Alþýðublaðið - 01.12.1966, Qupperneq 2

2
1966 Jólablað ALÞÝÐUBLAÐSINS
Eins; og undanfarin ár kemur
Jólabla 5 Alþýðublaðsins út í
fernii’_ agi, og er þetta fyrsti
hlutif iess. Samtals verður
blaði|?64 síður, 16 síður í
hvert Ikipti, og verður reynt
að vþrída til efnis þess eftir
föngun|. Jólablaðið verður bor
ið tit Ikaupenda næstu þrjá
sunnúcfega, en fyrsti hlutinn
kemiiHað venju út 1 desem-
ber. /|
Af Ifni þessa fyrsfa hluta
Jólabfaðsins má nefna kafla
úr. bók Bergljótar Ibsen,
tengda|óttur stórskáldsins
HenriRs Ibsens um tengdaföð
ur sihil, og fjallar þessi kafli
um belnsku skáldsins. Þá birt
ist núí a grein eftir dr. Finn
boga öuðmundsson landsbóka
vörð, cr nefnir hann greinina
Nokkurir sögur... í hiáverk-
um upþskrifaðar. Ennfremur
birtist Ismásaga eftir Björn
Bjarniáfi, Myndin, og auk Þess
er í bjaðinu ýmislegt annað
efni.

innkaup
§3V§ fyg-j.
í betra
fyrÉr yður
fyrir ekkur
Bara hringja
svo kemur það
{UUaUÖUU,
'l
*
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
N
s
s
s
<
s
A

í
Fígúrur í
sjónvarpi
• t
Þeir sem hafa sjónvarp bannast
sjálfsagt við fígúruna hér að of-
an. Hún er úr teiknimynd eftir
Halas og Batchelor, sem var sýnd
hér í sjónvarpinu fyrir skömmu,
en þcssar sjónvarpsmyndir byggj
ast á tcikningum skopteiknarans
Hoffnungs, en þeir féiagar hafa
búið til margar sjónvarpsmyndir,
flestar örstuttar, sem sæk.ia efni
sitt í tónlistarmyndir þess ágæta
listamanns. Hér að neðan má sjá,
hvernig myndir Hoffnungs breyt-
ast í höndum þeirra. Myndin til
vinstri er frummynd Hoffnungs,
en sú til hægri er útfærð útgáfa
í sjónvarpskvikmyndinni, sem
byggir á sömu hugmynd.
SMÆLKI
Bókamaðurinn var beðinn um
bók að láni Hann svaraði:
Bækurnar eru eins og konan
manns. Maður getur sýnt hana
öðrum með stolti, en maður
lánar hana ekki.
Óli gamli átti orðið slæmt meS
svefn. Hann fór því til læknis
og fékk hjó honum lyfseðil
upp á svefntöflur. Um leið og
læknirinn rétti honum Ivfseð-
ilinn sagði hann: — Héma
hefurðu svefnlyf til þriggja
vikna.
— Þakka þér fyrir, svaraði
Óli, — en ég lief alls ekki
tíma til að sofa svo lengi.
Guðfræðiprófessor var að
kenna prestlingnum að flytja
predikanir. Hann lagði á það
ríka áherzlu, að prestar yrðu
að beita svipbrigðum á réttan
hátt við ræðuflutning, og sagði
þá meðal annars:
— Þegar þið talið um Himna
ríki á andlit yðar að ljóma
af himneskum fögnuði, en þeg
ar þið talið um Helvíti fer
bezt á að þið séuð bara eðli-
legir.
★
— Ég fæ alltaf Ijómandi undir
tektir, sagði leikari einn eitt
sinn við sessunaut sinn f kvöld
verðarboði. — Ég skemmtl I
gærkvöldi og þá sátu áhorf-
endur negldir f sætum sínum
allan tímann, sem ég var á
sviðinu
— Þnff er stórkostleg hug-
vitssemi hjá þér aff muna eftir
að gers þqff fvrir sýninguna,
svaraffi sessunauturinn.
★
— Vi*”rVenniff bér að hafa
slegið kokkinn bvlmingshögg
í höÞ'*W snurði dómarinn.
— Tá, svaraði sakboming-
urinn.
—• Og með hverju slóguð
þér h'""i
—. M«ð kjötsneiðinni.
Tveir menn sátu að sumbli.
Þeao- v,rtí« rnrn komnir langt
niðm’ f fincioma safði annar:
— Éf -ó orðið allt tvöfalt,
lagsmaffnr.
—. Þoff geri ég líka, svaraðl
hlnn.
ÁuoeH-. seeir sá fvi’ri. —
Þá og
getum singiff í eina róhertu.