Vísir - 17.07.1965, Blaðsíða 7

Vísir - 17.07.1965, Blaðsíða 7
V í S IR . Laugardagur 17. júlí 1965. Ævintýri verða enn. 55 Vil ekki neinum neitt María Guðmundsdóttir, ljósmyndafyrirsæta og heimsdama, hallar sér brosandi aftur í stólnum og lætur fara vel um sig í hvítum kjól með geim- farasniði Corréges, franska tízkuskaparans. Við kjólinn er hún í hvítum flatbotna stígvél um með götum á tám. — Þessi tizka helzt áreiðan- lega fram yfir „kolleksjónina",'. segir Marla, þegár hún er spurð að því hvort þetta sé aðeins eitt fyrirbrigði kvenfatatízk- unnar, sem hverfi eftir að það hefur aflað höfundi sínum skammlífrar frægðar og um- tals. — „Kolleksjónina"? — Já, í næstu viku (María verður aftur farin til Parisar, þegar þetta birtist) koma öll tízkuhúsin fram með vetrar- tízkima. Það er langmest að gera á þessum tíma, stöðug vinna I tvær til þrjár vikur frá því snemma á morgnana fram á nótt. Öll blöðin keppast um að fá myndir og maður er á stanzlausum þeytingi frá einni vinnustofunni til annarrar. — Svo að dvöl þín hér verð- ur stutt að þessu sinni? — Ég verð héma I viku. Þannig var núna að ég átti að fara til Bandaríkjanna þar sem átti að taka myndir af pelsa- tizkunni bæði kápum og kjól- um fyrir bandarízku tízkuhús- in, en rétt áður en lagt var af stað var hætt við allt saman vegna þess að hitinn i New York hefði orðið óþolandi. Ég var búin að hringja hingað heim og segjast geta stanzað í einn dag og til þess að valda foreldrum mínum ekki von- brigðum endaði það með því að ég tók mér vikufri til þess að vera héma heima. — Kemurðu oft heim? — Ætli ég komi ekki svona þrisvar á ári. Það er auðvitað lúxus, það er dýrt að sleppa vinnu, en ég læt mig hafa það, þegar heimþráin grípur mig. — Hvemig vinna ljósmynda- fyrirsætur; fyrir timakaupi eða á föstum samningi? — Við látum skrá okkur hjá einhverri skrifstofunni, sem hefur með svona að gera, ég er t.d. hjá Dorian Leigh. María hefur ekki orð á því að ein- göngu eftirsóttustu Ijósmynda- fyrirsætumar, úrvalið, em skráðar hjá þessari skrifstofu. — Viðskiptavinimir panta tima hjá skrifstofunni og fá Ijós- myndafyrirsætu, sem þeir helzt 5. Þegar heim er komið er „slappað af“. vilja, og við fáum borgað eftir þeim tfmafjölda sem við vinn- um. — Tekur skrifstofan um- boðslaun? — Já, hingað til hafa það verið tíu prósent, en nú er þetta að breytast, félag ljós- myndafyrirsæta hefur komið því I gegn að nú borga við- skiptavinirnir skrifstofunni tíu prósentin I stað þess að við urðum að gera það sjálfar. — Og samkeppnin er hún ekki hörð? — Það þýðir ekki að taka sér langt frf, þegar maður er búinn að safna sér inn dálitlu af peningum, koma svo aftur til baka og ætlast til þess að kúnninn bíði þar brosandi eft- íi manni. Á meðan getur hann verið búinn að finna aðra týpu eða hefur rekizt á einhverja, sem hefur líka persónu og mað- ur sjálfur. Þá þýðir ekki að koma og segja: Heyrðu elsku góði heldurðu ekki að þú viljir fá mig aftur. — Myndirðu ráðleggja ung- um stúlkum að fara í þetta? — Ég vil ekki ráðleggja ein- um né neinum neitt. Það er hræðilegt að segja það en í Segir María Gubmundsdótfir, þegar spjall- oð er um störf Ijósmyndafyrirsætunnar rauninni selur maður sjálfan sig, útlit sitt og persónu. Og einn góðan veðurdag kemur kannski að því að enginn hefur not fyrir mann lengur, þá hefur smekkurinn breytzt, þeir vilja þá ekki lengur heimskon- una heldur blíða, brosandi náttúrubarnið og þá erekkinein trygging í bakhöndinni fyrir meiri vinnu. Eins er það að þótt maður fari í þessi ferðalög út um öll lönd þá er stimpillinn á vegabréfinu eiginlega það eina, sem dvölin í landinu skilur eftir. Auðvitað eru góðar hliðar til á þessu líka, ef maður er heppinn eins og ég tel mig hafa verið, þá eru góð Iaun fyr- ir starfið og það er hægt að veita sér ýmislegt. Eftir nokkur ár hættir maður og giftir sig. María brosir, það er að segja, ef allt gengur eins og það á að vera. Núorðið er þetta eins og hver önnur vinna fyrir mig, en í byrjun var þetta allt saman ákaflega spennandi og ævin- týraljómi yfir þessu. — Æfintýri, gerast þau ekki enn? — Ég veit ekki hvað ég á Framh. á bls. 6. „Það tók marga daga að láta þá venjast mér“. «30 JLWJWl

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.