Alþýðublaðið - 29.10.1965, Qupperneq 16

Dagarnir líða
drukkna í djúpi
síns eigin tómleika.
Spilað verður í kvöld. Sjálf
stæðisfélag Garna- og Bessa
staðahrepps.
Útvarpsauglýsing.

Vínið stígur til höfuðsins
segir kallinn. — Og fyllir upp
í tómarúmið, bætti kelling
in við.. . .
Hvíllkir tímar. Flestir hafa
bara ráð á að kaupa sér not
aðan bíl. Og hinir hafa varla
ráð á að nota nýju bílana sína.
Dagur eftir dag
allir eins
sofna sínum hinzta svefni.
Og svo er lífið
allt í einu
búið.
Svo kvað eitt af vorum frækn
ustu atomskáldum, og ef einliver
gamall og leiðinlegur, sískrifandi
langhundasmiðui- skyldi halda því
fram, að atomljóð sé ekki hægt að
læra utanbókar, þá er sú kenn
ing hér með afsönnuð. Ofangreint
ljóð er hamrað beint inn á ritvél
ina — eftir minni. Ef til vill
liefur iínuskipan eitthvað brengl
azt i blessuðum kollinum, því að
álagið er þungt og mikið dag
livern, og kannski hefur orð og
orð skolazt til, en livað um það
Það hefur þá verið vitnað vitlaust
í snilldaiverk góðskálda vorra
fyrr. Hins vegar hefur mig oft lang
að til að breyta þessu Ijóðmæli
og gera það raunvejrulegra og
meir í ætt við liið hversdagslega
amstur alþýðumannsins. Eftir
breytingarnar gæti Ijóðið litið
svona út:
Mánuðirnir líða
og aurinn drukknar
í útgjaldafans.
Mánuður eftir mánuð
allir eins
sofna sínum hinzta svefni.
Og svo er kaupið
allt í einu
búið.
Auðvitað er það argasta níðings
verk að breyta ljóðum góðskálda
en önnur Ijóð frægari hafa þá ver
verið paróderuð fyrr. .Hins vegar
þekkir sérhver mánaðarlaunamað
ur meiningu ljóðsins og tilfinn
ingu eins og liún birtist í hinu
breytta formi. Og þár sem nú er
skammt til mánaðamóta og kaup
ið náttúrulega búið fyrir löngu,
er vei við hæfi að birta þennan
ljóðapistil.
> 320
„Jú, auðvitað þykir mér hatt-
urinn þinn fallegur Ég sagði þér
það strax fyrir ári”.
Það gei’ist nákvæmlega hið
sama mánuð eftir mánuð eða öllu
heldur mánaðamót eftir mánaða
mót. Maður hefur lifað á slætti
í marga daga og ekki einu sinni
átt fyrir mjólkinni, en svo kem
ur kaupið eins og sending af
himnum ofan. Fyrst í stað fyllist
hjartað ósegjanlegri gleði, en þá
koma skilaboð frá minnisdeildinn*
í heilabúinu í líki svohljóðandi
setningar:
— Reyndu nú að láta það duga
í þetta sinn!
Gleðin er öll á bak og burt í
einni svipan og hjartað, sem áður
var bólgið af gleði, hniprar sig
saman í ótta og skelfingu. Maður
sezt niður og fer að reikna og
reyna að finna út, á hvern hátt
megi spara. En útkoman er ævin
lega sú sama. Dæmið er óleysan
legt eins og hjá ríkissjóði. Það
liggur við að maður óski sér þess
að vfera orðinn að ríkissióð'. Enda
þótt. ást.andið á þeim bæ sé harla
bágborið þá geta þeir þó alltaf
leyst málið með því að leggja á
ný.ia skatta.
Eina Iausn mánaðarkaupsmanns
íns vill oft verða sú, að hætta að
'ú’öt/ló-
„Meðan ég man: Eruð það ekki
þér, sem eruð þekktur undir nafn
inu „kossaglaði innbrotsþjófur-
reykja (ef hann er þá ekki löngu
hættur), en nú getur varla talizt
dýrt að reykja lengur. Það er til
að mynda ódýrara að reykja pakka
á dag heldur en að bregða sér
til Keflavíkur á nýja veginum.
Löðrandi í svita af áhyggjum og
erfiði verður endirinn sá, að mað
ur dembir sér í bað, reynir að
hressa ögn upp á sálina og líkam
ann, og huggar sig við alla þá
mörgu meðbræður sína, sem gefa
peningunum langt nef og með
höndla tékka af fyllsta kæruleysi
Hér kemur að lokum saga af ein
um slíkum:
Hann brá sér niður í Lind og
keypti sér eina bröndótta — fyr
ir gúmmítékk. Síðan fékk hann
sér leigubíl á Hreyfli.og borgaði
— með gúmmítékk. Að því búnú
drakk hann á Röðli allt kvöldið
og greiddi reikninginn — með
gúmmitékk. Að síðustu var hann
settur í steininn og morguninn
eftir þorgaði hann sína brennivíns
sekt — með gúmmítékk.
Frostrím
Kólnar í veðri. Komið frost,
Kveð ég rímu slynga.
Reynist á við rafmagnslost
reiði Keflvíkinga.
Bráðum koma blessuð jól
mcð björtum gróöavonum,
Blöðin taka að birta hól
frá bókaforlögonum.
I útvarpinu er ógnar hark.
Ungmeyjar á þönum.
Sylvía skaut og setti mark. *
Svo komu 3 frá Dönum. ^
O,
LÆVÍS ^
<>
o:
ÓOAOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOi