Vísir - 23.01.1960, Síða 4

VisIR '
Laugardaginn 23. janúar: 1960
'4.-: v
'VXSIIL
E) AGBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vííir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórn^rskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
KIÍli. j|: i Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. .25,00 í áskrift á mánuði,
kr. 2,00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Áró&ur út í loftið.
Nú um helgina eiga að fara
fram kosningar í verka-
i mannafélaginu Dagsbrún.
F Verður stjórnin kosin með
I allsherjaratkvæðagreiðslu,
j og hefir talsvert verið róið
j að undanförnu, til þess að
j hafa áhrif á úrslit kosning-
j anna. Það er eðlilegt, enda
J þykir slíkt sjálfsagt hér á
j landi, þar sem menn mega
hafa sínar skoðanir, hverjar
! sem þær eru, og er einnig
J heimilt að reyna að afla þeim
j fylgis hjá öðrum. Þessi
I réttindi eiga menn að nota
J út í æsar, því að til eru þeir
' • í landinu, sem hafa alla æv-
j ■ ina verið að reyna að hafa
af öllum öðrum en sjálfum
sér.
En ástæðulaust er að ræða það
að sinni. Réttara er hinsveg-
ar að benda á það, hvernig
kommúnistar haga áróðri
j sínum fyrir þessar kosning-
j ar í Dagsbrún. Uppistaða
áróðurs þeirra er sú, að rík-
j isstjórnin ætli að skerða
J kjör verkamanna, sem sé
J alltof léleg. Þetta leyfa
Hvernig fór
í sambandi við fullyrðingar
kommúnista um fyrirætlanir
ríkisstjórnarinnar, sem þeir
■ vita ekkert um, er fróðlegt
I að athuga það, sem kommún-
! istar gerðu, meðan þeir voru
í ríkisstjórn. Þeir sarafcjykktu
1 það nefnilega, þeí''ar Jamið
! var við Dagsbrún' haustið
J 1958, að hækkun launa
■ skyldi bætast ofan á verðlag
þegar í stað.
Þetta samþykkti hinn mikli
vinur og baráttumaður al-
þýðunnar, Lúðvík Jósepsson.
Þetta samþykkti líka fyrr-
verandi foringi alþýðunnar,
Hannibal Valdimarsson. Það
er sannarlega ekki fallegt til
afspurnar, enda þótt þeir
! reyni vitanlega að þvo af sér
Trúa menn
kommúnistar sér að gera,
enda þótt þeir hafi enga
hugmynd um, hvaða tillögur
ríkisstjórnin hyggst bera
fram. Það hefir einmitt kom-
ið fram, að það er skoðun
æðstu manna stjórnarinnar,
að verkamenn sé ekki of
haldnir af launum sínum,
enda mun ætlunin vera, að
þeir, sem lægst hafa launin
fái þau bætt á ýmsan hátt.
Foringjar kommúnista hafa að
sjálfsögðu grun um það, að
ríkisstjórnin ætli að gera
ýmislegt til að láta hina
lægst launuðu standa jafn-
rétta eftir sem áður. Þess
végna verða þeir að haga á-
róðri sínum eins og þeir
gera, til þess að koma í veg
fyrir, að alþýða manna heyri
yfirleitt aðrar raddir en
þeirra. Allt kapp verður að
leggja á að halda völdum í
Dagsbrún. Til þess er engin
fórn of mikil, og svo oft hafa
kommúnistar fórnað sann-
leikanum, að ekki munar um
að gera það einu sinni enn
til að geta setið áfram.
Lúðvík að?
alla synd í þessu efni og
kenna öllum öðrum um það,
sem gerðist 1958.
Staðreyndirnar eru hinsvegar
þær, að ríkisstjórnin, sem
kommúnistar stóðu að, sam-
þykkti það, sem síðan varð
— að verðlag hækkaði til
jafns við kaupið. Kommún-
istar þykjast hafa verið á
móti þessu, en þeir sátu
samt í ríkisstjórninni eftir að
allt var um garð gengið, svo
að ábyrgðin er þeirra eins og
hinna. Raunar er þeirra á-
byrgð meiri, af því að þeir
hafa alltaf þózt vera að berj-
ast fyrir alþýðuna, en seldu
hana rétt einu sinni til að
geta setið. áfram.
þeim enn?
Þeir menn eiga sannarlega bágt,
sem sjá ekkert misjafnt í
fari kommúnista. Þeirra
mælikvarði á rétt og rangt,
j staðreyndir og hugarburð, er
! í meira lagi boginn, og það
j er eitt af helztu verkefnum
kommúnistaforingjanna að
sjá svo um, að mælikvarðinn
sé sem allra mest úr lagi.
Kosningarnar á síðasta ári sýna,
að £eir eru mun færri nú,
sem trúa kommúnistum og
j tejja-þá óskeikula vini verka-
lýðsins, en fyrir fáeinum ár-
um. Það er harla gott, því
að þótt margir menn sé
breyskir hér á landi, eru þó
engir eins útsmognir lýð-
skrumarar og einmitt þeir.
Sá, sem sér í gegnum blekk-
ingavef þeirra, telur sig
hólpinn, og honum verður
aldrei á að trúa þeim fram-
ar. Menn láta ekki blekkjast
aftur, þegar þeir hafa gert
sér grein fyrir eðli kommún-
ista og raunverulegum til-
KIRKJA DG TRÚMÁL :
Lndirbúningur ferming
arinnar.
Um þessar mundir hefjast
barnaspurningar. Sóknarprest-
ar bæjarins kalla til sín ferm-
ingarbörn ársins reglubundið í
hverri viku og undirbúa þau til
fermingar, kenna þeim undir-
stöðuatriði kristinnar trúar og
siðfræði. Almennt mun það við-
urkennt, að þessi þáttur í starfi
prestanna sé mjög mikilvægur.
Allir vilja, að æskunni sé leið-
beint og innrætt trú og kristi-
legt siðferði, og allt starf jmest-
anna fyrir börnin og æskuna er
með þakklæti þegið og vafa-
laust metið að verðleikum,
hvort sem það er sunnudaga-
skólastarfið, kennsla fyrir ferm
ingu eða æskulýðsstarf fyrir
unglinga, sem komnir eru yfir
fermingu.
En foreldrar mega ekki
gleyma, að því aðeins er veru-
legs árangurs að vænta af þessu
starfi prestanna, að búið sé að
undirbúa börnin heima. Grund-
völlurinn verður hvergi lagður
eins traustur og á heimilunum
sjálfum..Trúarlegt uppeldi verð
ur að byrja þar. Börnin eru trú-
hneigð. Hugur þeirra er opinn
fyrir hinu heilaga. Ekkert hríf-
ur hu'g þeirra meira en sögurnar
um Jesúm.' Ef þessi þáttur sál-
arlífs þeirra er vanræktur, hlýt-
ur það áð verða þeim til tjóns.
Syala þú trúarþörf barnsinsþíns
frá upphafi, kenndu því á ung-
um aldri að spenna greipar til
bænar, þá sáir þú því frækorni,
sem síðar mun vaxa og bera á-
vöxt. Fyrstu átta árin eru mik-
ilvægust. Ef trúaruppeldið er
ekki vanrækt á því skeiði, má
treysta því, að grundvöllur hef-
ur verið lagður að heilbrigðu
sálarlífi. Lengi býr að fyrstu
gerð, og hvað svo sem henda
kann á seinni æviskeiðum, þá
eru mestar líkur til þess, að
fyrr eða síðar muni barn þitt
njóta þess, að sáð var góðu sæði
í sál þess á réttum tíma, á vori
Jífsins. Þvi að það er ekki sama,
hvenær sáð er. Enginn, sem
ætlar að fá uppskeru, byrjar
fyrst sáningu að sumri. eða
hausti. I vorjörð skal sáð.
Og nú er fermingarundirbún-
ingur að hefjast. Foreldrarnir
fagna því, að börnin eiga að
njóta leiðsögu prestsins í trúnni.
Það var ánægjulegt og óhrifa-
ríkt að sjá þátttöku í Neskirkju
s.l. sunnudag. Sóknarþrestur-
inn hafði kallað til sín ferming-
arbörnin og boðið foreldrum
þeirra að koma með þeim til
fyrsta samtalsfundar. Kirkjan
var fullsetin. Fjöldi foreldra
var mættur með börnum sín-
um, auk annarra kirkiugesta.
Eg er þess fullviss, að það var
gangi þeirra. Það er ekki ó-
sennilegt, að völd kommún-
ista í Dagsbrún sé nú ó-
tryggari en áður, því að með-
al Dagsbrúnarmanna eru vit-
anlega margir, sem komið
hafa auga á hinn innrimann
kommúnista upp á síðkastið.
Þeir eiga þvi að nota tæki-
færið, sem þeim gefst nú til
að reka kommúnista af hönd-
j œn sér.
með heitum tilfinningum, bless-
unaróskum og fyrirbæn sem
foreldrarnir leiddu börnin sín
til kirkjunnar þennan' dag. En
góðir foreldrar, það þarf að
byrja fyrr. Kirkjan er annað
heimili fjölskyldunnar allrar.
Það þurfa börnin að vita og upp
lifa fyrr en við undirbúning
fermingar, svo að þau verði rót-
grónir meðlimir kirkjunnar, og
þeim verði eðlilegt að leita
þangað, einnig eftir ferming-
una. Því aðeins verður trúin
kjölfesta í lífinu, að hún sé
rækt.
Eg hygg, að það séu almenn-
ar óskir, að prestarnir og kirkj-
an geri meira fyrir börn og
æskufólk en raun ber vitni.
Vissulega er full þörf á því.
Öflugt æskulýðsstarf verður að
þróast í kirkjunni strax í nán-
ustu framtíð og öflugt safnað-
arlíf.
Eitt dagblaðið ræddi nýlega
störf prestanna hér og safnað-
arlífið fyrir skömmu og bar
saman við kirkjulíf í Ameríku.
Sá samanburður varð ekki hag-
stæður fyrir Reykjavíkur
presta. I Ameríku eru prestarn-
ir ötulir og áhugasamir. Þar
koma þeir til fólks. Allir
þekkja prestinn og hann er
fjölskylduvinur á hverju heim-
ili. Þar er kirkjan oft fyll-t á
sama sunnudegi. Sunnudags-
skóli, æskulýðssamkomur, fé-
la^afundir, auk messunnar.
Allt félagslíf og skemmtanalíf
er í höndum kirkjunnar og und-
ir áhrifum hennar. Þar er kirkj
an máttug. En prestarnir í
Reykjavík koma ekki til fólks-
ins, þeir virðast draga sig í hlé
eða telja sig standa á öðru stigi,
ofar almenningi.
Auðsjáanlega bjó undir þess-
um skrifum einlægur áhugi
fyrir auknu kirkjulífi. En hann
gætti þess ekki, sá, sem grein-
ina ritaði, að hann gerði prest-
unum hér mjög rangt til. Vissu-
lega stendur ekki á þeim til
starfs. Þeir eru ötulir menn og
mjög starfsamir og fúsir til
samstarfs og rétta fram hönd
„Kardimommubærinn“, gam-
an-söngleikur fyrir börn og
fullorðna, eftir norska fjöllista-
manninn Thorbjörn Egner
verður frumsýndur undir Ieik-
stjórn Klemenz Jónssonar á
miðvikudag.
Teikningar að búningum og
leiksviðsútbúnaði eru eftir höf-
und jálfan.
í leiknum eru 25 söngvar og
hefur Kristján skáld frá Djúpa-
læk þýtt ljóðin, en leikritið að
öðru leyti er þýtt af Huldu
Valtýsdóttur. Hljómsveitar-
stjóri er Carl Billich, en dans-
meistari Erik Bidsted.
Aðalhlutverkin eru borgar-
og lögreglustjóri (Róbert Arn-
finnsson), Soffía frænka (Emil-
ía Jónasdóttir), Tobbi gamli
veðurfræðingur (Jón Aðils) og
til samstarfs á hverjum sunnu-
degi, hvernig sem því er svar-
að. En störf þeirra fyrir safnað-
arfólk verða óheyrilega dreifð.
Greinarhöfundur óskaði eftir
fjölþættara kirkjustarfi. Það
gera prestár hér einnig.
En greinarhöfundi sást yfir
það, að-samanburðurinn við hið
ameríska kirkjulíf þarf að ná
lengra, ef orsakirnar til mis-
munarins eiga að finnast. Þar
þykir 500 manna söfnuður hæfi-
lega stór • hánda einum presti,
800 manna söfnuður mjög stór.
Hér í Reykjavik væri 6000
manna söfnuður hið minnsta,
10 til 12 þúsund manna söfnuð-
ur varla of stór. f Ameríku á
hver. söfnuður sína kirkju og’
jafnvel samkomuhús og funda-
herbergi og önnur húsakynni
til félagsstarfs og þykir óhjá-
kvæmileg nauðsyn. Hér er svo
ástatt, að ýmsir hinna stóru
safnaða eiga ekki einu sinni
kirkjuhús og. engin önnur húsa-
kynni til starfsemi sinna. Og oft
heyrast raddir, að slíkt sé með
öllu óþarft. í 500 manna söfn-
uðuði í Ameríku hefur prest-
urinn fjölmennt starfslið sér
til aðstoðar við hina ýmsu þætti
kirkjustarfsins. Hvérnig er því
háttað hér í 7—10 þús. manna
söfnuð.i?
Kirkjan er ekki prestarnir
einir, og prestarnir ekki kirkj-
an. Prestarnir og söfnuðir, ung-
ir og gamlir, er kirkjan, ein líf-
ræn heild. Til þess að kirkjulíf-
ið geti orðið öflugt, þróttmikið
og -blessunarríkt og svo fjöl-
þætt að það nái til allra aldurs-
skeiða, færi hamingju og far-
sæld, móti uppeldi æskulýðsins
og flytji heimilum blessun og
þjóð vorri heillaríka framtíð,
þurfum við að vera raunsæ og
samtaka. Ef áhrif kirkjunnar
eiga að aukast, verður hún að
fá skilyrði til eðlilegs starfs.
Það, serh við erum sammála
um að óska eftir af kirkjunnar
hálfu, fæst ekki nema með mik-
illi vinnu, samstilltum vilja
margra og síðast en ekki sízt
árvakri sameiginlegri bæn og
Guðsdýrkun.
Blessi Guð þau fermingar*
börn, sem nú búa sig undir að
geta gengið fram fyrir altari
Guðs til að gera hina góðu játn-
ingu trúarinnar og gefi að sú
játning verði fyrsta skrefið út
í það líf, sem helgað verði af
þjónustu í kirkju Krists.
ræningjarnir (Baldvin Hall-
dórsson, Bessi Bjarnason og
Ævar Kvaran). Þátttake'ndur í
leiknum eru yfir 40, þar af
meira en 30 börn og unglingar.
Þjóðleikhússtjóri komst svo að
orði á fréttafundi í gær, að
„leikritið gerðist í litlum bæ á
bak við heiminn", og leikstjóri
kvað hér um mjög óvenjulegt
barnaleikrit að ræða, enda færi
það sigurför um öll Norður-
lönd. Leikritið væri táknrænt
rneð meiningu og alvöru á bak
við hið létta gaman.
TÍC Rarnahjálparsjóður Sam-
einuðu þjóðanna hefir starf-
að í 13 ár, en talið er, að
hjálpa þurfi um 750 millj.
barna í heiminum. j
„Kardimomntubærinn" Eangþráði
frumsýndur á miðvikudag.