Vestri - 08.05.1909, Blaðsíða 3

?7- tbl.
VÉSTRI
l'fÍTTmmTmnTnTTnniíTmTmmnfnTininiiiiirnniiiirniiuiiniimiKrTTiTriiminiiimnrmmiiii
'■'l'l >'! " • ■ I ......................... i p111........... .11111 \ . ■. ; 'I ................. II
SKÓFATNAÐURINN
Í fallegur og ódýr. — Ávalt miklu úr að velja!
^UlllllllHHMiiiiiiiiiiiMiMiiiiiiiiMniUM^iMllMMMnMMniMIMMMiMHMlll^ I. MMinuji)ni , 1: ' . 1 'jii:|i|m:i|: I'I..nIII.I'■ nn"1.11.1m'M 11nIIIIi,|
' 1200 kr., en e. d. fœibi hann niður í 1000 kr. — Styrkur til þess
að semja þjóðróttindarit samþyktur í n. d. 5000 kr., en e. d. færði
hann niður í 2500 kr. — Styrkur til Jóns Ólafssonar samþyktur í n.
d. 1500 kr., en e. d. færði hann niður í 960 kr. — Styrk til Guðm.
Bárðarsonar og Guðm. Tómassonar feldi n. d., en e. d. setti hann upp
aftur. — Styrkur til Ungmennafélags íslands færður niður í 1000 kr.
— Til lendingarsjóðs í Boluugarvík veittar 1000 kr.
7. s. m.
Þingsályktunartillaga um að fela stjóininni að sjá um útgáfu
skólabóka samþykt.
Þingsályktunartillaga um milliþinganefnd í bankamálunum feld.
í’ingsályktuuartillaga um að skora á stjórnina, að leggja fyrir"
næsta. alþingi fiumvarp til breytinga á stjórnarskráDni samþ.
Frumvaip um meðferð kirknafjár afgreitt sem lög frá aiþingi.
Sambandslagafrumvarpið samþykt og afgreitt af alþingi með þeim
breytingum, sem meirihluti nefndarinnar lagði til að gerðar yrðu á því.
Frumvaip um farmgjald felt með lökstuddri dagskrá.
Frumvarp um kaup á jörðinni Skáfholt og frumvarp um að kaupa
hlutabréf í íslandsbaDka feld.
Endurskoðendur landsreiknÍDganna kosnir: Hannes Þorsteinsson
(af n. d., endurkosinn) og Skúli Thoroddsen (af e. d.).
Bærinn á Esjubergi brann til kaidra kola á sunnudagskvöidið.
M Uppboö. ©©
l*riðju(lagilin 11. þ. mán. verður opiubert uppboð haldið við
Edinborgarbryggju hér í bænum og þar selt:
1. MðtorMturinn „Ingólfur“, sem er með þilfari og 8 hesta
Möllerupsvél, eign þrotabus Bjarna Sigurðssonar og kaupmanns Skúla
Einarssonar,
2. Mótorbáturinn „V«ldi“ með 2ja hesta Möilerupsvél, eign
sama þrotabús og járnsmiðs Friðbergs Stefánssonar, og verða þessir
bátar seidir hæztbjóðanda, ef viðunanlegt boð fæst.
Uppboðið hefst kl. 6 e. m., og verða söluskilmálar birtir á upp-
boðsstaðnum.
Bæjarfógetinn á ísafirði, 8. maí 1909.
Magnús Torfason.
scm ætla sér að byggja
steinsteypuMs,
eða þurfa að nota mikið C-E-M-E-N-T, ættu að panta
það lijá undirrituðum sem fyrst.
Jón Sn. Árnason.
ío7
Hlutafélagið .Yíkingur1
tekur að sér alskonar húsaby ggingar, bæði úr timbri
og steini, selur byggingarefni, semur áætlanir og býr
til teikningar; hefir fyrirliggjandi: hurðir, glugga,
kommóóur, rúmstæði, borð, skápa o. m. fi.
Menn semji við stjórn félagsins:
Jón P. Gunnarsson, Guðm. Þorbjarnarson, Sigurjón Jónsson.
WW lnuan skamms kcmur væntanlcga skip til min mcð
$ timbur, #
og vii ég bcnda almcnningi á, að það mun borga sig nú scm
fyr, að eiga kaup við mig, bæði mcð verk og efni til
bygginga.
Jón Sn. Árnason,
Isatirði.
©Meö ,Vestu‘c
fekk ég til fermingarinnar:
Stórt úrval af fallegum og ódýrum drengjafötum frá io,oo,
drengjakaskeiti i,oo, kragar 0,40, flibbar 0,30,
slaufur frá 0,10, axlabönd 0,50, peysur 1,20, sokkar
0,90. — Hvít léreft 0,16, 0,24,0,30. — Hvít gardínutau
frá 0,25.
Það borgar sig að líta inn áður en þér festið kaup annar-
staðar.
Branns verzlun, Hamburg.
Talsími 18.
DflT Búðin er opin frá kl. 7 f. m. til kl. 9 e. m. "WS
Martinus Jeppesen,
klæðskeri
Hafnarstrseti 3 (hús Guðr. Arnad.)
leysir alla sauma fljótt og vel af
hendi. — Góðum og fjölbreyttum
FATAEFNUM úr að velja.
er bezta og ódýrasta lífs-
ábjrgðarfélagið eins og
sýnt hefir verið með saman-
burði hier í blaðinu. Umboðsmaöur er
S. A. Kristjánsson á ísafirði.
„Nordisk
Brandforsikring“
tekur hús og muni í eldsvoðaábyrgð.
Umboðsmaður er:
Jón Auðunn,
Bankagata 1.
„KgL oktr. Brandassurance“
er elzta og áreiðanlegasta bruna-
bótafélag á Norðurlöndum.
Umboðsmaður:
Leonh. Tang & Söns verzlun.
129
lítt sefóií við hormensku. Garibaldi setti her*
húðir sínar við ána Tapavía. Litlu síðar réðust
óvinirnir á harn meö ofurefli iiðs, og sú árás
gaf tiiefni til orustunnar við Sant Antonía, þar
tem Garibaldi vann einn af sínum frægustu sigrum.
Einn af liðsniönnum hans hefir lýst orust-
Unui á þessa leið:
Gai'ibaldi gekk í broddi fylkingar og hrópaði
ttteð hárri röddu: Óvinirnir eru margir, enfyrir
okkur eru þeír ekki nógu margir. ítalir! Fetta
Verður nafukunnur dagur fyrir land vort. Muuið
það, að skjóta ekki fyr en þið eruð komnir í gott
f»ri.
Hinar þunnskipuðu herdeildir vorar stóðu á
bak við nokkra smákofa, viðbúnar að skjóta allar
í einu, og ráðast að því búnu á óvinina með
bysBustingjuuum. Fótgöngulið óvinanna gerði
ttdaupið á miðja fylkingu vora, en riddaralið
þeirra sótti að oss *tii heggja hliða og að baki.
þegar óvinirnir voru komnir í 30 faðma nálægð
létum við skotin dynja á þá, og þeir stönzuðu
ehts og þeir hefðu hlaupið á vegg. Nú var um
áð gera að nota hik það, sem á þá kom, áður
6tt riddaralið þeirra kæmi. Með hershöfðingja
130
Vorn í broddi fylkingar réðumst við á þá, og
gerðum svo hart áhlaup, að þeir lögðu á flótta.
Fi/ð var eins og hetjudugur Garibalda hefði fylt
herdeild hans jötunmóði; hvar sem hann sást
jókst vígmóður vor um helming, og hann var
eins og leiftur, og ávalt þar, sem mest reið á,
til þoss að cggja lið sitt með eftirdæmi sínu og
eggjunarorðum.
Yið höfðum unnið fyrsta áhlaupið, en óvin-
irnir tóku ráð sín saman að nýju. Beir tóku það
ráð, að umkringja herbúðir vorar, svo að vista-
skortur skyldi neyða oss til þess að ganga á vald
þeirra.
Yér vorum í raun og veru illa staddir, um-
kringdir af ofurefli liðs og örmagna af áreynslu
og skorti. En Garibaldi var ekki af baki dottinn.
Með fortölum sínum vakti hann nýjan eldmóð í
liði sínu og fullvissaði það um, að lafhægt væn
að brjótast gegn um umsátina þegar náttaði. Til
varnar gogn kúium óvinanna bjuggum við til víg-
girðingu úr búkum dauðra manna og hesta, sem
fallið höfðu í orustunni, bak við þessa einkenni-
legu múrveggi hiðum við næturinnar og notuð-
um timann til þess að biuda sár vor. En um-
131 •
búðír vorar gengu fljótt upp og þá urðum vér
að nota klæði vor til viðbótar. Garibaldi byrjaði
nú að syngja þjóðsöng Uruguaymanna, og jafn-
vel hinir særðu tóku undir fullum hálsi.
Biðin var löng, og óvinirnir gerðu oss sífelt
óuæði, en hörfuðu þó ávalt frá aftur, snoru við
þegar þeir voru komnir í skotfæri við oss, og vér
sáum, að liðsforingjarnir reyndu að reka her-
mennina áfram með reiddum korðum. Loks kom
næturmyrkrið, og frelsisvon okkar var undir því
komin, að vér næðum skóginum við landamæri
Uruguay’s, en þangað var stundarfjórðungs gang-
ur. í mestu kyrð bjuggum vér oss undir ferðina.
Hinir særðu, sem gátu bjargað sér sjálfir, voru
í miðju flokksins, en hermonnirnir bárn þá, er
meira voru særðir, á bökum sér. Svo lögðum
við af stað í þéttum hóp. Yið fórum í gogn um
herbúðir óvinanna, en þeir urðu svo forviða á
dirfsku vorri og því, hve rólega vér fórum að öllu,
að það var eins og þeir gleymdu að veita okkur
mótstöðu. Þegar riddaralið óvinanua áttaði sig
og var komið á hestabak til þess að veita okkur
eftirför, vorum vér horfnir inn í skóginn. þegar
vér heyröum óvinina nálgast, köstuðum vér osa