Voröld - 23.03.1920, Side 3

Winmpeg, 23. Marz, 1920
VOBÖLD.
Bk. 3
asta daginn fyrir kosninigarnar, 14. nóv., en þó virðist maðurinn hafa
‘tgengið eins og grár köttur” um bæinn, fús til þess að ausa út fé
á báðar hendur. Að eins þessi eini maður er bgndlaður við 'þetta
athæfi.
Kosningakæra þessi er frá síra Gúðmundi G u ð m u n dssyn i frá
Gufudal, ritstjóra Njarðar. Kom hann sjálfur hingað til bæjarins
með kæruna ogætlar að dvelja hér og gefa “Njörð” út hér í bænum.
þangað til kærumálið er útkijáð á þingi. Ko,m fyrsta blaðið út í gær,
og er kæran þar birt ítarlega og sa.gt frá málavöxtum.
NÝ STJÓRN.
það var saigt frá því í Vísi nýlega, að nokkrar líkur væru til þess,
að Jóni Mlagnússyni forsætisráðherra mundi takast að mynda nýja
stjórn fyrir þing, þó að kunnugt væri líka, að taisverðir örðugleikar
væru á því.
^Forsætisráðherna mun hafa því nær óskift fylgi “ Framsókna,r-
flokksins”. I þann flokk hafa þingmenn Árnesinga og Rangvellinga
nú gengið, og eru þeir því 11 þingmenn í þeim J'lokki. íflokki for-
sætisráðherrans sjálfs, “Heimastj.il.”, eru 11 þingtnenn, og þessir
tveir flokkar geta því myndað stjórn saman. — þessar voru aðal-
líkurnar til þess, að hr. Jóni Magnússyni gæti tekist að mynda nýja
stjórn.
1 gær var borinmilli þingmanna til undirskriftar skrifleg áskorun
til hr. Jóns Magnússonar, um að taka að sér að mynda nýja stjórn,
en þeir sem undir þes^a, áskorun skrifuðu, skyldu jþó því aðeins
skuldbundnir að styðja þá nýju stjórn, að forsætisráJðherranum tækist
að fá einhverja tvo menn í stjórnina með sér, sem undirskrifendur
gætu borið fult traust til.
Undir þessa áskorun hafa riteð 10 heimastjórnarmenn og allur
“Framsóknarfl.” sem flokkur, o,g einhverjir fleiri. Var sagt, að sam.
tals myndu þeir verða 24, sem nöfn,sín vildu l.já á skjalið.
í raun bg veru eru menn engu nær um stjórnarmyndunina fyrir
þetta. þessar undinskriftir voru alls óþarfar og í raun og veru til-
gangslausar, vegna þess að þær eru alveg óskuldbindandi, og jafn-
vel litlar líkur til þess, að allir þeir, sem undir áskorunina skrifuðu,
geti orðið ásáttir um melðstjómendurna, þó að þeir eigi sammerkt
i því, að igeta unað við það, að hr. Jón Magnússon hafi forsætið.
Hann sjálfur fær þaUnig tiltölulcga “billega” traustsyfirlýsingu
frá meiri hluta þingsins, og þó vantraustsyfirlýsingu um leið, þeg-
ar þess er igætt, að þeir sem undir áskorunina skrifa, þora ekki að
fela honum, eða treysta honum ekki til að velja mennina með sér án
þess að liafa hönd í bagga.
N .
Alð svo stöddu erður 'ekkert um það sagt, hvorj þessi stjornar-
rnyndun muni tiakast. En augljóst virðist, að ef nokkuð á úr því að
verða, þá hlýtur hin nýja stjórn að bera greinilegt merki “Framsókn-
ar”- eða “Tíma”-flokksins, hvort sem nokkur maður úr'þeim flokki
yrði í stjórninni eða ekki. ]fað er ekki ósennilegt, að hr. Jón Magn-
ússon gæti fengið stuðning “Framsónkarfl.” þó að ráðnneytilð, yrði
eingöngu skipað “heimastjórnarmönnum”, en vitanlega þó því að
eins, að “Framsóknarflokkurinn” gæli felt sig við þá men. En ef
sá flokkur ætti frá að ganga, þá væru einir 13 menn eftir a.f þeim,
sem undir áskorunina hafa ritað, og jafnvel viðbúið, að vanhöld yrðu
i “Heimastjómarflokknum”.
•Aðal fylgi hr. Jóns Magnússonar er í Framsóknarflokknum og
melðal þeirra manna, sem eru sam,a sinnis í stjórnmálum, þó að ekki
séu þeir í þeim flokki. Enn er ósannað, að þeir menn séu í meiri
liluta. í þinginu, og virðist jafnvel miklu fremur að svo sé ekki. þaö
er því enn mjög óvíst, að þessi umrædda stjórnamiyndun takist.
Kosningu Jakobs Möllerá* hrundið. Tilraun til að bola báðum þing-
mönnum Reykvíkinga frá þing-setu um óákveðinn tíma mishepnast.
KJ. 10 10. febr. var þingsetningarfundinum haldið áfram, og
skiftu þingmenn sér þá fyrst í deildir, ti] að athuga kjörbréf og
kosningakærur, og var fundinum við það frestað. Kl. 1% var fundur.
inn settur aftur, og kom þá þegar til umrælðu kosningin í Reykjavík,
því að 1. kjördeild hafði fengið kosningu Jakobs Möller til athugunar.
Framsögumaður þeirrar kjördeildar var Eiríkur Einarssön, 1.
þm. Árnesinga. Skýþði hann frá kæru þeirri, ,sem fyrir lá, og kvað
það tillögu kjördeildarinnar, að úrskurði um kosninguna í Reykja-
vík — þ. e. kosnmgú beggja þingmannanna, — yrði frestað til frek-
ari í hugunar.
Kom þessi tillaga mörgum, og' þó ekki öllum á óvart, og urðu
um hana talsverðar umræður. Gegn henni töluðu Bjarni Jónsson frá
\'ogi og Gísli Sveinsson og báðir þingmeun bæjarins mótmæltu henni
sem fullkomnu gjörræði. í þingsköpum er að eins heimilab að fresta
úrskurði um gildi kosninga til þess að fá frekari skýrslur en fyrij-
kunna ftð liggja. En þetta mál var fyllilega upplýst og engrá frekari
upplýsinga að vœnta, þó að úrskurði yrði frestað. Undirkjörstjórn-
um ihafði orðið á, alð leyfa 14 mönnum, sem ekki voru búnir að ná
fullum kosningarréttaraldri, en stóðu á aukakjörskrá, að kjósa.
Enginn gat vitað, hverniig atkvæði þessara manna höfðu fallið, og
engar líkur hægt að leiða. að því, að þau hafi haft. nokkur áhrif á
kosningarúrslitin. Og enginn vafi er á því, að þær kosningar yrðu
sára. fáar hér á landi, sem fengju staðist fyrir rannsóknarrétti þingsins
ef alt af væri farið svo strangt í sakir. Var rækilega sýnt frant á það,
að oft hefðu kosningar verið teknar gildar, þó að stórvægilegri gall-
ar hefðu á verið, en hér var unt að ræða. En hér er því miður ekki
-rúm til að rekja þœr umræður :a'ðs inni, en væntanlega. veður síðar
tækifæri til að skýra þetta mál ítarleiga fyrir kjósendum bæjarins.
Tillagan um að fresta úrskurði um kosninguna var feld með
litlum at.kvæðamun, 20:18. En síð^n var, án frekari umrœða, gengið
t.il atkvæða um gildi kosningar Jakobs Möller. — Geriddu 23 þing-
rnenn atkvæði á móti hemd og var hún þar með’úr gildi feld og vék
hann þá af fundi. < f
Ef úrskur’ði hefði verið frestað um gildi allrar kosningarinnar,
hefðu báðir þingmenn bæjarins orðið að víkja af þingi, uns fulln-
aöarurskurður var fallinn. Hefði það vel getað dregist dögum sam-
an, en fyrirfram vitað, að flokksvaldi mundi beitt, til að ónýta kosn-
ingu Jakobs Möller, ag var því síður en svo, að nokkuðg ætiu nnist
við frestunina.
Síðar á fundinum urðu nokki*ar umræður um kosningu Sveins
Björnssonar, 1. þm. Reykvíkinga, og um kosningu Jóns A. Jónssonar,
þm. ísfirðinga, en báðar þær kosningar voru að lokum samþyktar.
Kosning Sv. B. með rúmum 20 atkvæðum gegn 10, en kosning J. A.
J., í einu hljóði, eftir iað felt liafði verið melð öllum greiddum at-
kvæðum gegn 2, að fresta úrskurði um hana. En jafnframt var skor-
að á stjórnina að láta óvilhalla rannsókn fara fram um það, hvað
hœft mundi vera í þ.ví, að tilraunir hefðu verið gerðar til að bera
fé á kjósendur á Isafirði.
SIGURÐUR VILHJÁLMSSON,
st.utt yfirlit yfir lyndiseinkunnir
hans og skoðanir ásamt ritdómi
yfir bækling hans, sem. nefnist
“Ávarp til Islands ” — Höf. S. B-
Benedietsson.
Fæsí hjá Hjálmari Gíslasyni
506 Newton Ave.
Elmwood, Winnipeg.
Verð 25 Cents-
Sömuleiðis bið eg menn að snúa
sér til H. Gtslasonar með pantanir
fyrir bókum þeim sem eg áður hefi
auglýst í Voröld.
S- B. BENEDICTSSON
RÆÐA DIXONS.
Ef til vill hefir aldrei verið flutt
táerkilegri og fullkomnari ræða en
'r í Cenada en sú sem Dixon
þingmaður flutti til varnar mál-
frelsi og ritfrelsi í sambandi við
mál það sem höfðað var gegn hon.
um og stóð yfir í tvær vikur. þar
er svo margt sameinað til þess að
gera ræiðuna. fullkomna, að slílcs
eru tæplega dæmi. Orðaválið,
'yndnin, fróðleikurinn, sannfær-
inigarkrafturinn og rökfærslan tek
hvert öðru fram. Ræðan er prent-
uð og kostar 25 Cents. Hún er til
sölu á skristofu Voraldar.
Spítalasjóðurinn.
Áður meðtekið samkvæmt síð-
kr.
asta blaði.............6,058.90
Sigurjón Johannsson, Gimli 7.95
og allaa rðmiða af 25 kr. hluta-
bréfi 1919 t.il 1943.
Margrét og Jónas Stephensen
Mozart, Sask......... ..300.00
í miiminigu Stefans Stephen-
sen sonur þeirra sem var
fæddur á Seyðisfirði, 15.
Sept. 1883 og dó í Winnipeg
7. júlí, 1908.
Tóhn William Bray Wood, 426
Langside St. Winnipeg.....10.00
og arð af 100 kr. fyrir 1919
þetta á lítill drengur íslenz-
kur í móðirætt-
Mrs. Herhís Bray, Winnipeg 25.00
Mrs. H. Bjömsson, Maryhill...5.0o
Tón Finnson, Cayer, Man 50.00
Gísli Johnson, Arlington St.,
Winnipeg igefur 50 kr.h luta
bréf með öllum arð, 1919 og
áfram í minningu systur
hans þórunnar Johnson, dá-
in að Mózart, Sask., 1918
Mrs Jakobina Johnson Seattle 2.50
og 25 kr. hlutabréf í minn-
ingu bróðir hennar E. Jó-
hannesson frá Grund, Man.
Daniel Helgason Garðar ND. 10.00
J. A. Magnússon, ísafold .. 10.00
og arð fyrir 1919 af 100 kr.
hlutabréfi.
Christján Sívertz Victoria . 7.50
Jón Benedicktson, Pac. Junc-
tion, Man............... 18.50
og arð fyrir árin 19 oig 20
af 100 kr. hlutabréfi
Einar John’son, Lundar Man...5.00
og arð af 50 kr. hlutabréfi
fyrir árið 1919
Hailur E. Magnússon, Wpeg 20.00
»}1 rs. Mariatt Sigurðsson,
Blaine, Wash..............5.00
og 50 kr. hlutabréf sitt gef-
ið í minningu Hjart'ar sál.
Sigurðssonar
Jón HaUdorsson, Victoria ...31.80
oig 100 kr. hlutabréfi hans
með öllurn arð fyrir 1919 og
áfram. Með því skilyr'ði að
það haldist í eign spítaláns
svo lengi sem Eimskipafél-
agið er við liði.
TÍU MÁNUÐIR MEÐ LENIN.
Eftir Albert Rhys Williams
UNGIR LÆRISVEINAR LENINS
Upphaflega sá eg ekki Lenin líkamlega, heldur
andlega; eg sá hann í sál og orðum, athöfnum og
framkvæmdum fimrn ungra rússneskra verkamanna.
þeir voru einn hluti hinnar miklu öldu útlaganna
sem barst heirn aftur á hafi stjórnarbyltingarinnar
sumarið 1917.
Ameríku menn veittu þeint athygli sökum hinn.
ar miklu ákefðar og skerpu; hins aðdáanlega skiln-
ins og þekkingar á enskri tungu. . •
þeir skýröu oss brátt frá því að þeir væru Bol-
shevikar: “þeir sanna.rlega líta þó ekki út fyrir að
vera það,” sagði einn Amerfkumannanna. Hann
trúði því ekki fyrst í stað. í blöðunum hafði hann
séð myndir af Bolshevikum, með sítt skegg, sauðar-
legan heimskusvip og ógeðslegan ruddablæ. En
þesisir menn voru skegglausir, kurteisir, gamansamir,
vingjarnlegir og gáfulegir. þeir virtust ebki vera
hræddir við það að takast á hendur málefni sem á-
byrgð fylgdi; þeir hræddust ekki dauðann og það
sem einkennilegast var á Rússlandi eftir blöðum að
dæina. -— þeir veigruðu sér ekki viS' því að vitma.
Hvernig var mögulegt að trúa því að slíkir menn
væru Bolshevilcar?
Workov kom frá New York; þar hafði hann ver-
ið við félagsmyndun trésmiða'deildarinna-r Nr. 1008.
Yanishev.var verkfræðingut*, sonur smábæjar prests,
og sást það á honum að hann hafði unnið í námum
og verksmiðjum víðsvegar um lönd. Niebut var iðn-
aðarmaður; hélt á nokkrum bókum hvar sem haim
fór og las með ákat'a þær bækur sem hann náði sein-
a«t í, hverjar sem þær voru. Volodarsky vann nótt
og dag eins og galeiður þræll; hanns úgtfi vi'ð' miig
nokkrum dögum áður en hann var myrtur: “ Hverju
ætti ég svo sem að kvíða? Setjum sem svo að þeir
nái mér. Eg hefi haft meiri nautn og ánægju af þvi
að vinna þessa síðustu sex mánuði en nokkrir fim.m
menn ættu aíð hafa.alla æfi slna‘1
Peters var verkstjóri; síðar var honum lýst í
blaðafréttuni eins og blóðþyrstum níðingi, sem skrif-
aði undir dauðadóma þangað til liann gat ekki leng-
ur valdið pennanum. ITann var hinn siðfágaðasti
maður; hann þráði að njóta fegurðar blómanua og
unaiðsemda skáldskaparsins.
þessii' menn fullvissuðu okkur um það að ljenin
hefði ekki einungis áhrif á alla Bolshevika með gáf-
um sínum og persónustyrkleik, heldur blatt áfram
aUa aðra menn á Rússlandi, í Öðrum lönduni Evropu
og öllum heiiái.
I auiguni okkar seni daglega lásum frásagnirnar
um Lenin seiri þýzkt tól og daglega heyrðum stór-
eignamennina fordæma liann sein óbótamann og ó-
þokka, landráðamann og vitfirring — í augum okkar
voru þessar kenningar einkennilegar. Qkkur fanst
sem þær voru fjarri sannleikanum og sprotnar af af-
vegaleiðslu. —
En þessir menn voru hvorki flón né slíkir að þeir
létu tilfinningarnar fara með sig í gönur. Flæking-
ur þeirra og ferðalög hafði losað þá við alt þess
’háttar. Ekki voru þeir heldur dýrkendur einstakra
manna eins og sumum er hætt við að verða. Bolshe-
viki hreyfingin var raunveruleg og einlæg, en hún
vav Hka vísindaleg og- hafþi fastan grundvöll á að
standa. Samt sem áður fullyrtu þessir fimm Rússar
að uppi væri maðurs vof ullkominn iað trúverðuleik
og viti sem frekast mætti verða og a.ð uafn þess
manns væri Nikolai Lénin, sem þá var útlægur og
ofsóttur af bráðarbirgðarstjórninni.
því betur sem við kyntumst þessum ungu, ein-
Itegu mönnum því sterkari varð löngun okkar til þess
að sjá þann sem þeir viðurkendu sem leiðtaga sinn
og meistara.
Tosafat T. Hallson, Mánchest-
er, Wasb ....................2.40
Samtals..........6,569.55
i.
THE TOMLiNSON CO.
704 & 706 McMlcken 8tr.
Phone Qarry 1190
Acetylene Welding, Boller
Repairing, Etc.
UPPPLÝSINGAR
viðvíkjandi *
The Consumers Association
Windsor, ontario
gef eg undirritaðuf og veiti mút-
töku innritunargjaldi fyrir téð fé-
lag, sem er $2.00 á ári igegn með-
limaskýrteini. Félag þetta selur
ódýrari vörur en dæmi eru til nú
á tímum.
SV. BJÖRNSSON
Box 333 Gimli, Man.
umboðsmaður fyrir Nýja^ Island,
Við spurðum þá hvort þeir vildu leyfa okkur að
koma með sér þangað sem liann bélt til í leyni:
“Bíðið þið við um stuml,” sögðu þeir hlægjandi,
“þið fáið bráðum að sjá hann.”
Með hinni mestu óþolinmæði biðum við alt sum_
arið og fram á haust árið 1917; við sáum að Ker-
ensky stjórnin veiktist dag frá degi. Sjöunda nóv-
ember lýstu Rolshevikar því yfir að stjórnin væri
dauð cg jafnframt lýstu þeir því yfir að Rússland
væri fullkomið lýðríki og Lenin forsætisráðherra.
þEGAR EG SÁ LENIN f FYRSTA SKIFTI.
Á melðan hávaðasamar fylkingar syngjandi
bænda og hermanna ljómandi af gleði yfir sigri
stjórnavbyltingarinnar troðfyltu hinn stóra sal í
Smolny; meðan rússnesku fallbyssurnar lý.sfu því
með dynjandi og drynjandi skotum að gamla fyrir-
komulagið væri að deyja og hið nýja að fæðast, steig
Lenin hæ.gt og hljóðlega upp á ræðupallinn og fund,
arstjórinn sagði: “Bróðir Lenin ætlar nú að ávarpa
þingilð. ’ ’
Yið teygðum oklcur og tyltum á tær til þess að
sjáy fir íúanuiþröngina. Okkur fýsti að vita hvort
Lenin væri það heljarmemii að útliti sem við höfðum
hugsað okkur hann. En þaðan sem við sátum við
fréttaritaraborðið gátum við ekki séð hann um lang-
an tíma. Á meðan hann gekk yfir ræðupallinn,
dundu við afskapleg gleðióp, lófaklapp, fótastapp,
og allskonar fagnaðarmerki. Öll þessi ósköp marg-
földuðustfþó ]>egar hann steig upp í ræðustólinn, sem
ekki var lengra frá okkur en þrjátíu fet. Nú sáum
við hann greinilega og vonbrigðin voru okkur átak-
anleg.
Hann var nálega í beinni mótsetningai' við þá
mynd sem við höfðmn af honum í liuganum. Vi'ð
heldum að hann mundi vera risvaxinn og tígulegur,
en í stað þess var hami lágur vexti, og að því er okk-
ur virtist tilkomulítill. Hárið og skeggið úfið og ó-
greitt,.
þegai' honumh afði tekist að stöðva hin óst-jórn.
legu fagnaðarlæti sagði hann: “Bræður góðir, nú
Mggur þáð' fvrir oss að stoýna jafnaðarríkið og semja
því reglur” Síðan talaði liann rólega og liitalaust
um málefnið sem fyrir lá. Röddin var hörð og þur
og engin mælskublær á henni. Hann stakk þumal-
fingrununi inn undir vestisboðangana í hlandkriknum
sínum hvoru megin, stóð á hælunum og vaggaðist
aftur á bak og áfram á meðan hann talaði. Við
hlustuðum á hann heila klukkustund væntandi þess
að finna hin heillandi persónueinkenni sem voru völd
að því að hanu hafði þetta takmarkalausa vald yfir
hinum frjálsu, ungu, hraustu og sjálfstæ'ðu mönnum.
En það var með öllu árangurslaust. Við urðum fyrir
verulegum vonbrigðum. Bðlsbevikar höfðu heillað
hugi okkar með huigrekki sínu og hinum mikla sigri.
Við vonuðmnst eftir að leiðtogi þeiraa væri eins og
þeir voru. Við höfðum hlakkað til þess a'ð' sjá for-
ingja íþessara miklu manna og einkennilegu; við ætl-
uðunist til þess að hann væri persónugerfi hreyst-
innar og tignarinnar—nokkurskonar Stór-Bolsiheviki
í stað þess hirtist hann okkur þarna eins og meðal
maður eða jafnvel tæplega það.
“Ef hann væri dálítið fínni, þá mætti taka hann
fyrir ríkan borgarstjóra eða bankastjóra í smábæ á
Frakklandi.” hvfslaði Julíus West, enski fréttarit-
arinn.
“ Já, hann 'er fremur lítill máður til þess áð
leysa af hendi fremur stórl^ostlegt, verk,” nöldraði
félagi hans.
Við vissum hvjlík heljanbyrði það var sem Bol-
shevikar höfðu tekið sér á herðar. Gátan var sú,
hvort þeir væru færir um að bera hana. það var að
min'sta kosti víst, að leiðtogi þeirra kom okkur ekki
fyrir sjónir sem stórmenni.
þannig var það nú þegar við sáum Lcnin í fyrsta
skifti. Iín eftir þa!ð fylgdi eg lionum eftir og sex
mánuðum síðar var eg kominn á skoðun Warkovs,
Niebuts, Péters, Volodarskys og Yamiskevs sern
t^ldu Nikolai Lenin merkasta mann og mesta st jóm.
nialamann í allri Evrópu.
LENIN SETUR STRANGAR REGLUR t STJÓRN-
MÁLUM.
9. nóvember þurfti eg að fá vegabréf til þess að
fara raeð Rauðaviarðliðina sem þá vara i ð leggja af
stað í allar áttir til mótstöðú igegn KósÖkkum og
nýju stjómarbyltiiiigarniönnuuuni. Eg sýndi viður-
kenningarbréf mitt með undirskrift Hillquists og
Hugomans. Mér fanst sem þessi skjöl væru sérlega
embættisleg. En Lenin wægði þáð. ekki. Hann
virtist ekki gefa þeini meira gildi en þótt, það hafði
verið vottorð frá verkamanTWjfélagi. Iíann fékk mér
skjölin aftnr og sagði “Nei” með alvörusvip. þetta
var auðvitað smáræði, en það var dæmi um nýjar og
strangar reglur sem í gildi voru gengnar í lýðveld-
inu nýja. Hingað til hafði fjöldinn farið sínu fram
að. mestu leyti stjómar. og éitirlitslítið, og 'hafði það
orðið dýrt- spaug. Lenin byrjaði á ströngum a.ga í
upphafi. Hann vissi það að ekkert gæti komið í veg
fyrir nýja stjórnarbyltingu; ekkert gat bjargað binu
nýja lýðstjómarríki neipa strangur agi og alvara,
sérstaklega þegar þannig stóð á að fyrir dyrum beið
hungur, árásir og ofugstreymi. Bolshevikar ákváðu
því hinar ströngu reglui* hiklaust til þess að mæta á-
rásum hinna sameiginlegu utanaðkomandi óvina.
Gagnvart auðvaldinu kom Lenin fram með'hinni
inestu einbeitni. þeir kölluðu hann nú ekki Lenin
forsætisráðherra, heldur Lenin harðstjóra, Lenin ein-
valda og hinir hiegfara jafnáðarmenn sögðu að gamli
keisarinn Nikulás II. liefði lagt niður völd, en í hans
stað væri kominn til valda hinn uýi keisari Nikolai
Lenin, og þeir kÖTluðu oft með háði: “Lengi lili
nýi keisarínn okkiar Nikulás III.”
þeir gerðu sér mat úr hlægilegu atriði sem fyrir
kom áð því er bænduma snerti. ]>að var um kveld-
ið, þegai' fulltrúamir frá bændum voru gengnir í lið
Bolshevika héldu þeir fagnaðarhátíð í Smolny. Bæ_
jarstjómar fulltrúamir höfðu talað og svo var þess
krafist að talað væri fyrir hönd fólksins í bænum.
Gamall maður í bænda búningi steig upp á ræðu-
pallin; hann var livítskeggjaður, en blóðrjott and-
litiö skem í gegn um skeggið; hann var brosleitur og
talaði á málýzku bæjarmanna.
“Bræ’ður góðir,” sagði hann. “Hvað eg var
glaðui’ í kveld þegar cg kom hingað og sá blaktandi
fána og lieyrði liinn mikla glaum og igleðisöngva. Eg
kom ekki ganganadi á jörðinni. Eg kom fljúgandi
í loftinU. Eg er einn af svarta fólkinu og á heima í
svörtum bæ. þér veittuð okkur Ijósið, en við skilj-
um það ekki alt, þess vegna var eg sendur til þess að
finna það út,. En bræður góðir, við erum allir ákaf-
lega glaðir yfir liinum uudraverðu bréytingum. I
• gamla daga voru stjómenduniir harðir við okkur og
óvægir, en nú eru stjómendurnii* kurteisir. 1 garnla
daga fengum við aðeins að líta á hallimar að utan,
nú fáum við að ganga rakleiðis inn í hallimar alveg
eins og við ættum þær sjálfir. 1 gamla daga heyrð-
um við aðeins talað um keisarann, en nú er okkur
sagt lcæru fálagar. að' við fáum á morgun að taka í
hendina á sjálfum keisaranum Nikolai Lenin. Guð
, gefi honum langa lífdaga!”
, (Framhald)