Vestri - 02.11.1912, Blaðsíða 3

43* ^
V £ S T R I
171
mtooattooatxxKxxxKx wtœsaocs kxjckkocs, >c*xx»<*3oc*>oo&oc»®
ð k
fi Qlfnfatnafrlirínil h*á ft“ W*aBnú&syni, Btlnarstiat M
? On.UlulUuUUl 11111 11, Isauröi, er traustur, fallegur !
* og ódýr. — Avatt mikiu úr aö velja.,
8 s
•9aow4a(>o(»o«»t>cxKX>c*»uooau»*so«>»>OMet»(XK«ðoeoc*tí>
^»<>«»<>«»o«»o«»o«»o«»oot»o«»o»)eo»»<>«»<^[
H jfif
0 Brauus versiuc B&miiury. «
^ Nýkomió: j|
latalau frá kr. 1.10 1,40 1,60 tvíbr., tækifa=riskaup. j
Vetrailrakkai fyrir tuliortína fra kr. 10,50 til 35,00. j
Ytiiírakkai a dreogi frá kr. 0,50 tii 10,75. $
'lelpukápur ira kr. 5,60 tii 8,00. .
hkiuuiiúiur, mesta úrval úr að velja. Q
Dreuftjaiiulur. g
\eUarkitiialtar sérlega hlýir.^ jj
ö
Ö
ö
ö
ö
ð
ðl fi
^»0«»0«»<»0«>«>«»0«>«»<»OC*>«>«»<»<»0«»0«^
„I e S t r i“
ketnur út einu sínni í viku og aukablöð
ei ássæða er til. Yeró árgangsins er
kr. 3,00 innanlands, erlendis kr 4,00 og
borgist blaðið þar fjrirfram. Gjalddagi
innanlands 16. maíminaðar. —
Uppsögn sé skrifleg, bundin við árganga-
mót, og komin til afgreiðslumanns fyrir
1. ágúst, og er ógild nema kaupandi sé
skuldlaus fyrir blaðið.
Þeir sem eur. skulda
fyrir blaöió, eru vin-
samlega beðnir að
borga skuldir sínar
hió bráðasta.
Afgreiðslu- og innheimtu-maður:
Arngr Fr. Bjarnason.
Hálf jörðin
Mokinsdalnr
í Auðkúluhreppi iæst keypt
og er laus til ábúðar írá mestu
fardöjíuiu. feir, sein kaupa
Tilja jörð þessa, semji sem
fyrst við
Böðvar Bjarnason prest
á ltatnseyri.
Enginn maður
má umgiiða graireiti 1 Ísafjarðar-
kirkjugarði, þótt grafreitirnir seu
áður utmæidir, nema eftir na*
kvæmri fyrirsögn Sigurðar Krist>
jánssonar kennaia.
í umboði sóknarnefndar:'
Sigurður Kristjánsson.
. Eins og að undanförnu
panta eg
orgel og piano
fyrir þá er þess óska, og Iiefi eg
til sýnis verðlista yfir orgel frá
0stlind & Almquist, K.AAnder-
son, J. P. Nyström, E. Hinkeiog
M Höriigel, og yfir piano frá
Hornung & Mölier ogH. Liibitz.
Hljóðfæri frá sumum þessum
verksmiðjumgeta menn íengið að
sjá og reyna hjá mér.
Jónas Tómasson.
Konur og karlar þeir, er klippa
þeasa augiýsmgu úr og senda hana
tii Klædevæveren
Viborg, Danmark, fá buiðargjaids-
laust 3 stikur (meter) af 1,30 breiðu
svörtu, dimmbláu eðá gráýrðualullarefni
í falleg og væn karlmannsföt fyrir 13 kr.
«5 aur., eða 6 stikur aí þelklæði íhverjum
lit sem er í Bnotran kvenkjól fyrir 3kr.8ö
aur. Ull ertekin til borgunar á öö a. pd.
:-:»<»<>« xaooooooxxK* »<>«£*:
I tiuörn. Hannesson#
cand. jur. n
I útvegar veodeildarlán, g
fi annast selú á hlisum, y
Ö jorðum og skipum. n
k a
vs,*3i»<>« »<>«*3< K3t>«»<>«»tfe.
Eyjólfur Bjarnason pantar fyrir
hvern seu, óskar vanduð og .óáýr
úr, klukkur o. fl« frá áreiðaniegu
verslunarhúsi.
'm f rentBmiðj a Vestfirðinga.
Þakkarávarp.
Hreppsbúar mínn' veiuu mér þá
dýrmsetu hjaip í veikmdum mínum að
glyóta saman ló tii þess. óg gætilengið
læknishjáip.
i rumkvöðlar þessa voru þeir Guóm.
Pétursson i Oleigstirði og tíra Böðvar
Kyjóilsson í Aruesi.
. P-essr velgerð'þmrra h.aíði æskilegan
árangur, þvi eftrr aó haia övalið hjá
Jónasi lækm Knstjanssyni a ftauðár-
krók, eí ég idú oröin að: kalia aibátá.
Öllum þessujn velgerðamönnum mín-
um, ungum sem gömlum, þakka ég af
hjarta og brð drottmn að láuna þeim
rikuiega. .
Hrossnesi 1 Arneshreppi 80/10 lúlsi,
Maryrét Porleifsaóttir,
Alli lieiour iitiii og gæftafau
í öllum veiði&töðum hér nærendis.
Stöku bátar haia þó aiiað aiivel.
MýKomiO:
Margajpiiae.
Ostar, inaigskonar.
Breut kafi’i,
kafiirót
o. s. írv.
Guðríöur Arnadóttir,
iásí úja ,.
____TQfsteini Guömunass^ni,
1*2
atvik fyrir sem gerði þau aftur óttaslegin. Þau höfðu farið í
Irikhús eitt að horfa á frægan sjónleik, sem þar var sýndur.
AJt i einu greip Aiexia 1 handlegginn á Berriard og nefndi
nafn hans mjog óttasiegin.
Bann héit lyrst, að það lieíði veiið eitthvert sorgaratriði
&jónleiksins, stn, helði geit hana hrædda og fór að hughreysta
hana.
„Berriaid“, hvíslaði hún og var nú nokkru róiegri, ,.líttu
ekki við strax, en í stúkunni sem næst er sýningarpallinum
situr maður, sem veitir okkur nána eftirtekt".
Herriard iitaðist um með varygð; það var að vísu dimt
i sálnum en hann gat engan séð í inatu stúkunni.
,Eg sé ekki betur en hún só tóm“, sagði hann.
„En eg er viss um að það var þar eiuhver áðan, Eg sá
illileg augu stara a okkur".
rHeldur þú að það hafi verið Gastineau?"
,Eg er ekki viss um það, eu getur þú hugsað þér að
hokkur annar haíl lík augu og hann?“
*Það «r ekki óliklegt", sagði hann þvert nm huga sinn
.býndist þér maðurinn veita okkur eftirtekt".
„Já“.
„Eg ætla að fara þangað og gæta hvort nokkur er þar“, .
„Nei, uei, 1 guðs naíui. það getur verið hættulegt“.
„Hvað er þetta, góða mín. Eg heíi skammbyssuna mína
d mer og skal iara varlega. Óvissan er verri en ait annað;
við verðum að vita vissu okkar“.
Hann lagði nú af stað eftir ganginum og opnaði stúkuna
n'jög gætilega, en þar var enginn maður. Hann fór og spuið-
lst fýrir um hver hefði Jeigt þessa stúku, en fékk þá að vita
sÖAum misskilnings hefði hún ekki verið leigð, þótt húsfyliir
Vífeli- þegar hann svo fuJJyiti, að einhver hefði verið þar inni,
Var honum sagt að það hlyti að hafa verið einhver eftirlits*
haaður.
Honum vai' mikiu léttara i hug þegar hanu kom aítur
129
Alexía tókj. við símskeytinu, sneri sér að Gastineau og
gaf honum bendingu um að íara.
,Yaeri ekki réttaia að þer opnuðuð símskeytið áður en
eg fer. Bað sánnar máske sógu mina“;
Alexia opnati það og las, og sagði siðan án þess að láta
sér bregða: ,Jú, það sannar stígu yðar. Góða nóttl“
Xx^U* Audlitið í stukunni.
Strax með birtingu morguninn eftir iór Alexía og bróðir
hennar tii Bradbury að vitja um Heniard. Hann haiði fengið
sar a höíuðið og SUert áí' heilahriötingi al höggmu, ehJæknii-
inn iuilyrti að hann yrði jaíngóður eitu nokkra daga.
Engínn gat gert grein íyiir þvi hveimg a uppþotinu stóð
eða hver var þess sanni úpphaismaður, nema Álexia, sem gat
þó ekki um það við aðra, ekki einu sinni Herriard, þvi hún
var hiæud um að það kynm að Bpilla lyrir heilsu hans. En
þegar kánn vai úr allri hættu sagoi hún honum irá heimsókn
Gastineaus.
,Honum þykir sjálfsagt ánðandi fyrir sig að ryðja mér
úr vegi“, sagði Herriard, ,bæði af þvi að hann óttast að eg
komi upp um hann og svo vegna trulofunar okkar. Yið erum
þeir einu sem hann heíir astæðu tii að óitast. Ef eg væri
dauður og þu orðin konan haus gæti hann verið ohultur".
,En við skulurn verða a unúan honum'4, sagði Alexia
áköf, „og kæra hann fyrir lögregiunui. Pað er ' besta vörn
okkar og við inegum ekki eiga undn þvi að haía vélræðihans
sifelt hangandi yhr höfði okkai“.
„Nei, það dugar ekki1', sagði Heniaid og hristi höíuðið.
„Eað myndi ekki na tilgangi sinuin. Viö iiotuni eúgai' sann-
anir og það ei likiegt að við fengjum’ hauu ekki tekinn íastan.
Lygin um iat hans ér ekken lögbrot“.
„En, besti vinur. Eru þessar arásir og mo, ðtilra.nnir
gagnvart þér ekki lögbrot“.