Alþýðublaðið - 14.06.1964, Qupperneq 8

ÞÓRÐUIt GUÐMUNDSSON
talnafróðleik geta velt þessu fyrir
ser:
Á 8 árum hefur skipið lagzt
5775 sinnum að í Reykjavík, 7755
sinnum á Akranesi <þar af 3988
viðkomur á leið til og frá Borgar-
nesi), 2008 sinnum í Borgarnesi og
150 sinnum í Gufunesi. Á þessum
8 árum hefur skipið flutt nærri
tvöfalda tölu þjóðarinnar, eða
330.000 manns, hún hefur siglt rúm
lega níu sinnum umhverfis jörð-
ina eða 200.426 sjómílur, um 25.000
mílur á ári til jafnaðar. Til þess
að ná þessum frábæra árangri í
langsiglingum án þess að fara
nokkurn tíma dýpra en vel klárt
af Akranesflösinni, hefur skipið
orðið að vera á ferðinni 350 daga
á ári hveriu. Á haustin fara nokkr
ir dagar í vélarhreinsun og á vor-
in er hún tekin upp og máluð. Um
hátíðar er svo nokkurra daga
hvíld.
Akraborgin er 1 klst. og 2 mín-
útur á milli Reykjavíkur og Akra-
ness, ef hún mætir skipi í höfn-
inni getur henni seinkað um 1 mín
útu og ef hún fær vont á móti um
3 mínútur.
Á minútunni hálf tólf miðviku-
daginn 10. júní 1964 rennir Akra-
borgin að bryggjunni á Akranesi
í átta þúsundasta skiptið eða svo
og María Kris.tín Thoroddsen geng
ur i tand með stórú þláu töskuna
sína og jafnaldra hennar biður á
bryggjunni til að fagna henni og
þær tipla að dálítið þvældum
Chrysler-station og hann hverfur
með þær upp garðinn.
Maður, sem ég hitti,' sagði, að
nú væri Akranes algerlega dauður
bær. Bátarnir flestir farnir norður
á.sild, vertíðarskarkalinn dáinn út
og mannlífið drungalegt. Hann
sagði, að Akurnesingar væru svo
heillum horfnir, að bílaárekstrar
þeirra væru ekki lengur umtals-
verðir sökum ómerkilegheita og
önnur afbrot eftir því. Maðurinn
er nefnilega fréttaritari Alþýðu-
blaðsins bar í plássi og slikir menn
mæla hlutina á annan kvarða en
allur almenningur.
Þegar maður hefur gengið upp
garðinn og framhjá allmikilli rauð
málaðri húsaþyrpingu, býður hó-
telið upp á molakaffi. Rauðmálaða
húsaþyrpingin, sem nær nú reynd-
ar út með öllum sjó, ber einkenn-
isstafina H. B. & Co. og má þar
kenna útgerðar- og verzlunarstór-
veldi þeirra feðganna Haraldar
Böðvarssonar og Sturlaugs og uppi
á Vesturgötu er hús þeirra í hall-
arlíki, fiúrað á útveggjufn og í garð
inum vaxa tígulegir túlípanar,
rauðir og hvítir eins og bátar og
hús útgerðarinnar. Margar götur
eru steyptar og það er verið að
steypa fleiri og það er verið að
byggja við barnaskólann og stækka
sjúkrahúsið og í afviknum fiskhús
um er unnið við saltfisk og skreið.
Á Akranesi hlýtur maður að horfa
fyrst á fæturna á kvenfólkinu.
Ekki vegna þess, að hugsunarhátt-
ur manns sé á lægra plani én al-
mennt og eðlilegt má heita, held-
ur vegna þess, að á Skipaskagá er
fyrirtæki, sem hefur tekið að sér
að búa íslenzkt kvenfólk svo til
fótanna, að þesrar undirstöður
kyenlíkamans verði augnayndi og
auðsuppspretta i gjaldeyrislegu
tilliti.
Við bryggjurnar liggja síðustu
eftirlegukindurnar í Akranesflot-
anúm. Þeir eru að búast á síldina,
Heimaskagi, Sæfari, Höfrungur
III., Sólfari og Sigurður. Höfrung
ur III. færir sig á milli bryggja
og heldur um leið sýningu á því,
hvernig hann getur snúið á punkt
inum með bví að beita stefnisskrúf
unni og það kemur bíll með nót
'níður á garðinn og hún er höluð
um borð með kraftblökkinni. Mann
skapurinn vinnur verkið, en upp
garðinn gengúr kempuíegur, lág-
•vaxínn maður og stígúr ölduna.
Þar .má kenna flaggkaftein þeirra
Skagamanna, Garðar Finnsson,
Grein og tnyndir Grétar Oddsson
gömlu bera sig miklu betur en við
þessir tæplega þrítugu. Að minnsta
kosti varð Oddur Valentínusson,
fyrrverandi skipstjóri og lóðs, sár-
móðgaðtn- þegar ég spurði hann
hvort hann treysti sér til að taká
skip hér í Reykjavíkurhöfn og
sigla því til Englands. Oddur er
88 ára.
Akraborgin er nú búin að dóla
hérna um bugtina í rúm 8 ár. Það
var 30 marz s.l., sem árin urðu
átta og þá hafði Þórður skipstjóri
„manúverað“ hana 15.688 sinnum
að bryggju í Reykjavík, Akranesi,
Borgarnesi og í Gufunesi. Þeir
sem hafa gaman af sundurliðuðum
um að þeir í útvarpinu setji klukku
allra landsmanna, þegar Akraborg-
in tekur sinn fagurlega sveig inn
í hafnarkjaftinn. Maður verður að
gera sér Ijóst að mikil ábyrgð hvíl-
ir á svona skipi og ekki að vita
nema það setti allan þjóðarbúskap
inn úr jafnvægi, ef Þórði Guð-
mundssyni yrði á í messúnni.
Þórður segist sjálfur vera gam-
all og nefnir töluna 69 því til
sönnunar, segir reyndar að hún
tákni aldur sinn í árum. Ég fyrir
mitt leyti myndi draga allan aldur
Akraborgarinnar frá og vel það
og segia hann svona 59 ára. Ann-
ars hef ég orðið var við að þessir
HÚN stendur við borðstokkinn á
þessu stóra skipi og er ekki nema
níu ára gömul, en samt er hún
að fara ein upp á Akranes. En
mamma stendur á bryggjunni og
veifar og María Kristín Thorodd-
sen stendur við borðstokkinn og
veifar þangað til mamma sést ekki
lengur og Akraborgin skríður út
úr höfninni í Reykjavík í sex þús-
undasta skiptið eða þar um bil.
Óteljandi hendur hafa veifað
þessu skipi og það hefur ævinlega
skilað öllu heilu í höfn, farmi og
fólki og það meira að segja svo
stundvislega, að haft er í flimting
3 14. júní 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ