Vísir - 12.08.1960, Page 11

Föstudaginn 12. ágúst 1960
Hs i *
m.
n
íþróttir úr öllum áttum
Keppendur Þjóðv. —
bandaríska
blökkumanninn
Framh. af 4. síðu.
verja, átti 10.4, en eftir að hann
flúði vestur yfir, hefir hann að-
allega snúið sér að langstökk-
inu, og virðist ekki þurfa að sjá
eftir því.
4x100 m.
Sveitin, sem vann 4X100
metra boðhlaup, var frá ASV
í Köln. í henni eru, í réttri röð,
Gullmann, Lauer, Schiittler og
Germar.
Tíminn, sem sveitin fékk, var
40.6. En þegar þess er gætt, að
heimsmetið, sem þýzka lands-
sveitin 1958, Steinbach, Lauer,
Fútterer og Germar á, með
Bandaríkjunum, er.39.5, virðist
vera töluvert langt í land.
En á pappírnum, að minnsta
kosti er þýzka sveitin Cullmann
Hary,Malendorf og Germar eins
sterk og bandaríska sveitin, en
vist er, að 4X100 metra boð-
hlaupið verður ábyggilega ein
af skemmtilegustu greinunum
í Róm.
MillivegaSengdsr og
langklaup.
Á þýzku afrekaskránni í
millivegalengdum eru A.-Þjóð-
verjar svo til einráðir, nema í
800 metra hlaupinu. Þar er
Schmidt með bezta tímann,
1.46.5, en Valentin, sem nýlega
setti heimsmet í 1000 metra
hlaupi (2.16.7) á 1.46.8.
í 1500 metrum á Valentin
einnig bezta tímann, 3.40.9, en
ekki verður talið líklegt, að
hann vinni þessa grein í Róm.
Og Moens er búinn að lýsa yfir
því, að hann sé í formi til að
hlaupa 800 á 1.45.0. Moens er
reyndar þekktur fyrir að taka
mikið upp i sig um sína eigin
getu, en hann er búinn að sýna
að hann er til alls líklegur.
Það er sami maðurinn, Gro-
dotzki, sem á bezta timann í
3000, 7.54.2, 5000 13.49.2, sem
er bezti tími í ár, og í 10.000
28.57.8.
Af þessum timum sézt, að
þýzkir langhlauparar eiga
mikla möguleika á að vinna til
verðlauna í Róm.
Er gamli lauer a5
koma aftur.
Á þýzka meistaramótinu vann
Martin Lauer náttúrlega 110
metra grindina. Tíminn var
13.8, en hann hljóp eins og
venjulega í Evrópu, alveg
keppnislaust. Hann náði þess-
um tíma tvisvar sama daginn,
í undanúrslitum og úrslitum.
Þessi tími dugir að vísu ekki
til að sigra bezta grindahlaup-
ara Bandaríkjanna, en ennþá er
rúmur tími til stefnu og Lauer
er ekki kominn í sitt gamla
heimsmetsform. Lauer hefur
þjáðst af bólgum í hæl í allt
sumar og er tiltölulega nýbú-
inn að ná sér. í þýzkum blöðum
var frá skýrt, að Lauer hafi
hlaupið með sínum. gamla full-
komna stíl, þangað til hann var
kominn yfir 8. grind, en þá hafi
honum förlazt, þetta sýmir okk-
ur, að hann er að komast í sitt
gamla form, og ef það verður,
er ekki trúlegt, að nokkur hafi
við honum.
400 m og 4x400 m.
Carl Kaufmann, sem áður í
sumar hafði hlaupið 400 m á
45.7, náði bezta tíma í heimi í
ár og næstbezta tima frá upp-
hafi, 45,4, á þýzka meistaramót-
inu á dögunum. Eftir þetta fer
ekki á milli mála, að hann er
mjög líklegur til að hreppa gull
ið í Róm. Kaufmann er mjög
glæsilegur hlaupari, hann á m.
a. í ár 20,9 í tvö hundruð metr-
Vance Robinson í vor. — En í
hefndarskyni við Segel bönn-
uðu forráðamenn brezka íþrótta
sambandsins Segal að keppa
vestan hafs meðan á dvöl hans
stóð þar. Hann varð því af
dýrmætri keppnisreynslu, en
honum stóð til boða að keppa á
móti Norton, Sime, Morrow
o. fl. Nú súpa Bretar seyðið af
þessari ráðstöfun sinni.
Tom Farrell er brezki met-
hafinn í 400 m grindahlaupi,
en nú í vor sneri hann sér að
800 m hlaupi og náði í sínu
fyrsta hlaupi að sigra Pólverj-
ann Stefan Lewandowski.
Farrell virðist nokkuð öruggur
með 1.48.0—1.49.0, en senni-
lega ekki meir.
Alls munu rúmlega 10 manns
hafa náð Ol-lágmarkinu, en
Gekkst við faðerninu.
hlaupara.
En það var annað, sem vakti
athygli á 400 m hlaupinu á mót-
inu. Það var hin óhemju mikla
breidd, sem Þjóðverjarnir
sýndu. Annar maður, Kinder,
hljóp á 45,8, þriðji, Kaiesr, á
46,4 og fjórði maður, Reske,
var á 46,5. Ef- þessi sveit æfði
skiptingar gæti hún orðið mjög
hættuleg í 4x400 m á Ólympíu-
leikunum.
um j m-> sem eru' hæpið er að aðrir en þeir sem
mjög góðir tímar fyrir 400 m hér j-)efur verið drepið á muni
vinna stórafrek, nema ef vera
skldi göngugarpurinn Stan
Vickers, sigurvegari í 20 km
göpgu á EM 1958, en hann er
nú sagður betri en nokkru sinni
íyrri.
Frjáls þjóð
leiðrétt.
í blaðinu Frjáls þjóð frá 6.
þ. m. er birt feitletruð frétt á
öftustu síðu þess efnis, að Sem-
entsverksmiðja ríkisins flytji
ekki sjálf inn poka til umbúða
um sement, en sonur minn hafi
„fengið umboð fyrir pokunum"
og flytji „sérstakt heildsölu-
fyrirtæki þá inn með álitlegum
hagnaði“.
Af tilefni þessarar fréttar
' blaðsins séégástæðu tilaðskýra
frá innkaupum verksmiðjunnar
á sementspokum, en þau hafa
verið sem hér segir:
Vorið 1958, nokkrum mánuð-
Eg hef orðið þess var, að ýms-
ir lesendur blaðsins hafa ekki
kunnað skil á nafninu Mökkur-
kálfi, sem eg notaði í fyrirsögn
greinar minnar hér í blaðinu
27. júlí s.l. Skulu því tilfærðar
nokkrar setningar úr skáld-
skaparmálum Snorra-Eddu,
jkafla 17, þegar verið var að
undirbúa í Jötunheimum,
| hólmgöngu þeirra Þórs og
] Hrungnis jötuns. Þar segir:
„Þá gerðu jötnar mann á
Grjótúnagörðum af leiri, ok
var hann IX rasta hár, en
Þriggj3 breiðr undir hönd, en
ekki fengu þeir hjarta svá mik-
it, at honum sómdi, fyrr en
þeir tóku ór meri nokkurri, ok
varð honum hat eigi stöðugt,
þá er Þórr kom.“
Keppendur Breta —
Framh. af 4. síðu.
betri tíma en Rússinn Potr
Bolotnikov, sá sem margir hafa
talið sigurstranglegastan (bezti
tími Bolotnikovs mun vera
13.53.8 mín). — Grodotzki frá
A.-Berlín hefur hins vegar
hlaupið á 13.49.2 mín.
Sá hlaupari sem Bretar virt-
ust hafa einna mesta trú á fyrr
í sumar og vor, var Brian
um áður en verksmiðjan tók til
starfa.
voru sementspokar til
verksmiðjunnar boðnir
Hewson, 800 m hlaupari. Hann j
er mjög einkennilegur hlaupari. •
Stundum gengur honum mjög
vel, en stundum mistekzt hon-
um svo hrapallega í skipulagn- ,fr ? , _ , ,
ingu hlaupa sinna, að ætia ut- Utboðið var auglyst i ollum
mætti aðum algeran byrjanda dagbloðum bæjanns og rikisut-
_ „ varpinu, en erlenaum verk-
væn að ræða. Hann hefur, * ’
hlaupið á 1.48.6 mín. í sumar. smiðjum- er Þess °skuðu> send
En nú í iúlímánuði ætlaði hann utboðslýsingin. Tilboðin voru
„ , , ‘ , . ,, u „ opnuð að bjoðendum viðstodd-
að na 1 betri tima og mun hafa ^ J
um og lægsta tilboðinu tekið,
en það var frá S. Árnason &
Co„ Reykjavík, og buðu þeir
poka frá finnskum verksmiðj-
um.
I annað skipti voru sements-
pokar boðnir út með auglýsingu
í dagblöðum bæjarins og ríkis-
útvarpinu 27. febr. 1960. Var
enn hafður sami háttur á og í
fyrra skiptið, að erlendum
verksmiðjum, er þess óskuðu,
var send útboðslýsingin, en.til-
boðin voru opnuð að bjóðend-
um viðstöddum 2. apríl 1960.
Alls bárust 20 tilboð frá inn-
lendum og erlendum aðilum, og
var hið lægsta þeirra frá Nat-
tilkynnt þá áætlun sína fyrir
fram. En þá gerði hann eitt af
glappaskotum sínum. Hann hélt
ekki uppi neinum hraða, og var
síðan sleginn út á endaspretti.
Tími hans var langt frá því að
Vera það sem menn bjuggust
við, um sek lakari, en áður-
nefndur tími. Hann fékk á sig
mikla gagnrýni og margir ^
munu hallast að því að hann
skorti þá skipulagningarhæfi-
leika a. m. k., sem krefjast
verður af manni sem á að bera
sigur úr býtum í þessu erfiða
hlaupi.
Einn af þeim sem náð hafa
Á öðrum stað í sama kafla
er sagt frá viðbúnaði Hrungnis
jötnus: ,,Á aðra hlið honum
stóð leirjötunninn, cr nefndur
er Mökkurkálfi, ok var hann
allhræddr; svá er sagt, at hann
meig, er hann sá Þór.“ Og enn-
þá er í sama kafla sagt: „En
Þjálfi vá at Mökkurkálfa ok
fell hann við lítinn orðstír.“
Það hefur alltaf þótt bæta
málstað frjósamra og fjörugra
manna, þegar þeir hafa gengist
drengilega við faðerninu, og
jafnvel þó eftirá hafi verið.
Hefur slíkt nú átt sér stað og
ber að meta það. Jó-Reykur
Mikli er horfinn, en í hans stað
komið myndarlegt ungmenni,
vart meir en tvítugt, — að vísu
skrýtt dönsku nafni, en dansk-
an hefur lengi verið í vinfengi
við okkur, áður en enskan kom,
og er það reyndar enn. Ber
þá að sjálfsögðu að haga orð-
um sínum með tilliti til alls
þessa.
Hinn ungi maður — Jakob
R. Möller — og væntanlega
tilvonandi stjórnmálaskörung-
ur, kveinkar sér ákaflega und-
an grein minni hér í blaðinu
27. júlí s. 1., en minnugur má
hann vera þess, að það var
ekki ég, sem réðist á hann að
fyrra bragði með skítkasti og
háðulegum orðum. Ég hafði
aldrei yrt á hann, né heldur
vitað um þýðingu hans, er hann
að fyrra bragði réðist á mig í
Vísi 22. júlí s.l. og sagði þá m. a.
að ef bragfræði textahöfunda
(hann undanskildi þar hvorki
mig né neinn annan) ætti að
verða allsráðandi, „þá mætti
orð, eða hvað? Síðan hafa svo
ýmsar kerlingar og séní verið
að hamast í Dallaranum og þótt
munntamt. (Leturbreytingar
eru mínar).
Herra Jakob Ingólfsson má
því sannarlega sjálfum sér um
kenna, ef ég hef verið hvass-
yrtur. Hann mundi áreiðanlega
sjálfur, eftir greinum hans að
dæma, hafa svarað svona sví-
virðilegum og rakalausum lyg-
um um sig.
Hann virðist halda því fram,.
að ég sé það fífl að vera að
eyða kröftum mínum í baráttu
fyrir því, sem hann hefur, með
hér að framan tilvitnuðum örð-
um, logið á mig.
Ég hef hafið baráttu fyrir
því, að við íslendingar hættum
að vera sí-syngjandi á erlend-
um tungumálum hér heima, því
það er þjóðinni bæði skaðlegt
og til hinnar mestu vanvirðu.
Ættu að minnsta kosti allir
sannir íslenzkir hugsjónamenn
að sjá það og skilja.
Það má vera, að ég verði kom
inn undir græna torfu, eða horf
inn yfrum, áður en þessari bar-
áttu berst sú hjálp sem þarf, en
það breytir ekki þörfinni.
Við Jakob Ingólfsson vil ég
að lokum segja það, að þar sem.
honum hefur ekki tekizt að
hrekja eitt einasta orð að því,
sem ég sagði í Mökkurkálfa-
grei.o minni, heldur samþykkt
með tilvitnunum flest af því,
er máli skiptir, og þar á meðal
að hið lélegasta, sem fram hefur
komið af íslenzkum skemmti-
lögum, og textum við þau sem
og hin erlendu, sé bein afleiðing
af dekri okkar við erlend, að-
allega amerísk, lög og texta
sömu tegundar, og sem ég hef
verið að reyna að berjast gegn,
— þá tel ég ástæðulaust að
vera að skattyrðast við hann
lengur. Er þessu því hér með
lokið af minni hálfu, nema sér-
stakt tilefni gefist. Hann kom
að vísu ekki, í síðari grein
sinni, nálægt aðalefninu, eða á-
stæðunni fyrir þessum skrifum
sínum, sem sé bréfi mínu til
bæjarráðs og notkun al-íslenzks
efnis eingöngu 17. júní ár hvert,
og er nú eftir að vita, hve vel
bæjarráð Reykjavíkur og for-
ustumenn íþróttahreyfingarinn
ar vaka á verðinum og sýna
mikla þjóðrækni næsta sumar.
Af nógu góðu er að taka, þó
:nTakob Ingólfsson komi ekki
nú segja að ógæfu íslands verði
- auga á bað allt, ne viti um það,..
allt að vopm — íll orð og o- , ö - ’ . _____ .
makleg, finnst herra Jakob það Þó hið lélega sé látið eiga
lágmarki til Ol-farar, er sprett- han & Olsen h.f„ Reykjavík, er
hlauparinn Dave Segal. Hann
dvaldi á bandarískum skóla-
styrk vestra í fyrravet.ur, og
varð fyrir miklu aðkasti heima
fyrir, en Bretar virðast allra
þjóða mest hafa ímugust á
bauð fyrir firmað Henrik Man-
nerfried AB, Gautaborg, og var
samið um kaup á pokum í sam-
ræmi við það tilboð.
Hópur manna, sem var við-
staddur, er tilboðin voru opn-
skólastyrkjum. Segal varð 2. í. uð í bæði skiptin, er til vitnis
200 m hlaupinu á Evrópumeist-
aramótinu 1958, og eftir hina
góðu aðstöðu til æfinga og
keppni sem dvöl hans vestra
skapaði honum, hefði mátt ætla
að hann kæmist langt. Hann
um, að hér er rétt frá skýrt.
Frá öðrum fyrirtækjum en
þeim, er að ofan greinir, hafa
sénientspókar ekki verið keypt-
ir.
• Sonur minn á engan hlut að-
náði líka 20.8 sék í kepþni við þeim fyrirtækjum, sem hér hafa
ekki nú, þegar hann athugar
þau ögn betur? — og ennfrem- i
ur: ..Það er þó betra, að fólk
heyrði engan kveðskap, en
þann, sem Freymóður vill láta
dynja í eyru Iandsmanna“ —
ekki heldur neitt prúðmannlega
sagt, enda rakalaus lygi. — Og
enn: „en fengi Freymóður að
ráða, mundi trúlega ekki líða
langvr tími, þar til flestir yngri
íslendingar segðu t. d. hann á
heima í kjallarAnum“ o. s. frv.
— eru ekki heldur nein sóma-
verið nfnd.
Má af þessu ráða, hve frétt
Frjálsrar þjóðar er gersamlega
úr laúsu lofti gripin.
Reykjavík, 6. ágúst 1960.
Jón E. Vestdal.
sig.
Vel mæ*tum við öll hafa að
kjörorði: Fyrst það sem íslenzkt
er og leggja alúð okkar og rækt
við það. Þá mun oft betur fam-
ast.
Með þökk fyrir birtinguna.
Freymóður Jóhannsson.
Jayne elur 3.
barnið.
Fregnir frá Santa Monica
herma, að Jayne Masfield hafi
orðið Iéttari í 3ja sinn.
Jayne er gift kráftajötni, sem
heitir Mike Hargitay og eiga
þau hú tvo syni, en áður átti
Jayne telpu úr fyrra hjóna-
bandi sínu. L . , * mí