Vísir - 09.11.1964, Blaðsíða 15

Ví £ I R . Mánudagur 9. nóvember 1964.
75
EFTIR: WILLIAM HEUMAN
HEIMA VAR BEZT
aftur orðið heitt í veðri og svo
framvegis - og að hún óskaði
sér þess, að hún væri komin aftur
til Kiamichi-vatns. Hún gerði nú
hlé á og Ieit upp eftir götunni og
horfði á A1 og piltana og var að
hugsa um hvers vegna það þyrfti
að vera svo stundum, að piltur
yrði ástfanginn af stúlku, sem ekki
gæti orðið ástfangin í honum.
Seinna, þegar dimmt var orðið,
fór hún að setja bréfið í póstkass-
ann og var að hugsa um hvenær
hún mundi fá fyrsta bréfið frá Don-
ald Hann hafði lofað að skrifa eins
fljótt og hann gæti, og skólinn var
ekki byrjaður enn, svo að hann
hlaut að hafa yfrið nógan tíma.
Seinna, þegar hann væri kominn
aftur i háskólann, mundi hún ekki
búast við svo mörgum bréfum, en
hann hafði nógan tíma núna.
Þegar Fran gekk framhjá lyfja-
búðinni var AI þar og piltarnir og
hann sagði „halló, Fran“, um leið
og hún gekk framhjá, og einn pilt-
anna blístraði, er hún gekk framhjá
þeim, en hún þykktist ekkert við
það, því að hún þekkti þessa pilta,
og sumir voru skólafélagar hennar.
Þegar hún kom heim var móðir
hennar úti á tröppunum og sagði:
— Ertu hætt að vera með A1
Carver? Ég hélt, að hann mundi
koma strax fyrsta kvöldið?
Fran hafði ekki sagt foreldrum
sfnum neitt um Donald, en hún
hafði gefið í skyn í bréfum þaðan,
að hún hefði kynnzt ungu fólki við
vatnið Nú varð víst ekki hjá því
komizt að segja þeim frá þessu.
— A1 Carver er indæll piltur,
sagði móðir hennar, þar sem hún
hafði engu svarað.
— Ég veit það, sagði Fran og
kinkaði kolli. Ég kynntist pilti við
vatnið, mamma. Við ætlum að skrif-
ast á.
Mamma hennar horfði á hana
fast og lengi.
— Og er það svo að skilja, að
A1 sé úr leik?
— Mér er ekki að skapi að vera
með tveimur piltum á sama tíma.
Móðir hennar hnyklaði brúnir.
— Hvar á hann heima þessi pilt-
ur?
— Ofarlega í New York-riki.
Hann stundar nám í Cornell-háskól-
anum.
— og hve oft munuð þið hittast?
Tvisvar á ári? Hvaö ætlarðu að gera
alla hina daga ársins? Það verða
skemmtijegir dagar fyrir þig, eða
hitt þó heldur.
' — Ég hef ekki áhyggjur af því,
mamma.
Móðir hennar hafði orð á þvi,
að stúlkur ættu að hugsa sitt ráð,
hamingjunnar væri ekki alltaf að
leita langt í burtu, hún gæti verið
svo til í hlaðvarpanum, og enginn
vissi hvað átt hefði fyrr en misst
hefði, og svo klykkti hún út með
því að spyrja:
— Og hvenær hittist þið næst?
— Hann kemur til New York ann
an laugardag, sagði Fran og fór
að útskýra áform þeirra fyrir henni.
— Við hittumst við og við. Hann
á föðursystur, sem býr í New York,
og þeir fá oft frí í háskólanum,
um jól og páska.
— Ef ég væri í þínum sporum
vildi ég heldur eiga unnusta í næsta
húsi. Þá vissirðu alltaf allt um
hann.
— Mér þykir væt um Al, sagði
Fran, hann er góður drengur og
félagi, en ég ætla ekki að verða
lífsförunautur hans bara af því, að
hann á heima í næsta húsi.
— Og hann er af góðu fólki kom-
inn, sagði móðir hennar. Þau eru
ekki efnuð, en sem sagt bezta fólk,
og vandaðri en allur fjöldinn.
Einhverja nágrannakonu bar að í
þessum svifum og mamma hennar
fór að tala við hana. Það teygðist
úr lopanum hjá þeim og Fran sat
áfram á tröppunum og hugsaði um
Kiamichi-vatn, hve þar var slegið
|á mjúka strengi, er úrvalshljóm-
I sveit lék fyrir gestina, hún hugsaði
| um hálfmyrkvaðan danssalinn með
i stórum gluggum, sem vissu út að
! vatninu, og voru hafði opnir í góð-
iviðrinu. Og þegar hún hugsaði um
þetta langaði hana til að fara að
gráta, en þá minntist hún þess, að
á morgun kynni að koma bréf frá
Donald og varð hún heldur hug-
hressari við tilhugsunina um það.
•Hún kom nú hvergi auga á A1
og henni datt í hug, að hann hefði
farið í skemmtigarðinn í hverfinu,
með hinum piltunum. Þeir voru van
ir að fara þangað alltítt á kvöld-
in, og vanalega slógust einhverjar
stúlkur í hópinn. Og hún fór að
hugsa um það hvort A1 mundi far-
inn að líta í kringum sig eftir ann
ari, til þess að vera með.
Hún saknaði A1 upp á vissan
máta, vegna þess að hann hafði allt
af verið prúður og notalegt að hafa
hann 1 kringum sig, og hann hlust-
aði alltaf af þolinmæði, og hafði
alltaf áhuga fyrir öllu, sem hún
lét í ljós áhuga á. Hún óskaði þess,
að hann yrði nú heppinn og gæti
fundið góða stúlku, sem vildi vera
með honum.
Þetta kvöld - fyrsta kvöldið
hennar eftir heimkomuna frá Kiam
ichivatni ætlaði aldrei að líða, og
þegar klukkan var orðin 9 og Fran
vissi ekki hvað hún átti af sér að
gera, fór hún út og gekk i áttina til
garðsins. Þetta var lítill hverfis-
skemmtigarður, með grasbletti og
hellulögðum stígum, og blómabeð
um og trjám. Þótt hann væri ekki
stór, var þar þægilegt að vera
og rými var þar gott, — allt öðru
vísi en inni í húsaþvögunni.
Þegar Fran kom í hliðið að garð
inum sá hún nokkra pilta og stúlk
ur í hnapp. Þau voru að masa sam-
an og hlæja, og svo þegar hún gekk
eftir einum stígnum, sá hún Al, sem
sat skammt frá á bekk. Það var
fremur skuggsýnt þar sem hann sat,
en hún þekkti hann undir eins, og
hún gekk þegar til hans.
| — Al?, sagði hún með spurnar-
jhreim í röddinni
! — Sæl, Fran, sagði hann, dauf-
lega.
Hún settist hjá honum og sagði:
— Al, ég er smeyk um, að ég
hafi sært þig?
— Við hvað áttu? Vertu ekki að
neinni vitleysu . . .
— Myr þykir leitt, að þetta skyldi
að vera svona, Al, en ég veit að þú
vildir ekki að ég væri óhreinskilin.
— Nei, þetta er allt í lagi, vertu
ekki að neinni vitleysu . . .
Það var annarlegur hljómur í
dödd hans, eins og hann ætti erfitt
með að hafa vald á henni.
— Þú kynnist áreiðanlega ein-
hverri annarri, Al.
— Auðvitað! Hafðu engar áhyggj ■
ur!
— Mig langaði ekki til að særa
þig. Þú ert mér mjög kær. Og ég
vildi, að við gætum alltaf verið vin-
ir.
— Gott og ve!, verum vinir, Er
þá ekki alit 1 lagi? Og þarftu þá að
ala áhyggjur lengur?
- Éigum við ;>5 labba?, spurði
Fran.
Henni líkaði ekki tónninn hjá A1
og hélt, að bað væri gott að þau
gætú talazt frekar við.Hún gat ekki
séð neitt athugavert við það, þótt
þau gengju =aman. Það var ekki
eins og þau hefðu farið á stefnu-
mót, Donald mundi jafnvel ekki
finnast það neitt athugavert. Hún
kom bara vinalega fram við hann
af því, að hann var vinar þurfi.
— Mér er sama, — ef þig langar
til þess, en þú þarft ekki mín vegna,
að . . .
— Mig langar til þess, sagði Fran
áður en hann hafði lokið setning-
unni.
Þau voru ekki margmál. A1 spurði
nokkurra spurninga um Donald,
og Fran þótti vænt um það, þangað
til hún fór að gera sér grein fyrir,
að hún mundj særa A1 með
því að tala svo mikið um vatnið og
Donald.
— Hann virðist vera bezti ná-
ungi, sagði Al.
— Hann er góður piltur, Al, og
það ert þú líka.
— Þakka þér fyrir.
Það var einhver tómleikahljómur
1 rödd hans. Þau fengu sér svala-
drykk og komu heim um klukkan
hálfellefu. Mamma Fran sat á tröpp
unum, þegar þau komu og hún
heilsaði Al, um leið og hann fór
inn.
— Jæja, svo að hann er úr leik,
sagði móðir hennar, þegar hann
hafði lokað á eftir sér . . . og þessi
Donald kominn í staðinn. Ertu
viss um að þú sért ekki að stíga
víxlspor, Fran, sem verðúr þér til
lítillar gæfu?
— Ég held, að ég viti hvað ég
er að gera, sagði Fran.
— Ég vildi, að ég hefði vitað
hvað ég var að gera þegar ég var
nítján ára, sagði móðir hennar.
— Þegar þú eldist veiztu betur.
Það var næstum komið að viku-
lokum, þegar hún fékk fyrsta bréf
ið frá Donald. Á hverjum degi
hafði hún búizt við bréfi, en ekkert
bréf komið — en þetta bréf kom
ekki fyrr en á laugardag og var
fremur stutt. Hann sendi henni
nokkrar myndir, sem hann hafði lof
að að senda henni. Hann kvaðst
vona, að henni liði vel, en hann
sagði ekkert um daginn mikla —
næsta laugardag.
Móðir hennar skoðaði myndirnar
af gagnrýni og sagði:
— Það vantar ekki, að hann er
mikill á skrokkinn!
-- Hann var bezti sundmaður og
kafari í Seneca Lodge, sagði Fran.
— Jæja, honum er kannski ekki
alls varnað, sagði móðir hennar og
rigsaði fram í eldhús.
Fra hafði lítið orðið vör við
A1 Carver síðan þau höfðu gengið
heim saman úr skemmtigarðinum
og hún hélt, að hann forðaðist hana
af ásettu ráði, AI átti sinn metnað
og vildi ekki, að neinn vorkenndi
honum. En hún gat ekki annað en
hugsað dálítið um hvað hann væri
að gera á kvöldin.
Á þriðjudagskvöld fyrir laugar-
daginn góða komst hún að því.
Hún kom seinna heim en venjulega,
því að hún fór í búðir inni í New
York til þess að kaupa sér kjól.
Klukkan var orðin yfir 7 þegar hún
var á heimleið og þá sá hún A1 —
með ungri stúlku.
Stúlkan var Ijómandi lagleg og
ran furðaði sig á hve A1 virtist hafa
komið fljótt ár sinni fyrir borð. Hún
var dökk og fremur smábeinótt,
en fjörleg. A1 sá Fran ekki, því að
þau virtust vera að flýta sér að
næstu biðstað til þess að ná í
strætisvagn, og A1 var aldrei þessu
vant búinn uppá. Hann var í sport
jakka og hvítri skyrtu. Og Fran
var ekki i neinum vafa, að þau
hefðu haft stefnumót og væru nú
að fara út að skemmta sér.
Hárgreiðslustofan
VENUS
Grundarstlg 2a
Sími 21777.
i Hárgreiðslu- og snyrtistofa
ISTEIND og DÓDÓ
] Laugavee 18 3. hæð flyfta)
iSlmi 24616_______________
i Hárgreiðslustofan PERMA
J Garðsenda 21. slmi 33968___
[ Hárgreiðslustofa Ólafar Björns
i dóttur.
; HÁTÚNl 6, stmi 15493.______
! Hárgreiðslustofan
iPIROL
J Grettisgötu 31. slmi 14787.
Hárgreiðslustofa
iVESTURBÆJAR
| Grenimel 9. slmi 19218.
! Hárgreiðslustofa
iAUSTURBÆJAR
1 (Maria Guðmundsdóttlr)
, Laugaveg 13, sími 14656.
i Nuddstofa á sama stað
1 Dömuhárgreiðsla við allra hæf
;tjarnarstofan
i Tjamargötu 11 Vonarstrætis-
1 megin. simi 14662__________
1 Hárgreiðslustofan Ásgarði 22.
^Simi 35610. ___________
Sími 1£15
SólvallRötu 72
VARALITUR
hinna vondlótu
Tarzan hefur fariö á kreik til
þess að hafa upp á vopnum. Úti
í frumskóginum sitja glæpamenn
irnir uppi í tré, skotfærin eru
nærri á þrotum og fyrir neðan
ólmast villisvínin æst eftir bráð
sinni. Serge, höfum við ekki eina
kúlu eftir handa þessum, hrópar
einn og bendir. Hann hefur get
að krækt í byssu Sergos segir
hinn. Uppi i tré ekki langt frá sit
ur Tarzan og miðar á þá. Sá sem
verður fyrstur til þess að miða
á mig byssu hvort sem hún er
tóín eða ekki — deyr. Zud er
dauður en byssi hans hefur inni
að halda kúlur handa hverjum
ykkar um sig.