Voröld - 23.03.1920, Qupperneq 1

HEY! HEY!
Sendið heyið ykkar til islenzkn hey-
kaupmannanna, og fáið hæðsta verð,
einnig fljóta afgreiðslu. Peningar l&n-
aðir & “kör“ send belnt tll otckar.
Vér ábyrgjumst að gera yður &-
nægða.
THE NORTHERN HAY CO.
408 Chambers of Commerce
Talsínvl Q. 2209. Naetur talsfml 8. 8247
Winnlpeg, • Man.
III ÁRGANGUR.
WINNIPEG, MANITOBA, 23. MARZ, 1920
NR. 14
j bTt árI
UM. K. N.
Engan veit eg annan sveita
snilling,
sem orðum beita betur kann,
bita og skreyta sannleikann. B.B.
FRIÐARSAMNINGARNIR
FELDIR
Lögberg símaði Voröld og bað
þess getið að það hefði fengið eins
mikið fé eða jafnvel meira frá
bæjarstjórninni eins og frá fylkis-
stjórninni.-—peim kálfum a?tti að
líða vel sem sjúga tvær kýr í einu.
Sagt er að Jón Einarsson í Foam
Lake sé lasinn. Hafði hann orðið
litblindur alt í einu o,g sýnst alt
rauM í kringum sig. Ault þess er
álitið að skrúfa hafi losnað í hugs.
anavélinni. Veikin er talin ólækn-
a*1
Ti|l Guðm. Bjömssonar landlæknis
Skeyttu hvergi gjarnmi og gargi
grimmlegum rógi mannorðsþjóía
mundu að betur mun þér veita
minning saga er líða dagar.
Beztu móti einatt ýtum
æsa .skrílinn manna'feríli
þinn mun lifa um aldur og a?fi
orðstýr góður í huga þjóðar.
Torfi Ásmann í Lögréttu
Eírideild Bandaríkja þingsius
feldi friðarsamning&na á laugar.
daginn í fjórða og síðasta skifU*
Til þess að fá samþykki urðu þeir
að hafa tvo-þriðju atkvæða en með
þejm voru 49 og á móti þeim 35.
Mptstöðumönnum ge,gn þeim er
stöðugt að fjölga; þykir þinginu
og þjóðinni seim Wilson hafi brugð
ist og gerst handhægt tól í hönd-
um evrópiskra stórmenna; segja
menn að hann hafi aðeins haft
heimild til að samþykkja friðar-
skilmálana ef þeir væru í samræmi
við liin 14 atriði sem hann sjálfur
hafiði igert að skilyrðum fyrir því
að Bandáríkin færu ; stríðið, en
um þet-ta hafi liann svikist og séu
skiilmálarnir bæði hættulegir og ó-
sanngjarnir. Bandaríkin verða nú
að semja sérstakan frið viið1 þjóð-
verja eða lýsa því yfir að friður sé
milli þeirra o,g Miðríkjanua.
Sagt er að Nikulás Ottenson hafi
setiði grafkyr og steinþegjandi síð-
an fyrra föstudag—-og klórað sér í
höfði.
Við skrifborðið saunorð saga
nú situr—Oig dökka krossa
hún markar við níðingsnöfnin
frá 1917. —Bókamelur
pegai- þess er krafist að stjórn-
imar í Oanada leggi fram skýrslur
njosnarmanna sinna neita þær því.
—Gömlu keisarastjórnirnar á Rúss
landi og pýzkalandi gerðu það
sama.
NÝ BANDARÍKI
Lenin forsætisráðherra Hússa
hefir lýst því yfir að liann vilji
koma á nýjum ‘Bandaríkjum’ þar
sem isaman séu undir einni stjórn
öll ríki Evrópu með sameignar fyr
irkomulagi.
VIÐURKENNIR RÚSSLAND GG
pÝZKALAND
Nitti forsætisráðherra ítala lýsti
því yfir í þinginu í gær að allar
þjóðir verði að viðurkenna stjórn
ir Rússa og pjóðverja. Engin
önnur stefna sé afsakanleg né
möguleg.
10 pINGSÆTI
Winnipeg á að hafa 10 þingsæti
hér eftir þar sem allir verða kosnir
fyrir allan bæinn sameiginlega
méð hlutfallskosnin gu.
Sagt er að Lögberg sé hrætt um
að Norriskúnni verði slátrað í júb'
í surnar og þessvegna sé vissara að
reyna að ná sughaldi á öðrum
spena. petta telja sumir ást.æð-
una fyrir því að blaðið er nú að
sleikja sig upp við þó sem baö
taldi óbótamenn 1917.
Ein ailra lielgasta skylda allra
sannra bongara og trúrra frelsis-
vina er aðg leyma aldrei árinu
1917.
F.J. Dixon hlaut hrós í Lögbergi
þegar hann vann mál sitt. Setjum
sem xvoa ð kæran hefði verið sú
sama, sannanirnar á báðar hliðar
þær sömu, ræðumar allar þam
sömu, dómaraálitið það sama, en
kviðdómurinn hefði fundið Dixon
sekán. Hvað mundi Lögberg þá
hafalSaigt?
“Srkur er sá einn sem tapar. ”
Einar Benedilctsson
VERK AMANN AMÁLIN
pau liitna eftir því sem lengra
líður. í gær lýst.i Bonnar þv.f yfir
að ekki væri fylgt fyrirskipuðum
reglum að því er gæzlu snerti á
kviðdómsmönnununi. . Kvaðst
liann liafa sönnun fyrir því að
þjónar stjórnarinnar, sem alls ekki
ættu að koma nálægt þeim, væru
með þeirn einn og tveir hér o,g þar;
sýndi hailn því til sönnunar mynd
af þeim þar sem Wheeler, dyra-
vörður var með þeim en slíkt kvað
hann ósæmilegt. Var’ði út af þessu
allhörð deila sem endaði þannig að
dómarinn úrskurðaði að Wheeler
yrði að vera utan réttarsalsins og
mætti ekki koma inn fyrir.
Séra Ivens endaði ræðu sína í
gærkveldi, kl. 10 og hafði hann'þá
talað í hálfan þriðja dag. Endaði
hann með þeirri yfirlýsingu a'ð
yrði hann fundinn sekur og dæmd-
ur í fangelsi þá færi hann þangað
með hreinni samvizku, vitandi það
að hanri hefði gert rétt og með
émbeittum ásetningi þess að hefja
nákvæmlega sömu baráttu þegar
þann kæmi þaðan aftur með end-
urnýjuðum kröftum eftir hvíldina.
Pritchard er nú að flytja ræðu
sina ; að henni lokinni talar Heaps,
þar næst Bonnar og loks dómarinn
JEr talið líklegt að úrslitun mál-
sins verði lýst yfir á laugardaginn
—tæplega fyr.
SORGIR
Hann var átta ára gamajl. Móð-
ir hans er blásnauð ekkja sem,
þrátt fyrir heilsuleysi vann fyrir
sér o,g litla drengnum sínum. The-
odor hét hann og var sérlega vel
gefinn. Hann gekk á skóla og
skaraði þar fram úr öðrum börn-
um þrátt fyrir það þótt hann hefði
ekki nauðsynlegar bækur jié gæti
keypt pappír til þess að skrifa á.
lTann var fölur og vesældarlegur,
fátæklega biiinn og alvörublær á
svvpnum í stað æskufjörsins sem
einkennir flest börn. En hann las
og lærði og skildi það sem kent
var öðrum betur. Börnin í fínu
fötunum litu hann hornauga,
hrintu honum hvar sem hann varð
á vegi þeirra, stríddu honum og
kölluðu hann “Theodor druslu”
vegna þess hve fátæklega hann var
klæddur. Sársaukann sem þetta
skapáði í lit.lu sálinni saklausa
drengsins vissi enginn. En liann
Var jafn einbeittur að læra hvað
sem á gekk. Einu sinni hafði hon-
um gengið óvenjulega vel við próf
ið—hafði hann skarað langt fram
úr félögum sínum í fínu fötunum.
A leiðinui heim réðust. iþeir á hann
—nokkrir drengir stærri og sterk_
ari .en liann— og börðu hann þang-
að til hann féll í öngvit. “Nú skul-
um við sjá hvernig hann stendur
sig við prófið' næst ” sögðu þeir og
hlupu frá honum þar sem hann lá
milli lífs o,g dauða. Einhver, sem
um yeginn gekk fann Theodor litla
og bar hann heim í kofann til móð-
ur sinnar, en hinir piltarnir hæld-
ust um og sögðu að það væri bezt.
að sjá hvernig hann “Teddie
drusla” stæði sig á skólanum á
mórgún. Theodor litli lá nær
dauða eu lífi þangað til lb. þ. m.
pá dó hann, en níðingsverkið var
unnið 4. marz. Hafði hann þá
legi'ð fast að tveimur vikum. Móð_
ir hins heitir Teodora Kuykendalí
og á heima í Pueblo í Colorado.
petta er ein átakanlegasta sorgar-
saga sem vér höfum lesið lengi, en
hún endurtekst hér víðsvegar um
landið svo að segja. daglega þót.t í
smærri stíl sé og þótt bornin sem á
sama hátt ei*u ofsótt séu ekki bók-
staflega myrt eins og Thedor lit.li
var.
3.; bið eg alla sem eitthvað slíkt
hafa að senda það fyrir enda þessa
mánaðar.
Sökum anna hefi eg ekki sent
kvittanir til þeirra sem sent hafa
áskriftargjaldið, en bið þá sem
ekki fá ritið þegar það kemur út
að gera mér aðvart.
Vinsamlegast
G. P. THORDARSON
VEÐRIÐ í WINNIPEG, 1920
Fimtud. 4. marz —Austan gola,
talsvert frost, þiðnaði lítið eitt um
niiðjan daginn. Hálfþykt loft.
Föstud. 5. rnarz—Frostlítið og
logn, sólbráð um miðjan daginn,
lítið frost um kveldið.
Laugard. 6. marz—Bjartviðri,
sólbráð og hlýindi fram yfir miðj_
an dag og vestan andvari, en gekk
til norðurs méði frosti og knlda
seinni partinn.
Srnmud. 7. — Heljar frost og
kuldi, stormur í norðaustan, hálf-
þykt loft og örlítið fjúk.
Mánud, 8 marz—Afar hart frost
ogk uldi; stormur á norðaustan;
hálfþykt loft og örlítið fjúk.
priðjud. 9. marz—Lítið frost um
morguninn; sólbráð og hlýindi urn
miðjan daginn og fram eft.ir um
kvöldið, suðvestan kaldi.
Miðvikud 10 marz—örlítið frost
iim morguninn; hiti og sólbráð
fram á kveld, kólnaði þá talsverl
og gerði norðan storm.
Fimtud, 11. marz—Frosthart um
morguninn; norðan gola, hálfþykt
loft og örlítið fjúk, sólbráð um
miðjan daginn en frost. að kveldi
Föstud. 12 marz—Frost að morg
ni; logii; sólbráð um miðjm dag
inn en frost um kveldið.
Laugard. 13. marz — Hálfþykt
loft þítt, um miðjan daginn, en lít,
ið frost um morguninn ogk veldið
Sunnud. 14. marz — pykt loft;
a.ustan stormur, þíða, rigndi um
kveldið.
Björgólfur Brynjólfsson.
Séra Runólfur prestur Mar-
Jarðarför hans fór fram 18. þ.m.
teinsson jarðsöng hann.
Brynjólfur heitinn var fæddur að Kleif í Breiðdal í Suður Múla-
þingi, 12. dag júní 1856 og var á 64. rldursári, þá er hann lézt, sunnu-
daginn 14. þ.m. Foreldrar hans voru þau Brynjólfur Björgólfsson
og Sigurborg Stefánsdóttir, kona hans; er þá bjuggu þar, en síðar
á Skjöldolfsstöðum í Breiðdal. Iíann var í föður ætt kominn af Oddi
Inskupi Einarssyni eðadiinni nafnkendu Eydala ætt. *
Björgólfur heitinn ólst upp með foreldrum sínum í Breiðdal;
liann var mjög náttúraður fyrir smíðar, eins og liann átti kyn til, og
lagði trésmíði fyrir sig. Hann fór til Kaupmannahafnar og tók þar
sveinsbréf í þeirri iðn hálf þrítugur að aldri. Haustið 1889 gekk
hann að eiga Ragnheiði Jónsdóttur, prófsts að Hjarðarholti, og sigldi
þá í annað sinn til Hafnar til að fullkomna sig í dráttlist og pentlist.
\ ori síðar reistu þau hjónin bú saman í Vopnafjar'ðar kaupstað í
Norður-Múlasýslri, og varð þar fjögra barna auðið, en af þeim lifir
aðeins sonur þeirra einn, Brynjólfur í Winnipeg föður sinn.
Árið 1903 tók Björgólfur heitinn sig upp af Vopnafirði með þrjú
böm sín og flutti vestur um haf og settist að hér í bænum. Ofan-
verða æfi sína átti hann við mikið mótlæti að búa. Vesturförin varð
til þess að slíta samförum þeirra lijóna; síðar misti hann böm sín eitt
á fætur öðru og tók því að kenna til vanheilsu af því meini (æða-
stjarfa) sem varð honum að banameini á endanum.
Björgólfur heitinn var afbragðs saniðurs vo að fáir munu jafnoka
'hans í þeirri list, og mjög vandur var hann að allri smíði. Hann tók
iðulega til þe,ss smekkleysis að hrófa upp smiíði úr dýrindis efni. Hann
vildi að hvorttveggja færi saman, íburður efnisins og gerð á því.
Hann var gleðimaður að upplagi, drengur góður, virtur og vinsæll af
öllum sem þek+u hann Hann var fríður sýnum,s viphreinn og hinn
gerfilegasti maður, og eftir þeim lit var dagfar hans.
Séra Runólfi mæitist snildarlega er hann lauk lýsingu sinni af
persónu hans, þeim orðum, að einkenni persónu ha-ns hefði verið prúð-
menska og prúðmenska hefði og verið einkenni framferðis hans í
lífinu.
Björgólfur heit.inn lætur eftir sig ekkju, Ragnheiði í Kaupmanna-
höfn, og einn son, Brynjólf, eins og áður er um getið. Af eftir lifandi
frændum eru þessir lionum næstir: albróðir hans, Sveinn Brynjólfsson
Crescent B.C. bygginga meistarí og fyrrum danskur konsúll í Winni-
peg, og synir hans; hálfsystkini hans, börn föður hans af seinna
hjónabandi, þeir bræður Gunnar í Cresoent, Ólafur og Gísli og systur
þeirra porbjörg, Guðríður og Björg, öll í Winnipeg, og föður bróðir
hans Sveinn Björgólfsson, bóndi í Argyle og börn hans.
Fatnaður og yf irhafnii
pER SPARIÐ $10.00 Á FATNAÐINUM YÐAR OG YFIR
HÖFNUNUM, MEÐ pVÍ AÐ KAUPA pAÐ I BÚÐINNI
UPPI Á LOFTI, MEÐ VERÐINU SEM pAR ER.

Robinsons Clothes Shops, Ltd.
264 Portage Av .Jppi yfir 5—10—15 centa búðinni
TÍMARITIÐ “LJÓSBERI”
Eg er þeim öllum þakklátur sem
nú þegar hafa sent mér nöfn sín,
sem kaupendur að “Ljósbera” og
vil eg nú geta þess að eg hefi nú
samið við Kristilegt bræðrafélag í
Bandaríkjunum sem gefur út ung-
lingablað' sem nefnist “The Arm-
our Bearer” að oenda hverjum á-
skrifenda að “Ljösbera” einn ár-
gang af þassu unglingablaði.
petta blað er það bezta sem eg
þekki til að sýna unglingum allar
bliðar syndalífsins, og vara þá við
hættunni sem felst í mörgu sem
þau oft óafvitandi falla fyrir, og
sem sýkir hina ungu barnssál oft
áður en þau yfirgefa foreldra hús.
in, svo sem vondar og hættulegar
bækur og anriað því um lílct. pað
r við hæfi >,g skiining barna á öll-
om aldri, sem byrjuð erua ð lesa.
Alt blaðið er fróðleigt og hákrist
legt mál, með engum villandi eða
ginnandi auglýsingum. peir sem
kynnu að liafa eitthvað sem þeim
langaði til að kæmi í þessu riti, svo
sem pe.rsónulegurv itnisburðfír um
frelsun frá syndinni eða lækning á
sjúkdómum fyrir nafn Jesú Krists
(í hans nafni); einnig um tákn og
merki seinustu t.íma eða vitranir
sern þeim hafa birst og hefðu löng-
un til að kæmu fyrir sjónir annara
til styrktar trú sinni, og til lijálp-
ar þeim sem efast um sannindi
Guðs orðs sem einnig seg-ir það fyr
ir að á yfirstandandi tímum (sein-
ustu tímum) muni menn sjá vitr-
anir og draumsjónir og tákn skuli
verða á himni og jörðu—Jóel 3: 2
Glenboro Gazette, 11. marz
Séra Friðrík Hallgrímsson flutti
sérlega skemtilega ræðu’ í ensku
kirkjunrii í Glenboro að kveldinu,
þar sem fjöldi unglinga var saman
kominn. Hann talaði um líf og
lífsstarf Luthers.
Dr. Brandson frá Winnipeg kom
á fimtudaginn til Glenboro í lækn-
inga erindum til frú P. A. Young.
Eirikur Halldorsson frá Kanda-
liar hefir verið í Glenboro um tíma
áði vinna fyrir lífsábýrgðarfélagið
Monarch. Hann útnefndi G. Lam-
bertson sem umboðsmann sinn þar.
Ben Anderson er nýkominn
beim úr ferð um ýmsar bygðir í
Saskatchewan. Hann héimsótti W.
J. Anderson bróður sinn í Randa-
har og í Saskatoon Sölva bróður
sinn, sem er deildarstjóri Northern
lífsábyrgðar félagsins þar.
Minneota, Mascot, 12. marz
Fjöldi fólks kom saman, (yfir
200 manns) í íslenzlcu kinkjunni í
Minmeota á snnnudaginn til þess
kveðja þau Árna Josephson,
konu bans og börn, sem eru að
flytja til Árgylebygðarinuar í Can
ada. Margt var til skemtunar og
margir töluðu; þar á meðal séra
Gutt. J. Guttormssou, J. B. Gísla
son, B. Jones, B. B. Gíslason, Dr.
ríi. Thoydai-son, K. S. Askdal og
Frank Sigvaldason. Gunnar B.
Björnsson stýrði skemtuninni,
María. Árnasori orti kvæði sem
flutt var, en gat ekki verið vi'ð
sjálfs ökum veikinda. Sigurbjörn
Kristjánsson flutti einnig frum
samið kvæði.
Joh. Johnson og Margrét systir
hans komu frá Aberdeen á laugar-
daginn. Margrét dvelur nokkra
daga hjá foreldrum sínum S.
Jolinssyni og konu lians. Hún er
hjúkrunarkoiia við sjúkrahúsið í
Aberdeen.
Ungfrú María Thorsteinsson hef
ir tekið stöðu í afl- og ljósstöðinni
í Minneota.
HUGLEIÐINGAR.
II.
Á hverju strandar þá saga aldingarðsins? Hafa allir gjört sér
grein fyrir því f það þætti mér gaman að vita;, þar var alt sem
mannsveran þafnáðist t.il vellíðan. Nú skulum við gera samlíkingu á
jörðinni ogialdingarðmum, hér er alt sem við þörfnumst til vellíðunar,
já, því er það þá ekkii aldingarður? Sagan sýnir okkur af hverju
hann var skemdur, og eigum við þá ekki að geta varist að fara eins
með okkar aldingarð ? Svo ætti það að vera, finst mér. Nú um tíma
hefi eg haft mikið gaman af að hugsa um livað heilög ritning hefir að
geyma og bera það saman við mannlega framkomu okkar. Yið lifum
í aldingarði og dæmið er dregið fram í biblíunni hvað hafi spilt, hon-
um svo við gætum varast það. Hvað gjörði höggormurinn? Kom
haini þegar Guð var þar? Nei. Heldur þegar imnn var þar ekki.
Hvað er þáð í okkar mannlega lífi sem líkist aðferð hans? Eftir frá_
sögninni er það að breyta á móti betri vitund. Okkur var gefið vit
og Guð setti reglur í aldiiiigarðinum, og þeir sem þar voru vissu þær,
og þá þekktist. ekki það illa; en évo kom það í höggormsmynd og sjá-
um við að þar fyr.st byrjar það illa, þegar mannveran gjörði á móti
Kriists boði.
Nú skulum við Uugsa okkur í Aldingarði, hvað eru það margir
sem gjöra á rnóti Krists boði að rækta aldingarðinn ? pað eru svo
mangir að velferð heimsins #r á reiði skjálfi, höggormurinn er hér í
mynd þeirra manna sem eru að breyta á móti betri vithnd í orði og
\erki. Orðum frelsarans er hafnað, en orðum höggormsins er hlítt,
nú, brýst þetta fram í mörgum myndum, mannvonsku, drotnunar-
girni, og peninga græðgi og fleiru í smáum og stórum stíl og það ein-
kennilegaáta er ,að ráðleggingin við öllu illu er í okkar helga leiðar-
vísi, biblíunni. pað eru mistök einhverstaðar sjáanleg alstaðar,
menn eru að mynda stöður sem eru á móti Krists boði og kalla það svo
“Business” og á því strandar; það er að bera ofurliða framleiðslu
landsins og kraft til að framleiða vörumar, þeir eru svo margir sem
eru að lifa á vörtmni þegar búið er að framleiða hana, svo óheiðarleg
meðul eru brúkuð svo sem höggormseðli mannsins sem vilT ekki við-
urkenna sannleikann,
Mér kemur í huga orð úr ræðu séra Jóns Clemens, þegar hann var
prestur í Argyie, hvar hann sagði að við ættum iað prófa sjálfa okkur,
svo sannarlega ættum við að gjöra það og hafa orð Drottins í heiiagri
ritningu fyrir leiðarstein í stafni, og stýra síðan beint í Jesú uafni
eftir orðum lians og láta ekki peninga eða metorð stjórna í neinu
alriði 1 lífi okkar, S. J. SVEINBJÖRNSSQN