Elding - 16.06.1901, Qupperneq 3

ELDING.
111
Þegar þessa er atlokið er svo ný
upphæð götuð á skjalið.
Ealsarasveitin færir sig stöðugtúr
einum stað í annan. Undir eins og
búið er að koma af sér öllum skjöl-
unum, og það er venjulega gert á
einum degi hvað mörg sem þau, eru
þá er farið til næsta hæjar. Degar
þangað er komið, er fyrsta verkið
að viða að sér víxla og skjöl, oger
það venjulega gert á þann hátt, að
flokkshræðurnir kaupa litla víxla og
margfalda upphæðina. Uegar því
er lokið, tekur miðillinn einn hand-
hafa með sér og fer til næstabanka
til að láta hann reyna fyrir sér.
Stundum fer miðillinn sjálfur nn
með til að sjá Um að alt gangi reglu-
lega til og enginn grnnur sé vak-
inn, en stundum híður hanu sjálfur
fyrir utan og sendir einn af „skugg-
unum“ í sinn stað. Þegar búið er
að hefja upphæðina, hittast þeir á
einhverjum afviknum stað og tekur
miðillinn við henni. Uví næst er
farið til næsta banka og svo koll af
kolli þangað til víxlarnir eru þrotn-
ir eða eitthvert óhapp kemur fyrir.
Sé grunur vakinn, er allri falsara-
sveitinni þegar í stað gert aðvart og
fara félagarnir þá undir eins burt
úr bænum og þjóta sinn í hvora
áttina, en hittast svo von bráðar á
einhverjum ákveðnum stað. Sé einn
af handhöfunum tekinn fastur, flýja
hinir undir eins og verður enginn
eftir nema miðillinn. Hann ræður
málaflutningsmann til að halda uppi
vörn fyrir þann, sem handsamaður
var. Um leið gerir hann sér far
um að koma því inn í höfuðið á
honum (handhafanum), að það sé
heppilegast fyrir hann að þegja og
ljósta engu upp, þóhannnú kynni að
vita eitthvað frekara, því falsarasveitin
muni sjáum að losa hann úr krepp-
unni sem fyrst. Það er þess vegna
mjög sjaldgæft að nokkuð hafist upp
úr þessum kumpánum, þó þeir séu
handsamaðir. Eélagsbræðurnir hjálpa
dyggilega hver öðrum þegar í nauð-
irnar rekur. Til frekari tryggingar
en miðillinn vanur að sjá svo um
að handhafarnir séu menn, sem áð-
ur hafa sætt hegningu, því þá er
vitnisburður þeirra ekki tekinn til
greina fyrir rétti nema því að eins
að sterkar sannanir séu annars veg-
ar. Af sömu ástæðum gerir auðkýf-
ingurinn og falsarinn sér far um að
velja þann einn lyrir miðil, sem rétt-
vísin áður hefur haft undir höndum.
Þessar varúðarreglur gera það að
verkum, að lögreglan á mjög erfitt
með að klófesta aðal mennina í fals-
arasveitinni: auðkýfinginn og sjálf-
an falsarann.
Agóðanum af starfinu er skift
þannig á rnilli félagsbræðranna, að
auðkýfingurinn og falsarinn fá til
samans 50—60°/0 og skifta því nokk-
urn veginn jafnt á milli sín. Mið-
ilfinn fær frá 15—25°/0 og hinir eft-
ir áhættunni, sem í hvert skiftið er
samfara störfum þeirra, frá . 15—45
°/0. Auk þess er dálítið af ágóðan-
um lagt fyrir f varasjóð og er því
varið til að halda uppi vörn fyrir
meðlimina, ef illa fer.
Ur bænum og grendinni.
Tíðarfar hefur verið hið yndis-
j legasta þessa síðustu viku, enda
j notað af únga fólkinu til að sýna
sig og sjá aðra eins og gengur og
gerist.
Stórstúkuþing. Dagana frá 7.—9.
þ. m. var stórstúkuþing Good-Templ-
arsreglunnar haldið í Reykjavík.
Yar þar samþykt að safna undir-
skriftum undir áskoranir um að-
flutningsbann á áfengi eða til vara
sölubann, er leggja skyldi fyrir al-
40
einhverjum vöflum og vífilengjum, en þá datt
mér alt í einu í hug, að úr þvi han vissi svona
mikið, þá væri eins gott að hann feugi að vita
alt saman, svo það væri úti með það. Egsvar-
aði þess vegna eftir stutta þögn jafn stillilega
og hann hafði spurt: „Gott og vel! Það mun
láta nærri að ég hafi heyrt alt saman“.
„So?“ svaraði bann. „Og hvernig lízt yður
á málið, þegar þér skoðið það blátt áfram frá
gróða-sjónarmiði?“
„Eg hef þá skoðun á því“, svaraði ég einarð-
lega og horfði beint framan í hann, „að þetta
sé eitthvert það fúlasta níðingsverk, sem ég hef
nokkurn tima heyrt getið um, og hefðu fleiri en
ég heyrt það sem ég heyrði, þá skyldi æfilöng
þrælkun hafa orðið hlutskifti upphafsmannanna“.
„Aha“, svaraði hann, „það gleður mig að þór
skulið hafa séð yðar veiku hlið. Sem betur fer
voruð þér aleinn, og framburður yðar mundi
ekki hafa mikið að segja á móts við álit mitt
og orðstír. Þér eruð ekki eins vitlaus og ég
hélt. Þegar ég fyrir viku síðan tók yður að
mér í skipakvinni soltinu og illa til reika, hélt
ég að þér væruð einn af þessum venjulegu sjó-
mannsræflum, sem gelta þegar þeim er skipað
það og svo ekki meira“.
Nú fór að síga í mig, og til þess að særa
hann eins tilfinnanlega og hægt var, sagði ég:
37
Ég komst nú í tæri við þetta verzlunarhús,
sem ég er enn þá hjá, og með því að ég sá, að
leyndarmál mitt gat með tímanuia kastað tölu
verðu af sér, talaði ég ekki meira um það. Eg
græddi á Agenóríu strandinu; það gerðu þeir
líka. Þetta er síðasta seglskipið, sem þeir eiga
— hin eru öll gufuskip. Eyrir öokkrum dög-
um voru þeim boðin 3 pund í hverja smálest í
skipinu — það er töluvert minna en skrokkur-
inn einn kostar. Þá er betra, eins og gamli
Catblock sagði, að eiga fleytuna eins og fast
geymslufé á 400 faðma dýpi. Það eru öll út-
lit fyrir að hÚD hangi kyr, þegar húu rennur
upp á skerið, og ef hún skyldi mjakast af því
aftur, getum við búist við að hún hangi ofan-
sjávar meðan við við erum að koma okkur fyr-
ir i bátunum.
Ef hún hangir kyr á skerinu, brotnar hún
í spón á fáum klukkustundum, svo það gerir
lítið til á hvorn veginn hún fer. Þú hefur
1000 pd. upp úr krafsinu. Ég fyrir mitt leyti
kem til að hafa svo mikið upp úr þvi, að ég
get hætt öllum sjóferðum og gefið mig allan
við nokkrum nýjum uppgötvunum, sem ég er
að brjóta heilann um. Þetta er nú alt og
sumt. Heyrðu, þegar þú leysir Morris af verð-
inum, þá settu nýja kompásinn í kompásskýlið.