Vísir - 24.10.1958, Page 6

6
nstk
Föstudaginn 24. októ-ber 1958
irisiR
D A G B L A Ð
Yíilr kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíSur,
Ritstjóri og ábyrgSarmaSur: Hersteinn Pálsson,
Skrifstofur blaðsins eru i Ingólfsstræti 3.
Utatjðmarikrifstofur blaðslni cni opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsía: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Visir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
0g enn er sEegið.
Það er ekki annað sýnna en að
núverandi ríkisstjórn takist
að slá öll met, sem hægt er
að slá hér á landi og þótt
víðar væri leitað. Þegar litið
er á feril hennar í heild, þá
reka menn þegar augun í eitt
atriði. Stjórnin hefir svikið
Minningarorð:
Guðjón Jónsson,
híEuptnaöur.
Guðjón heitinn var af sunn-
lenzkum bændaættum kominn,
fæddur að Búrfellskoti í Gríms-
nesi 2. ágúst 1885. Foreldrar
hans Ingveldur Gísladóttir og
Jón Bjarnason áttu lengst af
við þungar búsifjar að etja.
Hin miklu harðindaár síðasta
hluta 19. aldarinnar, jarð-
skjálftarnir sem lögðu megin-
hluta húsa Árnessýslu í rústir,
fjárfellir og fleira flýtti fyrir
uppgjöf smábændanna og varð
þeim mörgum að aldurtila. Þá
var ieitao til sjávarsíðunnar og
„suður fyrir heiðar“ oftast
einum vikum hafi vísitalan
hækkað meira en á 2 árum
áður — og kemur þó ekki með léttan mal.
öll verðbólgan fram í vísi-1 Skömmu eftir aldamótin
tölunni eins og allir vita. Ef kynntist eg frændfólki mínu
þetta er ekki met, vilja'frá Búrfellskoti; þá var Jón
menn þá ekki benda á hvað
það er?
öll loforð — hvert eitt og íslendingar hafa oft þurft að
. einasta — sem gefin voru al-
menningi í landinu, þegar
stjórnarflokkarnir betluðu
um fylgi hans fyrir kosn-
ingarnar. Stjórnin hefir
einnig svikið öll loforð, sem
hún gaf í heild, þegar hún
hafði verið mynduð og 1000
ára ríkið átti að renna upp
yfir ísland. Ef þetta er ekki
met í svikum hér á landi og
raunar miklu víðar, þá er
ekki hægt að setja met á
þessu sviði.
Eins og hægt er að dæma
stjórnarstarfið í heild þann-
ig, er hægt að taka hvert
einstakt af þeim atriðum,
sem stjórnin ætlaði sér að
gera fyrir þjóðina. í því
sambandi nægir að minna á
það, að stjórnin ætlaði að
taka lán til ýmissa fram-
kvæmda, því að þjóðin er
enn fátæk, þótt mikiil mun-
ur sé á ástandinu nú eða
fyrr á tímum. Það þarf mik-
ið fé, þegar mikið á að gera,
og allt þarf eiginlega að ger-
ast fljótt, í snatri og undir
eins. En núverandi ríkis-
stjórn hefir verið öllum öt-
ulli að útvega sér fé, svo að
óhætt er að segja, að sendi-
menn hennar hafi komið í
flest lönd, þar sem ein-
hverra aura hefir verið von.
Um tíma var tilkynnt um
nýtt lán — að austan eða
bóndi látinn en Ingveldur hafði
yfirgefið Árnesþing og komin
meo 6 mannvænleg börn hingað
suður. Skömmu síðar réðst
Guðjóh að Miðdal en Bjarni
bróðir hans að næsta bæ við
okkur. Glaoværð, traustlyndi
og ráðdeild auðkenndi allt það
fólk, sérstök prúðmennska í
öllu dagfari. Kynnin frá æsku-
árum héldust alla tíð með okk-
' ur, Guðjón var réttum tíu ár-
I um eldri en eg og hafði for-
ustu um vinnu og leiki á hinu
fjölmenna heimili, með ró og
hugkvæmni vissí hann ávallt
ráð við öllum vanda. Miðdalur
var þá í þjóðbraut, áningar-
staður austanmanna. Oft þurfti
að leita hesta, og jafnvel far-
vestan, henni var nokkurn angurs’ stundum lítið og
veginn sama — svo að segja !skdrnir illa farnir. Alltaf var
jGuðjón jafn úrræðagóður og
vinna
hinna
allt fyrir
vinnandi
stétta. Og
árangurinn er sá, að engin
stjórn hefir verið vinnandi
stéttum óþarfari. Vinnandi
stéttir þrá nú jafnvel ósvik-
ið ,,íhald“ i stað „framfara-
og umbótaafla". Er það ekki
met líka?
Ríkisstjórnin ætlaði að halda
dýrtíðinni í skefjum, og einn
ráðherranna hefir komizt
svo að orði, að hún ætti að
hafa „óvenjugóð skilyrði" til
þess. Hv.er er svo orðinn
árangurinn af þeirri við-
leitni stjórnarinnar? Hefir
tekizt að halda verðbólgu og
vísitölu í skefjum? Öðru
nær, því að Þjóðviljinn hefi.r
jafnvel lýst yfir því, að á fá-
í mánuði hverjum, en held- !
ur hefir róðurinn verið að
þyngjast með rénandi láns-
trausti.
og í þágu Það er heldur ei nema eðlilegt, i
að stjórnin sé að fara með |
lánstraust þjóðarinnar til
fjandans, því að á sláttu-1
sviðinu hefir hún einmitt
sett það met, sem öruggast
er að verður heimsmet, er
engri þjóð tekst nokkru sinni
kátur, allir treystu honum.
Hygg eg að kynni, sem
drengurinn frá Búrfellskoti
fékk þá af austanbændum hafi
orðið ærið happadrjúg öllum
aðiljum ávallt síðan. Eg minn-
ist þessarra ára sem mikils
reynslu- og lærdómstíma; það
er bjart yfir þeim dögum!
Síðar réðst Guðjón til Mar-
að þá hafi hann verið fær í
flestan sjó, enda óx honum ás-
megin. Verzlunin á Hverfisgöttt
50 blómgaðist ár frá ári, var
um nærri hálfrar aldar skeið
aðalverzlun bænda nær og
fjær, auk jnikilla viðskipta
bæjarmanna. Fáir munu þeir
bændur Suðurlandsundirlend-
isins, sem ekki hafa haft ein-
hver viðskipti við Guðjón
Jónsson. Starfsfólk verzlunar-
innar var einnig þekkt fyrir
lipurð og prúðmennsku. Heim-
ilið fyrir rausnarskap, hús-
bændurnir áttu marga vini, en
enga sér óvinveitta. Glöð voru
þau í hópi félaga og vina, en
Guðjón og Sigríður gáfu sér
tíma til að sinna félagsmálum.
Aldrei voru þau svo önnum
hlaðin að mál Árnesinga væru
ekki ráðin, en umfram allt
voru þar trúar- og mannfélags-
mál í íyrirrúmi.
Hamingja þeirra voru full-
komin er þrjú mannvænleg
börn fæddust, sem voru dugleg
við nám og listelsk.
Hinir mörgu vinir fjölskyld-
unnar á Hverfisgötu 50 og ætt-
arinnar munu á einu máli um
að gott sé að minnast skemmti-
legra samverustunda er hús-
stjórna þar búi fyrir hana fyrst
um sinn. Þegar búskapur þar
var kominn í viðunandi horf,
þá voru verkefnin ekki við bóndinn var meðal vor glaður
hæfi hins mikla athafnamanns.
Guðjón hafði ávallt dreymt um
að reka stóra, sjálfstæða verzl-
un í Reykjavík, verzlun sem
væri við hæfi austanbænda —
Árnesinga, og annarra vina frá
æskuárum. Um þessar mundir
kvæntist hann Sigríði Péturs-
dóttur.
Ávallt síðan sagði Guðjón
og reifur. Á síðari árurn, er
kraftar tóku að þverra, bar
engan skugga á, sama lífsgleð-
in, góðmennskan og trúar-
traustið og á vori æskunnar.
Þannig er gott að lifa — og
deyja.
Guðmundur Einarsson,
frá Miðdal.
Vandamál Eyfirðinga.
Drykkjuskapur 14-15 ára ung’-
inga á skemmtisantkomuni
Á fen yisvam an eSn dir k rof/ast
roffína unt eftiriit nieð skernnet-
unnns i sveituns.
Frá fréttaritara Vísis. —
Akureyri í morgun.
Nýlega var lialdinn aðal-
gretar og Einaí’s Zoega sem fundur Félags áfengisvarna-
að hrinda, hversu kappsam- hciúu stærsta gistihús lands- ! nefnda í Eyjafirði, en það fé-
lega sem það verður reynt.
Þess munu nefnilega engin
ins, Hótel Reykjavík, ásamt
búsýslu á Seltjarnarnesi. Var
anna voru kröfur gerðar til
þess að staðfestar yrðu reglur
um opinbert samkomuhald fé-
lagsheimilanna varðandi ald-
urstakmark unglinga, sem
inn í landið. Ef þetta er ekki
met, hvað er það þá?
Víti til varnaðar.
Núverandi ríkisstjórn er fyrir
löngu búin að ganga sér til
; húðar. Hún er fyrir löngu
í búin að sanna sjálfri sér og
öllum landsíýð, að hún er
gersamlega óhæf til að njóta
minnsta trúnaðar. Hún
hangir aðeins við völd til
þess að koma í veg fyrir, að
skömm hennar verði enn
Ijósari, þegar hægt verður
að komast að öllum „hern-
aðarlpyndarmálum“ hennar.
En hún hefir þó gert gott að
einu leyti, meira gott en
]' hana grunar og þeim mun
meirá' gott sem hún situr
dæmi, að nokkur þjóð hafi \ vandasamt starf sem krafð-
nokkru sinni farið til ann- jist menntunar og ein-
arrar þjóðar og beðið hana | eitni' k°mu hinir góðu
blessaða að lána sér nokkra , eiSinleiiíai Guðjóns bezt í ljós,
milljónatugi, svo að hún — i h°num voru brátt falin hin
biðjandinn — geti greitt vandasömustn störf. Veit eg að
sjálfri sér tollana af varn- siðar, er tengdasonur Zoéga-
ingi, sem hún ætlar að flytjaj híóna. Einai’ skald Benedikts-
son kynntist Guðjóni, þá var
hann þess hvetjandi að honum
væri falin yfirumsjón hinna
vandasömustu verka er kröfð-
ust algerrar reglusemi og ár-
vekni. Á Hótel Reykjavík þótti
vel til vandað er Guðjón Jóns-
son og Sigurjón Pétursson
stjórnuðu til undirbúnings
veizlufagnaðar eða stórferða-
laga. Einar og Valgerður Bene-
diktsson nutu einnig ráðs-
mennsku Guðjóns að Höfða við
anfarinn valdatími vinstri Reykjavík og er þau stofnuðu
stjórnarinnar er bezta bú að Stóra-Hofi á Rangárvöll-
tryggingin, sem hægt er að um í sambandi við sýslu-
mannsembætti Einars þar.
Eftir brunann mikla er Hótel
Reykjavík brann ásamt 12
húsum í miðbænum, þá fól
Margrét Zoéga Guðjóni að
býggja upp gjörvöll hús að
Úlfarsá í Mosfellssveit og
lagssvæði nær yfir alla hreppa \ slíkar skemmtanir sækja, svo
í Eyjafjarðarsýslu, auk Akur-
lengur við völd. Hún hefir
fært landslýðnum sönnur á,
hverskonar og hversu mikil
blessun fylgir „vinstri
stjórn“, hvernig fer, þegar
valdafíknin og óheiðarleik-
inn ganga í bandalag. Und-
hugsa sér gegn slíkri stjórn
í náinni framtíð, þegar þjóð-
in hefir fengið að kió^a á nv.
Þess vegna hefir hún gert
gagn þrátt fyrir allt ógagn-
ið, sem hún hefir verið og er
áað vinna.
eyrar og vestustu
Þingeyjarsýslu, þá
Eyjafirði liggja.
I þessu félagi eru alls
nefndir og sóttu fundinn
fulltrúa frá 13 nefndum.
og að settar verði hömlur á ó-
hreppa í þarfa ráp út úr húsinu og inri í
sem að Það aftur eftir kl. 11 á kvöldin.
jEnnfr. að bætt verði aðstaoa
16 löggæzlumanna um geymslu öl-
19 j óðra manna á skemmtistöðun-
um.
Aðal viðfangsefni fundarins | Á fundinum mætti Pétur
var að ræða vandamál, sem , Björnsson erindreki Áfengis-
skapazt hefur með nýjum fé- varnaráðs og' flutti hann erindi.
lagsheimilium í Eyjafirði.
Ástæðan til þessa er sú,' að
til þeirra sækir fjöldi drukk-
inna unglinga 14—15 ára gam-
alla, sem ekki fá aðgang á
skemmtanir og dansleiki á Ak-
ureyri sökum ungs aldurs. Þar
er aldurstakmarkið 16 ára og
allstrangt eftirlit með því að
þessu sé framfylgt. En þegar
unglingarnir komast ekki á
dansleiki á Akureyri, fara þeir
í bifreiðum út í sveitirnar, en
þar er eftirlit minna og engin
aldurstakmörk. Eru ungling-
arnir síðan á sífelldu- rápi úr
danssalnum út í bifreiðarnar til
þess að staupa sig. ÞvVjr þettr
I hið erfiðasta mál viðfangs og
ihefur vakið mikla gremju í
] sveitunum.
i Á fundi áfeng'isvai’nanefnd-
RK-deild stofnuð
í Bolungarvík.
Sunniidagiim hinn 12. okt. var
stofnuð Rauða Krossdeild að
Bolungavík. Við það tækifæ'á
hélt fra.nik\Tænidastjóri R.K.Í.,
Gunnlaugur Þórðarson, stutta
rasðu.
Stofnendur voru 45 að tölu, og
var formaður kosinn Björn Jó-
hannesson skólastjóri, meðstjórn
endur; Guðmundur Jóhannes-
son, hérsðslæknir og Steinn Erv
ilsson, kennari.
Varastjórn skipa: frú Ósk
Ólafsdóttir, Einar Guðfinnsson,
forstjóri og sr. Þorbergur Krist-
jánsson.