Vísir - 23.12.1961, Síða 1

ÍX-jvXj

:

\ ■
:
•X'X-'íx:;”:

V
VISIR
51. arg. Laugardagur 23. desember 1961. — 295. tbl.
á
á,
ocjnu
9

miKmn
a
Sd fögnuður, sem jólin
flytja, er ekki frá mönnum,
heldur frá himni. Sendiboð-
ar himnanna fluttu þennan
boðskap til fátækra fjár-
hirða. Og barnið í jötunni,
sem var og er miðdepill
jólaatburðanna, var ímynd
og endurskin guðlegs kær-
leika á himni.
Þótt jólin séu nú orðin
mikil verzlunar- og við-
skiptahátíð, hefur ekki, sem
betur fer, verið hægt að
slita þau tengsl, sem jólin
hafa við himininn. Þegar
æsisprettur viðskiptanna er
á enda og fólk reikar ör-
magna inn í mark hátíðar-
innar, þái berast ómar
klukknanna út yfir víða ver-
öld, minnandi á þann frið
og fögnuð, sem ekki er jarð-
neskrar, heldur himneskr-
ar ættar. Mannkyn, sem
sligað er af þeim byrðum,
er það hefur sjálft á sig lagt,
kemst ekki hjá því að heyra
og hlusta:
Séra ^JJnótján Uólertáion.
„Dýrð sé Guði i upphæðum og friður á jörðu
með þeim mönnum, sem hann hefur velþókn-
un á.“
Þetta er sá unaðssöngur, sem aldrei þver, þrátt fyrir
allt.
Óhlutvandir menn höfðu gert musterið helga i
Jerúsalem, sem átti að vera bænahús, að ræningjabæli.
Þrátt fyrir þann frið, sem Kristur vildi láta eftir hjá
öllum þeim, er á hann trúa, höfum vér gert þennan
heim að friðvana heimi. Það má benda á vígbúnað og
Iielsprengjur. Sýnilega og ósýnilega múra er hvarvetna
að finna i þessari veröld valdastreitu og hjartaharð-
úðar. Þessar staðreyndir eru ekki iil að auka á bjart-
sýni, fögnuð og frið. Menn spyrja í ótta: Hvers meg-
um vér vænta af framtíðinni, eða megum vér vænla
einhverrar framtíðar yfirleitt?
Þó er það ekki ófriðar- og eyðingarhættan ein, sem
skapar mönnum friðleysi. Það er líka tómið í sálunum,
hin andlega örbyrgð, liugsjónafátæktin, sem þessu
veldur. „Maðurinn lifir ekki á einu saman brauði,“
var eitt sinn sagt. En í baráttunni um brauðið og verald-
argæðin hættir mönnum við að gleyma sínu andlega
eðli. Þcss vegna erum vér friðlaus kynslóð i friðvana
Framh. á bls. 5