Vísir - 20.01.1964, Qupperneq 15

V í S IR . Mánudagur 20. janúar 1964.
tœtísœ- 'ir. r tju n\z.
75
■ v.aaci:?." tlbsh: 4 '*nmmiv>maF**rs
— Ég veit það ekki, en heim-
ilislæknir Dharvillehjónanna er
vafalaust kominn.
Nú greip saksóknarinn frá
Joigny inn í. Hann var maður
um fertugt, lítill vexti, harður á
svip og þurrlegur.
— Geti þessi unga stúlka kom
ið upp orði verðum við að yfir-
heyra hana, sagði hann, réttur-
inn verður að ganga sinn gang,
til þess að ljósi verði sem fyrst
varpað á ýmis atriði þessa hrylli
lega máls. Hér höfum við ekkert
frekara að gera. Ég þakka stöðv
arstjóranum fyrir hve greiðlega
hann gerði aðvart um málið, og
nú óska ég þess, að hann láti
einn manna sinna fylgja oklcur
tii húss Dharville.
— Ef til vill væri bezt, að
stöðvarstjórinn kæmi sjálfur.
sagði lögreglufulitrúinn
— Það er meir en veikomið,
sagði stöðvarstjórinn.
— Gott og vel, sagði saksókn-
‘ari. Á leiðinni getur rannsóknar
dómarinn frá París látið mér
'nauðsynlegar upplvsingar í té
Á leiðinni skýrði de Gevrcy
honum frá málinu skilmerkilega,
en í stuttu máli, þ.e. sagði hon-
um allt, sem hann vissi. Sak-
■ sóknarinn hlustaði með mikilli
athygli, og einkum vakti tvennt
'sérstaka athygli hans. í fyrsta
lagi, að fyrst vildi frú Angela
‘ekki kannast við, að hún þekkti
hinn myrta, þá er hún sá lík
hans. I öðru íagi það, sem sagt
■ var um bréf það, sem Bernier
hafði skrifað dóttur sinni Ceciie,
en glatazt hafði, — en það hafði
glatazt sama daginn og Cecile
’fór á fund Angelu.
Hann minntist á þessi tvö at-
riði og spurði hina:
— Herrar mínir ,hafið þið ekki
veitt þessu tvennu sérstaka at-
hygli?
— Vissulega, sagði de Gevrey
og við munum athuga þetta nán
ar þegar við erum komnir aftur
til Parísar. Tilgangurinn með
ferð okkar hingað er ekki sízt að
,fá vitneskju um hvort stúlkan
,sá framan í morðingjann og
treystir sér til að lýsa honum,
. svo að lögreglan geti haft not af
i leit sinni að honum.
En nú var komið að húsi
■ Dharville og lögreglufulltrúinn
hringdi dyrabjöllunni.
Þjónn opnaði dyrnar og sam-
tímis kom René einnig til dyra.
Þegar de Rodyl nam staðar við
húsdyrnar fölnaði hann og fékk
ákafan hjartslátt. Fór það ekki
fram hjá vini hans de Gevrey
hvernig hann leit út. Hann gekk
til hans, lagði hönd sína á hand
legg hans og hvíslaði.
— Þú verður að stappa í þig
stálinu. Það er engu líkara en að
það ætli að líða yfir þig. Hvað
heldurðu, að menn hugsi.
— Ég skal hafa fullt vald á
már, hvíslaði de Rody! á móti.
— Leyfið mér að kynna herra
René Dharville, sagði stöðvar-
stjórinn.
— Gerið svo vel að ganga inn,
| sagði René.
1 Frú DharviIIe tók á móti þeim
j í innri fcrrtofunni og bauð heim
: til stcfu. Þnr voru fyrir Ahftela
Bernicr. frú Fcntana T.eon l.er-
] over og Imk’
iöll þöcul o
jAngelu brð
j de Rodyl hn
■hafa veitt H
Það var ’
i sem stöðu Hnnar vegna, tó!
Var um að ræða sár eftir
vopn?
—Nei, það er augljóst mál,
að höfuð hennar lenti á kíló-
metrasteininum, sem er á slys-
staðnum, er henni var hrundið
að því er virðist af miklu afli
úr vagnklefadyrunum.
— Hafið þér spurt sjúkling-
inn um þetta?
—Nei, ég hefi gætt þess, að
minnast ekki á það, sem gerð-
ist, einu orði.
— Hvers vegna ekki?
— í fyrsta lagi vegna þess, að
hún var meðvitundarlaus og er
hún fór að niarna við hafði hún
ekki mátt til að mæla—sog ég
var smevkur við afleiðingarnar,
ef ég færi að þreyta hana á
spurningum.
— En þár hnldið. oð nú sé
úhætt r.ð rpyj.a hana?
irinn, oo v — J
O '->«7 rniirní
or hún sá
^ ~*r* nr’-vi bú vart geörli
pthvo’í T
omand do Rodv' ing” •
v’lð hurf-m cr.g": Iciðbein
srgði v>ri þurr
Jr— D’íÍTnr cr ';-;r d;\,-VIa okk-
Sg bið ”5ur að afsaka frú.
fyrstu- ti1 múlr; , _r
- Og nð- cr jafnljós skylda
mír -om ’æknjp rvarnði lækn-
irinn fullum hálsi. Þessi unga
stúJku er sjúkiingur í minni um-
riá, ég her ábvrgð á heiisu. henn
ar Ufí ‘þðn er enri 'niátt-
farin og ég mun ekki mót.mæla-
laust láta neitt ske. sem gæti
hindrað bata hennar, vegna ó-
varkámi eða tillitsleysis.
DharviIIe. að við komum á heim
ili yðar þsirra crinda, scm yður
mun kunnugt um nú. Við leit
umst við að komast.að raun unji
hvér 'ffamdi aer|i
tilraun að því er virðirt til þesr
að fremja annað. Við fálmura
enn í myrkri. en við vomtm. að
unga stúlkan geti látið okkur
einhverjar unnlýsinr'nr f t-\ sem
varpa Ijósi á málið Ég harma
það að við ’—mum bessara er-
inda, en við verðum að gera
skyldu okkar.
— Ég geri mér fyllilega grein
fyrir þessu, herrar mínir, sagði
frú Dharvilie og ég býð ykkur
velkomna á heimili mitt.
— Er læknirinn kominn?
spurði de Rodyl.
— Ég er hann ,sagði heimilis-
læknirinn.
— Og þér hafið stundað hana
frá upphafi?
— Já, og ég vona, að ég fái
að stunda hana þar til hún nær
sér alveg.
— Eru meiðsli hennar alvar-
legs eðlis?
— Já, ég ól miklar áhyggjur
í byrjun.
— Þér þurfið engar áhyggjur
að ala i þessu efni, sagði Fern-
and de Rodyl, við munum taka
fullt tillit til ráðlegginga yðar.
Læknirinn þakkaði honum og
baðst leyfis að fá að vera við
yfirheyrsluna. og veitti de Rodyl
það, og vísaði læknirinn
þeim leið til herbergis Emmu-
Rósu, en de Gevrey tók nú til
máls, og kvaðst óska þess, að
mega fyrst spyrja viðstadda
nokkurra spurninga, og beindi
fyrst orðum sínum til Leons og
bað hann segja frá því, er þeir
fundu stúlkuna 5 snjónum. Er
hann hafði Frá því spurði
de Gevrc-y:
— Sáuð þið, annar hvor eða
báðir ,er vagndyrnar opnuðust?
Svöruðu/ þeir því neitandi.
Það hefði verið dimmt af nóttu
og hríð og mikill hraði á lest-
ftini.
— Og þér frú Fontana, sagði
de Gevrey, þér fylgduð stúlk-
unni á stöðina?
— Já.
— Og þar sem ekki var pláss
í dömuvagni báðuð þér stöðvar-
stjórann fyrir stúlkuna — og
þér stóðuð við hlið Emmu-Rósu,
er hún bjóst til að fara inn í
vagnklefann.
— Já, það er rétt.
— Tókuð þér eftir hvort nokk
ur var fyrir í klefanum.
— Já, það voru tveir farþeg-
ar f vagninum, karlmenn. Annar
stóð nálægt dyrunum er þær
opnuðust, og var sem hann ætl-
aði út. Ég get vart sagt, að ég
hafi séð framan í hann, og
mundi alls ekki þekkja hann
aftur. Lestin var á eftir áætlun,
og hafði ekki nema mfnútu við-
dvöl í Laroche.
— Hver bað yður að fylgja
Ernmu-Rósu ti! stöðvarinnar
klukkan fimm að morgni?
— Það var ég, móðir hennar,
greip Angela fram í.
— Afsakið. ég var ekki að
! m.vria yður frii sagði de Gevrey
Frú Fontana, ég endurtek spurn
ingu mína.
— Frú Angela hafði skrifað
imér og beðið mig um það.
—Hafið þér bréf hennar?
Þega;- Angola heyrði þetta
fyl’tist hugur hennar beiskju.
, f'Iún rannfcrðist nú enn betur
um. að menn ralu grunsemdir í
hennar garð oins og raunar þeg-
ar hafði komið fram í París. Hún i
ptfHti piq þó. en varð að bfta á
vör og kreppti saman hnef-
ana.
,De Gevrey baðst nú leyfis að
fá að sjá bréfið og tók frú Font
í ana það upn úr tösku sinni. Ang
ela var náfö! og de Rodyl gaf
henni nánnr gætur, og þar sem
hann gerði sér eklci grein fyrir
ersökinni vaknaði sú spurning í
huga hans, hvort grunur de
Gevrey í garð Angelu væri á
rökum reistur.
Dómarinn las bréfið og rétti
það saksóknaranum frá Joigny,
sem fékk það de Rodyl eftir að
hafa lesið það. I bréfinu var
ekki eitt orð, sem gat varpað
ljósi á málið eða vakið grun í
garð Angelu. Það lá við, að Ang
elu langaði til að hrifsa bréfið úr
höndum hans, en að hvaða gagni
mundi það koma?
Þegar Fernand de Rodyl hafði
lesið bréfið fékk hann það dóm-
aranum, sem kvaðst mundu
geyma það með öðrum gögnum
málsins.
Fernand de Rodyl bað nú
Iækninn að vísa þeim leiðina
til herbergis sjúklingsins.
WiTH *\y Vkt\kG>cV LEGS.TAKZA.S1.
I FEEL SO USELESS TO YOU. ^
'E ME SOMETHISIS TOPO... )
BRAI7 A SOW-STRIW® FfCO.'A THESS STKOMS
TUCUM FI3EKS. NAOAM... THESl YOU CAN
"-V BKAI7 A LONS v STKONS KOPE.
SOMETIMES INJUKE7 NEKVES AKE
ONLY TEMPORARILY PAR.ALYZE7. IF
I FE.AY WAR7, MAYSE MY l
WILLCOME alive ASAIN!
I
A
U
l
A
W
Mér finnst ég vera svo gagnlaus urnar við. Fléttaðu þá bogastreng langt og sterkt reipi. Stundum andþ kannski ég fái máttinn ef
Tarzan, láttu mig hafa eitthvað úr þessum tágum, svarar hann, og lamast taugar aðeins um stundar ég bið nógu heitt.
að gera, sem ég get notað hend- þegar þú ert búin þá skaltu flétta sakir, segir hjúkrunarkonan hugs
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNI 6, sími 15493.
Hárgreiðslustoían
SÓLE r'
! Sólvallagötu 72.
SUrn 14853
Hárgreiðslustofan
PIROLA
I Grettisgötu 31, simi 14787.
Bárgreiðslustofs
, V E S T URBÆJAR
\ Grenimel 9, simi 19218.
' Hárgreiðslustofa
lAÚSTURBÆJAR
í (María Guðmundsdóttir)
, Laugaveg 13 sfmi 14656
Nudd-;tofa á sama stað.
Hárnrreiðslu- og snyrtistofa
3TEINU og DÓOÓ
Laugaveg 13 3 hæð (lyfta)
Simi 24616
Hórgreiðslustofan
Hverfisgötu 37 fhorni Klappar-
i stígs og Hverfisgötu) Gjörið (
svo vel og gangið inn Engar
sérstakai pantanir úrgreiðslur
P E í M A, Garðscnda 21, slml (
33963 - Hárgreiðslu og rnyrtl-
stofa.
i Dömu. Iiárgrelðsla við allra hæfi t
TJARNARSTOFAN. *
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
1 rreein Sfmi 14662

Hárgreiðslustofan
rr
Háaleitisbraut 20 Slmí 12614
I MEGRUNARNUDD.
Dömur athugið. Get bætt við |
mig nokkrum konum I megrun-
arnudd Snyrtistofa Guðbjargar
1 Guðmundsdóttur, Laugavegi 19. 1
Isími 12274.
ii
SNYRTISTOFAN MARGRÉT |
t Skólavörðustíg 21, sími 17762
‘ Snyrtistofa — Snyrtiskóli.
Bfalskar næbn-
regnkópur
i. 395.00
Miklatorgi