Vísir - 15.03.1963, Síða 8

V1 S IR . Föstudagur i5. mar: >S3.
VÍSIR
Otgefandi: Blaðaútgáfan VlSIR,
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ö. Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 65 krónur á mánuði.
1 lausasölu 4 kr. eint. - Sími 11660 (5 línur).
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Framtíðin tryggð
Eitt mesta framfaramálið sem ríkisstjórnin hefir
borið fram á þessu þingi er frumvarpið um stórfelldar
endurbætur á almannatryggingarlögunum. I frumvarp
inu er gert ráð fyrir að til hinna tryggðu renni næsta
ár 54 milljónir umfram það sem er á þessu ári. En þó
er það ekki aðalatriðið heldur hitt, að með hinu nýja
frumvarpi hefir tryggingalöggjöfin verið færð um
margt til betri vegar og dómur dreginn af reynslu und-
anfarinna ára.
Með þessu hefir núverandi ríkisstjórn sýnt að hún
gerir sér fylliiega ljósa þá skyldu stjórnar lýðræðisrík-
is að búa sem bezt að þegnum sínum, og þá einkum
þeim sem við erfiðust kjörin búa, ekkjum, munaðar-
leysingjum, öryrkjum og öldruðu fólki.
Meginstarf stjórnarinnar liggur á því sviði að
byggja upp blómlegt og gróskumikið atvinnulíf I land-
inu og gera verzlun landsmanna aftur frjálsa. Hún
hefir því létt höftunum af þjóðinni og aukið frjálsræði
til verka og athafna að miklum mun. En ríkisstjórnin
hefir heldur ekki gleymt þeim sem búa við skert starfs-
þrek og ekki eru líklegir til átaka á atvinnusviðinu.
Hún er ekki ríkisstjórn hinna ríku eins og kommún-
istum er svo tamt að halda fram. Hún er heldur ekki
ríkisstjórn fólksins á mölinni eins og framsóknarmenn
gjarnan kveða. Hún er ríkisstjórn þjóðarinnar allrar,
þar sem enginn er hafður útundan. Það sýnir ekkert
betur en þetta frumvarp sem verða mun að lögum á
núverandi þingi. Hér eru það verkin, sem tala. Hér eru
engin yfirboð, sem aðeins eiga sitt skamma líf á papp-
írum þingskjalanna.
En það eru ekki allir á því máli að búa eigi sem
bezt að þeim sem eru lítils megandi í þjóðfélaginu.
Eftir styrjöldina, þegar almannatryggingar voru inn-
leiddar, sat einn flokkur hjá á þingi og barðist mjög
gegn frumvarpinu. Sá flokkur heitir framsóknarflokk-
ur. Hann taldi frumvarpið ganga of langt. Hann taldi
ekki rétt að fá landsmönnum í hendur þær hagsbætur
sem í því fólust. Nú vilja framsóknarmenn helzt að
þessari staðreynd sé gleymt. Nú biðla þeir enn til kjós-
enda um kjörfylgi og þá er bezt að grafa slíkar syndir.
En slíkar syndir gleymast ekki. Og allra sízt munu
hinir öldruðu, sjúku og aðrir þeir sem eiga undir högg
að sækja, gleyma þeirri köldu framsó^narkveðju.
„Verkafólk óskasf"
Dag eftir dag flytur útvarpið auglýsingar eftir fólki
til hinna margvíslegustu starfa. Síður dagblaðanna eru
þéttskráðar auglýsingum frá fyrirtækjum sem eru að
leita eftir fólki. Bátar komast ekki á vertíð vegna
manneklu.
Sýnir þetta samdráttinn, atvinnuleysið og kreppuna
sem framsókn og kommúnistar spáðu þegar viðreisnin
hófst? Svar hver fyrir sig.
Nýjasta leyniskjafíð
Vfsi hefur borizt f hendur
nýjasta leyniskjalið úr röðum
kommúnista og birtist það hér
á síðunni í dag. Er það afrit
af bréfi frá Félaga nr. 13, sem
síðustu vikurnar hefir dvalizt
f Moskvu.
L -------------------------------*
Trausti tavoritch!
Árla síðast liðinn morgun
var ég kallaður á fund Hans,
og konan brá sér óðar niður í
sendiráð, til þess að vera þó á
öruggum stað, ef ég ... maður
veit aldrei, en sem betur fór
var Hann hinn alltillegasti,
bauð mér upp á vodka og papp
frshólk, með reyktóbaksmylsnu
f endanum, en sjálfur drakk
Hann súrmjólk úr þrílitri Káka-
susbelju, sem Hann tók sér-
staklega fram að væri af allt
öðru kyni en sú hárauða Grúsíu
Búkolla, sem Stalín skepnan
iét mjólka sér, ósællar minn-
ingar. Annars var Hann öllu
vingjarnlegri í garð þess gamla
djöfsa en oft áður; kvað hann
byrgur gerða sinna. Hafðu samt
ekki hátt um þetta nema við
þá alla trúuðustu; það er aldrei
að vita hvað Hann segir um
þá kumpána á morgun, og ætli
Stalínsdýrkunarhrosshausun-
um heima þætti það ekki aldeil-
is hvalreki á sínar feigðarfjörur
er Hann væri farinn að linast
f formælingunum ... meðan ég
man, Hann er alltaf að spyrja
hvernig Tobba gamla gangi að
yrkja upp sálminn um blómið ..
Aftur á móti var Hann gallharð
ur móti Bería; sagði að hann
hefði verið bölvaður ódráttur
og skepna, sem meðal annars
hefði haldið því fram að ekkert
þýddi að hlaða neinn Berlínar-
múr —r— þeir vesturþýzku myndu
haida áfram að flýja yfir í
austurþýzka sæluríkið, hversu
ramger, sem hann yrði. Þá
fengu og Kínadindlarnir það ó-
þvegið hjá Honum — Hann
sagðist gefa skít í allt „tao“,
það væri andskotann enginn
sósíalismi. Á Kennedy og Kúbu
minntist Hann ekki einu orði.
„Svo eru það íslcnzku abstraksmáLararnir!“
hafa gengið með einhverja inn-
vortis slæmsku síðustu árin, og
það hefði farið í fínu taugarnar
á honum eins og magaveikin í
skapið á Finnboga Rút, og yrði
því hvorugur talinn fyllilega á-
Þegar hér var komið, hratt
Hann frá sér súrmjólkurskál-
inni og tók að ganga um gólf;
það leyndi sér ekki að nú var
Hann að komast að erindinu
við mig, og mér fór ekki að
verða um sel... að undanförnu
hefur Hann nefnilega hvað eftir
annað verið að rukka mig um
þetta hailæri heima, sem hann
segir að Einar hafi lofað sér
þegar núverandi stjórn væri
búin að sitja eitt eða tvö ár
að völdum, og meira að segja
borið Hermann fyrir þvl, en ég
hef reynt að friða Hann með
því að þetta væri alveg að
koma; innflutningurinn á megr
unardufti hefði minnkað þó
nokkuð síðustu mánuði, bara að
Hann fari ekki að láta njósna
um það, bölvaður. En sem bet
ur fór voru það þá bara listirn
ar, en þær dugðu líka til þess
að Hann kæmist í ham. Hótaði
Hann því að kalla Kristin am-
bassador fyrir sig og tilkynna
honum, að ekkert yrði úr kaup
um á óveiddri síld hérna fram
vegis, ef allir þessir, það sem
hann ákvað, abstrakt klessumál
arar yrðu ekki lokaðir inni á
Kleppi tafarlaust, og þó að ég
reyndi að bera við húsnæðis-
vandræðunum í geðveikrabissn
issnum, sem eðlilegum afleiðing
um auðvaldsskipulagsins, gerði
það bara illt verra — sleppa
hinum brjálæðingunum lausum,
sagði Hann, þeir væru sósíalis-
manum sannkallaður liðsauki,
samanborið við þessi, sem
Hann ákvað, úrkynjuð fifl. Og
ekki nóg með það, heldur
kvaðst Hann líka mundi krefj
ast þess, að Björn Th. yrði lát-
inn fremja sjálfsmorð, en skilja
eftir sig játningu í skrifborðs-
skúffunni, þar sem hann viður
kenndi allar sínar villur og bæð
ist auðmjúkur afsökunar — og
„yrði þó huslaður utangarðs
Freymóður og Matthías, það
eru mínir menn“, öskraði Hann
og tók af sér annan skóinn, „og
að mér heilum og- lifandi skal
ég bjóða þeim að halda sýn-
ingu í sjálfri Kreml". Svo lamdi
hann skónum í fagurlega út-
skorið reykborð, sem kvað vera
gömul vinargjöf frá Hitler til
flokksins. „Og ég hef þegar í
undirbúningi samninga við Guð
rúnu frá Lundi um útgáfu á
öllum hennar bókum, sem ég
læt gera að skyldulestri við
alla skóla í Sovét, og skyldu-
námsgrein allra rithöfunda.
Þeir skulu fá að læra hvernig
á að skrifa sveitarómantík,
svo maður þurfi ekki sífellt að
vera að skipta um landbúnaðar
ráðherra og samyrkjubústjóra“,
öskraði Hann. Hvemig lízt þér
á...
Eftir þetta varð Hann svo ró-
legri, áminnti mig um að minna
þig á að herða njósnirnar inn-
an flokksins heima um allan
Frámhald á bls. it).
it
f i