Vísir - 02.05.1962, Qupperneq 7

VISIR
Miðvikudagurinn 2. maí 1962,
vissu að þar myndi hlutur okk-
ar réttur. Mál okkar horfðu
þunglega um sinn og hlakkaði
mjög í óhelgismönnum. Nú
hafa hinsvegar veður skipazt i
lofti og mjög vænkazt okkar
hagur. Því skulu þó ekki gerðir
skórnir hér og nú hver afdrif
okkar mála verða fyrir dómstól-
Framh. á 10. síðu.
fram i uppkasti okkar er sú, að
við viljum fá fram raunhæfar
kjarabætur fyrir launþega,
kjarabætur sem ekki verða tekn
ar aftur í hækkuðu vöruverði
og sköttum, en ekki einblína á
krónutölu kaupsins.
Til raunhæfra kjarabóta telj-
um við næga og örugga vinnu,
því hvaða gagn er fólki að háu
við önnur verkalýðssamök inn-
an þessa. þjóðfélags.
veginn til uppbyggingar efna-
hagsins og bættrar afkomu al-
þýðunnar?
Það eru að sjálfsögðu skiptar
skoðanir manna á framkvæmd
efnahagsmálanna, en ég lield að
okkur sé kunnugt um
að atvinna hefur aldrei verið
meiri en sl. ár
að atvinnutækin hafa verið í
fullum gangi
að álit þjóðarinpar meðal
allra lýðræðisþjóða hafi
aukizt og vaxið svo að nú
er hún komin í tölu sjálf-
stæðra og fullvaldra þjóða
að íslenzka krónan er nú
skráð meðal gjaldmiðils
annarra þjóða
að sparifé fólksins hefur auk
izt á liðnu ári um hundr-
uð milljóna króna.
Nú spyrja menn, ef það er
til uppbyggingar og jafnvægis í
efnahagsmálum þjóðarinnar,
sem nú hefir verið gert, hvers
vegna var þá háð hin örlaga-
ríka barátta í launa- og kjara-
málum alþýðunnar á Iiðnu ári?
Að sjálfsögðu varð ríkisvald-
ið að grípa til rótttækra að-
gerða til að vinna efnahagskerfi
þjóðarinnar upp úr því hyldýpi
eymdar og gjaldþrots, sem
vinstri stjórnin, stjórn kommún
istanna leiddi yfir þjóðina, á
meðan hún sat að vöidum, sem
var orðið svo alvarlegt að hún
sá sér þann kost vænstan að
flýja af hólmi.
Camtök verzlunarfólks eru
skipulögð með nákvæmlega
sama hætti og félög skrifstofu-
verzlunarfólks á öðrum Norð-
urlöndum. Á öðrum Norður-
löndum hefir aldrei verið
minnsti vafi um réttarstöðu
verzlunarmannasamtakanna.
Þar njóta verzlunarmannasam-
böndin fyllsta réttar á borð við
önnur verkalýðssamtök. Hér
uppi á íslandi skulu samtök
verzlunarfólks hinsvegar sett
hjá og þeim skammtaður réttur,
réttur sem er frumskilyrði fyrir
vexti þeirra og viðgangi og
hæfni þeirra til baráttu fyrir
bættum kjörum launþega í
verzlunarstétt.
Samtökum verzlunarfólks,
Landssambandi íslenzkra verzl-
unarmanna, er meinuð inn-
ganga í Alþýðusamband íslands.
Þeim er meinuð innganga í Al-
þýðusamband íslands þrátt fyrir
það að þau eigi til þess siðferði-
Úr ræðu Guðjóns Sigurðs
sonar, form. Iðju
Sverrir Hermamisson.
tímakaupi ef atvinna er engin.
Þess vegna er það ein krafa
okkar í dag, að stjórnarvöld
landsins geri allt sem þau geta
til að fjölga framleiðslutækjum
í iðnaði og við sjávarsíðuna með
skynsamlegum ráðstöfunum á
því fé, sem til framkvæmda er
ætlað. Stjórnarvöldin verða að
hafa í huga, að iðnaðurinn er
vaxtarbroddur efnahagslífsins
og þangað verður að beina
meira fjármagni en gert hefur
verið.
Raunhæfar kjarabætur teljum
við það, ef við fáum betri vör-
ur og ódýrari en við höfum feng
ið á undanförnum árum. Það
getur drýgt kaupið mikið ef
Framh. á 10. síðu.
Úr ræðu Sverris Hermanns
sonar, form. L.V.
/a lþýðunni er það fyllilega
Ijóst að skerðing varð á
kaupmætti launa, sem sízt
mátti, en án aðgerða og sam-
skilnings verður ekkert aðhafst.
Framh. á bls. 10
legan og lagalegan rétt, —
þrátt fyrr það að samtök verzl-
unarfólks á íslandi hafi fengið
fyllstu viðurkenningu gamalla
og gróinna alþýðusambanda á
Norðurlöndum sem fullveðja
verkalýðssamband, — — og
þrátt fyrir það þótt verzlunar-
fólk þurfi frekar en flestir aðr-
ir á öflugum bakhjarli að halda
í baráttunni fyrir bættum kjör-
um sinna lægstlaunuðu. Og
hverjir eru það, sem hindra
verzlunarfólk í að ná rétti sín-
um? Hverjir eru það sem leggja
steina í götu verzlunarfólks í
baráttu þess fyrir bættum kjör-
um sínr í?
Hverjir eru það sem brjóta
lög og rétt á verzlunarmönnum
í frumbaráttu þeirra fyrir kjara-
bótum? Það eru þeir menn sem
eru sannir fulltrúar þeirra aust-
rænu erlendu afla sem eru hin
einu í heiminum í dag sem
skammta mönnum frelsi,
skammta mönnum brauð,
skammta mönnum rétt til að
lifa. Það eru þeir sem af póli-
tfsku siðleysi láta sig ekki muna
um að fótum troða rétt þeirra
launþega í Iandinu, sem eru að
hefja baráttuna fyrir velferð
sinni.
í ræðu sinni sagði Sverrir
Hermannsson, formaður Lands-
sambands fslenzkra verzlunar-
manna m. a.:
Fyrir örfáum árum hefði það
þótt með öllu útilokað að skrif-
stofu- og verzlunarfólk og sam-
tök þess ættu aðild að hátíða-
höldum verkalýðsins 1. maí. Þá
hefði mönnum komið undarlega
fyrir sjónir af fulltrúi launþega
í verzlunarstétt ætti erindi á
málþing verkalýðsins 1. maí.
Nú hafa hinsvegar mál, með
skjótum hætti, skipazt á þann
veg, að fulltrúi verzlunarmanna
þykir eiga þangað erindi til
jafns við aðra fulltrúa hinna
ýmsu verkalýðsfélaga og sam-
banda. Fyrir þann skilning og
stuðning sem lýðræðisöflin inn-
an verkalýðshreyfingarinnar
hafa sýnt og veitt samtökum
verzlunarfólks í baráttu þeirra
fyrir rétti sínum og sinna, þakk-
ar verzlunarfólk í dag.
Jafnframt strengja verzlunar-
menn þess heit að láta aldrei
hlut sinn fyrr en þeim hefir
tekizt að skipa sér í fylkingar
lýðræðissinna innan allsherjar-
samtaka íslenzkra alþýðu Al-
þýðusambands íslands, í hik-
lausri baráttu gegn þeim öflum
sem þar ráða ríkjum í dag.
Samtök verzlunarfólks eru
ung að árum, aðeins tæpra
fimm ára gömul. Á þeim
skainma tíma hefir þeim þó tek-
izt að skipa málum sínum þann
veg að samtökin mega heita
fullmótuð, mótuð meðþeimhætti
að f fyllsta samræmi er við ís-
lenzk lög og reglur um stéttar-
félög og stéttarsambönd og eiga
því vímælalaust rétt á borð
Guðjón Sigurðsson.
T upphafi ræðu sinnar minntist
v Guðjón Sigurðsson, formað-
ur iðju, á hið furðulega plagg,
sem hinn kommúniski meiri-
hluti 1. maí nefndarinnar hefði
sent frá sér. Þar væri Atlants-
hafsbandalagið fordæmt, en
hvergi væri minnzt á hersetu
Rússa í leppríkjunum eða nern-
aðarbandalög þeirra austan
manna.
Varanlegar og raunhæfar
kjarabætur væru hvergi nefnd-
ar, — aðeins heimtað hærra
kaup að krónutölu. Allir þekktu
vinnubrögð kommúnista í kjara-
málum verkalýðsins. I fyrra
hefði verkamönnum verið hald-
ið f verkfalli vikum saman án
þess að þeir fengju neinar raun-
verulegar kjarabætur, sem um-
talsverðar voru. Efnahagslegur
glundroði væri takmark komm-
únista í verkalýðsbaráttunni,
ekki raunhæfar kj^rabætur. —
Hverjir hafa ráðið ferðinni í
kjaramálum, spurði Guðjón,
hverjir hafa tekið að sér að
vera leiðsögumenn á eyðimörlc
kjarabaráttunnar og hver hefir
árangurinn oft orðið,
Úr ræðu Bergsteins Guð
jónssonar, form. Frama
k undanförnum árum hefir
alþýðan borið ugg í brjósti
vegna þess óheilla-ástands, sem
fyrrverandi ríkisstjómir létu
þróast í efnahagslífi þjóðarinn-
ar.
Með tilliti til þess hefur al-
þýðan á degi sínum 1. mai á
umliðnum árum krafizt þess, að
efnahagskerfi þjóðarinnar yrð'
komið á öruggan grundvöll.
Hún hefur krafizt þess, að ís-
lenzka krónan yrði gerð að raun
veruLgum gjaldmiðli, sem al-
þýðan og þjóðin í heild ,gætu
treyst, og sem hægt yæri að
kaupa lífsnauðsynjar sínar fyr-
ir og það litla, sem hægt væri
að leggja til hliðar af launum
sínum og grípa ætti til vegna
vanhalda í vinnu eða heilsu
myndi ekki rýrna með hverjum
deginum sem liði, eða hrörna
hraðar en mannslíkaminn
Nú spyr alþýðan, er það sem
<gert hefir verið í efnahagsmál-
um þjóðarinnar samkvæmt kröf
um alþýðunnar og vísar það
^rið 1960 sótti Landssamband
verzlunarmanna uminngöngu
í Alþýðusamb. íslands. Þeirri
inntökubeiðni var hafnað og
mun sá minnisvarði sem komm-
únistar og fylgifiskar þeirra
reistu sér þá iengi óbrotgjarn
standa.
Þessu vildu verzlunarmenn
að sjálfsögðu ekki una og sneru
sér til dómstólanna í þeirri full-
Gtefná lýðræðissinna i kjara-
málum eins og hún kemur
Bergsteinn Guðjónsson.