Vestri - 02.12.1917, Blaðsíða 2

i6s
E S T K i
skilti og þeir lofijif ja nf sér aflann.
Nokkuð af þessu mætti herða
upp á ifamia oióðinu. sumt roætti
kijúfa Ojj saltn niður og afjfanR.
inn mætli «eytna í fshúsum baej
arins o? hafa tii noðninsja smátt
oir smátt. Ekki iield ég að kvið-
bojfa þyrfti að ber;» tyrir því að
naitt at þessu væri tekið nð
skenimast í frostum að vetri til,
miili þess sem bátarnir koma
hinjjað inn.
Ileldurðu ekki nð þett»«ésvo
alvarlegt mál að vert sé «ð getn
því ifaum?
Og það má ekki 1-ita leuda
hér við orðin tóm. — Það er laf
hægt að hrind« þessu til fram-
kvæmd* með tiltöluiega lillum
kostnaði.
Andlitsmy ndir.
Áft þeim staft er aft Veftriimótum
heitir «itj» hinir dulspöku etjórn-
endur bæjaiins, sem ég nú ætla
aft taka augnabliksmyndii af og vi1
þvi biftja þá sitja kyira á ineftan.
Vift þessa athöfu verftur ekki
fylgt annari mannviröingu en þeinj
iðin nefnd er stafröfsröft.
Axel Kelilsson:
Mafturinn er fremur smár vexti
samsvarar sér aft öl'u vel. Ljós er
hann yfirlitum og all sjálegar maft*
ur. 1 limaburfti og fasi heflr oddvit.
sagt aft hann stældi fyrverandj
húsbónda í Hæftsta, en þetta var
áöur en Axel varö hægrimaftur í
bæjarstjórn. Aftur hafa aftrir sagt
aft hann í bæjarstjóin stældi skoft*
auir hægrimannahúsbóndans, þó
meft undantekningum.
Annars er hann hinn nýtasti
borgari og drengur góftur og sagöur
hafa traust samborgara sinna.
Guðmundur Bergsson:
Er maftur lágur vexti, þó boi-
mikill, eu ekki íótlangur aft hlutfalli;
dökkur yflrlitum og andlitift laglegt.
Þaft þykir vita á skapbiygfti »r
hann deplar hægra auga. Hann er
svo geftprúöur maftur aft fáir vita
hvoit honum þykir betur efta ver,
en út af þessu getur þó brugftift
á opinberum mannfundum.
Góftur er hanu staifsmaöur, niá
vænta aft avo reyniat hann vift
bæjai sl jórnarstöi fln.
Athugull er liann og glöggur
íjármálamaftur, eins og margir
þeirra B«m komast úr fátækt til
efnalegs sjálfstæftis.
Ann&ra er maöurinn nýkorainn
í bæjarstjóm og þvi lítt. kunn af-
stafta hans til bæjarmála, en skyn-
ugir menn þykjast hafa orftift varir
ástleysis hans á oddvita i fyrri
framkomu taana i opinherum
málum.
Guðmundur Guðmundsson:
Maöurinu er all óalitlegur. Skol-
brúuBn a B 1 i t — eins og þar
stendur — smávaxinn og aö öilu
Jjjjjö óböfftingjegasti áaýudum.
Hann heflr svo einkeuuilsga sjón
aft taarni sór að öllum jafnafti aðeirs
neglur sínar, enda kváðu þér best
liirtar af ö'lum hans líkama.
Aftur á móti er hann svo hagur
á h n g t ö k aft sagt. er að liann,
á einni rökknrsetu, haft búift lil
alþýftuílokk af *ðsi.u emhælt-
isii.Gnntim, bankastjóra og kaup-
inönnuro.
Eugin verftlaun kvaft bano hafa
feugift fyiir gi ip þonnan, n f al-
mannnfé og m i þar af marka
smekkleysi inanna.
Hann er hinn mesti máliófsmaft-
ur. enda a!) kunnugva sögn tii þess
kjörinn í bæjaistjórn að snúa t'náli
vinsfrl manna i villu.
Stór orft atanda honum ekki í
hálsi, enda kvaft hami hafa hnft
vift 01 ft i þeirri háu bæjarstjóm aft
gjalda vinstriniönnum „vauðnn helg
fyrir gráan*, en þá skaut hann
sér bak vift sér stærri mann, sem
og eftlilegt var.
Enginn er hann óvinur oddvita,
euda kvaft hann lána skoftanir sínar
á bæjarmálum hjá honum. Hyirgja
suroir aft þaft sé vegna þess aft
maftuiinn or mjög tímabundinn sern
forstöðumaftur stór iftnaftar. og
verslunaifyrirtækis, eins og bjavg.
ráftanefud muu kunnugt. Sagftur
er hann fjármálamaftur á annara
fé og þvi slanda næstur þvi að fá
búetjórastöftuna i Arnaidal.
Hann kvsft hafa róift á öllum
hinum pólitisku fleytum þessa
lands, en altaf verift hlutarlægstur
i sinni verstöft. Heyrt hefl óg
kunnuga telja honum þaft eitt tiJ
gildis aft hann sé vel kvongaöur.
Guðmundur L. H. Hannesson:
Maftur sá er stór vexti og þó
8érlega þrekvnxinn og hinn verpij
iegastí. Hraustmenni til allra starfa,
þó leikur efl á Karlmensku hans í
sjóferftum.
Ósnjall í máli en rökfastur í allri
hugsun. Væri þó fremur vift hans
hœfl aft skrifa — vélrita — álit.
og gieiuargeröir utn málin, en
standa i munnkasti á fundum.
Hauu er tillögugóftui og stundum
efl.iilátssamur i bæjarstjóiuinni, eu
sé talaft um aö auka vald oddvita
innan bæjarstjórnar skiftir hann
nokkuð ham.
Hann er lögfræðisráðanautur
vinstrimanna og heflr þó taisvert
lögvit afgangs til miftlunar öðrum.
Drengur er hann sagður hinn
besti og heflr traust samborgara
ainna.
Helgi Sve.insson:
Er maftur nefndur fiemur smár
vexti, en liölega vaxinn, rauður
yflrlitum og illa farinn aft andlits-
falli og heflr þó verift vift konu
kendur. Hann er ex-kaupfélagsHtjóri
aft nafiibót.
Liftugt, er honum um tungutak
en eigi aft sama skspi rökfastur,
er slíkt af sumum nefut „stúku-
Uiælgj".
Tannheill er hann, end bryftur
hann margar hnúr.ur fyiir sessu<
naut sínn til vinstri handar.
Álitinn er hann af mörguin lílt
tilíögugóftur, en þaft hyggja sumir
uft tillögur hans séu aft htlu halftar
á æftii stöfturn og bykja.it ráfta þaft
af því, að iiaun borft.tði meft sýni*
legri fiuægju allar þær tillögur um
fjariiagsráftstafanir bæjadns, er
hann saindi sem „sett.ui* st.rax
og sa „reglulegi* kom heim. Ér
þetta ekki nefnt lystarleysi á »b
[ýftumáii.
Af athöfu þessaii mætlu ýmsir
læra aft hrúka engan þvei gii ftingst
sknp i hæjaistjórninni.
Sumir telja hann fiemur njóta
trausts oddvit.a enn samboigaia
sinua annara og að oddviti eigi
haldgöða hönk i baki hans.
Jónas Tómasson:
Mtftur sinár vexti og Ijós yflr-
litum, nasbráður, en þó ekki rér<
legu ófriður. Drengur góður og
sagftur traustur flohksmaður, en
ekki mun hanu þó talinu einn af
bestu mönnum Hokks síns, þvi
tvisvar helir honum venft atift við
tvisýnai kosningai. Hann heíir haft
á hendi söngsljórn „utan bæjan
stjórnai * og farist þaft liðiega. Mælt
er uð hann muni samt ekki ráfta
„tóninum” innan síns flokks í
bæjarstjóininni, heldur verfti hann
látiun syngja þau „tækifærisiög1*,
sem oddviti „komponeiái “ i hinum
einstöku tiifellum og vænta sumir
flokksmenn hans aft hann nemi þau
fyriihalnailitift, þar setn hanu heflr
söuggafu gófta.
Amiars heíir hann engiu afskifii
haft af opinbeium rnálnin, og aft
eius vetift skamma slund í bæjan
stjóin.
Jón Auðunn Jónsson:
Er rneðaluiaftur á allan vöxt,
liðiega vaxinn, Ijós yflrlitum og
ekki ófuftur.
Euginn er hauu máliófsmaöur.
Ákafir fylgismenn hana efast um
hvoit nógu sterkt bein sé i nefl
hans að öllum jafnaði, en út af
þessu biegður þö stmidum.
Andslæftiugar hr.us flnna aftur
á móti þann Ijóð A raði hans, aft
hann heflr ekki tapað á h/f Grútúr.
Stai ísmaður er hann mikill og
sagftm hafa óskoraft traust sam*
boigara sinua utan og innan
bæjaistjóruar.
Magnús Magnússon:
Li riiitftur þéttur á v e 11 i, ekki
án ’ans — sjálegur allur hið efra.
Hanu selui skofatuað vift allra hæfl
nenia sjalfs sins.
Ekki tefur hann fundarhöld úr
hófl meft málæfti, en sagöur góður
slarfsniaður í bæjaistjóru, sem
annarstaftar.
Sngftur er hann forvitii og hafa
menu þaft til rnerkia hér um aft
hann, bÖ öllum jafnafti, sjái livaft
oddviti vil) í bæjarmálum, þótt
oddviti hafl ekkert uor þaft sagt
41, bl.
áftur á kæjarstjórnar*
f u n d u m.
Hann er búhygginn maftur og
að vel flestu líkur góðum og gilih
um bóuda.
Traust kvaft hanu hafa sam-
borgara sinna, eiukum uf.an bæj-
arstjórnar.
Á r v a k u r.
(Fih.)
Hað og vatusuiHgn
nokkurra fossa á íslandl.
f siðasta hefti tíiuaril.s Vei kfræft-
ingafélags íslands er grein um fnll-
hæft og valnsmagn nokkurra helstu
fos«a landsins, eitir Guftm. Hiíftdal
verkfræðing.
Deltifoss. Hæft 58 metrar. Vatns-
afl 179000 hestöfi, óbundinn. Not-
hæft, vatnsatl 135000 hestöfl.
Goftafoss og aftrir fossar i Skjálf-
andafljóti ásan.t þveram, *em í þaft
renna, 45600 heatö'fl, óbundin.
Laxáifossar i Éingeyjarsýslu
27000 hestöfl.
Sogfossamir 58000 hest.öfl.
Gullfoss. Fallhæð 48 m. Vatnsafl
58000 hestöfl, óbundin.
Skógarfoss. Hæft 55 m. Vatnsafl
4400 heatöfi.
Seljaiandsfoss. Hæð 60 m., en
vatnsafi áætlaö ein 2800 hest.öfl
Nothœft. vatnsafl als landsins
áætlar Guftrm. Hiíftdal aft inuni
vera um 2x/a miljón hestafla. Er
þaft mikift minna tn menn hafa
áður teiknaft þaft vera.
Vélbátur strandar.
Vélbáturinn Ingvi, héftan frá
ísafirfti, rakst i land nálægt svo
nefndu Grjótieiti á innanverftii
Stigahiíft, aðfaranótt 26. þ. m., og
heflr ekki Dáftst fram aftur, En
veiðarfærum, steinolíu og ýmsu
öðru lauslegu varft náð næsta dag.
Veftur var hvaBt á norftan um
daginn og botn mjög ósléttur svo
báturinn liftaftist von bráftar.
Ðáturinn var eign þeirra Magn»
úsar Thorþergs símBt.jóra og skip-
stjórans, KarvelS Jónssonar. Biftu
þeir mjög mikið eignatjón vift óhapp
þetta, því báturinn var trygöur fyrir
einar 28 þús. kr.
Sterling rakst á grunn i
Skagafiifti 26. þ. m., náfti sér von
bráðar á flot aftur, en leki kom
þegar upp í skipinu.
Var Bímaft eltir bjðrgunarskipinu
Geir og kom hann til Sauftárkróks
i fyriadag. Er sagt aft Geir ætli
aft taka Sterling t.il Akureyrar og
freista aft slöðva þar lekann, svo
skipift geti haldift straudferftinni
áfiam.