Vestri - 30.04.1910, Page 4

io6
V E S T R I
26. tbL
Steyptir munir
allskonar: Ofnar, eldavéiar með
® og án emilje, vatnspottar, matar-
pottar, þakgluggar, káetuofnar
svínatrog, (tadur. pípur ogkragar
steyptir og • íðaðir, vatnsveitu-
eims- og gasumbúðir, baðker
baðofnar, áhöld til heilbrigðis
ráðstafana úr járni og leir, katlar
o. fl. við miðstöðvarhitun, o. s.
frv., — fæst fyrir milligöngu allra
kaupmanna á íslandi.
. Ohisen & Ahlmann,
Kaupmannahöfn.
gfljf Verðskrár ókeypis.
D. D. P. A.
T
Á
V
▲
V
Ef þið viljið fá góða steinoliu, þá
litið eftir, að fatið beri ofanskráð merki.
Skrifstofa í Hafnarstræti, Reykjavík,
Det danske Petroleums Aktieselskab.

fif hinum mikilsntetnu neyzluföngum með maltefnum,
&em DE FORENEDE BRYGGERiER framieiða, mseium vér með:
:.i-" -~fT~—HW~TTT
q nerMestyke/7^
ÍlaEilSíífefííi:
8
S
8
•-
a
s
8
s
u
s
Særlig at anbefaleBeconvalescenter ogAndre,som trænger
til iet fordejeligNæring. Det er tilligeetudmærketMid- m
del mod Hos te,Hæshed og andrc lette Hsis-og Brysíonder.
Er framúrskarandi hvað snertir mjúkan og
þeegnlegan smekk.
Bezta meðal við
hósta, hæsi og öðrum kæl-
ingarsjúkdömu'm.
Skuldainnköllun.
Sem skiftaráðandi í dánarbúi Jóns kaupmanns Jónssonar úr
Bolungarvík gef ég herra yfirréttarmálaflutningsmanni G u ð m.
Hannessyni umboð til að lieimta inn skuldir téðs bús, með
lögsókn ef með þarf.
Sýslumaðurinn í ísafjarðarsýslu, 2. aprílm. 1910.
Magnús Topfason.
* *
*
*
jj« *
* *
Samkvæmt ofanrituðu skora ég á alla þá, er skulda téðu
dánarbúi, að borga eða semja við mig um skuldir sínar fyrir júlí-
lok næstkomandi. — Að öðrum kosti verða þær innheimtar með
lögsókn á kostnað skuldunauta.
ísafirði, 6. apríl 1910.
Guðm. Hannesson,
yfin'óttarmálflutningsmaður.
g&T Nærsveitamenn eru
beðnir að vitja blaðsins í af-
greiðslustofu þess, til Arna kaup
manns Sveinssonar.
Auglýsingum í blaðið sé
skilað í afgreiðslustofu þess eða
í prentsmiðjuna.
t'rentsmiéja V esttiröinöfa.
102
konu sinni, í afskekt sveitaþorp. Daginn, sem
hann átti að fara, hafði hann verið fram úr öllu
hófi tröllaukinn og borginmanniegur, og fullyrti
hann, að haun skyldi, ,svei r&éi-, geta komist á-
fram, hvert sem menn sendu h. u — þótt hann
ætti jafnvel að iara til þess lands þar sem pip-
arinn grær; en seínna rén8Öi giaðlyndi hans,
hann fór að barma sér yfir því, að það ætti að
þræla honum innan um ómentaða menn og varð
svo dauflegur að lokum, að hann var ekki einu
sinni fær um að setja húfuna á höfuðið á sér
sjálfur; manneskja, sem kendi í brjósti umhann,
þrýsti henni niður á enni hans, lét derið vera á
réttum stað og gat þanið út umgerðina og lag-
að brotin, sem voru komin í hana. Þegar alt
var nú tiibúið, og bændurmr, sem áttu að flytja
hann, voru búnir að ná í taumana og áttu ekki
annað eftir en að heyra kveðjuna: ,í nafni guðs
þá!‘, til þess að þeir gætu keyrt upp á klárana,
—• þá kom Giarassim þar út úr herberginu sínu,
gekk til Tatanju og gaf henni rauðan baðmull-
arklút; hafði hann keypt hann handa henni, fyr-
ir ári. Tatania, sem alt til þes»» hafði borið all-
ar þær raunir, er lífið færði lit uni, með einstakri
103
hugar*ró, gat nú samt ekki lengur veitt viðnám;
tárin komu fram í augu hennar, og þegar hún
átti að fara að stíga upp í vagninn, þá kysti hún
Garassim þrisvar, samkvæmt kristílegri venju —
Hann hafði ætlað sér að fylgja henni út að hlið-
inu, og gekk líka spölkorn við hliðina á vagnin-
um, en þegar hann kom að Krím-brúuni, þá nam
hann alt í einu staðar, bandaði hendinni, eins og
til þess að kveðja, og fór svo leiðar sinnar fram
með fljótabukkanum.
Það var komið kvöld. Garassim ráfaði áfram
í hægðum sínum og var að Hta ofan í vatnið.—
Alt í einu sýndist honum eitthvað hreyfast í leðj-
unni, þétt inn ’ við bakkann. Hann beygði sig
niður og fann þar hvítan smá-hvolp uieð svört-
um dílum, sem var að reyna að skríða upp úr
ánni, en gat það ekki; hann gat skreiðst ögn
upp, en svo rann bann niður aftur, og litla
greyið hríðskalf þarna, rennvott, og magurt.
Garassim staðnæmdist eitt augnablik og horfði
á aumingja dýrið, greip síðan í hvolpinn með
hendinni, skýldi honum undir sloppnum sínum
og flýtti sér heim Þogar liann var kominn upp
í herbergið sitt, J á lagði hann hvolpinn i rúmið
104-
sitt, breiddi þykka yfirfrakkaim sinn ofanáhann,
hl.jóp niður í hesthús eftir iiálmi og síðan iun í
eldhús til þess að sæk.ja dálítinn mjólkurholla.
Hanu tók frakkann hægt og gætilega ofan af
hvolpinum, breiddi úr hálminum og setti mjólk-
urbollann á sængina. Hvo!paum:nginn gat ekki
verið nema þriggja vikna gamall, ef hann var
það þá, og var nýlega orðinn sýndur; annað
augað var, meira að segja, nokkru stærra en
hitt, að sjá. Hanu kunni ekki enn þá að drekka
úr bolla og kreisti skjálfandi aftur augun. G&r-
assim tók gætilega utan um höfuðið á houum,
með tvcim fingrum, og stakk iitla trýninu hans
ofan í mjólkina; fór þá hvolpurinn að háma í
sig úr bollanum, hann hnerraði og hristi sig, og
honum svelgdist á við og við. Garassim stóð
lengi og horfði á hann og fór svo alt í einu að
hlæja. Og hann var að nostra þarna við hvolp-
inn fram á rauða nótt, dekraði við hann og
þurkaði af honum vætuna. Siðan lagðist hann
sjálfuj við hliðina á honum og sofnaði rósömum
og íoðsælum svefni.
Ekki getur nokkur móðir verið ástúðlegri og
umhyggjusamari barni sínu, en Garassim var við