Elding - 22.12.1901, Síða 6

226
ELDINGr.
Framvegis veröur „Elding“ auglýsingablaö og birt-
ist undir nafninu
„ AU GLÝ S ARINN’’
Auglýsingar kosta 50 aurt þumlungur dálks breiddar.
Blaöinu veröur títbýtt gefins um allann bæinn og um allt
land. Hver sem óskar fær blaðið sent til sín mót
| póstburðargjaldi; 1 bænum algerlega frítt, Þeir sem
auglýsa geta fengið sérprentun af auglýsing sinni. Enn
fremur flytur blaðið nýjustu fréttir og margbreyttan
fróðleik.
Býöur noliliur betnr?
VINDLAR
1 'li 'h 'U kössum með góðu verði hjá
92
einn, afskekktan. Þar stóð dálítið tyrkneskt
hús snjóhvítt með tjaldþaki og dimmrauðar
gluggagrindur gægðust út á milli stórra gull-
eplatrjáa og myrtusgreina.
Greifinn drap á dyr. Hræðileg, kolsvört Nú-
bíudrós kom til dyra og vér gengum inn í al-
tyrkneska forstofu, því að gólfið í henni var nið-
urskipt i bláa og hvíta tígla eins skákborð.
Úr forstofunni lá mjór vindustigi niður í lítinu
garð, er umgirtur var með súlum. Þar var of-
urlítill og laglegur gosbrunnur og umhverfis
hann var grasflöt, sem var girt með ræktuðum
gulleplatrjám og svignuðu greinar þess undir
eplunum gullrauðum. Þar sat hin heillaða, fagra
mær á ábreiðu og reykti vindling. Hún var í
ljómandi laglegum tyrkneskum hversdagsbúningi.
Peysan var úr grænu silki, en fatið sjálft úr
smágervu rósasilki.
Vér gengum nær henni, brennandi af forvitni,
hægt og hátíðlega.
Mærin stóð upp við komu vora og gekk nokk-
ur fet á móti oss, án þess að leggja frá sér
vindlinginn. Hún tók kveðju vorri með þvf að
hneigja höfuðið djúpt þrisvar sinnum.
Vér hlutum þegar að kannast við, að vinur
vor hafði ekki geipað affegurð hennar.
Hið undurfagra, granDa og sterklega vaxtarlag
hinnar tyrknesku meyjar, bar vitni um fullkomna
89
mfn vör, flýtti hún sér í gegnum gnrðinn, hún
var hversdagslega búin og með skýlu fyrir and-
liti. Hún bar svolltinn pjása í hendinni, og
kom hún svo til mín og stigum við svo í bát
og reruin í stjörnubirtunni skærri og rólegri út
á hafið dimmblátt til hinna blundandi hæða, þar
sem hamingjan beið okkar. Nú höfum við búið
þar saman í þrjár vikur og hún Djemala mín
er sannefndur sólageisli, ljómandi bros og blíða,
ástúð og yndi og þar að auki er hún sparsem-
in og hæverskan sjálf, sem þó er æði merkilegt,
þar sem hún er ein af vildarmeyjnm slíks stór-
herra. Hún er svo laus við að vera glysgjörn
eða heimtufrek, að ég gæti næstum haldið, að
hún væri saumastúlka frá París,—en hvað er
það sem ástin getur ekki til vegar komið!“
„Hvaða skelfingar bull er þetta, ég er hræddur
um að þú krítir eitthvað liðugt af þessari sögu“,
sögðu allir sem einum munni.
„Engan veginn, herrar mínir, þetta er bláber
sannleikur," sagði greifinn einbeittur. „Þér get-
ið sjálfir sannfærzt um sannleika orða minna, ef
þér viljið veita mér þá ánægju að heimsækja
mig annað kvöld i hæli okkar, ég skal þá vissu-
lega sýna ykkur lifandi ímynd sannarlegrar
„huris111 úr paradís Mahomets.1 11
1) Huris eru nefndar hinar 72 eilífu yngismeyjar,
er Mahometsmenn trúa, að þeir eigi að búa saman
við eftir dauðann f Paradis.