
auðkýfingur, sem
áleit alt fengið
með því að fá allar kornhlöður sin-
ar fullar. Þegar hann hafði nftð þvi
takmarki var hann kallaður i brott
af þeim, sem honum var æðri og
voldugri.
Ragnar Olafsson er maðurigam-
als aldri. Eftir tiltölulega stutt skeið
býður hans ekki annað en þriggja
álna djúp gröf við hlið öreigans,
sem flutti héðan jafn snauður og
hann kom. Mörgum er það ráð-
gáta að hann skuli, að ástæðulausu,
bregða skugga yfir nafn sftt vegna
skammvinnrar hagnaðarvonar. Af
þeim ástæðum bera margir með-
aumkun með honumjekki sist þeir,
sem hafa borið mest traust til hans
og vilja honum vel. Almenningi
virðist sem svo að auðsafn R. ó.
myndi hafa nægt honum úr þessu,
þó fleiri kornhlöður væru ekki fyltar.
Þegar fé og frami geta ekki áttsam-
leið, telur óspiltur almenningur fram-
ann eiga að ganga fyrir.
Svelnn Dúfa var ekki i miklu
áliti hji föður sínurn eða samborg-
urutn. En hann itti »hjarta gott* og
sterka meðvitund um skyldur við
•tand og kónginn sinn*. Htnn
rækti þær skyldur, án þess að hugsa
um sínn hag. Hróður Sveins Dúfu
hefir lifað og mun lifa aldaraðir
eftir að nöfn þeirra, sem vikja þegn-
skyldunni til hliðar og safna i elgin
kornhlöður, eru löngu gleymd.
Á t h u g i ð.
Þér, borgarar Akureyrar!
Atbnrðir afðaita daga hafa verið ör-
lagaþraagnir og valdið mikla amtali
yðar & meðal. Þér ajSið, að þ& er
þér viljið eignait Und það, er þér lif-
ið &, land það, er þér hafið bygt húi
yðar &, land þið, er þér hafið hlúð að,
ikreytt og f&gað eftir mætti, — þ& er
það fr& yðar tekið. Þér aj&ið, að þ&
er þér viljið gerait húabændor & yðar
eigin heimili, þ& er yðar gamli húi-
bóndi fellur fr&, þá kemur annar nýr
og tekur við ráðimenikunni. Þér sj&-
ið, að land yðar er selt og keypt.
Þér, borgarar Akureyrar!
Þvf gangið þér nú un f gremjn yfir
þvf, aem orðið er? Hefir einhver geng-
ið & rétt yðar til eignar? Hefir ein-
bver brotið lögmíl yðar am frj&lia
■amkepni? Eruð þér eigi enn frjiliir
menn f frj&lin landi? Hvf veinið þér
þ&, kvartið og kveinið?
Það, lem skeð hefir, setti eigi að
vekja gremju yðar, þvf það hefir skeð
samkvsemt grundvallar Iffsskoðon yðar,
að hver eigi að sj& nm sig. Það, sem
skeð hefir, sstti eigi að ergja yður,
þvf það hefir skeð f krafti lögm&ls
3 }
yðar, nm frj&tsa samkepni og eignar-
rétt einitaklinganna. Það, sem skeð
hefir, setti eigi að amturna yðnr, þvf
þér eruð enn jafnfrj&liir menn f frjitsa
landi & yðar eigin lóðum, eini og þér
vornð, áður en þétta mikla skeði.
Hér hefir aðeini verið að verkiein-
hver hygnari en þér. Hann hefir kunn-
áð að nota sér aðstöðu sfna, sem
frjtts máður f frj&liu iandi, til f frj&lsri
samkepni við yður að n& undir sig
eignarrétti yfir landi yðar. Hann hefir
breytt samkvsemt grundvallarlffiakoð-
un yðar, um, að hver sé sj&lfum sér
nscitur.
Oi hefðuð þér, borgarar, eigi gert
hið sama f hans iporum, með hana
hsefiieikum og aðstöðu? Jú, viisulegaf
Þvf veinið þér þ&, kvartið og kveinið?
Þér VBÍnið af þvf þér finnið snöx-
una lagða að hilii yðar; þér veinið
af þvf að þér eruð elgi frj&lsir menn
f frj&liu landi. Þér kvartið af þvf þér
finnið grundvöllinn lfða burtu undan
fótum yðar, svo þér fáið eigi fin
stuðnings staðið; þér eruð orðnir und-
ir f hinni frjítsu samkepni. Þér kveinið
vegna þen að annar hefir rifið b'tann
burt úr munni yðar og neytir hana
nú sj&lfur f kratti Iffnkoðunar yðar,
um, að hver eigi að sji um sig.
Þér borgarar Akureyrar!
R&ðist eigi & mann eða menn. Þeir
eru aðeins dauðlegar verur eins og
þér sj&lfir.
Leitið heldur að rótum meiniemd-
anna. Þ»r liggja f Iffsakoðun yðar
um að hver sé sj&lfum sér nssiturj
þser liggja f trú yðar & eignarétt ain-
staklingiini; þssr liggja f lögm&li yðar
um frj&lsa samkepni.
Rífiö pessar rætur upp!
Takið höndum saman og sk&pið
annað betra skipnlag við að búat
Vinnið saman að sókn yðar eftir auð-
sefum og gssðum n&ttúrunnart Vinnið
saman að úthlutunum n&ttúruauðsBf-
anna meðal yðarl Vinnið saman að
velgengni yðar og l&tið engan einn
troða á rétt yðarf Fylkið ýður undir
merki jafnaðarstefnunnarl
— s Sff.