Verkmannablað - 01.05.1913, Síða 4

4
leikjanna, hlutverka skiftingu, lát-
bragði leikenda og fara silkiglóf-
um undur smáar misfellur, sem
hugsanlegt er, að gætu varpað
fölskva á listina og unaðinn.
Og fólkið streymir í Iðnó, og
ldkararnir troða krónum í pyngjur
sínar og pyngjunum í koffortin
svo lengi, sem rúm leyfir. Og ekki
er hætt við að þeir beri okkur
illa söguna þegar heim kemur.
Hún hlýtur að verða eitthvað á
þessa Ieið:
»íslendingar eru hámentaðirmenn.
í höfuðstaðnum kann hver maður
dönsku. Og svo eru þeir kurteisir,
að þeir látast hafa gleymt sinni
eigin tungu, ef útlendingur er nær-
staddur. Smekkvísir eru þeir á feg-
urð alla og listelskir öllum þjóð
um fremur. Vorkvöldin eru fögur
í Reykjavík, en ekki getur fegurð
miðnætursólarinnar aftrað bæjarbú-
um frá að hörfa inn í hús og sitja
þar við lampaljós yfir sjónleikjum.
Þið haldið að íslendingar séu fá-
tækir. En það er mikill misskiln-
ingur. Atvinnuvegir Reykvíkinga
liggja að miklu leyti í dái hálft
árið. En þó þurfa þeir alls ekki
að neita sér um skemtanir hinn
helminginn. Þeir geta hæglega mist
tíma til þess. Og þeir geta borgað
brúsann. Ef þið efist um það, þá
gerið svo vel að líta ofan i koff- j
orún.«
Engan slcyldi undra þótt frásögn
þeirra verði ekki alveg nákvæm,
sem heildaryfirlit. Þeir lýsa auðvitað
hlutunum eins og þeir kynnast þeim.
Það er ekki alveg áreiðanlegt
að þeir viti það, að »trollararnir«
fylgja ekki nákvæmri áætlun, eru
stundum svo lengi úti, að háset-
arnir missa af einu leikkvöldi eða
tveimur. Þeim gæti Iíka sézt yfir
það, að þótt »skútukarlarnir« vildu
allshugarfegnir sigla inn á hverju
kvöldi, til að fara í leikhúsið, þá
geta óhagstæðir vindar hamlað því.
Það er líka hugsanlegt að þeir
»finni« aldrei hafnargerðarmenn-
ina, sem vinna 12 kl.t. á dag og
sleppa ekki verkfærum fyr en kl. 8
á kveldin — einmitt á sömu mín-
útu, sem hringt er til leikja í
Iðnó, — en eru komnir í grjót- '
sprengingar og malarmokstur á
morgnana, löngu áður en land-
eyður rumska.
Og það væri ef til vill ekki svo
bagalegt, þótt þessir verkamenn
og fleiri falli úr í frásögninni. Það
er sem sé dálítið vafamál fyrir
VERKMANNABLAÐ
sunmm, að atvinnuvegirnir þoli það,
að þessir menn sitji við sjónleika
á virkum dögum um há-bjargræðis-
tímann.
Auðvitað verða þá hinir, sem
gagnvart úllendingum halda uppi
heiðri bæjarins, að leggja meira á
sig og leggja meira af mörkum
í þarfir leik-atvinnunnar. En það
ætti að mega jafna einhvern veginn.
Þeir, sem á landssjóði lifa ættu að
geta fengið ofurlitla launahækkun
á næsta þingi, þó ekki væri meira
en svo sem 6 — 8 hundruð kr. á
mann á ári. Og svo væri hægur
hjá að leggja nýjan toll á nauð-
synjavörur.
Atvinnuvegirnir þola það.
Finnur.
Það vóru lög íyrrum, að menn
urðu að fá sér vegabréf hjá yfir-
valdi til þess að geta ferðast frjálsir
inn í annað Iögsagnarumdæmi. Slík
vegabéf eru enn í góðu gengi á
Rússlandi, en munu nú vísast horf
in annars staðar um hinn svo nefnda
siðaða heim. Þetta vegabréf eða
passa, sem hér fer á eftir, gaf Ben.
Oröndal vinnukonu sinni, sem flutt-
ist vistferlum frá honurn og orðar
hann auðvitað á sína vísu. Afskrift
af passa þessum mun vera í fárra
rnanna höndum, en eftirsjá að hann
glatist, svo einkennilegur sem hann
er og iíkur Gröndal. Því er hann
prentaður hér og hljóðar svo:
Hér með kunngerist, að stúlkan
Vilborg Sigurðardóttir ætlar nú vist-
ferlum héðan úr bænum og norð-
ur í Húnavatnssýslu og er hún til
þess fullkomlega frjáls; hvort hún
vill heldur fara í norður, vestur,
austur eða suður og eftir öllum
strikum kompássins, hvort hún held-
ur vill ganga eða hlaupa, stökkva,
klifra, skríða, fara á handahlaupum,
sigia éða fljúga; áminnast hér meö
allir kallmenn um, að fikta ekkert
við Borgu, fremur en hún sjálf
vill leyfa, og engar hindranir henni
að gera, ekki bregða henni hæl-
krók né leggja hana á klofbragði,
heldur láta hana fara frjálsa og
óhindraða og húrrandi í loftmu,
hvert á iand sem hún vill, þar eð
hún hefir hvorki rænt né drepið
mann, ekki stolið né logið, ekki
svikið né neitt gert, sem á verður
haft. Lýsist hún því hér með frí
og frjáls fyrir öllum sýslumönnum
og hreppstjórum, böðlum og be-
sefum, kristnum og ókristnum, guð-
hræddum sem hundheiðnum, körl-
um og konum, börnum og blóð-
tökumönnum, heldur áminnast allir
og umbiðjast að hjálpa nefndri Borgu
og greiða veg hennar, hvort heldur
hún vill láta draga sig, aka sér,
bera sig á háhesti, reiða sig í kláf-
um, reiða sig á merum eða múl-
ösnum, tryppum eða trússhestum,
gæðingum eða graðungum, í hrip-
um eða hverju því sem flutt verð-
ur á. Þetta öllum til þóknanlegrar
undirréttingar, sem sjá kunna passa
þenna. Enginn sóknarprestur þarf
að skrifa hér upp á.
Reykjavík 5. maí 1886.
B. Oröndal.
Frá Danmörku.
Kosnir vóru (20. maí) til fólks-
þingsins danska 43 vinstrimenn,
32 jafnaðarmenn, 31 gerbótamenn
og 7 hægrimenn.
Jafnaðarmenn vóru 24, en eru
nú 32. Skipa þeir nú, með ger-
bótamönnum, meiri hluta í þing-
inu, og er það í fyrsta sinni.
(Eftir ísafoid.)
i
§
K
1
5?
K
i
laflii
kostar 5 aura töiublað hvert,
Afgreiðsla fyrst um sinn i Austur-
stræti 18,
Bréfum og öðrum erindum til
blaðsins veitir viðtöku form.»Dags-
brúnar , Pétur G.Guðmundsson, bók-
bindari,
Ábyrgðarmaður: Jón Jónsson.
Greinar um hafnarvinnuna koma
í næsta blaði.
Munið eftir, verkamenn.að snúa
ykkur til Verkmannablaðsins með
alt, sem ykkur varðar sérstaklega,
og þannig er vaxið, að koma þarf
til almennings vitundar.
Prentsmiðja D. Östlunds.