Vestri - 20.04.1912, Blaðsíða 2

5»
V B S I E 1
Símfregnir.
Skiptapi og mannskaði.
Frönsk fiskiskútd sigldiáfiski'
skipid >Svacur<, eign Dussi
verslunar í Rvík, rálægt Vesti
mannaeyium um síðustu helgi.
Franska skútan sigldi á bóginn
á Svaninum og brotnaði hann
svo sjór féll þegar inn og 12
menn stukku þegar yfir á frönsku
skútuna, en 14 urðu eftir á Svan>
inum, sem fljótlega hvarf sjónum
hinna. Skipstjórinn á >Svan<
hét Guðjón Guðmundsson og
var hann einn at þeim ?em konn
ust yfir á franska skipið. Af
þessum 14, sem eftir urðu á
Svaninum, og talið er víst að
druknað hafi voru 7 af Akranesi,
3 úr Reykjavík, 2 úr Keflavík
og 2 austan úr sýslum.
1650 manns drukkna,
1 nska fólksflutningaskipið
Titaric, sem var eitt af stærstu
skipum heimsins, rakst nýlega á
hafísjaka í Atlandshafi og sökk
skömmu síðar og drukknaði
1650 manns, en um 700 komust
af.
Nýtísku ræn;ngjar.
Aður hafa menn oftast hugsað
sér ræningjana eins ®g nokkurs
kenar útilegumenn, sem byggju
í hellrum upp til fjalla, búnir
dýrafeldum, eða þegar best var
algengum bændabúningi, með
skammbyssu við belti og byssu
um öxl. Þeir láu bak við tré
. eða steina við veginn, spruttu
svo alt í einu upp fyrir traman
vegfarendurnar, miðuðu á þá
byssunum og hrópaðu með þrumu-
röddu: Peningana eða lífið. En
nú er öldin önuur og þessir menn
úr sögunoi, nema et vera kann
á stöku stað suður á Balkan-
skaga. — í menningarlöndunum
er atvinna þeirra íiðin u dir iok
vegna járnbrautanna og þeir
horfnir úr sögunni með hest-
vögnunum. En tímarnir b; ytast
og mennirnir með, og raningj>
arnir hafa ekki liði# undir lok
heldur hreyst með tímanum.
Aðalheimkynni þeirra nú eru
stórborgirnar. þar ganga þeir
siðkiæddir og með hian hatt og
búnir öilu tsskunna- sniðí, eitir
atvÍKum.
í París hefir nú nýskeð borið
mjög mikið á ræningjaflokki
einum, som virðist bæði djartari
og verri viðureignar en dæmi
eru til, bófar þessir hata það
lag að þeir stökkva upp í bif>
reiðar, skjóta vagnstjórana og
þjóta í bi reiðunum til ránterða
og frá þeim attur á afvikinn stað
til þess að hverta. Hata þeir
r&nt rnörg hús og jaínvel banka
í miðjum starfstíma. Nýlega hefir
eitthvað náðst at bófum þessum,
en forsprakkarnir hafa þó enn
ekki verið höndlaðir. Aðalforingi
þeirra heitir Garnier. Hefir haon
skrifað lögreglunni ögrunarbréf
og innsiglaði það tneð fingurgóm
sínum. Hann hefir áður verið í
höndum lögreglunnar og þekkir
hún manninn, þó hún hafi ekki
enn getað haft upp á honum.
Það er nú orðinn algengur
siður ræningja í stórborgunum,
að kalla sig bankaeigendur og
ræna spariskildingum fátróðs
almennings. Nafnkendastur slíkra
bófa er Wel!s 'crá Monte Carlo,
maðurinn með 36 nöfnunum eða
»360 prosentc sem hann er ýmist
kallaður. Eins og margir aðrir
bófar notaði hann sér það, að
tjöldi fólks, sem ekki ávaxtar té
sitt sjáltt, er óánægt með vexti
þá, sem hægt er að fá af fé í
áreiðanlegum bönkum eða með
verðbrétakaupuro. Allir keppa
að því að verða ríkir. Bófarnir
telja tólki trú um, að þeir gefi
óvenju háa vexti at sparisjóðsté
og bera fyrir sig nánaarekstur í
fjarlægum löndum, járnbrautar>
lagningar og ýmislegt annað
fjárgróðabrall. Þótt ótal dæmi
séu til að slíkir menn fiverfi strax
og þeir hafa náð einhverju fé
saman, og fjöldi manna sitji eftir
með sárt ennið, er fólk ótrúlega
auðtrúa á allar slíkar gróðabralls'
sögur. Til að byrja með borga
þeir háa vexti á réttum tíma og
sú fiskisaga flýgur fljótt út. —
Meðan margir bætast við til að
kaupa hlutabréf gengur alt vel,
þvf bófarnir verja nokkru at því
fé til að borga vextina með.
En svo kemur óhamingjan eins
og þruma úr heiðskíru lofti, þeir
sem síðast leggja inn fé tapa
hverjum eyri. Stórborgirnar
London og París hafa mjög
fengið að kenna á slíkum fjár>
svikum, einkumsú síðartalda, því
þar er mikill fjöldi smærri
peningamanna. Fyrir nokkru
komu þar upp Rochettesvikin
og nú síðast svik Wells, sem
franska og enska lögreglan náði
Ioks um borð í lystiskipi hans í
Talmonthshöfn.
II .nn starfaði í París og Lund-
únum samtímis, og stotnaði fjölda
hlutifélaga. Hann hefL áður
verið 15 ár í hegningarhúsinu,
4 ár á Frakklandi og n ár á
Englandi. Nú síðast stofnaði
hann félag eitt á Frakklandi sem
hét »hálfsmánaðar vextir< og
gaf það 365% f vöxtu>
borgaði út hálfsmánaðarlega. —
Hann rakaði saman miljónum.—
í febrúar 1911 hvarf hann og var
þá búinn að svíkja út 3 miljónir
franka, ^/2 m**j- fr- hafði hann
farið með um borð í lystiskip
sitt og sigldi á því til og frá í
1 ár, þar til hann loks varð
höndlaður fyrir skömmu.
Welis frá Monte Carlo (það 1
naín fékk hann vegna þess að
hann sprengdi eitt sinn spili.
bankann tvívegis sama daginn)
er nú orðinn gamall maður, og
þar sem nú liggur fyrir honum
löng íangelsisvist, eru svikadagar
hans sj ilfsagt taldir. E i það er
enginn eíl á, að margir aðrir
verða til að feta í hans fótspor.
Isafjörður og nágrenni.
\ élarbátarnir >Freyja< og
»Hulda< komu sunnan úr Vest
manneyjum nú um síðustu helgi
og höfðu aflað lítið. Vetrarver
tíðin þar í lakasta lagi.
Bergenhus fór héðan á mánud.
Með skipinu fór Hannes Jónsson
búíræðiskandídat til dýralæknisi
náms í Danmörku.
Flóra kom hingað 18. þ. m.
og fór aftur í morgun, — með
henni voru síra Helgi P. Hjáln*.
arsson, Sigurður Hjörleifsson
ritstj. o. fl.
Hafnsöguuiaður á ísafirði. Á
síðasta bæjarstjórnarfundi lá
fyrir veiting 2. hafnsögumanns
hér á ísafirði, 4 höíðu sótt, og
veitti bæjarstjórnin Guðjóni L.
Jónssyni meðmæli.
Hafís var nú um miðja vik-
una á r®ki út af Horni og
Straumnesi. Sennilega hefir
stormurinn nú fyrir helgina barið
á honum, svo hann hefir hörfað
til baka aftur.
Skesitun verður haldin í G.-
T.húsinu hér í kvöld og skiftist
ágóði hennar milli Ungmenna>
sambands Vestfjarða og söng*.
skólans, sem atarfað hefir hér í
bænum í vetur. Skemtunin
verður hin fjölbreyttasta, söngur,
upplestur og glímur, og glíma
þar helstu glímukappar ísfirðinga
Og Bolvikinga og verður glímu-
mönnum skift í flokka eftir
þyngd.
FískaíU var mjög rýr þessa
liðnu viku, og ýmsir sem fóru á
sjó urðu varla fiskivarir, en
fáeinir bátar fiskuðu um 2000
pd. í róðri.
Stormatíð hefir mátt heita
síðan fyrir síðustu helgi. Fyrrii
hluta vikunnar var frost og
kaíaldskóf. í gær var asahláka
og leysti mjög snjó.
Havíð Sch. Thorsteinsson
héraðslæknis hér í bænum, hefir
tekið aftur umsókn sína um
Reykjavíkur læknishérað.
Misprentast hefir á 1. síðu
í blaðinu: vátrygt fyrir 35000
kr. á auðvitað að vera 3500 kr.
t5 ibL
í tilcfni af greín, er birtist í
13. tbl. Vestra, hefir Vestri verið
beðinn fyrir eftirfarandi:
Við sem ritum nftfn vor hér
undir lýsum því hérmeð yfir, að
oss er ljúft að viðurkenna að hr.
Skúli Einarsson, sem hefir haft á
hendi póstíerðir, samkvæmt áætlun,
á motorbátnum Geir hér um Djúpið,
hefir leyst það starf sérlega sam-
viskusamlega og áreiðanlega af
hendi, og sýut þann lipurleik og
umhyggju bæði gagnvart farþegum
og flutningi senr með bátnum hefir
verið, sem hægt er að heimta af
nokkrum manni.
Sömuleiðis verðum við að álíta,
að honum hafi lukkast vonum
fremur að fylgja áætlun í þessum
vetiarferðum hans hér um Djúpið
og er því, að svo miklu leyti sem
oss er kunnugt um, óverðskuldað
ef honum er borið annað á brýn
í þeim efnum, þegar litið «r til
þess hve báturinn er lítill.
Siguröur Stefánsson, Vigur.
Johann Pálsson, Garðsstöðum.
Halldór Ounnarsson, Skálavík.
Ólajur Jónsson, Reykjarfirði.
Jóhannes Pórðarson. póstur.
Helgi Ouðmundsson, Eyri.
Ölafur Pálsson, Arngerðareyri.
Páll Ólafsson, Vatnsfirði.
Á. Quðmundsson, Arngerðareyri.
Tyctr meni) unnu við kolai
gröft í Englandi meðan verk>
fallið stóð yfir. Það voru feðgar
tveir Fordill og sonur hans. En
á því «tóð svo, að þeir eiga litla
námu við Macolesfiald í Skotlandi
þar sem þeir hafa unnið sjálfir
með örfáum raönnum og selt
kol á hverju kvöldi til kaupmanna
þar í þorpinu. Þeir voru bæði
námueigendur og verkamenn og
máttu því vinna þótt verkfall
stæði yfir. Námur þessar hafa
gengið í erfðir mann fram af
manni og eigendurnir alt af
unnið í þeim sjálfir.
Tilbúin föt 00
fataefni
fást hjá
F’orsteini Guðmundssyni,
úsin á Höfða í Kirkju*
bólslandi ásamt naeð>
fylgjandi lóðarréttindum eru til
sölu nú þegar. Lysthafendur
snúi sér til Jónasar f orvarðsson>
ar á Bakka í Hnífsdal eða Jéns
Bjarnas«nar frá Kirkjubæ.
Fermingarkjóll
tii söiuií
Tangagötu 15 A.