Vísir - 10.01.1959, Síða 4

4
Laugardaginn 10. janúar 1959
VÍSIR
irisiii
D AGBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁTAN VÍSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn 'Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Rit^tjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
I4IRKJA OG TRIilUAL :
iXaíiiið eina.
Ekki sama hver í hlut á.
Það hefir löngum verið á allra
vitorði, að kommúnista-
flokkurinn er mesti henti-
stefnuflokkur, sem til er
hér á landi, og svo mun
einnig vera í flestum öðrum
löndum. Hann ekur ævin-
lega seglum eftir vindi,
hirðir ekki um það þótt
hann fordæmi það í dag,
sem hann lofaði í gær, ef
það getur orðið honum til
einhvers framdráttar. Gam-
alt en gott dæmi um það hér
á landi er það, hvernig hann
breytti landráðavinnu í
einni svipan — bókstaflega
á einni nóttu — í land-
varnavinnu 1941, af því að
Hitler og Stalin voru þá
ekki lengur vinir og banda-
menn af augljósum ástæð-
um.
Vitanlega þarf ekki að fara
svo langt aftur í tímann til
þess að finna heppilegt
dæmi um hentistefnu kom-
múnista. Það nægir að
minnayá það, að þegar kom-
múnistar höfðu barizt árum
saman fyrir hækkuðu kaupi
launþegum til handa, ger-
breyttu þeir afstöðu sinni til
kaupgjaldsmála, þegar þeir
voru komnir í ríkisstjórn
Hermanns Jónassonar 1956.
Á einni nóttu gerðu þeir þá
uppgötvun, að kauphækk-
unarskrúfan væri • atvinnu-
lífi þjóðarinnar hættuleg
og bönnuðu alla hækkun
vísitölunnar. Kaupkröfu-
flokkurinn var þar með
orðinn kaupkúgunarflökkur,
svo að notað sé orð, sem
kommúnistum er tamt.
Nú eru ,,einkavinir“ kommún-
ista skyndilega búnir að
mynda stjórn einir og án
stuðnings þeirra og er þá
ekki að sökum að spyrja. Nú
á vitanlega ekkert að gefa
eftir af því, sem sjálfsagt
var að halda ekki of fast í,
þegar kommúnistar voru í
stjórn og nauðsynlegt þótti
að halda þeim þar sem allra
lengst með einhverjum ráð-
um. Og sanntrúuðum kom-
múnistum finnst ekkert ein-
kennilegt við þetta, því að
þeir telja allt rétt,' sem
hentar flokknum og geta
fylgt línunni, enda þótt hún
sveigist furðanlega á stund-
um. En þetta er erfiðara
fyrir hina, sem eru að reyna
að hugsa málin.
Kommúnistar lögðu að þessu
sinni til. að niðurgreiðslur
yrðu mjög auknar og átti
að fórna fyrir þær opinber-
um framkvæmdum. Senni-
lega hefði ekki einu sinni
nægt að hætta við allar op-
inberar framkvæmdir til að
standa undir niðurgreiðsl-
unum, sem kommúnistar
höfðu í huga. Það hefði orð-
ið að sækja meira fé til al-
mennings, svo að hann hefði
orðið að borga eftir sem áð-
ur. Þetta var í bezta lagi, af
því að kommúnistar vildu
það. Þegar núverandi stjórn
vill fara þessa leið til bráða-
birgða, þá eru kommún-
eru ekki sjálfir aðilar að
stjórninni.
Það er hægt að halda uppi
slíkri stefnu um tíma, svo að
margir trúi, að rétt sé
stefnt. En við stefnu og
starfsemi kommúnista mun
samt eiga það, sem Abra-
ham Lincoln sagði forðum,
að það væri hægt að blekkja
suma menn alltaf, alla
menn stutta stund, en ekki
alla menn öllum stundum.
Þess vegna bíður hnignun
og fylgishrun kommúnista
hjá hugsandi þjóð, hversu
brennandi sem þeir verða í
andanum og hversu ötul-
lega sem þeir reyna að
,',selja“ almenningi stefnu
sína.
Hætta af tundurduflum.
Það hefir komið í ljós á síðustu
árum, að enn stafar fiski-
mönnum ög öðrum sjómönn
um við ísland hætta af
tundurduflum, sem lagt var
hér við land á stríðsárunum
eða fyrir um 15 árum. í því
sambandi minnast menn
þess, þegar togarinn Fylkir
fékk tundurdufl í vörpuna
fyrir um það bil þrem ár-
um, en það sprakk við
skipshlið, svo að togarinn
sökk. Að vísu varð ekki
manntjón, en þao var vitan-
i lega kraftaverk, að svo
.skyldi ekki verða.
Fleiri togarar hafa fengið dufl
í vörpuna á þessum slóðum,
og þau hafa sézt á reki, svo
að Ijóst er, að þarna er um
hættu að ræða. Það voru
Bretar, sem lögðu duflin
þarna á sínum tíma, og þeir
• hafa ekki hreinsað þetta
svæði nægjanlega, enda þótt
eitthvað muni hafa verið
slætt þar eftir stríðið. Verð-
ur að gera kröfu til þess að
þeir geri betur þarna, og
ættu þeir að hafa það hug-
fast, að dufl .gæti einnig
lent í vörpu ensks togara,
sem þarna væri að veiðum.
Ár og aldir líða. Öldurnar á j
timans straumi hafa lyft mönn-
um til nafnfrægðar, einum hér,
öðrum þar, og hulið flesta aftur,
sogað þá í djúpið. Nöfnin flest,
sem létu ljóma af sér standa,
bliknuðu skjótt, hurfu fyrir nýj-
um nöfnum, sem næsta alda hóf
á fald sinn, eða þau huldust
rökkri sakir þess, að verk og
gildi þeirra manna, sem báru
þau, voru endurskoðuð og met-
in upp, þegar frá leið.
Örfá nöfn ber yfir allar aldir
og umbyltingar, nokkur, sem æ
er vert að minnast með lotningu
og þökk. En enginn var sá, er
allir megi lúta í tilbeiðslu, eng-
inn hlaut það nafn, sem hvert
kné sknli beygja sig fyrir, aldir
og óbornir, látnir og lifendur,
allir á himni og á jörðu. Þvi að
frelsiirans nafn ber enginn með
réttu —iiema einn, Jesús Krist-
ur.
Menn hafa komið fram, sem
um stundar sakir voru sæmdir
slíku heiti. Þ;ið var ekki óalgengt
í fornöld, að konungar og keis-
arar létu hirðgæðinga og kúgaða
þegna nefna sig frelsara. En
sömu gæðingar og sami múgur
formælti þeim á bak. Og þeir,
sem á siðustu tímum hafa færzt
í sams konar ham i ofmetnaði al-
ræðisvalds, sæta flestir líkum
kostum í vitund þýja sinna. Allt-
jent urðu örlög þeirra slík þeg-
ar þeir voru allir, eins og sam-
tíðarsagan vottar nógsamlega.
Eftir á hefur mannkynið þakkað
það, að það voru ekki þeir eða
slíkir, sem mennirnir skyldu til
frambúðar þurfa að beygja kné
sín fyrir — hvort sem þeir hétu
Alexander, Attila eða Djengis
Kahn, Napoleon, Mussolini, Hitl-
er eða Stalín.
Svo eru aðrir, sem ber hátt í
andlegri sögu mannkyns, þar á
meðal trúarhöfundar, sem millj-
ónir tigna. En enginn þeirra
gerði tilkall til sama valds og
Jesús frá Nazaret. Enginn þein’a
treystist til þess að segja:
„Syndir þínar eru fyrirgefnar, i
dag skaltu vera með mér í Para-
dis.“ Enginn dirfist að tileinka
sér slíkt vald, ekki Búddha, ekki
Múhammeð, svo að þeir tveir séu
nefndir. „Ég er kominn til þess
,að láta lífið til lausnargjalds fyr.
ir alla. Ég er vegurinn, sann-
leikurinn og lífið, enginn kemur
til föðurins nema fyrir mig.
Hvað, sem þér biðjið föðurinn
um í mínu nafni, það mun hann
veita yður. Hver, sem sér mig,
sér föðurinn. Komið til niín ail-
ir.“ Slíkt sagði enginn, slíkt gat
enginn sagt, nema hann, undir
slíkum ummælum um sjálfan
sig rís enginn nema hann einn.
Því að hann tók sér ekki tign
sína sjálfur og hún var ekki
heldur af mönnum veitt. Það er
ekki lotning manna fyrir óvið-
jafnanlegu mikilmenni, sem hef-
ur sæmt hann heiti frelsarans,
Það er Guð, faðirinn eilífi, sem í
honum kom til vor. „Þú skalt
láta hann heita Jesús, því að
hann mun frelsa lýðinn frá_synd-
um hans. ýður er frelsari fædd-
ur.“ Þetta sögðu himneskir boð-
berar Guðs, er þeir boðuðu og
kunngiörðu fæðingu hans. O"
þegar Jesús vaj- skírður í Jórr1-
l an, lukust himnarnir upp og al-
mættið gaf honum þennan vitn-
isburð: „Þessi er minn elskaði
\ sonur, hlýðið á hívnn.“ Það er
Guð, sem hefur gefið honum
nafnið, sem hvei-ju nafni er æðra.
það er Guð, sem hefur gefið
hann, gefið oss hann að frels-
ara, mér og þér og gjörvöllu
mannkyni.
Þetta er boðskapur fagnaðar-
ins, sem heilög kirkja Guðs á-
í’éttar á hverjum viknamótum,
flytur á hverri hátíð, boðar með
sérstakri áherzlu að upphafi
hvers árs. Taktu undir það lifs-
ins orð. Þú ert nógu snauður til
þess að þai’fnast þess. Þú ert
nógu ríkur til þess að mega það
og geta það — sakir náðar þess
Drottins, sem hefur gefizt þér.
Þú getur um það stuðzt við orð
Hjálmars frá Bólu:
Ó, mins Jesú eðla nafn,
minnar lausnar morgunroði,
móður fyrstu gleðiboði,
veiktrúaðra styi’ktarstafn,
heilsutréð, hvers böl að bæta,
banvæn grafin sálarmein,
angraðs hjarta svölun sæta.
sönn uppspretta lifsins hi’ein.
Mins fi-elsara mikla nafn
andlegt hetjugeð mér gefur.
goldið því hann sjálfur hefur
fyrir mín brot og sektasafn.
1 því trausti yfirstiga
er mun dauðans fár og pin
og til grafar aldinn hníga
undir, Jesús, merkjum þín. •
Dreifing jólapóstsins gekk
betur en áður.
Þó voru sendisigar mikðu fieiri.
Póstmagnið, sem póststofan
fékk að þessu sinni til með-
ferðar á tímabilinu 1. til 24.
desember, var yfirleitt heldur
meira en í descmber 1957.
Dreifing póstsins um borgina
reyndist miklu auðveldari en
áður, þar eð sá háttur var á
hafður, að jólabréfin voru
borin út jafnóðum og þau
bárust til póststofunnar, en
ekki geymd til jólanna eins
og venja hefur verið undan-
farin ár. Fyrii’komulag þetta
auðveldaði mjög alla vinnu
við jólabréfin, enda þótt segja
megi, að talsverður hluti þeirra
hafi ekki komið í póst fyrr en
síðustú vikuna fyrir jólin. Al-
menningur hefur yfirleitt tek-
ið með góðum skilningi þessum
breyttu vinnuháttum, að því er
snertir útburð jólapóstsins. Þá
má einnig fullyi’ða, að þetta
fyrirkomulag hafi almennt
leitt til betri póstskila en áður,
þegar allur jólapósturinn var
borinn út á aðfangadag og þá
oft í misjöfnum veðrum.
Vegna hins breytta fyrirkomu-
lags reyndist ókleift að telja
póstmagnið 'nema 6 síðustu
dagana fyrir jólin. Samkv.
þeirri talningu voru borin út
70 þúsund sendingar á dag, eða
420 þús. bréf og bréfspjöld á
6 dögum. Á þriðja í jólum voru
borin út 4350 jólabréf, sem
komlu í póst eftir að síðasti út-
burður hófst á aðfangadag'.
Tala jólabréfa, sem ekki var
hægt að koma til skila vegna
ófullnægjandi utanáskriftar,
voru 3040. Af þeim voru 176
án heimilisfangs. Tala van-
skilabréfa er nú með allra
minnsta móti.
Við sundurlestur og útburð
póstsins unnu 40 fastir bréf-
berar og 116 aðstoðarmenn
(skólapiltar).
Á jólunum 1957 voru born-
ar út 390 þúsund sendingar.
I desembermánuði námu
innborgaðar póstávísanir í
póststofunni kr. 2.511.000.00
(1957 kr. 2.087.000.00). Út-
borgaðar póstávisanir kr.
17.103.000.00 (1957 kr. 14.164,-
000.00).
Umsetning sparimerkja-
dcildar í desember var þessi:
Sala sparimerkja kr. 2.206.-
73.00.
Endurgreidd sparimerki kr.
1.003.627.00.
Innlögð sparimerki kr.
1.126.475.00.
Frá 1. til 24. desember sendi
póststofan 4822 póstpoka til
innlendra póststöðva, samtals
105.2 tn. (1957 3558 poka. 75.7
tn.). Frá innlendum póst-
stöðvum bárust 2460 pokar,
samtals 47 tn. (1957 2160 pok-
ar, 43 tn.).
Til útlanda voru sendir 944
pokar af bréfa-, blaða- og
bögglapósti samtals 22.6 tn.
(1957 921 poki 19.7 tn.). Frá
útlöndum bárust 1685 póst-
pokar að þyngd 39.7 tn. (1957
1793 pokar 40.5 tn.).
Esklf jarðarbátar
í fyrsta róðri'.
Frá fréttaritara Vísis.
M.b. Snæfug'I fór í fyrsta róð-
urinn frá Eskifirði í gær. Fór
hann með tvær lagnir suður und
ir Hornafjörð. Þar fékk Gissur
hvíti frá Iíornafirði 6 lesíir í
fyrsta rcðri sínum í gær.
M.b. Jón Kjartanson er að búa
sig til vertiðar á Hornafirði, en
aðrir Eskifjarðarbátar róa frá
Vestmannaeyjum i vetur. Aðeins
einn bátur mun ieggja upp afla
sinn hér, það er nýi bátui’inn
Hólmanes, sem nú liggur ferð-
búinn í Bergen.
Tíðarfar hefur verið stirt hér
eystra, en samgöngur eru enn
sæmilega greiðar.
Fyrstu [andanir
á Akureyri.
Frá fréttaritara Vísis. —•
Akureyri í morgun.
Fyrsti Akureyrartogarinn,
sem landar á Akureyri eftir
áramótin, er Sléttbakur sem
kom í morgun.
Sléttbakur fór á vei'ðar
þriðja dag jóla og var á heima-
miðum. AflL vár mjög' tregur
— aðeins um 100 lastir — og
fer þaðan í hraðfrystingu.
Eftir helgina er Harðbakur
væntanlegur af veiðum, en aíii
hans einnig talinn sára lítill.