Verkamaðurinn - 05.12.1947, Blaðsíða 3

VERKAM AÐURINN
3
VERKAMAÐURINN
Útgeíandi:
SÓBÍalistaíélag Akureyrai
Ritstjóci:
Þórir Daníelsson
Blaðstióm: Eyjólfur Ámason
Þorsteinn Jónatansson
Blaðið kemur út hvem föstudag
Árgangurinn kostar kr. 15.00
1 lausasölu 40 aura eintakið
Aigreiðsla í skrifstofu Sósíalista-
fólags Akureyrar, Brekkugötu 1
Sími 516
Prentverk Odds Björnssonar
Höskuldur Egilssou:
Sakleysingi svarar oísatrúarmanni
Þeir eru samir við sig
Eins og vikið hetur verið að hér
í blaðinu, er nú mikið atvinnuleysi
hér í bænum og ilitlar horfur á að
úr rætist, ef ráðamenn bæjarins
gera ekkert í þá átt. Það er því allt
annað en glæsilegt fyrir verkamenn
að hugsa til jólanna að þessu smni.
Það er hætt við, að fáar verði kræs
ingarnar og lítið til þess að gleðja
börnin með.
En þetta ástand hefur engin áhrif
á þá steingerfinga, sem með völd
fara í þessum bæ. Þeir virðast láta
sér það í léttu rúmi liggja, þótt
margar alþýðufjölskyldur séu svift-
ar þeim einu tekjum, sem þær hafa
haft. Svo gersamlega kærulausir eru
þeir um þetta, að þeir láta sér sæma
að þvæla tillögum, sem miða að því
að bæta nokkuð úr, fram og aftur
frá einni nefnd tíl annarar.
Þannig geta mennirnir, sem eng
ar áhyggjur þurfa að hafa af sínum
daglegu þörfum, hagað sér, menn,
sem eru í vel launuðum stöðum,
hafa nægilegt að bíta og brenna og
vita ekki hvað atvinnuleysi og aðrir
vágestir verkamannsins eru.
En þeir háu herrar geta verið þess
fullvissir að verkamenn taka eftir
því, hver afstaða þeirra er, hvað
þeir gera til þess að bæta úr ástand
inu, og bægja hungrinu frá dyrum
verkamanna og svo gæti farið, að á
næsta kjördegi finndu þeir eitthvað
til þessarar afstöðu sinnar, þeir
kannske fækkuðu, verkamennirnir,
sem gæfu þeim atkvæði sitt.
En þetta er ekkert nýtt fyrirbæri
eða óvenjulegt. Afturhaldsseggirn-
ir hér í bæ eru nú að reyna að gera
það í smáu, sem stóri bróðir í
Reykjavík rembist við að gera með
stóru. Allir, sem eitthvað þekkja til
bæjarmála hér á Akureyri munu
líka kannast við svipaðar aðfarir áð-
ur. Það er ekki neitt nýtt, þó að
bæjarstjórnin þráist við að gegna
þeirri óumdeilanlegu skyldu sinni,
að sjá verkamönnum fyrir nægri
vinnu, það hefur gerzt á hverju ári,
og mun endurtaka sig þar til verka-
mennirnir taka sjálfir í taumana og
sýna þessum mönnum það, svo að
ekki verður um villzt, hvert álit
verkamenn hafa á þeim.
En það kemur líka greinilega f
ljós, að það e,r einmitt þetta, sem
valdhafarnir óttast, Þess vegna þora
þeir ekki að segja beinlínis að þeir
séu á móti málinu, heldur taka
þann kostinn að þvæla því frá einni
nefndinni til annarrar, í þeirri von
Fréttaritari Alþýðum. hefur tek-
ið (ístinnt upp leiðréttingu mína á
þingfréttium lians, sem eg birti í
síðasta Verkam., sé eg á svari hans —
ef svar skyldi kalla — í Alþm. 2. þ.
m., að það hefur ekki verið af
ókunnugleika, sem hann mis-
þyimdi sannleikanum í fyrri frétta-
grein sinni, heldur hefur síðari til-
gátan í leiðréttingu minni verið
nær lagi.
Annars er þessi svargrein frétta-
ritarans eitthvað óskiljanlegt vand-
ræðafálm, fra upphafi til enda.
Hver skilur t. d. spurningu hans:
,,Hvað kemur tillaga minni iilutans
hér við sögu?“ — Það er búið að
séu samldjóða, entfa búið að sýna
honum fram á að svo er ekki, en
nokkurs misræmis virtist gæta hjá
honum, þar sem hann segir að A.S.Í.
hafi ekki þorað að reka Baldur á
ísafirði, en það þorði að neita A.S.S.
um upptöku.
Annars virðist mér allt benda til
þess, að greinarhöf. sé sjálfur hald-
inn af einhverskonar ofsatrúar-
kvilla, þar sem hann veður blind-
andi elginn, án þess að hafa nokkr-
ar heimildir fyrir því sem hann er
að tala um, en lætur aðeins stjórn-
ast af sinni flokkspólitísku ofsatrú,
isvo gripið sé til hins frjósama orða-
lags höfundarins sjálfs.
Fréttaritarinn rekur upp óp mik-
ið, þegar hann kemwr að þeim
ið með rangt mál, enda kemur mér
ekki á óvart þótt þau yrðu reiknuð
til frádráttar á hans eigin reikn-
ingi, en hins vegar vil ég vísa á bug
þeirri meðaumkun, sem fram kem-
ur síðast í grein hans, því mér er
ekki grunlaust um að fréttaritar-
inn muni sjálfur fyrr en varir flækj-
ast í þeirri snöru, sem hann hyggst
hafa búið mér í þessu máli.
H. E.
sýna honuin fram á, að þau atriði í
tillögum minni hlutans, sem ekki
v°ru samhljóða tillögum meiri kaf,a - leiðréttingU minni, þar sem
hlutans, voru borin undir atkvæði á
þinginu, en samt tönglast hann sí-
fellt á því, að till. minni hlutans
hafi ekki fengist bornar upp, enn-
fremur þykist hann ekki skilja það,
að meiri hluti dýrtíðarmálanefnd-
ar hafi boðizt til þess að fella niður
formálann að tillögum sínum, gegn
því að minni hlutinn félli frá nið-
urlaginu á sínum tillögum, ef sam-
komulag gæti náðst á þeim grund-
velli um aðaltillöguna. Fréttaritar-
inn ætti ekki að vera að gera sig
heimskari en hann er, það er til-
gangslaust fyrir hann að þykjast
ekki skilja, til að losna við að svara,
þegar rökin þrýtur, jafnvel þótt við
„blessaðan sakleysingja“ og viðvan-
ing á ritvellinum sé að eiga.
Þá er það ræðutíminn, já, frétta-
ritari góður, eg er alveg á sama
máli og þú um það, að reikna beri
ræðutímann í mínútum, enda miða
eg við það tímatákn. Jón Rafnsson
flutti skýrslu sambandsstjórnar og
Lýðvík Jósefsson skýrslu um störf
sín í nefnd þeirri er ríkisstjórnin
setti á laggirnar í haust, og gera
átti tillögur í dýrtíðarmálunum, en
Lúðvík var fulltrúi A. S. í. í þeirri
i nefnd, en þar á eftir fengu þeir
Sigurjón A. Ólafsson og Sæmundur
Ólafsson ótakmarkaðan ræðutíma
til andsvaira, hafi þeir alls ekki not-
að jafnlangan tíma og þeir fyr-
nefndu, hefur það að sjálfsögðu
stafað af því að þeir hafa ekki haft
meira að segja, en ekki að þeim
væri skammtaður tíminn. í öðrum
málum var einnig höfð sama regla,
þar sem nefndir klofnuðu um mál-
ni, framsögumenn fengu ótakmark-
aðan — eða jafnan — tíma til um-
ráða en síðan voru ræður takinark-
aðar við 10 mín. Eg get því fylli-
lega staðið við staðhæfingu mína,
um jafnan ræðutíma, Jiegar hann á
annað borð var takmarkaður.
Fréttaritarinn minnist nú ekki
lengur á það að lög A.S.N. og A.S.S.
sagt er að dýrtíðarmálin hafi verið
tekin fyrir í upphafi þingsins, þyk-
ist hann Jrar hafa hert ólina að hálsi
mínum. Skal ég nú fara nákvæm-
ar út í það atriði. Þingið var sett á
sunnudag, J)á voru kosnir starfs-
menn þingsins, einnig var kosið í
nefndir og flutt skýrsla sambands-
stjórnar, nefndarfundir voru á
sunnudagskvöld og á mánudags
morgun, á þeim fundum voru
nefndarálitin samin, en ekki af
sambandsstjórn — eins og frétta-
ritarinn vill vera láta. Dýrtíðarmál-
in voru svo tekin fyrir skömmu eft-
ir að fundur hófst á mánudag, þar
sem fyrir lágu áðurgreind nefndar-
álit, það var því fyrsta málið, sem
tekið var fyrir á þinginu, og finnst
mér það því engin goðgá, þótt ég
segði að það hefði verið tekið fyrir
í þingbyrjun, en nokkrir fulltrúar
komu á mánudagskvöld.
Fréttaritarinn vill enn halda sig
við atkvæðatölurnar í aðalatrið-
um, segir að þau atriði sem ágrein-
ingur var um, hafi verið sarnþ. með
118 atkv. gegn 57, það er nú svo
Bækur - Tímarit
Vilhjálmur Þ. Gíslason:
Bessastaðir. Þættir úr sögu
höfuðbóls. — Norðrí 1947.
Þetta er allstór bók, 227 blaðsíð-
ur í stóru broti. Kaflafyrirsagnir
gefa hugmynd um efnisskipun og
innihald; en þeir eru: Höfuðból og
menning — Bessastaðir á Álftanesi
— Bessastaðasaga í stórum dráttum
— Bessastaðakirkja — Bessastaðabú
— Skansinn og Seylan — Fálkahús-
ið á Bessastöðum — Náttúrufræð-
ingar á Bessastöðum — Bessastaða-
stofa — Bessastaðaskóli — Grímur
Tlhomsen á Bessastöðum — Forset-
inn á Bessastöðum. — Bókin er
prentuð í Prentverki Odds Björns-
sonar og er frágangur allur hinn
vandaðasti.
Sven Edvin Salje: Ríki
mannanna. Konráð Vil-
hjálmsson íslenzkaði. Norðri
1947.
Þetta er framhald af Katli í
Engihlíð, sem Norðri gaf út fyrir
nokkru og aðalpersónur sögunnar
þær sömu. Söguþráðurinn verður
ekki rakinn hér, enda bezt fyrir les-
andann að kynnast honum af eigin
raun með lestri bókarinnar, en flest-
ir, sem lesið hafa Ketil í Engihlíð,
munu hafa hug á að kynnast þessari
bók. — Þetta er stór bók, 390 bls. í
nokkuð stóru broti, prentuð í
Prentverki Odds Björnssonar.
Heilbrigt líf,
tímarit Rauða-Kross íslands, 3.—
4. hefti Jæssa árgangs, er nýkomið
| aðeins formálinn fyrir tillögum| út. Af efni þess má nefna: Andstæð-
meirihlutans var samþykktur með ur í blóðinu eftir Níels Dungal,
þessum atkvæðatölum, eins og ég Hvenær á að taka botnlangann eft-
sýndi með tölum í leiðréttingu ir Gunnar Cortes, Fólkið, sem varð
minni, en mér skilst að ágreiningur fyrir kjarnoikusprengjunni eftir
hafi verið um öll atriðin a. m. k. j G. Claessen, Framkvæmdir heilsu-
voru mótatkvæði gegn þeim öllum, j gæzlunnar eftir Sigríði Eiríksdótt-
þótt fá væru stundum, það er því ur, Fingurmein eftir Ólaf Ó. Lár-
tiígangslaust fyrir fréttaritarann aðj usson, Fréttapistlar frá Ameríku
berja höfðinu lengur við steininn, j eftir Níels Dungal og margt fleira
hvað )>etta atriði snertir. Ekki hef athyglisvert efni er í þessu hefti.
eg neldur mótmælt því að 30 fullt
eða jafnvel fleiri, hafi verið fjar- Árbók Sylsavamafélags ís-
fram, sagði aðeins að félagsmenn lands 1946
fréttaritarans á þinginu hefðu ekki er nýkomið út. Af efni hennar má
skeytt um að sitja þingfundi, jafn- nefna: Sæbjörg, kvæði eftir Sigurð
vel þótt þeir vissu að eftir var að
að það glepji einhvern, svo að ekki
skiljist, hver er hin raunverulega af-
staða þeirra, en þar skjátlast þeim
herfilega. Þeir verða að breiða yfir
fólsku sína af meiri kænsku en það
til þess að men nsjái ekki úlfinn
undir sauðargærunni.
greiða atkvæði um þetta mikils
varðandi mál. Fyndni höfundar um
vararitarann skil eg því miður ekki,
það er sennilega sett til að punta
upp á málið, eins og t. d. orðið
„hundalogik" og fleira góðgæti,
sem höf. kryddar grein sína með.
Að síðustu aðeins þetta, ég læt
mér mjög í léttu rúmi 1 iggja þau
lítilsvirðingarorð, sem fréttaritar-
inn lætur falla um mig í grein sinni,
þau hrekja ekki að neinu leyti
þeirri staðreynd að hann hefur far-
Sigurðsson frá Arnarholti, Frá 3.
landsþingi Slvsavarnafélags íslands,
Nýja björgunarstöðin í Örfisey,
ávarp séra Jakobs Jónssonar, Sæ-
björg endurbyggð, þegar ,,Magna“
hvolfdi, Góðir styrktarmenn, 15 ára
afmæli kvennadeildarinnar í Kefla-
vík, Alþjóðamót slysavarnafélag-
anna í Osló. Fyrirmyndar ung-
mennadeild. Starfsemi Slysavama-
félagsins á árinu 1946, Björgun og
aðstoð úr sjávarháska, Sjóslys 1946
og ýmislegt fleira um starfsemi fé-
lagsins.