Verkamaðurinn - 10.04.1934, Side 2

2
VERKAMAÐURINN
til stofnunar nýs félags. Þegar
rætt var um formann í þessu
fyrirhugaða félagi lýsti sú, sem
stungið var upp á til þess starfa,
því yfir, að heldur færi hún úr
félaginu, en taka það að sér.
i umræðunum um taxta sprengi-
félagsins kom það berlega í ljós,
bæði hjá félagskonum og ekki síst
þeim utanfélags, að óþarfur væri
sá taxti; »Einingar«-taxti væri
síst of hár og best mundi að
standa saman um hann og dreifa
ekki kröftunum; ein utanfélags-
kona lýsti sérstaklega andúð sinni
á þessu klofningsbrölti Erlings.
Sem betur fer, eru margar þær
konur, sem einhverra hluta vegna
hafa slysast inn í Erlingsfélagið,
fúsar til að vinna með stéttar-
systrum sínum að bættum kjör-
um, og munu ekki til lengdar láta
hans óheillaáhrif hindra sig í því,
að standa við hlið þeirra í barátt-
unni. Heilindi Erlings sjá þær á
því, að í fyrra var hann í broddi
atvinnurekendanna á móti 75 au.
tímakaupi og þvingaði fram
lækkun í 70 aura á tímann,
kvennakaupið. Nú á fundinum á
sunnudaginn lýsti hann því yfir,
að í hlutfalli við kaup karla mættl
tímakaup kvenna ekki vera lægra
en 80 aurar.
Nú mun bráðum sjást, hvort
sá taxti, sem er í smíðum hjá
Verklýðsfélaginu verður með 80
aura kaupi á tímann, ef svo verð-
ur, er gott að taka þvt; því munu
konur að sjálfsögðu ekki s^lá hend-
inni á móti. Eins væri vonandi
að tillaga Erlings með hækkun á
þvotti á togarafiski, eins og kom
fram á fundinum færðist yfir á
allan fisk, væri þá tekið af hon-
um ómak með það, að berjast á
móti kröfum »Einingar« með
þvottakaupið, sem verið er að
telja fólki trú um að sé 20 aura
hækkun á vigt frá því sem borg-
að var í fyrra, en er aðeins 10
aurar á vigt, eins og taxtinn ber
með sér.
Allar bær konur, sem tilheyra
verklýðsstétt og eiga afkomu sína
og sinna undir því komna að fá
Verkalýðurinn á verði
um samfylkinguna fyrir
lifskröfum sinum.
Nú, þegar hin rfkjandi stóratvinnu
rekendastétt herðir ðll þrælatðk sfn
á verklýðsstéttinni, heldur miklum
hluta hennar f fjðtrum atvinnuleys-
isins og býr sig til frekari launa-
herferðar á hendur a'þýðu til lands
og sjávar en þegar er orðið, kost-
ar þessi yfirstétt kapps Um, meir
en nokkurntfma áður, að koma
andlegum áhrifum sfnum inn i
samtakaraðir hins stéttvfsa verka-
lýðs, til að koma þar af stað skoð-
anamun og sundrungu á þeim
augnablikum, sem yfir&téttinni kem-
ur það best, en hagsmunum verka-
lýðsins verst.
Þessi áhrif borgarastéttarinnar, þ.
e. tækifærisstefnan, hafa í ýmsum
myndum gert vart við sig innan
verklýðshreyfingarinnar frá þvf fyrsta
og hafa verið og eru ennþá, sÉ
bandamaður ytirstétlarinnar, sem verkalýður
Akureyrar hefir fram á pennan dag orðið
að berjast við í hverri kaupgjalds- og at-
vinnuleysisbaráttu um leíð og við sjáifa
yfirstéttina.
Erlingur Friðjónsson og hin póli-
tfska saga han» hér í bæ, eru lýs-
andi dæmi um skaðsemi tækifæris-
stefnunnar, ef hún fær að þróast
og verkalýðurinn er ekki nægilega
á verði gegn henni.
í fyrstu kom hún fram f þvf að
Erllngur gat ekki þolað bróðurleg-
ar og réttmætar aðfinslur félaga
sinna vegna einstaklingssinnaðs
foringjahroka og sjálfselsku, þvf-
næst komst hann út á þá braut að
drýgja vísvitandi sömu yfirsjónir,
samfara yfirklóri og yfirhilmingum
og gekk fyrir fult og alt auðvald-
inu á hðnd.
Frá þessu þróunartimabili Er-
vinnu, og hana borgaða, þurfa nú
í vor að standa saman og hrinda
kaupkúgun atvinnurekenda,
standa fast saman um sínar
frumstæðustu kröfur um vinnu
og brauð.
Verkakona.
iings, stendur okkur enn fyrir hug-
skotssjónum »verklýðsleiðtoginn«t
sem kastaði svívirðingarorðum að
hinum gagnrýnandi félðgum sfn-
um, kallaði þá persónulega
ofsækjendur sfna og hrópaði
reiði fylgismanna sinna yfir þá. V'ð
sjáum ennþá »loringjann«, sem talaði,
mest um aukaatriðin og notaði pau, i
kratti síns persónufylgis til að hleypa
upp lundum verkalýðsins ð pýðingarmestu
augnablikum, manninn, sem klauf stétt-
arsamtök okkar og situr nú verð-
launaður við hlið fasista og annara
verklýðsfénda.
Hér hefi eg drepið á nokkur
sjúkdómseinkenni tækifærisstefn-
unnar, sem hundruð verkamanna
hér kannast vel við, til þess að
minna okkur á, að eitt af allra
þýðingarmestu hlutverkum okkar
verkamanna er að standa á verði
gegn þróun hinna borgaralegu i-
hrifa innan samtaka okkar — til að
minna okkur á, að ÖflÖg okkar um
lengri eða skemri tíma, f baráttunni
gegn atvinnuleysinu og launakúg-
uninni, hvftliðamenskunni, lasismanum og
soslalfasismanum, eru und<r þvt kom-
in að vid festum auga á fyrstu ein-
kennum yfirstéttaráhrifanna og tðk-
um upp miskunnarlausa baráttu
gegn þeim.
Stéttarfélagar!
Fylkjum okkur ennþá fastar f
kringum atvinnubótakröfur okkar
en áður. Búum okkur allir, hvaða
stjórnmála- eða Iffsskoðun sem við
höfum, undir alisherjarsamfylkingar-
baráttu um aðalatriðin nú á stundinni,
sem eru lífskrolur okkar í vor og sumar.
Látum ekki yfirstéttinni takast að
veikja samtakakraft okkar með á-
hrifura sfnum
/ okkar eigin herbúðum.
Blaðadauðinn i Pýskalandi.
Stjórn Ullstein-félagsins befir á
fundi sfnum ákveðið að hætta að
gefa út Vossische Zeitung. Slðan
>þriðja rikið« var stofnað hefir
kaupendum blaðsins fækkað geysi-
lega mikið.
Hallinn á útgáfunni s. I. ár var
2 miljónir mörk. Blaðið hefir kom-
ið út f 230 ár.