Voröld - 14.01.1919, Qupperneq 3

Winnipeg, 14. janúar, 1919
VORÖLD.
Bls. 3
2. KaupverS og flutningsgjaiá og
allur kostuaJSur, sem af útvegun hans
hefur leitt se tafarlaust endurgreiddúr.
Sé J>a3 ekki gert, sem lítt hugsanlegr.
er að ekki verSi, verður
3. Landstjómin að leggja hald á svo
sem svarar þeirri upphæð af íslenzkum
afurðum, sem Bretar eiga hér á landi
þar til upphæðin er greidd, til að
tryggja bæinn gegn halla.
Málið þarf að reka við Breta með
fullri kurteisi en allri festu.
Hvað Borkenhagen viðvíkur virðist
alveg ástæðulaust af framangreindum
ástæðum að setja hann frá stöðunni,
enda alveg óþarft að gera það, því gott
samkomulág og bróðerni hlýtur að fást
um þotta við Breta ef rétt er að farið.
Fullveldismaður.
—Vísir
FuIIveldinu fagnað
A sunnudaginn kl. 11 f.h. gengu ráð-
lierramir og forsetar Alþingis upp í
kirkjugarð og lögðu blómsveig á leiði
forsetans mikla, Jóns Sigurðssonar.
Kl. 11.45 var mikill mannfjöldi ltom-
inn saman fyrir utan stjórnamáðhúsið
Lék þá fyrst lúðraflokkur Reynis Gisl-
assonar, ‘“Eldgamla ísafold” en allur
mannfjöldinn stóð berhöfðaður á með-
an. Hélt því næst fjármálaráðherra
Sigurður Eggerz ræðu þá, sem hér fer
á eftir:
íslendingar!
Hans Hátign konungurinn Iiefir stað
fest samböndslögin í gær og í dag
ganga þau í gildi. ísland' er orðið við-
urkent fullvalda ríki. pessi dagur er
mikill dagur í sögu þjóðar vorrar.
JJessi dagur er runninn af þeirri bar-
áttu, sem háð hefir verjð í þessu landi
alt að því í heila öld. Hún hefur þrosk-
að oss baráttan, um leið og hún hefir
fært oss að markinu. Saga hennar
verður ekki sögð í dag. Hún lifir í
hjörtum þjóðarinnar. þar lifir einnig
minníng þeirra, sem með mestri trú-
mensku hafa vakað yfir málum vorum.
Hér þarf engin nöfn. pó aðeins eitt, sem
sagan hefir lyft hátt yfir öll önnur á
sínum breiðu vængjum. Nafn Jóns
Siguurðssonar. Hann var foringinn
meðan hann lifði. Og minning hans
hefjr síðan hann dö verið leiðarstjarna
þessarar þjóðar. í dag eru tímamót.
í dag byrjar ný saga, saga hins viður-(
kenda islenzka ríkis. Fyrstu drættina
í þeirri sögu skapar sú kynslóð, sem nú
lifir, frá þeim æðsta, konunginum, til
þess sem minstan á máttinn. pað eru
ekki að eins stórnmálamennirnir’ er
miklu ráða um mál þjóðarinnar, sem
skapa hina nýju sögu, nei, það eru all-
ir. Bóndinn, sem stendur við orfið og
ræktar jörð sína, liann á lxlutdejld 1
þeirri sögu, daglaunamaðurinn, sem
veltir steinum úr götunni, hann á hlut-
deild í þeirri sögu, sjómaðurinn, sem
situr við árarkeipinn, hann á þar hlut-
dejld. Allir, sem inna lífsstarf sitt af
hendi með alúð og samvizkusemi, auka
veg hins íslenzka ríkis.
danska þjóðin þykist þess fullvís, að
nú, er hver hugsun um danskt forræði
er að engu orðin, muni þessir tveir
norrænu bræður af hjartans alúð og
gagnkvæmu trausti rétta hvor öðrum
höndina til þess að leysa úr hinum
mörgu viðfangsefnum sem sá hinn ör-
lagaþrungi nýi tími mun fá í hendur
bæði dönsku og íslenzku þjóðinni.
Venjulega,er það enginn hægðar-
leikur að skilja tilfinningar og liugsun-
arhátt annara, en eg held að bræður
vorif fslendjngarnir skilji, að það er
ekki að fullu auðvelt dönsku þjóðinni
sem hingað til hefir fundið til þess, að
hún er smáþjóð, að taka þátt í því,
guð, sem svo margvíslega hefir sýnt
guð, sem syo margvíslega hefur sýnt
oss að hann ann réttlæti en liatar
ranglæti, hann mvm launa það
dönsku þjóðinni að hún hefir lagt
kapp á að gera bræðraþjóðinni ekkj á
nokkurn hátt rangt til í þessu máli.
Já,, guð blessi framtíð bæði íslands
og Danmerkur, og guð vemdi konung-
inn.”
Að þessu loknu lék lúðraflokkurinn
“Kong Cristian” og hlýddi mannfjöld-1
inn berhöfðaður á.
pá talaði forsetj sameinaðs þings,
bæjarfógeti Jóhannes Jóhannesson fyr-1
ir Danmörku á þessa leið:
“Oss er bæði ljúft og skylt að minn-
ast sambandsríkis vors, Danmerkur,
við þetta mjög svo hátíðlega tækifæri,
þegar íslenzkur ríkisfáni er í fyrsta
sinn dreginn að hún á þessu landi og
fullveldj íslands viðurkent í öllum mál-
um þess.
Oss er þetta því ljúfara og skyldara
sem Danmörk er fyfsta ríkið, sem við-
uikent hefir fullveldi fslands og hefir
nú síðast sýnt oss þann mikla sðma og
hið hlýja bróðurþel, að láta herskip
bíða hér, eingöngu til þess að heiðra
fána vorn’ við þetta tækifæri og láta
í ljósi samúð sína við oss og'sámfagna
oss á þessari stundu.
Eg er þess því fullviss, að tala fyrjr
munn hvers einasta fslendings, þegar
eg nú læt í ljósi þá innilegu ósk og von
að Danmerkurrffci megi eflasr og blóm-
gast, að óskir og vonir, sem því hafa
verið hjartfólgnar um mörg ár, megi
rætast og að ætíð megi fara vaxandi
bróðurþel og samvinna millj dönsku
og íslenzku þjóðanna, báðum til gagns
og sóma.
Var að ræðunni lokinni leikið á horn
“Det er et yndigt Land”
Seinast lék lúðraflokkurinn: “ó guð
vors lands, ó lands vors guð”
fíúrrahróp margföld voru fyrir kon-
ungi, fslandi og Danmörku.
Athöfn þessi fór mjög fallega fram
enda var veður tnjög fagurt.
Kl. 2 var guðsþjónusta í dómkirkj-
unnj. Sté biskup Jón Helgason í stói-
inn. Mannfjöldi hinn mesti var I
kirkjunni, þar voru meðal annars ráð-
herrarnir, forsetar Alþingis, fyrirliðinn
af “íslands Falk” ræðismenn erlendra
ríkja, ýmsir embættismenn bæjarins o.
s. frv.
Fagnaðarathöfnjn fór Öll mjög vel
fram.
Fyrirœtlanir Dana á
Islandi.
Kemur aiþingi saman í maí ?
í dönskum blöðurn nýkomnum eru
fregnir af væntanlegum iðnaðarfyrir-
tækjum Dana hér á landi. Er þar sagt
svo frá:
“Menn mun reka minni til þess, að
fyrir mjssiri voru á prjónunum ný og
mikil verzlunarfyrirtæki, er fyrirhugað
var að koma á fót á íslandi.
Meðal þeirra manna, sem einkum j
voru nefndir í sambandi við þetta, voru
Andersen, etatsráð forstjóri Austuras-
íufélagsins, Jarl, verksmiðjueigandj,
sem var vist einn af forgöngumönnun-
um, og nokkrir aðrir meðal hinna
helstu kaupsýslumanna vorra. Jafn-
framt höfðu þegar sumir stærstu bank-
arnir heitið liðsinni sínu.
Síðan hefir verið unnjð áfram að
þessum fyrirætlunum, en það virðist
allmiklum örðugleikum bundið að full-
komna þann undirbúning, sem gera
verður. Eftir því, sem málið horfir
við, verður að telja víst, að ekki takist
að koma fyrirætlununum í frdmkvæmd
eða einu sinni undirbúningsstarfinu á
næsta ári.
Nefnd íslendinga var hér nýlega á
ferð til þess að rannsaka málið og í-
huga, hvernig íslendingar skujj taka í
slíka samvinnu. Ekki hefir verið birt-
ur neinn árangur af heimsókn þeirra
og rannsóknum. En það er víst hægt
j að segja, að heimsókn þeirra hefir ekki
létt undir það, að lokið verðj/skjótar
nauðsýnlegum undirbúningi.
Nefndin fór þegar á eftir til Svíþjóð-
ar en þar ætluðu þeir einnig að athuga
verzlunar- og iðnaðarmál með tilliti til
væntanlegs sambands vjð fyrirtæki
jheima fyrir. Líkar rannsólcnir hafa
þeir gert í Noregi.
pað verður því að telja óvíst fyrst
jum sinn, hvað orðið getur úr dönsku
fyrirætlununum. En fi'á því skal þó
skýrt, að dönsku nefndinni hefir ein-
mitt nú nýverið" borist tilkynnjng frá
íslenzku nefndinni, og er þar sagt frá
því, að fyrirætlunin hafi verið íhuguð
rækilega og verði lögð fyrir Alþingi—
í maímánuðu, en það sé allmikjð, sem
breyta þurfi frá því, sem ætlast hafi
verið til í upphafi, áður en hægt sé að
taka höndum saman, þ.e.a.s. að málinu
hafi vei-ið frestað um sinn.”
önnur blöð, sem á mál þetta minnast
segja öll, að Alþingi komi saman í maí,
og sumir að búist sé vjð því, að fossa-
nefndin islenzka fari aftur utan, til
Danmerkui', snemma í vor
“Dagblad for Industri og llaand-
væi'k” segir, að ef álit, fossanefndarinn-
ar, er lagt verði fyrir Alþingi í maí,
fari ekki alveg í öfuga átt við það sém
Danjr hafi í hyggju, þá muni verða
hægt að byi'ja á verkinu undir eins í
sama mánuði.
—Vísir
Eg minnist ekki að hafa séð blöðin,
ekki einu sinni búnaðarblöðjn hér I
Canada vara menn við þessum svikum,
hafa að líkurn ætlast til að bændur
væi-u gætnari og minni flón en þeir oft
hafa reynst.
Nú loksins í liaust kemur skýrsla frá
prófessoi'i einum áf búnaðarskólanum
í Winnjpeg um tili-aunir með þetta
hveiti og um leið sterk viðvörun til
bænda gegn brúkun þessu hveitis.
Skýrslan er eins og aðrar þesskyns
bendingar frá fcvinaðarskólum þessa
lands bæði fi-óðleg og gagnleg. Að því
er afurð þessa hveitis snertir telur höf.
að líklegt sé að það gæti gefjð af sér
15, segi og ski'ifa fimmtán mæla af
ekru á úrvals landi í hagstæðri árstíð.
par að auki er kornið af lélegri tegund,
ekki nógu hart til mjölgerðar. Aðal
slcaðann álítur höf. þó falinn í því, að
hveitið óefað blandjst við aðrar betri
sortir t.a.m. “Red Fife” og “Marquis”
hveiti og eyðileggi þannig uppskeru-
magn þeiri'a tegunda lika.
i’að er auð'vitaö að þessar bendingar
og ráð frá búnaöarskóiunum eru þort
og ábyggxleg. En óiukkan er, aö þeir
af bænuum sem láta ileka sjg meö
þessum fögru uppslteru loforöum eru
einmitt þeir sem ekkert lesa af því
sem að búnaði lýtur, eru þekkingarlaus
ir með öliu og hafa margir hverjir,
ýmigust á búnaðarskólimum, bUíræö-
inni J ijýja stíl, og búfræöingum sjalf-
um. e| hefi heyrt bónda staöhæfa að
allir sem kendu í búnaöarsk'ólum þessa
lands væru mislukkaðjr bændur sem
ekki hefðu getað sjálfir lifáð af land-
búnaði.
Mig grunar að fáir flokkar mannfél-
agsins leggi sig, yfirleytt, jafnlítið eftir
að glæða þekkingu sina á megin atrjð-
um þeirrar starfsgreinar, sem þeir að-
allega hafa eð höndum og bjarga sjálf-
um sér, landi eður lýð með, sem bænd-
ur.
Pað eru allmörg ár síðan stjórnar
búgarðurinn í Ottawa gaf út skýrslu
um frjóvseigju ýmsra þeirra kornteg-
unda, sem mest eru ræktaðar hér i
Canada. Er þar útkoman sú að jafn-
vel eftir tveggja ára geymslu á hent-
ugum stað er frjóvmagnið linað, en að-
allega við fimta árið lamast það snögg-
lega, bæðj að því er snertir hveiti og
hafra, og eftir sjö ára geymslu eru
þessar korntegundir lítt ræktanlegar;
hafa tapað nálega öllu frjóvafli. Eg
hefi ekki við hendina þessar skýrslur
nú, en þykist vera viss um að muna
þetta rétt.
pegar um hrísgrjón er að ræða má
óefað.taka það til greina, að þau sam-
kvæmt eðli sínu séu frjóveik, þ. e. að
frjóvafl þeirra sé skammlíft. Eg hefi
heyrt menn tala um hrísgrjón sem á-
vöxt trjáa—hrísgrjónatréð— sem auð-
vitað er alveg skakt. Plantan er
grastegund sem jurtafræðingar kalla
“oryza sativa” og er “hærð” (bearded)
líkt og t.a.m. bygg en þó eigi nákvæm-
lega eins. Yex grastegund þessi aðal-
lega á deigu láglendi og þar (í heitu
löndunum) sem veitur verða viðhafðar.
White & Manahan, LtcS.
18882—Stofnsett fyrir 36 áriim—1918.
Kaupið Jólagjafir yðar fyrir Karlmenn hjá hinni gömlu og
áreiðanlegu búð. Vér höfum gjört þúsundir fólks ánægt síð-
astliðin þrjátíu og sex ár. Vér höfum gjört betri ráðstafanir
þetta ár en nokkru sinni fyr til að láta ferðir yðar í búð vora
verða sem ánægjulegastar.
ÚRVALS HALSBINDI
50c. 75c. $1.00 $1.50 $2.50.
-...*.Margar tegundir af Skirtum, Pýjamas, Vetlingxim, Silki-
klútum, Axlaböndum, Húsfrökkum.
VERÐ MJÖG SANNGJARNT.
White & Manahan, Ltd.
500 MAIN STREET

Ton af þœgindnm
ROSEDALE KOL
Og sú er skylda vor allra.
Hans Hátign konungurinn heflr með
því að undiEskrifa sambandslögin, leitt
þá hugsjón ihn í veruleikann, sem
vakti fyrir föður hans, Friðriki kon-
ungi VIII., sem öðrum fremuru hafðl
djúpan skilning á málum vorum. Og
í gær hefir konungurinn gefið út úr-
skurð um þjóðfána íslands, sem blaktir
frá því í dag yfir hinu íslenzka rílcl.
Hlýr hugur hinnar íslenzku þjóðar
andar á móti konungi vorum.
Fáninn er tákn fullveldis vors.
Fáninn er ímynd þeirra hngsjóna,
sem þjóð vor á fegurstar. Hvert stór-
verK, sem unnið er af oss eykur veg
fánans. Hvort sem það er unnið á höf-
unum í baráttunni við brim og úfnar
öldur eða á svæði framkvæmdanna eða
í vísindum og fögrum listum. pvl
göfugri sem þjóð vor er, þess göfugri
verður fáni vor. Vegur hans og frami
er frægð þjóSar vorrar og kommgs
vors. Vér biðjum alföður að ffcika yfir
íslenzka ríkinu og konungi vorum.
Vér biðjum alföður að styrkja oss'tTl
að lyfta fánanum til frægðar og frama.
Gifta lands vors og konupgs vörs
fylgi fána vorum.
Svo drögum vér hann við hún.”
Að ræðunni lokinni lék lúðraflokk-
urinn fánasönginn: “Rís þú unga ís-
lands merki” en fáninn var dreginn að
liún og kváðu þá við 21 skot frá varð-
skipinu “íslands Falk” sem lá á höfn-
inni, en hermenn af varðskipinu stóðu
í heiðursfylkingu fyrir framan stjórn-
arráðshúsið.
pá hélt fyrirliðinn á “íslands Falk”
ræðu er hér fer á eftir:
“Sem fulltrúi Danmörkur við þetta
hátíðlega tækifæri vil eg lýsa því yfir,
að þetta 21 kveðjuskot, sem skotið var
áðan á skipi því, sem eg hefi þann heið
ur að stjórna, var skotið samkvæmt
skipun dönsku stjórnarinnar, og er á-
kveðið í alþjóðaríkislögum, að kveðja
skuli slikri kveðju fána fullvalda ríkis,
Með þessu er af Danmerkur hálfu gef-
ið hið fyrsta ytra, en þó þýðingarmikla
merki þess, að .það er einlægur vilji
dönsku þjóðarinnar, fyrir sitt leyti að
fylgja fram á sem hollustusamlegastan
hátt sambandslögunum, sem nú eru
samþykt.
ísland og Danmörk era enn þá, sem
tveir fullveðja norrænir bræður tengdir
alúðarhöndum. Framar öllu með per-
sónu Hans Hátignar konungs vors, og
BÆNÐUR 0G BÖNAÐUR
■1

Góðti hrísgrjónin
eftir Jón Einarsson
I “Voröld” dagsettrj 28. nóv. þ. á. ev
þess getið í “Almennum fréttum” að
fyrir nokkru hafi verið “opnað líkneski
af auðæfaguðinum.” Fanst þar poki
með hrísgrjónum í, era þau talin áð
vera um þúsund ára gömul. Var þeim
sáð, og uppskera góð af. Voru grjónin
næst um því alveg eins og grjón nú á
tímum.”
pannig hljóðar þessi frétt. En hér
sannast það sem oft er mælt, að mörgu
er logið á skemmri leið.
EkkJ efast eg hót um að blesshð
grjónin hafi fundist þarna í pokahom-
inu, og þvl síður að þau hafi verið
‘næstum alveg eins og nútíðar grjónin’
'pesu slæ eg föstu sem sjálfsögðum
sannleika.. fcn það, að grjónin hafi
verið 1,000 ára gömul og samt gefið af
sér góða uppskeru er óefað eins langt
frá sannindum og staðhæfing getur
þægilega vorið. en þó trúlega ákveðiu
til þess að !;afa áætlaðar afleiðingar.
pað er ekr1 jkjamargt af fjárgUefra
hábiljum svo lagað, að fjölmargír af
ckkur bændum ekld trúi þej:n mikiu
i'iomr en þegai okkur e: tj.vv* aF «-va-
hvviri sanori staðreynd, s>e i ev fiá-
buigðin a’gergn viðtekt.
J’ví skal •lí'i.í.r tekið fram að eizl er
“•r iöld” rié rilstjön henrar sölaið um
a ' fara vísvi M,di með tfd'.cgn t
efni, en eg i þau bæði :irn pokhing-
iiflort á lo... i, rérstak., fræi—grjón-
u> im.
Vigna íf.i'okat rar reyn-uti i líka átt
gmg eg að !'•/! sem gefat. að fregn
jnf-i sé u.'piunalega viijaudi titbúin;
ai' :l')ð nl. aað að láta grióniu íinnast
Jv.) a í sá; ;.''i'f*.*.jna, sá þe.m siðan (ef
til víii; >•; íá af þoim gó'f-i unpskeru
(ef til vjll)—
petta <ii> “é .yrirfram ú>f;M ;.f c-in-
hveiiur.; bragð; refum, seru siðan n tla
að seiýi *e; geypiverði ‘oj:* i sæói
sem suOj »ír !via sjálfir æxia‘0 i nýv
um sínum” ~ j svo getur sag.in \erið
tilbúin haugalýgi, engu að síður, en til-
gangurinn sé hinn sami nl. að flelca
fáfróðan auðtrúa bændalýð.
Vitanlega gerir þetta okkur sem bú-
um í Canada ekki neitt til vegna þess,
að um hrísgrjón er að ræða, því hér
eru þau næsta lítið ræktuð. En væri
því bætt við söguna, sem og getur auð-
veldlega orðið i næstu eða annari út*
gáfu, að þessi tegund grjóna hafi
reynst að vera ræktanlog og “hardy”
öllum löndum og undir öliu ioftslagi,
þá fer að komast ögn af alvor i i málið,
þá færi það að ná sínum líklega, upp-
runalega tjlgangi, jafnvel hér í Cd,aida.
pað myndi sýnast svo að fæstlr þeir
er við jarðrækt fást ættu ið vv’a s\ o
vitgrannir að trúa f líkri fKjóseigiu um
nokkura korntegund. það væri eðlileg
ályktan þeirra sem þekkingu hafa á
jsrðræktar málum. En slíku er ekki
þannig háttað. Dæmin tjl hins gagn-
stæða oru ærin og sum næstu ný.
pað er kunnugra em itreka þyrfti, að
ru í nokkur ár hefir verið á boðstólum
og mikið auglýst hveiti tegund ein, sera
á að hafa fundist í Múmíukistu í Egyp-
talandi og áætluð að vera um 4,000 ára
gömul. Kornið var undjreins staðhæft
að vera “næst um alveg eins” og ann-
að hveitikorn (líkt og með grjónin).
En við þessa löngu geymslu hafði frjóv
magn þessa aukist svo, að nú gaf það
af sér til jafnaðar 125 bushel af ekr-
unhi. Ekki nóg með það, heldur átti
þetta hveiti að lukkast nálega í hverju
árferði og á hverjum stað sem vera
vjldi. Kostirnir voru ýkja margir og
í öllu mun þetta hveiti hafa skarað
langt fram úr öllum venjulegum teg-
undum, að sögu þeirra er seldu.
Ef mig minnir rétt fluttist þessi
hveititegund til Canada sunnan úr
Bandaríkjunum, undir nafninu “Egypt-
áan Wheat” þ.e. egyptska hveitið. Var
það boðið hér fyrir 25 dali mælirinn
og þar yfir. Fylgdi það sögunni að svo
lírið væri af þessu komi til, en eftir-
sóknjn svo mikil að nú riði bændum,
sem teljast vildu framfaramenn, á, að
‘bregða fljótt við. Og það gerðu býsna
margir. petta hveiti er enn á boðstól-
um en ekki haft eins hátt um það og
áður. -v
Af sömu ætt eru að líkindum hiu svo
nefndu Indíánahrísgrjón eða tjarna-
grjón, villi-hrísgrjón(Lizania aquatica)
sem vaxa til og frá í grunnu vatni í
norð-vestur hluta Bandaríkjanna.
Sé þessum villihrísgrjónum sáð
eftir segjum ár frá því þau voru þreskt
kemur oft ekki eitt korn upp. Frjóv-
anin er þá jafnan útdáin.
pað eru því litlar líkur til að grjón,
jafnvel af þeim tegundum sem vana-
lega er ræktaður “lifi” jafnlengi og
fréttin getur til.
Hvort þessi umræddú hrisgrjón eru
lík eða ólík venjulegum grjónum sann-
ar ekki neitt. pað er kunnugt, að lík-
lega er engin Sú korntegund önnur í
verzlunargildi, sem meira eða jafnmlk-
ið er aflöguð, og, með handafli eður
vélavinnu breytt að lögun til þess, ao
gera vöruna meira eða mjnna útgengi-
legri; ekki einu sinni að liturinn á
venjulegum hrísgrjónum sé hinn nátt-
úrlegi.
Merkilegast er þó ef til vill það, að
fyrst og fremst eru flestar hinar ‘betri’
tegundir sem I verzlunum fást, mejra
og minna skemdar, og hinar dýrastu
oft mjög óhollar til fæðu, nl. þær sem
taldar eru hér: “Fancy Rice” ódýr-
ustu og blökkustu tegundirnar era
venjulega næringar mestar.
Sú tegund sem nefnd er “Polished
Rice” þ.e. slípuð hrísgrjón og sem sýn-
ast svo fin að þau líkjast mest gler-
kristölum eru af f jölmörgum fæðufræð-
ingum talin óhæf til manneðlis, enda
er það álit vel skiljanlegt, þegar maður
íhugar hvernjg þetta útlit er til orðið.
í sjálfu sér má oftar en hitt slá því
föstu, að þótt kaupmaður verzli með
3—4 eður fleiri ‘sortir’ hrísgrjóna, hafi
þær þó upprunalega allar verið sama
tegundin, en aðeins búnar út hver á
sinn hátt, sem verzlunar vara.
KENNARA VANTAR
að Háland skóla Nr. 1227 fyrir tíu mán-
uði frá 3. marz næstkomandi. UmsæV.j-
andi verður að hafa Second Class Pro-
fessional Certificate. Tilboðum, er
greina frá æfingu og kaup sem er ósk-
að eftir, verður veitt móttöku af und-
irrituðum tii 1g. feb. 1919.
3 Eyjólfsson
Sec.-Treas.
Hove, P. O., Man.
óvidjafnanlég ad gædum.
fyrir ofna og eldavélar
THOS. JACKSON & SONS
Húsasmíða-byrgðir, kol og við.
Skrifstofa 370 Colony St. Tals. Sh. 62-63-64

íslendingar, vinir og studningsmenn
Voraldar
i N
Ársgjaldið til blaðsins fellur í gjalddaga 1.
Febrúar, næstkomandi, vér treystum því að enginn
láti það gleymast að senda inn áskriftargjald sitt.
VORÖLD mun leitast við að gegna skyldum sín-
um, og halda nppi rétti einstaklingsins, sérstaklega
er hún og verður blað verkamanna og bænda. Bar-
átta yðar er að hef jast, en sigur yðar er vís ef mfihun
yðar er haldið fram djarft og hlífðarlaust.—
pað er markmið Voraldar.
Voröld Publishing Co., Ltd.
482i/2 Main Steet.
I % , ' -
Kæru herrar,—Hér með sendi eg $2.00 fyrir næsta árgang af blaði
yðar Voröld, sem byrjar 1. Febrúar 193,9-
Dagsetning
Nafn
Áritan