Vestri - 02.11.1912, Blaðsíða 4

172
VESTRl’-
43»
femraffll^Sðcxíral
{ibj bragðgoft nœringargoft endingargott
Axels Ketilssonar
•r alþekt fyrlr að vera ódýrasta veralunln 1
baeaum. Fyrirllggjandl eru óaköpln öll af
álnavöru, fatnaði og yfir höfuð allskonar
vefnaðarvörum.
Magdeborgar'brunabðtafélag
Uiuboðsmaður fyrir Ísatjcrð og nágrenni:
Guðm."BergSSOn, póstafgreiðslumaður.
OTTOMBNSTEU
d anska
smjörlibi er besl.
BiÖjið um tegund\mar ,
-Sóley" .lngóÍPur,, „Hehia”eða Jsafolcf’

Smjöriihiö einungis fra :
Ofto hAÖnsted h/f.
Kauprruannahðfn og/frÓ5um
* i Danmörfcu

KOXUJJGL. HIRBVERKSJBIBJÁ
BRÆÐURNIfi CLOETTA
mæla með sínum viðurkendu SJÓKÓLAÐE-TEÍtUNÐUM, sen)
eingöngu eru búnar til úr
fínasta kakaó, sykri og1 vanille.
Enníremur KAKAÓPÚLVER af beztu tegund. — Agætif
vitnisburðir frá efnafræðisransóknastofum.
Reynið kln nýju ekta litarbréf frá lita-
verkamiðju Buchs:
Nýtt, ekia demanlsblátt. Nýtt, ekta meðalblátt. j
Nýlt, ekta dökkblátt. Nýtt, ekta sœblátt.
Allar þessar 4 nýju litartegundir lita fallega og ekta í aðeini
einum legi (bœsislaustj Annars mælir verksmiðjan með sínurD
viðurkendu sterku og fallegu litum, með allskonar litbrigðum, tij
heimalitunar.
Litanirnar fást hjá kaupmönnum allstaðar á íslandi.
itnchs Farvefabrlk, Köbenhavn
(stofnuð 1872 og verðlaunuð 1888).
Yfirfrakkar
laglegir og ódýiir,
nýkomnir í mialu órvali í

180
„En hver getur sannað þær. Heldur þú að hann sé ekki
nógu hygginn til þess að vinda sig ut ur siiku? Hann myndi
að eins gera mig hlægilegan í augum réttarins".
„Kæri Herriard, hvað eiguna við þá að gera. Er engin
von? Eg vil heldur myrða þennan níðing með eigin hendi
en að eiga á hættu að hann taki hig frá mér“.
„0, hann heflr ekki náð mér enn þá. Eg ætti að vera
maður tii að verja mig“.
Pau komu sér lokB saman um að þau skyidu giftast
strax svo litið bæri á, og íara svo burt úr Englandi og dvelja
á eignum þeirra Bystkina í Austurriki um óákveðinn tíma.
þegar þau höíðu tekið þessa akvörðun létu þau ekki bíða
að framkvæma haua, og nokkium dögum eltir að Herriard
halði náð sér eítir áverkann, héldu þau brúðkaup sitt. Ekkert
höfðu þau heyrt eða séð til Gastineau siðan, og það lá við
að þau gleymdu honum í alsælu hveitibrauðsdaganna.
fau lögðu nú aí stað landveg ti) Harvich, þaðan Bjóleiðis
yflr sundið og komust alla leið til Vínarboigar án þess nokkuð
tortiyggilegt mætti þeim. Pau ákvörðuðu því að dvelja tvo
daga í höfuðstað Austurríkis.
Morguninn eítir mætti Herriard Dr. Hallamar í Kámthner-
strasse. Hann kallaði ti) hans og heilsaði honum.
þegar þeir höíðu talast við stundarkorn sagði Herriard:
„Snildarlega tókst yður við Murray, að gera hann alveg albata*.
Doktorinn horfði á hann ransókDaraugum. „Já, það er
eitthvert einkennilegasta tilfelii sem eg hefl þekt. £n hann
var að mörgu leyti undarlegur, þessi vinur yðar“.
„0-já, þér eigið við ósk hans um að halda lækningunni
leyudri*.
„Já, eg á við það“, svaraði doktorinn; „það er það hlægi-
legasta sem fyrir mig heflr komið. Pað er merkilegasta
lækning, sem eg hefi þekt til. Eg segi yður það satt að eg
var mjög tregur til að gera þessa tilraun. Eg hefl jafnan
mjög annríkt og vil ekki atarfa að þvi sem eg álít að ekki
131
muni bera neiDn áiargur. En þessi viDur yðar var svo eÍB'
kenniltgur í skapi, að eg gat ekki &Dnað en gert tiiraunina.
fví það var að eins tilraun, og hun var mjög vonlítil“.
„Hann haiði mikinn viljakraft og þo)gæði“.
„íað \ai nú eiDstakt, og það var einmit.t því að þakka
að tihaunin bai árangur, þvi slikt hefir meira að segja en
vísiDÓin geta geit giein fynr. T’viiikur stálviiji og styrkur, e^
hefi alditi séð tða heyit annað eins. Mikið væii heimuiiDD
bieyttur ef maigir helðu anDan eins stálvilja. fá væri hanD
aDnaðhvort eins og paradis, þar sem aliir örðugieikar væru
yfiistigni), eða gínandi helviti með viðbjóðslegustu fantabrógðum.
Nei, nei“, sagði hann brosandi. „Þá ei það þó betra eins og
það er. Pað myndi vaila gera heiminn betri, eí maigir væru
hans likar. En þrát.t fyrir alt er þessi vinur yðar eftirtektar.
verðui maður, og það er íróðlegt að haía komist í kynni við
hann“.
„Það get eg skilið", sagði Herriard, „en var hann ekk’t
oiðinn fullbata þegar eg íyrst átti tal um haun við yður“.
„tað var hann, en í byrjuninni haiði eg jaíuvel enga von 1
og þvi írekar varð eg foiviða á Því hve bati hans gekk tíjótt.
Jú, hann var albata þegar þer leidduð 1 tal við mig að reyna
við ha*n, og eg j&ta að eg vaið mjög forviía þegar þér, einka
vinur hans, vissuð ekkert um það“.
„Hann óskaði víst að lat* það koma mér alveg á óvart
En sro komst eg að því af hendingu".
„Já, það var einkennilegt. Eg man að hann ritaði mé ‘tt
nokkrar línur og baö niig að láta yður ekkert um þetta vita e
þið voruð vist miklir vinit ?“
„O-já, en við höfðum þó verið betri vinir“.
„Jæja, það var nú máske ekki svo mikil óheppni fy
yður. Murray var oí hygginn til þess að gott væri að eig
hann að vini, slikir menn eiga helst að vera einir út aí fyrir
sig“,
Kvöidið áður en ungu hjóniu tóiu frá Vúuuboig koi 1