Vísir - 13.08.1959, Blaðsíða 7

Timmtudaginn 13. ágúst 1959
V f S IR
f
WARY
burchell:
MEIIUM
A
s
T
A
R
s
A
G
A
18
Linda og hló glöð.
— Já, einmitt. Hann brosti, því að það kom oft fyrir að hann
henti gaman að stórmennskiinni í sjálfum sér.
— Þér verður ekki við bjargað, sagði Linda. Ef eg á að þola að
vera gift þér, neyðist eg til að svifta þig ímynduninni um, hve
mikill maður þú sért.
— Þú skalt tuská. mig til eins og þú vilt, sagði hann alvarlegur.
„Byggt á lygi.“
Linda sagði er þau höfðu ekið urn stund: Er þetta ekki heimili
Vallöns þarna uppi í ásnum?“
— 'Já, eg ók aðra leið en þegar við komum, svo að þú sæir
meira af landslaginu.
— Það er fallegt hérna. Hún hallaði sér aftur i sætinu og
andvarpaði ánægjulega. En hún var alltaf að líta á húsið, sem
ógæfusömu hjónin áttu heima í.
— Errol. Er hann í fauninni eins slæmur og Beatrice segir?
— Hver? Errol leit forviöa á hana.
■— Kennth Vallon.
— Nú, hann. Errol hló. — Nei, ekki finnst mér það. En hann
litur óneitanlega út eins og þorparinn í leiknum, og þess vegna
er ekki auðvelt að hugsa sér hann í neinu öðru hlutverki.
— Nei, eg skil. En þetta hlýtur að vera erfið æfi hjá honum.
Errol yppti öxlum. — Lífið hefur yfirleitt leikið hann illa,
Linda. En hann er líka mesti harðjaxl.
— Hann getur varla verið öðru vísi, við þessi kjör.
— Nei, það er alveg satt.
— Var hann í raun og veru — eg meina, var hann eins slæmur
og Beatrice lýsir honum? Linda væri nærri því hissa á sinni eigin
íorvitni.
— Ef satt skal segja tek eg ekki neitt af því, sem Beatrice
segir hátíðlega, sagði Errol í bróðurlegri hreinskilni.
— Hann svallaði mikið hér einu sinni, áður en hann giftist,
ef það er það, sem þú átt við. En maður gat rekist á hann fullan
og fundist hann óvenjulega heiliandi samt.
~ Óvenjulega heillandi?. át Linda eftir með efunarsvip.
— Seisei já: Enginn efi á því. Hann var svo framúrskarandi
íríður þá.
— Það get eg vel hugsað mér.
— Hann hafði alltaf lag á að segja skoðun sína dálítið hryss-
ir.gslega, og það er það, sem Beatrice á við þegar hún er að tala
um „ofsann“ í honum, en i rauninni gat hann verið höfðing-
lyndur.
Einhvernveginn fannst Lindu hún geta hugsað sér það líka.
— Vissi Monique að hverju hún gekk?
— Ha, Monique?.... Errol hikaði. — Eg er ekki viss um að eg
geti verið alveg hlutlaus þegar Monique á hlut að máh.
— Ekki það? Linda leit hissa á hann. — Fellur þér ekki við
hana?
Errol hnyklaði brúnirnar. — Mér fellur við hana og fellur
ekki, sagði hann hugsandi. — Eg veit sannast'að.segja ekki hvaö
eg á að halda um liana.
— Hvers vegna? Linda horföi á hann stórum augum.
Hann svaraði ekki strax. Og orðin komu slitrótt er hann tók til
máls, eins og hann væri að reyna að muna alveg rétt. — Hún
reyndi af ásettu ráði að gera Vallon ástfanginn af sér — brjál-
aðan af ást, svo að maður noti orð Beatrice. Það varð hann, og
svo giftist hún honum — eingöngu vegna peninganna hans. Hún
reynir ekki að fara dult meö það, svo að eg get vel sagt þér það,
án þess að vera henni óhollur. Hann hætti alveg að svalla um
það leyti. En undir eins og hún hafði klófest hann, lét hún hann
skiljast að sér væri alveg sama um hann.
Það fór hrollur um Lindu. — Það var kaldrifjað.
— Já, maður getur varla sagt annað. Sérstaklega þegar maður
hugsar til þess hvernig það verkaði á hann. Ýmsir mundu kannske
ekki hafa tekið sér það ihjög’ nærri, en það drap hvern vott af
trú og trausti hjá Kenneth. Og sömu leiðina fór allt það, sem
gott var í eðli hans. Það hefur vafalaust oft lent í svarra milli
þeirra. Eg get ekki hugsað mér annað. Errol yppti öxlum. — En
það er bara þetta, að ómögulegt er að rífast við Monique. Það
var hið fullkomna kæruleysi hennar gagnvart ást hans og hatri,
sem gerði út af við hann að lokum.
— Áttu við að hann hafi fengið slag þess vegna?
— Það var ekki slag, Linda. Hann féll saman. En hann hefur
alltaf verið tilfinninganæmur og geðríkur, og eg álít fyrir mitt
leyti, að sálarstríðið og vonbrigðin hafi farið svona með hann.
— En hann gæti kannske náð heilsu aftur? Linda talaði í
hvíslingum. Þetta sem Errol hafið sagt, hafði haft mikil áhrif á
hana.
— Hjá þeim sem enga von á til, getur aldrei orðið um aftur-
bata að ræða, sagði Errol þurrlega. — Eg þekki engan mann, sem
er jafn gersneyddur voninni og Kenneth Vallon er.
— Það er hræðilegt. Það er nærri því verst, sagði Linda.
— Já, það finnst mér líka. En Monique er alveg sama um það.
Linda þagði. Nú rnundi hún allt í einu að Beatrice liafði sagt að
Errol væri blindur þegar Monique væri annarsvegar. Beatrice
hafði ekki getið sér til um helminginn af því, sem rétt var.
— Þú kennir þá Monique um þetta allt? sagði hún loksins.
Það var líkast og honum væri nauðugt að svara spurningunni.
Svo sagði hann stutt: — Já, eg geri það.
— Af þv,i að hún giftist honum án þess að þykja vænt um
hann?
— Nei, Linda. Af því að giftast honum og láta sem hún elskaöi
hann jafn heitt og hann elskaði hana. Þetta var hjúskapur, sem
byggðist á lygi. Og að mínu áliti er ekki hægt að fyrirgefa það.
Errol fœr að heyra sannleikann.
Þau óku áfram þegjandi. Linda starði framundan sér en sá þó
ekki neitt.
......ekki hœgt að fyrirgefa slíkt.
— Hann hafði rétt fyrir sér, vitanlega. Hann hafði alveg rétt
fyrir sér. Hún hafði verið hlægilega rög, að ímynda sér að þetta
gæti gengið vel án þess að hún segði honum allt. Hún hafði
látið sem svart væri hvitt — og öfugt.
En nú sá hún allt í nýju og hræðilega skæru ljósi.
— Errol! Hún varð forviða á hve röddin var róleg. — Errol,
viltu aka út á brúnina og staldra við dálitla stund? Eg þarf að
segja þér dálitið, og eg held að þér — að þér falli að illa.
Errol varð svo hissa að hann gengdi áður en hann gat svaraö
nokkru. Svo sneri hann sér að henni og sagði: — Hvað gengur
að þér, Linda? Það getur varla verið svo alvarlegt, að þú þurfir
að verða svona í framan.
— Jú. Hún var náföl en einbeitt. Það er mjög alvarlegt. Eg
hafði ekki hugsað mér að segja þér það, en þegar sú sagðir
þetta ....
— Sagði hvað. Hann var á báðum áttum.
— Að það sé ekki hægt að fyrirgefa lygina. Þá skildi eg, að
eg varð að segja þér það.
Hann hló eins og hann tryði henni ekki og tók utan um hana.
— Hvaða hræðileg lygi er það, sem þú hefur á samvizkunni?
spurði hann létt og kyssti hana.
Olíubikar-keppni
Golfklúbbs Rvíkur.
Keppni um Olíubikar GoIf~
klúbbs Reykjavíkur stendur
nú yfir.
Keppni þessi hófst laugar-
daginn 8. ágúst og fer úrslita-
keppnin fram á laugardaginn
kemur. í fyrrakvöld kepptu
þeir Sveinn Snorrason og Pétur
Björnsson og sigraði Sveinn.
Halldór Bjarnason vann Ingólf
Isebarn. Ólafur Ág. Ólafsson
vann Úlfar Skæringsson. Jón
Thorlacius vann Sigurjón Hall-
björnsson. — í undanúrslitum
keppa þá Sveinn og Halldór
og Ól. Ág. Ól. og Jón Th. —
Úrslitakeppnin fer fram n.k.
laugardag og verða þá leiknan
36 holur.
Blaðamenn
í kynnisför.
Staddir eru nú hér á landi ld
norrænir blaðamenn, sem hing-
að komu í boði utanríkisráðu-
neytisins, og munu þeir dvelj-
ast hér á landi í eina viku.
' Eru þrír þeirra frá hverju
landinu, Danmörku, Noregi og
Svíþjóð, og einn frá Finnlandi.
Sennilegt er að á það verði lögð
áherzla að kynna þeim allt það,
er lýtur að landhelgismálum ís-
lendinga, sjónarmið okkar og
þarfir, á svipaðan hátt og gert
var fyrir brezku blaðamennina
nú fyrir skemmstu.
E. R. Bun*oughs
- TARZAN
3048
„Við getum náð tökum á
einum þjóðfloknum effir
annan,“ ruridi Bolar. „Lækn-
að sjúklinga þeirra, og
fengið aðstoð hermanna.“ —
—P'„Skilurðu?“-- „Þessi
PO VCJ UKPEKSTANF'?
PCO'A OJS. SPOILS VYS CAN
&UU7 A JUN^LE EíAPíKST'
hugmynd tekur langt xram
öllum þeim áætlunum um
aug og vald, sem eg hafði
gert,“ sagði Hari-y og ljóm-
aði. „Vetta er stórkost-
légtí“ '
Meistara-
mót íslands.
Síðari hluti Meistaramóts ís-
lands fór fram í gærkvöld á
Laugardalsvelli. Hvasst var og
frekar kalt, og veður ekki vel
til keppni fallið, t. d. varð að
fresta stangarstökkinu. Árang-
ur varð þó mjög athyglisverður
í nokkrum greinum.
Ber þar fyrst að telja árang-
ur Vilhjálms Einarssonar í þrí-
stökkinu, en hann náði nú sín-
um bezta árangri á árinu, stökk
15.70 m. Hilmar Þorbjörnsson
hljóp 100 m. á 10.5 sek og Val-
björn Þorláksson á 10.8. — fs-
landsmeistarar í gærkvöldi
urðu:
100 m hlaup: Hilmar Þor-
björnsson Á 10.5 sek. Kringlu-
kast: Þorsteinn Löve ÍR 48.16
m. Stangarstökki var frestað.
1500 m hlaup: Svavar Markús-
son KR 4.15.0 mín. Þrístökk:
Vilhjálmur Einarsson ÍR 15.70
m. 110 m grindahlaup: Björg-
vin Hólm ÍR 15.0 sek. 400 m
hlaup: Hörður Haraldsson Á
51.0 sek. (Veður var mjög ó-
hagstætt til hringhlaupa, og
fengu 400 m hlaupararnir allir
2 sek lakara en þeir eiga bezt
í ár).
f kvöld fara fram fimmtar-
þraut. 4x100 m og 4x400 m
bóðhlaúp, auk 3000 m hind"-
unarhlaups, en þar eru með' f'
keppenda Haukur Engilbert--
son og Kristleifur Guðbjörr--
son. — Keppni í kvöld hefst kL
8 á Laugardalsvelli. _