Vísir - 19.05.1961, Blaðsíða 10

10
VÍSIR
Föstudaginn 19. maí 1961
SLÚÐIN
= ISTANBUL =
21
hina. Skammbyssa hans lá á gólfinu við hliðina á honum.
— Það var nú það, sagði Eric. Hann steig tvö skref áfram og
sparkaði skammbyssunni á gólfinu frá. Hún hraut eftir gólfinu
og út að veggnum.
Þó að við höfum ekki hitst áður, hélt Eric áfram, get ég ekki
neitað því að ég þekki yður talsvert vel. Og nú þekkið þér mig
líka.... Eg veit að það eruð þér, sem með öllu hugsanlegu móti
hafið reynt að spilla fyrir okkur, þó aö vafalaust ætti að geta
verið nægilegt starfsvið fyrir báða hér í borginni.
Hacker svaraði ekki en hélt áfram að stynja.
— Hvar hafið þér særst? spurði Eric.
Þjóðverjinn svaraði ekki enn, en leit hatursfullum augum til
Erics.
— Jæja, sagði Eric. — Nú skuluð þér hlusta á mig. Ein reglan
fyrir daglegri umgengni manna, sem faðir minn kenndi mér, er
svona: Þó manni verði eitthvað á einu sinni, er ekki víst að
hann þurfi að lenda í fordæmingunni aftur. Öruggasta ráðið til
að hindra endurtekninguna, er að gefa honum tækifæri til að
bæta ráð sitt. Auðvitað er engin regla án undantekningar, og
það er hugsanlegt að þér séuð undantekning. En nú ætla ég að
gefa yður færi, þó að þér séuð fantur. Þér vitið vel að þér getið
lent í fangelsi fyrir þetta, en ég ætla ekki að kæra yður, ef þér
rakið viðskipti yðar á heiðarlegan hátt framvegis. Undir eins og
þér reynið að beita bófabrögðum við okkur næst, kæri ég yður
umsvifalaust. Og ég skal láta þess getið, að ég hef tvö vitni héma
í næsta herbergi. Yður kemur ekkert við hver þau eru, og þessi
vitni munu heldur ekki koma fram nema þér sjálfur neyðið okk-
ur til þess....
Hacker hafði ekki enn sagt eitt einasta orð.
— Hafið þér skilið mig? spurði Eric.
— Já, heyrðist Hacker loks muldra þrjóskulega.
Hann reyndi að standa upp án þess að hjálpa sér með hönd-
unum. Eric hjálpaði honum á fætur.
Eg get ekki séð að neitt sé að fótunum, sagði hann. — Svo að
þér getið eflaust komist héðan hjálparlaust. Eg er illa svikinn ef
þér hafið ekki haft með yður aðstoðarmann, sem bíður yðar
niðri í bílnum og sem getur ekið yður heim. Góða nótt, Hacker.
Þjóðverjinn stunsaði út úr skrifstofunni án þess að segja orð.
Eric kveikti á lampanum í lpftinu líka, stakk skammbyssu Hack-
ers í vasann og reyndi að afmá öll verksummerki þess, sem gerst
hafði þarna. Hann þvoði líka blóðblettina af gólfinu áður en
hann fór.
Honum var léttara í skapi en lengi hafði verið, er hann ók
heim til sín nokru síðar. Lykillinn, sem Hacker hafði skilið eftir
í skráargatinu, var nú í hans eigin vasa. Hann hafði fulla ástæðu
til að vera ánægður með þetta kvöld.
Nú var jspurningin, hvort Hacker vildi þiggja friðartilboð hans,
eða hvort hann mundi ekki verða í rónni fyrr en hann hefði náð
liefndum fyrir smánarlega ósigur sem hann hafði beðið....
Næstu vikurnar varð ekki annað séð en að Hacker ætlaði að
breyta háttalagi sínu. Ezra hélt áfram að vinna hjá Eric, til
þess að svo liti út, sem hún vissi ekkert um hvað gerst hefði.
Á yfirborðinu mátti Eric ekkilátast vita neitt um samband henn-
ar við Hacker. En nú var þessu snúið við. Ekki svo að skilja sem
★ J. HARNALL:
firmað Thomas P. Aston fengi njósnir um viðskipti Hackers,
því að ekki vissi Ezra neitt um þau. En Ezra átti ekki erfitt með
að sjá breytinguna sem orðin var á Hacker og félögum hans
eftir misheppnuðu tilraunina til að komast yfir viðskiptaleyndar-
mál Astons.
Ezra fór að verða hræddari um sig með hverjum deginum sem
Á yfirborðinu mátti Eric ekki látast vita neitt um samband henn-
eða hitt að þeir voru óánægðir með að njósnir hennar báru eng-
an árangur ög hún skilaði þeim engum upplýsingum — svo mikið
er víst að framkoma þeirra gagnvart henni var orðin gerbreytt.
Eric treysti henni til fullnustu, nú orðið. Og hann var farinn
að kunna vel við að hafa hana nærri sér, og oft hafði hann
boðið henni með sér í miðdegisverð eða kvikmyndahús eða eitt-
hvað annað skemmtilegt, — kannske fyrst og fremst af þvi að
hann átti ekki neina kunningja í Istanbul.
En þetta hefði hann vitanlega ekki átt að gera, því að það
hlaut að vekja grun hjá Hacker. Enda varð þess ekki langt að
bíða aö Þjóðverjinn og félagar hans höfðu dregið ályktanir: —
Það var Ezra að kenna að skjalaþjófnaðaráformið hafði mis-
tekist.
— En hvað getum við gert í þessu máli? spurði Turno. — Mér
skilst að það sé réttast að hún hætti að vinna þarna 'núna undir
eins. Hún er ekki að neinu gagni lengur — að minnsta kosti ekki
fyrir okkur.
— Ef hún vill ekki segja upp starfinu hjá Aston, þá er það
ljós sönnun þess, að hún hefur svikið okkur, sagði einhver þeirra
hinna.
En Hacker hristi höfuðið, hugsandi.
— Þó að Ezra hafi ekki sagt upp stöðunni hjá Aston getur
það stafað af öðru en að hún hafi svikið okkur, sagði Hacker.
— Hún getur hafa orðið skptin í honum — og hann í henni....
Þau eru grunsamlega oft saman úti.
Þjóðverjinn leit á höndina á sér, sem enn var reifuð, og eldur
brann í bláum augum hans er hann bætti við:
— Og þar höfum við kannske tækifæri til að hitta hann þannig
að hann svíði vel undan því — svona til að þakka honum fyrir
síðast....
Þessum bófum var hægðarleikur að gera undirbúning sem
þurfti. Og upp frá þessu var Ezra í sífeldri lífshættu, hvar sem
hún fór. En vitanlega varð að haga öllu þannig, að ekki legðist
grunur á þá, sem þarna voru að verki. Einfaldast hefði verið að
stúta Ezru einhverntíma þegar hún kom til þeirra til að „gefa
skýrslu" — en það gerði hún enn — til málamynda. En það var
ekki að vita nema hún segði Eric í hvert skipti, hvert hún væri
að fara? Og að taka hana heim hjá henni kom ekki til mála
heldur — af ástæðum sem þeir þekktu bezt sjálfir.
En þarna voru margir möguleikar aðrir — í borg eins og Istan-
bul. Vandinn ekki annar en sá að bíða eftir hentugu tækifæri.
Svona stóð á þvi að Ezra var núna, án þess að hafa grun um
það sjálf, undir stöðugu eftirliti flugumanna, sem fyrir sæmi-
lega borgun voru boðnir og búnir til að bíða eftir hentuga tæki-
færinu — og sem víluðu ekki fyrr sér að nota það.
Og svo kom tækifærið — sem vitanlega hlaut að koma fyrr
eða síðar.
Eftir að Eric hafði fengið vinnufrið og sannfærst um að við-
skiftin voru komin í betra horf, létti hanum aftur í skapi. Nú
var allt mótlæti fyrstu viknanna gleymt, og þegar hann einn
daginn, eftir happasæla viku, haíði gert sérlega arðvænlegan
samning, sagði hann glaðlega við Ezru:
— Við verðum að gera okkur dagamun í tilefni af þessu. Hvað
segir þú um að við gefum okkur hálfan frídag? Ég hef heyrt
svo mikið talað um þessar skemmtiferðir út í Prinseyjar. Mér
finnst að við ættum að bregða okkur þangað seinni partinn í
dag.
Áður en þau komu að Galtabrúnni, þangað sem bátarnir lágu,
datt Eric í hug að þau skyldu skoða bazarana frægu, þessa
mauraþúfu af mjósundum, sem sölubúðum eru svipaðar því sem
R. Burroughs — T \ RZ A l\l — 3806

A MONSTCOUS CK0C07ILE WITH
SLAVEKING JAWS WAS ATTACICING
THE WHITE MANy TON K.EEF’! ^
TÁKZAN ANI7 HE RUSHE7 TO INVESTI-
1 v THE TKAIL LE7
F TO THE 5ANKS OP
ARIVER WHERE,TO
his suKreisE--níWi
Þegar Tarzan heyrði ópin
þaut hann á staðinn og sér
til mikillar undrunar kom
hann þar sem maður hékk
í slitrum af hengibrú yfir
ána og starði með skelfingÁ
á krókódíl, sem kom svaml-!
andi í áttina til hans. Þetta
var Don Reed.

A
KVÖLDVÖKUNNI
II: íltíílllliiÍI Iifil llíijl iilllii
Mischa Elman var einu sinni
um það spurður hvaða hljóð-
færi væri örðugast á að leika.
Og hann svaraði án umhugs-
unar:
— Á aðra fiðlu.
★
Litli MacGregor; — Pabbi,
eg gekk um í kirkjugarðinum
í morgun og las áletranirnar á
leiðunum.
Stóri MacGregor: — Og hvað
hugsaðirðu þegar þú varst bú-
in nað lesa þær?
Litli MacGregor: — Ja, pabbi.
Eg fór að hugsa um það hvar
allir óþokkarnir væri grafnir!
★
Sandy sagði við vin sinn
Jock:
— Jock, eg er sjúkur maður.
— Hvers vegna ferðu ekki til
dr. MacTavish?
— Er hann ekki voða dýr?
— Hann mun heimta þrjú
pund fyrir fyrstu heimsókn. En
eftir það tekur hann ekki nema
5 shillinga.
Sandy flýtti sér yfir á lækn-
ingastofu MacTavish og til-
kynnti:
— Jæja, læknir. Eg er kom-
inn aftur.
★
— Eg býst við að sex prest-
ar borði hér hjá mér tiltekinn
dag, sagði húsbóndinn við kjall-
arameistara sinn.
— Gott og vel,herra, sagði
kjallarameistarinn. — Eru þeir
úr Hákirkjunni eða Lágkirkj-
unni?
— Hvað í ósköpunum hefir
það að segja fyrir yður? sagði
húsbóndinn undrandi.
— Jú það hefir allt að segja,
svaraði hinn. — Séu þeir úr Há-
kirkjunni drekka þeir, en séu
þeir úr Lágkirkjunni vilja þeir
eta,
★
Tveir vinir frá frlandi voru
á ferðalagi saman og sváfu í
sama herbergi í gistihúsi uppi
í sveit. Um nóttina kom afskap-
legt þrumuveður. John talaði
um það þegar þeir voru að
klæða sig um morguninn.
— Rigudi? spurði Dennis
hissa.
— Rigudi? sagði John. — Það
var eins og syndaflóð. Elding-
arnar ætluðu alveg að blinda
mann og þrumurnar dundu. Eg
hefi aldrei vitað annað eins.
— í guðanna bænum, sagði
Dennis. — Hvers vegna vakt-
irðu mig ekki? Vissirðu ekki
að eg get aldrei sofið þegar
þrumur og eldingar ganga?
★
Eldri systirin atyrti yngri
systur sína þegar hún var að
hátta hana um kvöldið, sagði
að hún hefði verið geðill um
daginn. Þegar hún var búin
að breiða vel ofan á hana sagði
sú litla:
— Það er geðillska þegar um
mig er að ræða, en „taugar“
þegar þú átt í hlut.