Vísir - 14.01.1961, Blaðsíða 5

taugardaginh'14. jariuar 1&61
VÍSIR
9

•l' Sii •
d a u g a 'r a g
mm-
2>
Fortíö konunnar minnar.
n snt/n —
Eg hitti Kárin Herby á
skemmtun, sem eg fór á af til-
viljun, Við veittum hvort öðru
þegar athygli. Og snemma um
vorið vorum við gift.
Húsnæði, sem við vorum á-
nægð með, fengum við auðvitað
ekki. En við náðum í tvö sæmi-
leg herbergi hjá ungri ekkju,
og aðgang að eldhúsi.
Við komumst að því innan
skamms, Karin og eg', að frú
Nilsen er við leigðum hjá, þótti
gott að neyta áfengis. Við og
við þvaðraði húr ýmiskonar
endileysu.
Karin var alin upn á góðu
alþýðufólksheimili. En mér var
alg'erlega ókunnugt um fortíð
hennar. Eg hafði engan áhuga
fyrir því að spyrja hana spjör-
unum úr. Hún var tuttugu og
sjö ára, og eg þóttist viss um
er eg kvæntist henni, að hún
vissi hvernig karlmenn eru
skapaðir.
Eg var bókari og vann oft
fram tíl miðnættis. Eg hafði
mjög mikið að gera og Karín
hafði eg einungis dvalið í borg-
inni í átta mánuði.
Mér varð þegar Ijóst, að Tor-
mod var mikið gefinn fyrir
kvenfólk. Hann var ókvæntur,
og því ekki óeðlilegt að hann
eg kvæntist henni. Þegar hún
giftist mun hún hafa ákveðið
að neyta ekki áfengis. Það var
óheppilegt fyrir okkur að léigja
hjá frú Nilsen. Það var að lík-
indum hennar sök að Karin fór
hugsaði um kvenþjóðina. Hann aftur að drekk«.
vildi að við næðum í tvær
dömur og færum á kvennafar.
Drykkjuskapinn þótt’ mér
ekki ástæða til að deila um. En
Eg var því mótfallinn. Eg sagði hitt var voðalegt, að Karin
honum að eg væri kvæntur. |hafði stundað karlmenn. Eg
Á meðan við sátum og töl- j talaði við hana um þetta mál.
uðum saman kom stúlka inn í | Eg bar ást til hennar.
veitingasalinn. Hana þekkti I Karin . viðurkenndi að .. hún
Tormod, Stúlkan kom að borð- hefði ekki verið til fyrirmynd-
inu okkar og settist við það. jar. Hún kvaðst vera mjög vín-
Hún hé Eva Vender. Eg sá að-hneigð.
Tormod þekkti hana mjög vel.
Það var ekki annað sjáanlegt
en Jan litli gerbreytti henni.
Er drengurinn vár örðirih
þriggja ára óttaðist eg ekki
framar heimkomu mína á
kvöldin. Karin sat aldrei með
flöskuna fyrir framan sig.
Nokkrum dögum síðar. Það
var sunnudagskvöld, sagði Kar-
in nokkur orð, sem glöddu mig.
Hún mælti: „Per. Eg' hefði
Katanga —
Frh. af 9. síðu.
ur frá Nigeriu úr gæzluliðinu
og Tjsombe kennir yfirmanni
hans um, að Lumumbaliðið gat
gert- þvssa innrás: Yfirstjám.
Jtoss beíur með höndurn Ward
hershöfðingi. Ekki þótti þorandi
fyrr i vikunni að kveðja hann
til Leopoldville, — vegna þes.v
átt að vera búin að segja þér.hversu horfur voru ískyggileg-
þetta fyrir löngu. En þér er.jar í Manono, og svo hafa harð-
kunnugt um að eg er ekki
mælsk. Þú getur ekki gert þér
í hugarlund hve glöð eg er af
því að þú fleygðir mér ekki á
dyr, kvöldið sem þú komst heim
eftir að hafa fengið fréttir af
fortíð minni. Þér getur ekki til
hugar komið, hve hamingjusöm
eg er. Þú hefir verið svo þolin-
móður og góður við mig.“
Eg hafði ekki átt því að
orð skeyti farið milli stjórriar
liðs Sameinuðu þjóðanna, Kasa
vubu forseta og Tsjombe að
undanförnu. Þeir félagar segja
gæzluliðið bera sök á því,
að Lumumbamenn hafa náð
Kivufylki o gfarið inn í Kat-
anga. Forsetinn heldur því
fram, að gæzluliðið eigi að
hindra slíka herflutninga sem
hér hafa átt sér stað, yfir landa-
venjast að Karin ávarpaði mig mæri f-ylkja. Og Tsjombe og
þannig. Þessi ummæli hennar ! Kivufylki og farið inn í Kat-
höfðu þvi djúp áhrif á mig. Eg Norður-Katanga sé hlutlaust
varð oft að vera ein á kvöldin. víni fór Eva Vender. Er hún
Eg veitt'i því litla athygli hvað
þau töluðu um. En skyndilega
fór eg að leggja við hlustirnar.
„Karin Herby virðist hafa
sokkið í jörðina. Hefirðu séð
hana?“ spurði Eva Vender,
„Nei. En einhver sagði mér
að hún væri gift, og er það vel
farið,“- svaraði Tormod.
Eg' varð afar forvitinn. Eftir
að hafa drukkið nokkur glös af
Eg hitti lækninn, sem
áður hafði stundað hana. Kar-
in samþykkti það mótþróalaust
að fara á drykkjumannahæli.
Á meðan hún var á hælinú
varð næstum klökkur.
Oft hefi eg hugsað um það,
sem Tormod sagði mér. Er eg
hugsa um það fæ eg ónot i
mig. Eg' býst ekki við að losna
nokkurntíma við þau ilíu áhrif
sem frásögn hans hafði á mig.
Þegar eg kvæotist Karin
grennslaðist eg sem sagt ekki
landsvæði sem gæzluliðið eigi
að gæta og sjá um, að engir
vopnaðir hermenn séu þar.
Hjónabandið var þó ágætt. Við
áttum saman að öllu leyti. Kar-
in var góð og elskuleg og okk-
ur leið vél.
En er við höfðum verið gift
um það bil hálft ár, varð nokk-
ur breying á Karin. Hún var
orðin vinkona frú Nilsen og þær
sátu saman að drykkju. Ekki
neytti Karin mikils áfengis í
fyrstu og eg hafði ekkert á móti
því að hún fengi ér glas af víni.
Eg var ekki bindindismaður.
En drakk aldrei í óhófi. En svo
fór að Karin gerði það.
Þegar eg kom heim um mið-
nætti voru þær stundum báðar,
. frú Nilsen og konan mín, all-
ölvaðar. Það var oft ekki hægt
að tala af viti við'þær'. Daginn
eftir talaði eg um fyrir Karin.
Hún lofaði öllu fögru. En mér'
var ljóst að hún myndi fara til
frú Nilsen eftir að eg væri
aði Karinar.
Mér tókst að fá aðra litla
Eg þóttist viss um, að hún
hætti að drekka ef hún kæmist;
. burt frá frú Nilsen. Hún freist-
aði Karin.
Mér tókst að fá leigða litla
íbúð í leiguhúsi. Þetta afréð eg
án þ’ess að leita samþykkis
konu minnar. Þetta húsnæði
var minna en það, sem við höfð-
um haf-t. En um það þýddi ekki
að fást. Aðalatriðið var að við
kæmumst burt frá frú Nilsen.
Karin hafði ekkert við það að
athuga að við flyttum.
Þegar
var farin spurði eg Tormod þeg-
ar í stað þessarar spurningar:
„Hver er þessi Karin Herby,
sem þið töluðuð um?“
„Jæja. Þú fékkst áhuga fyrir
henni,“ svaraði Tormod. „Já,
Karin var 'ágæt stúlka. Hún
dvaldi lengri tíma á drykkju-
mannahælum en heima í íbúð
sinni.“
Ti’ þess að koma Tormod til
þess að segja mér meira frá
Karin skrökvaði eg því að eg
fyrir nokkrum árum, er eg var
á ferð, hefði eg hitt stúlku sem
hét Karin Herby. Eg .kvaðst
vera að brjóta heilann um það,
•hvort hér væri um sömu stúlk-
una að ræða. Eg bað Tormod
að lýsa stúlkunni. Hann gerði
það. Hér var ekki um að villast.
Karin Herby sem hann þekkti
j og verið hafði léttúðug og
drykkfeld, var nú konan mín.
Tormod hafði gamari af að
tala um vinkonur sínar. Hann
sagði mér margt um Karin. Eg ;
j varð að gæta þess vel að hann j
sæi ekki hvernig mér leið á!
j meðan frásögn hans stóð yfir. |
l Eg mun ekki segja frá því, j
hvað Tormod sagði um konuna •
mína. En þennan dag gat eg ;
ekki haldið áfram vinnu. Eg
fór heim. Ekki batnaði hugar-
ástandið er heim kom, og eg sá
Karin sitja með portvínsflösku.
Hún hafði ekki átt von á því
að eg' kæmi heim fyi’r eri seint
um kvöldið.
Flaskan vár meira en hálf-
eg var-mjog onnum jfull. Eg' tók flöskuna af Karin,
kafinn borðaði eg úti til þess fór með hana fram í eldhús og
að spara tíma. — Dag nokkurn hellti úr henni í vaskinn. Að
hitti eg gamlan skólafélaga, því búnu gekk eg aftur inn til
Tormod Hagberg'. Hann hafði Karinar.
varð henni ljóst að hún var ! um framtíð hennar. Eg hugsaði:
barnshafandi. Gleðin var mikil. jÞað sem menn ekki vita, getur
Að líkindum- var eg glaðari en j ekki orðið þeim til leiðinda eða
Karin. Við höfðum aldrei talað j hugarangurs. En það mun ekki
um barneignir. Eg hafði efast jVera allskostar heppilegt að
um að Karin gæti orðið barns- jfylgja þessari reglu. Þótt hjóna-
hafandi. Eg gekk- fram í því : band okkar Karinar sé nú gott,
að Karin fengi að vera á hæl- j álít eg að myndi ekki hafa geng-
inu þar til hún hefði næstum 'ið að eiga hana hefði mér verið
lokið meðgöngutímanum. Eg ljóst hverskonar kvenmaður
var dauðhræddur um að hún hún hafði verið. Það er illa
myndi hallast að flöskunni aft-
ur og barnið hefði iilt af þvi, ef
hún drykki.
Hún ól drenginn einungis
þrem dögum eftir að hún fór af
hælinu og kom heim. Svo virt-
ist sem barnið myndi bjarga
henni og mér. Eg minntist
aldrei á fortíð hennar.
Skip sskkur me5
9 manns.
Litið vestur-þýzkt skip mefli
9 manna áhöfn sendi frá sér
neyðarmerki 1 fyrrinótt.
Flugvélar og skip hafa leitáð
en einskis orðið vör. Skip
þetta var aðeins 400 lestir. —
Það var undir Noreg'sströnd-
um, er það semdi frá sér nevð-
armerkin, og' er taliC' að þa'ð
hafi sokkið.
farið, að vita þvílíkt um konu
sína. Eg álít að karlmenn eig'i
að kynna sér nokkuð konuefni
sitt og fortíð hennar, svo þeir
verði ekki síðar einhvers á-
skynja, sem skyggir á hamingj-
una.
(Þýtt úr norsku.)
sr5>
■y-i
VörEur ver$
a5 bana.
—
Islendingur teiknaði
verðlaunafrímerkið.
Sanikeppni á ve»uen §.|>.
Sameinuðu þjóðirnar efndu lega tvær af fimm teikningum
| nýlega til alþjóða samkeppni sem í úrslit komust,, og valdi
|um teikningu að nýju frímerki,Dag Hammerskjöld, fram-
sem út verður gefið hinn (i.kvæmdastjóri S. þj., annað
i apríl 1961 til heiðurs Alþjóðaþeirra til útgáfunnar.
gjaldeyrissjóðnum í Washing- Hörður er 27 ára að gldri,
ton. sonur Karlott uog Karls Guð-
Sigur úr býtur báru tveir afmundssonar, lögregluþjóns,
starfsmönnum teikningadeildarKársnesbraut 46, Kópavogi.
sjóðsins, Roy Carlson og Hörð
ur Karlsson, sem starfað hefui
við Gjaldeyrissjóðinn í 4 ár
Þeir Kaiissynir áttu sameigin
Sá atburður gerðist í Wash-
ington miðvikudaginn í þessari
viku, að maður nokkur varð 3
mönnum að bana, og framdi svo
sjálfsmorð. ,
Þeirra meðal var kona hans.
Maður þessi var varðmaður við,
eina stjórnarbygginguna í borg
inni.
Sáttmáli hefir verið undir-
irtaður milíi Sovétríkjanna
og Indónesíu. Ekki hefir
verið sagt frá efni hans, en
daginn áður .Iofaði sovét-
stjórnin Indónesíu hjálp til
að ná yfirráðum í vestur-
hluta Nýju Guineu, þar sem
Hollendingar eiga nýlendu.
eg ekki séð í fimmtán ár. Tor-
mod hafði búið í höfuðborginni
Eg vildi ekki -koma dórialega
fram við hana, og reiðilegur
tíu 'árum lengur en eg. Þegar Jvar eg ekki. Eg hafði engan á-
eg hitti Karin á skemmtuninni i huga haft á fortíð Karinar, er
Gursel ieyfir
stjsrumálastarf.
Stjórnmálaflokkar hafa nú
verið leyfð,r í Tyrklandi.
Flokkarnir verða þó að til-
kynna stjórninni tilveru sína
og stefnuskrá. — Flokkarnir
vóru bannaðir eftir að. Gursel
kómst til valda í maí s.l. Kosn-
ingai’ fara franu á hausti kom-
anda. r
I»eSsi mynd var tíjþui y,ið afhcndingu verðlaunanpa.