Þjóðhvellur - 01.05.1908, Blaðsíða 2

82
Þjóðhvellur
Drsmíðavitínustofa Carls Bartels,
Laugaveg5.______________Telefón 137.
i einskisverðum eða þaðan af
verri atriðum.
I öðru lagi má ráða það, að fán-
inn hafi ekki komist að, né verið
tekinn til greina í nefndinni.
Annars eru ágiskanir um skeyti
þetta manna í milli alveg óþrot-
legar.
Og óskiljanlegt er það, hvernig
maður þessi hefur fengið öðrum
fremur nokkuð að vita um starf
nefndarinnar.
En þetta skeyti er samt hið eina,
er draga má eitthvað út úr, og er
að vissu leyti merkilegt, og hefur
þann kost, að það dregur nokkuð
úr þeim glæsileik, er á öll áður
komin skeyti frá nefndinni hefur
slegið, og býr menn hér undir, ef
svo skyldi fara, að eitthvað reynd-
ist bogið við þær björtu vonir, er
ólgað hafa í brjóstum manna um
alt land nú síðustu dagana.
En nú er þjóðin orðin næsta ó-
þolinmóð og sólgin i að fregna eitt-
hvað um árangurinn sunnan að.
Það má svo heita, að pólitiskur
öldugangur brjótist um í hverju ís-
lensku brjósti hér heima.
Og betra mun nefndinni að reyna
traustleik bjarghringa sinna, áður
en bylgjurnar brjótast fram, ef svo
ólíklega skyldi farið hafa, að hún
hefði geigað fyrir danskri drotnun-
argirni í viðureigninni við þá dönsku.
Blaðamanna-beiskyrðin verða þá
hjóm eitt hjá þvi, sem þjóðin lætur
frá sér fara.
I I jólaiífl.
fau eru helst til mörg hér í bæn-
um. En ekki er hér meö sagt, að allir
þeir, sem á hjólum fara, séu fífl, held-
ur þeir einir, sem ekki kunna með
hjól að fara, fremur en ómálga væru,
og renna að heita má á hvaö sem fyr-
ir er. Þeir liugsa varla minstu vitund
um, að fara gætilega fyrir götuhornin,
eða þar sem mannfjöldi er fyrir.
Lifsábyrgðarfélagið »Standard<f,
Klapparstig 1. Reykjavik.
Þjóðhv. frá byrjun, 21 blað, geta
menn fengið keyptan. Verð: 1 kr. 60 a.
Ef spilað er á Austurvelli, þurfa þeir
endilega að vera að flækjast þar fyrir
manngrúanum — sjálfsagt til að sýna
list sína, — hefði jeg þó hugsað, að
hjólamenn þessir gætu hugsað annan
stað heppilegri þá stundina, sem spil-
að er. —
Jeg skal að eins benda á, aðápáska-
daginn rendi eittafþessum fíflumhjóli
sínu á vagn, er barn var í, og kona
ýtti á undan sér austur Kirkjustræti;
vagninn fór á hliðina, en barnið féll í
forina. En fíflið hélt aust’rúr, á hvað
sem fyrir varð, eins og ekkert hefði í
skorist.
Aftur á móti skeði það í fyrra kvöld,
seint, er í rauninni var bæði til skamm-
ar og skemtunar, að hjólamaður, er
kom í hendingsferð sunnan Lækjar-
götu, og rendi fyrir hornið hjá Sigfúsi
bóksala, lenti á gamalli konu, er bar
vatnsfötur. Hjólið kom á hægrihand-
arfötuna miðja, féll til jarðar, og
maðurinn ofan á það. Konan datt
lika og vatnið fór úr fötunni sem fyrir
varð. Jæja — það segir ekki meira af
því, nema kelsa, sem ekki var eins hölt
og hún hinkraði, verður fyrri til að
standaupp, en maðurinn, og gripur föt-
una sem full var, og hellir úr henni í
einum svip yfir manninn og hjólið, og
tautaði: »Hafðu þetta, rýjan grimm<(.
Var þetta bæði maklegt og vasklega
gert. — En þótt ekki séu hér greind
nema þessi tvö atvik, eru hjóla-ófarir
mjög algengar hér á strætunum.
Lögregluþjónarnir ættu að hafa fult
vald til að leggja löghald á reiðhjól,
þegar gapalega er með þau farið, al-
veg eins og þeir leggja löghald á hest,
og láta mann svara til saka, er ríður
hart um göturnar.
Annars eru þessar hjólreiðar hér
innanbæjar orðnar hreinasta p 1 á g a,
á jafnþröngum götum og fjöltörnum,
eins og hér eru gjarnast.
Bæjarstjórnin, með borgarstjórann
n^'ja i broddi fylkingar, ætti að taka
þetta mál til athugunar. Það verður
varla til minna mælst.
Klæðaverzlun Guðmundar Sigurðssonar.
Reykjavík. Telefón 77
„Illviðrið“ í Ungmenna-
félaginu.
Á síðasta vetrardag lásu menn, sér
til mikillar ánægju, götuhornaauglýs-
ingar þess efnis, að Ungmennafélögin
ætluðu, daginn eftir, að fara hér um
götur og torg með básúnuhljómum og
»skrautgangi«, og skemta mönnum með
söng og ræðum af veggsvölunum hjá
M. Blöndahl, í Lækjargötunni. — Kom
svo hinn þráði dagur, nfl. sumardag-
urinn fyrsti, en eins og menn sjálfsagt
muna, gerði þann dag svolítið kul af
norðri, svo ekki var laust við, að frost
sæist á polli i forsælu. En svo und-
arlegt sem það er, var það nóg til
þess, að Ungmennafélagið lét lima upp
þá samdægurs aflýsingu á þann veg,
að vegna oíviörisý!!) gæti ekk-
ert af viðhöfninni orðið. Tóku nú
menn að gefa auglýsingu þessari langt
nef, og virtust eiga erfitt með að gera
sér grein fyrir þessum frámunalegu
dutlungum úr veslings félaginu, þvi
ofviðri var alls ekki þennan dag,
heldur svona stinningskaldi á norðan
— og um kvöldið, laust fyrir kl. 9, ein-
mitt, er »gangan« skyldi hefjast, var
komið logn að kalla mátti. — Nokkr-
ir, sem á ýmsum stöðum höfðu lesið
»uppskrúfað« hrós um Ungmennafé-
lagið, þar sem því hafði verið hóílaust
hælt fyrir þrótt og þrek í nútíð og
dregnar fram ýmsar ágiskanir eða þá
fullyrðingar um afl þess og þor i
framtíð, þólti þessi feimni fél. við norð-
ankulið á sumardaginn fyrsta næsta
hlægileg, og létu í ljósi, sem von var,
að þessi »þjóðarkjarni« — »þjóðar-
kraftur«, »mergurinn og safinn úr ís-
lensku þjóðinni« o. s. frv., gerðu i
meira lagi litið úr hreysti sinni, með
því að geiga fyrir meinlausum norð-
an-andvara, i sjálfum höfuðstaðnum —
og þegar nú tillit væri tekið til hinna
tíðu og örðugu skíðaferða félagsins upp
um fjöll og firnindi, i frostum og bylj-
um undanfarna tvo vetur, íengist auð-
vitað enginn maður til að trúa því, að
félagið hefði einvörðungu geigað fyrir
andvaranum sem á var, heldur af öðr-
um gildari ástæðum, er einhverra or-
saka vegna hefðu ekki verið teknar
fram.
Svo lásu menn það einhverstaðar á
prenti, að þessari skemtun félagsins
yrði frestað til næsta sunnudags, fyrst-