Vísir - 12.07.1961, Blaðsíða 10

10
V I S I K
Miðvikudagur 12. júlí 1961
Að gifta sig
Frh. af 5. s.
að greiða fyrir giftingarathöfn-
ina og innanstokksmunina, héld
ur verður hann einnig að
greiða heimanmund með brúð-
inni. Heimanmundurinn er t. d.
nýr bíll, peningar, verðbréf,
matvæli eða land.
Auglýsing 'um giftinguna
er hengd upp. I
Giftingin fer venjulega fram
í kirkju brúðarinnar. En ef þau
vilja heldur hafa hana í annari
kirkju, verða þau að fara til
biskupsins og fá leyfi hans auk
þess, sem þau borga um fjögur
hundruð krónur fyrir leyfið.
Hjónaleysin verða að koma til
kirkju þrjá sunnudaga fyrir
vígsluna, og er þá lýst með
þeim. Einnig er auglýsing um
giftingu þeirra heng$ upp við
inngang kirkjunnar. Þetta gefur
hverjum sem er tækifæri til
þess að mótmæla henni.
Þegar hin mikla stund nálg-
ast, fer brúðguminn til kirkj-
unnar með tvo votta með sér,
auk föður síns og tilvonandi
tengdaföður til þess að skrifa
í kirkjubókina og borga kirkju-
gjaldið.
Fyrir giftinguna sverja brúð-
hjónin það fyrir prestinum, að
þau giftist samkvæmt eigin ósk
og ekki að áeggjan neins, nema
ef vera skyldi fjölskyldu brúð-
arinnar, sem ef til vill hefir
rekið á eftir henni vegna þessa
í langan tíma.
Borgaraleg hjónabönd, fram-
kvæ'md af borgardómurum, eru
ekki viðurkennd á Spáni. En
ef maður getur sannað, að hann
tilheyri annari kirkju en þeirri
Möndul-Sally
látin laus.
Roskin, gráhærð kona, sem
oft var nefnd í fréttum á
stríðsárunum, hefir verið látin
láus úr fangelsi vestan hafs.
Þetta er frú Mildred Gillars,
sem þekkt var á stríðsárunum
undir nafninu Axis-Sally, eða
Möndulvelda-Sally, af því að
hún starfaði við útvarp naz-
ista og flutti áróðursræður og
fregnir í þýzka útvarpið. Sally
var tekin föst í Berlín í marz
1946, og þrem árum síðar var
hún dæmd í 30 ára fangelsi
fyrir föðurlandssvik. Hún var
látin laus 10, júlí til reynslu
og ætlar að búa hjá systur
sinni í Bandaríkjunum.
á Spáni —
kaþólsku, getur borgardómar-
inn tekið að sér að sjá um
vígslu.
Það er svaramaðurinn, sem
leiðir brúðina um kirkjugólfið..
Söfnuðurinn hefir staðið fyrir
utan fram til þessa í von um að
fá tækifæri til þess að sjá hana
rétt í því að hún fer inn.
Ríkur frændi eða vinur fær
heiðurinn af að sjá um kostn-
aðinn af móttökunni, sem fer á
eftir athöfninni, en margir
Spánverjar eru að verða dálítið
hagsýnni og sleppa því þessari
móttöku, en leggja í þess stað
strax af stað í brúðkaupsferð-
ina.
Ef hjónaleysin eru fremur
fátæk, geta þau losnað við að
borga kirkjugjaldið með því að
gifta sig fyrir kl. 8 að morgni,
þar sem það kostar ekkert fyrir
ir þann tíma.
Brúðurin metin
á 13 skildinga.
Venja er, að brúðguminn gefi
brúðinni 13 skildinga. Ef hann
hefir ráð á, eru þeir úr gulli,
annars gefur hann henni aðeins
peseta. Þessi siður á rætur sín-
ar að rekja til þess tíma er
venja var, að brúðurin væri
keypt.
Þegar stúlka giftist á Spáni,
sleppir hún ekki sínu fyrra
nafni. Þannig er það, að María
Lopez, sem giftist Jose Gon-
zales, verður María Lopez de
Gonzales (María kona Gonza-
les). Bréf til hennar bera henn-
ar eigið nafn, og lendi hún í
höndum lögreglunnar fyrir eitt-
hvað, er hún handtekin undir
sínu fyrra nafni, en ekki undir
nafni eiginmannsins. Á þennan
hátt setur hún ekki blett á nafn
fjölskyldu sinnar.
í sveitahéruðum setur hag-
sýnin mikinn svip á brúðkaups-
daginn Meðal annars telst það
til undantekninga, að brúðurin
fái sér hvítan kjól, heldur er
hann svartur, þar sem það er
miklu hagkvæmara, og stúlkan
mun hafa meiri not af honum
síðar meir á hátíðis og tyllidög-
um. Á smáþorpum veldur það
miklu umtali, ef ein af heima-
sætunum fer til borgarinnar og
vinnur sér inn nóga peninga til
þess að geta gift sig í hvítum
kjól. Annað tákn um hagsýni
er, að eigi stúlkan þrjár kýr,
þá fer fjölskyldan að líta í
kringum sig eftir einhverjum,
sem á þrjú naut, til þess að auð-
urinn geti sameinast.
„En þetta var allt miklu róm-
antískara áður fyrr,“ segja
gömlu mennirnir. Þá var það
siður í Andaluziu á Suður-
Spápi, að maðurinn næmi brúð-
ina á brott. Þetta átti sér eink-
um stað ef fjölskylda hennar
hafði neitað að samþykkja ráða-
haginn.
Svo kom mjög áhrifamikið
atriði er elskendurnir sneru aft-
ur og spurðu: „Gefið þið nú
samþykki ykkar?“ Enginn
minnist þess. að því hafi nokkru
sinni verið neitað.
Enn sigruöu Skotar -
Pramh af 2. dðu
sinn tókst hægra bakverði
Skota að bjarga á marklínu eft-
ir spyrnu frá Ellert. Þá komst
Þórður Jónsson enn í færi —
en hægri fóturinn sveik hann
eins og áður.
Síðari hálfleikur.
Það er bezt að hafa sem fæst
orð um þennan hálfleik, enda
var hann hrein leikleysa. Rún-
ar varð nokkuð snemma að yf-
irgefa völlinn vegna meiðsla,
sem ekki eru slæm, og kom
Hörður Felixson í stað hans.
Skotar skoruðu eina markið í
hálfleiknum á 21. mín. Robert-
sort náði þá langri sendingu
fram völlinn og tókst að skora
eftir misskilning milli Harðar
og Heimis.
Úrvalsliðið fékk nokkur ágæt
tækifæri í hálfleiknum — og
var það einkum Gunnar Felix-
son, sem fór illa að ráði sínu
— en hann fékk að minnsta
kosti 2 ágæt marktækifæri.
Leiðinlega grófir.
\
Það leikur ekki á tveim
tungum, að þetta skozka lið er
mjög gott og tvímælalaust
bezta erlenda knattspyrnuliðið,
sem hingað hefur komið í sum-
ar. En hins vegar eru margir
leikmennirnir alltof grófir í
lik sínum — einkum þó mið-
vörðurinn Ure. Það bitnaði illa
á Ingvari í leiknum^siunnu-
daginn, og Þórólfur reyndi nú
eftir megni að forðast að lenda
í návígi við hann. En ekki verða
Skotarnir þó beint dæmdir af
þessum leik — því dómarinn
átti mikinn þátt í að æsa þá —
og ekki rétt hjá dómara að eiga
í nokkrum tilíellum frumkvæði
að rifrildi við leikmenn. Slíkt
gengur ekki.
Vörn úrvalsliðsins var betri
hluti liðsins, einkum áttu
Heimir, Árni Njálsson og Hreið-
ar góðan leik. Rúnar var sterk-
ur meðan hans naut við, en
Hörður hitnaði varla, því þann
tíma, sem hann var með, fór
leikurinn miklu meira fram á
vallarhelmingi Skotanna. Fram-
verðirnir brugðust eins og áð-
ur er sagt, og framlínan náði
aldrei verulega saman. Þar var
miklu frekar einstaklings-
hyggja leikmannanna, sem réði
ferðinni. Þórólfur var óvenju
slappur — langlakasti leikur
hans gegn erlendu liði í sumar.
Þrátt fyrir að Guðjón Jónsson
var oft seinn slapp hann einna
bezt frá leiknum af framherj-
unum, enda fékk hann að leika
merkilega laus á kantinum.
Þetta var á margan hátt
furðulegur leikur, og liann
mun sennilega ekki auka
vinsældir skozkra knatt-
spyrnumanna hér á landi. En
hvað sem því líður, þá var
það almennt álit leikmanna
beggja liða eftir leikinn, að
dómarinn hefði eyðilagt
hann, og því væri ekki við
þá að sakast, þótt áhorfendur
liafi fengið lítið, fyrir pen-
inga sína. En hins vegar
sóttu það margir leikinn, að
gestgjafinn Þróttur fer vel út
úr heimsókninni, þótt ekki
væri útlitið sem bezt eftir
tvo fyrstu Ieikina.
Bassi.
Að utan — ?
Framh. al 8. síðu
Það var reyndar í árslok
1959, að vonbrigðin fóru að
segja til sín að ráði og ég
fór að hafa áhyggjur af á-
standinu í landinu. Hið
fyrsta, er gerði mig ótta-
sleginn um afdrif bylting-
arinnar, voru kærurnar
gegn Humberto Matos og
réttarhöldin yfir honum.

í gær var fyrirliða Skotanna, Cox, vísað út af velli,
sést rimman sem stóð milli hans og dómarans.
Nýr bankastjóri
L.I. á Akitreyri.
Frá fréttaritara Vísis. —
Akureyri
Bankastjóraskipti hafa orðið
við Landsbanka íslands hér á
Akureyri. Ólafur Thorarensen,
sem starfað hefur við Lands-
bankann í Reykjavík og á Ak-
ureyri í 53 ár samfleytt, hefir
látið af störfum, Ólafur var
bankastjóri í 30 ár.
Við starfi hans hefur tekið
Jón G. Sólnes. Hann hefur starf-
að við Landsbankann á Akur-
eyri í 35 ár, sem fulltrúi bank-
ans um langt skeið. Jón hóf
starf sitt við bankann 15 ára
gamall.
Ólafi Thorarensen var hald-
ið kveðjusamsæti í gærkveldi.
Matos var höfuðsmaður í
hernum og félagi Castros i
Sierra Maestra fjöllunum.
Hann var dæmdur í 20 eða
30 ára varðhald, vegna þess
að hann sagði, að áhrif
kommúnista væru mikil í
Kúbuher.
Með þessu atviki var
vakinn ótti minn og á-
hyggjur vegna 1 kommúnista
á Kúbu.
í ársbyrjun 1960, þegar
ég gegndi enn stöðu að-
stoðarfjármálaráðherra, rit-
aði ég nokkrar greinar í Bo-
hemia gegn kommúnisma.
Ég minnist þess, að nokkrir
félagar í kommúnistaflokkn
um — einkum einn þeirra,
Juan Marinello, sem er
gamall kommúnisti á Kúbú
— svaraði um hæl og sagði,
að ég væri gagnbyltingar-
sinni, sem stefndi að því að
kljúfa byltinguna eða skaða
hana, því að ég væri and-
stæðingur kommúnismans.
Eg varð að leita hælis í
sendiráði Perú í júlí þá um
sumarið. Þar hafðist ég við
í 84 daga. Kúbustjórn hét
mér ekki griðum, fyrr en
13 október 1960 og þá fór
ég til Bandaríkjanna.“
Þannig standa málin nú
— Castro hefur gert hvort
tveggja, að gefa kúbönsku
þjóðinni loforð og rjúfa þau;
hann hefur blekkt þjóð
sína, gefið henni einræði i
stað lýðræðis, og knúð fram
framandi hugsjónafræði
kommúnismans í landinu.